Την Παρασκευή το απόγευμα και αφού ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Συνάντησης Ιεραρχίας – Εφημερίων στην Τήνο, άρχισαν οι εργασίες της τακτικής εαρινής Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος.
Το Σάββατο πρωί συνεχίστηκαν οι εργασίες της Συνόδου και έγινε συνάντηση των Ιεραρχών με τον Αποστολικό Νούντσιο, Σεβασμιότατο π. Σάβιο.
Με τον Αποστολικό Νούντσιο εξετάστηκαν θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος και συζητήθηκαν επίκαιρα θέματα που αφορούν την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα μεταξύ των οποίων και η προβλεπόμενη επίσκεψη του Προέδρου της Ιεράς Συνόδου για τις Ανατολικές Εκκλησίας Εκλαμπροτάτου Καρδιναλίου κ. Sandri.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τα μέλη της Ιεράς Συνόδου ταξίδεψαν στη Σύρο, όπου και συνάντησαν και συνεργάστηκαν με το Σεβασμιότατο π. Φραγκίσκο, Πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής για τη Θεία Λατρεία. Εκεί συνεχίστηκαν οι εργασίες της Συνόδου και εξετάστηκαν λειτουργικά θέματα.
Σήμερα Κυριακή, οι Ιεράρχες θα επιστρέψουν στην Τήνο, θα τελέσουν το απόγευμα στις 7.30 πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Θεομητορικό μας προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας και τη Δευτέρα το πρωί θα συνεχίσουν τις εργασίες της τακτικής εαρινής Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος.
Οι Ιεράρχες στην Παναγία τη Βρυσιώτισσα
Μαζί με τους Ιεράρχες συλλειτούργησαν και οι: π. Φραγκίσκος Βιδάλης, Υπεύθυνος του προσκυνήματος και ο π. Γιάννης Σκλάβος εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας του Κάμπου στην οποία ανήκει και η ενορία του Αγίου Μιχαήλ του Ταραμπάδου, όπου φυλάσσεται η ιστορική Εικόνα της Παναγίας της Νησιώτισσας και στην οποία ανήκει ιδιοκτησιακά και το Προσκύνημα και ο π. Λέων Κισκίνης, εφημέριος Χίου και Λέσβου και Β΄ Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος.Οι Σεβασμιότατοι Ιεράρχες επέστρεψαν χθες το μεσημέρι από τη Σύρο όπου είχαν επισκεφθεί το Σεβασμιότατο Πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής για τη θεία Λατρεία και το απόγευμα στις 7.30 μετέβησαν στο θεομητορικό μας προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας και τέλεσα πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο όπως είχε προγραμματιστεί.
Τα ασματικά μέρη της θείας Λειτουργίας εξασφάλισαν οι τρεις μοναχές του μοναχικού Τάγματος «των δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας», ενώ στο αρμόνιο τα συνόδευε η μουσικός αδ. Γλυκερία.
Στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο προΐστατο ο τοπικός Ιεράρχης, Σεβασμιότατος π. Νικόλαος ο οποίος και μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε στους παρόντες και είπε μεταξύ άλλων:
Στα σημερινά βιβλικά αναγνώσματα η λέξη που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι το επίθετο «νέος» Το δεύτερο ανάγνωσμα, παρμένο από το Βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη μας μίλησε για «νέους ουρανούς και νέα γη», αναφέρθηκε στη «νέα Ιερουσαλήμ» και κατέληγε ως εξής: Και είπε αυτός που καθόταν στο θρόνο: «ιδού όλα τα κάνω καινούργια». Ο Λόγος του Κυρίου μας μίλησε για νέα πράγματα. Ποια όμως μπορούν να είναι αυτά τα νέα πράγματα αφού η ίδια η Γραφή λέει: «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον; – είναι τίποτε το καινούριο κάτω από τον ήλιο (Εκκλ. 1,9);».
Το μεγαλύτερο όμως «νέο», αδελφοί μου και αδελφές μου, το ακούσαμε λίγο πριν από τον ίδιο τον Ιησού: «σας δίνω νέα εντολή να αγαπάτε ο ένας τον άλλο».
Να λοιπόν η μεγάλη καινοτομία! Στη ζωή μας αυτό που είναι πάντα νέο είναι η αληθινή αγάπη, μόνο αυτή μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις καινούριες, να μεταβάλλει ριζικά τη ζωή μας και τον κόσμο όλο. Ίσως μου πείτε μα αυτή η εντολή δεν είναι καινούρια ακούγεται δύο χιλιάδες τώρα χρόνια!
Ένας διάσημος Γερμανός φιλόσοφος έλεγε: «Αυτό που κάνει ένα άνθρωπο να ξεχωρίζει δεν είναι να βλέπει πρώτος κάτι νέο αλλά να βλέπει ως νέο κάτι που ήδη είναι γνωστό αλλά ίσως έχει ξεχαστεί» (Nietzsche). Η εντολή της αγάπης που δίνει ο Χριστός δεν είναι νέα για το περιεχόμενο της και το αντικείμενό της, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να βιώνεται. Ο Ιησούς, που πρώτος μας αγάπησε, μας ζητά να αγαπούμε χωρίς όρους και χωρίς περιορισμούς. Να αγαπούμε όχι μόνο όσους μας αγαπούν αλλά και εκείνους που δεν μας αγαπούν, ακόμη και εκείνους που μας μισούν, να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας.
Ο Ιησούς δεν μας συμβουλεύει να αγαπούμε ο ένας τον άλλο, ούτε μας παρακαλεί, αλλά μας δίνει εντολή να αγαπούμε.
Η αγάπη είναι το διακριτικό του χριστιανού. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους συνανθρώπους του. Ο χριστιανός δεν είναι ένας ψυχρός τηρητής του νόμου, κάποιος που πηγαίνει στην Εκκλησία, ελεεί το συνάνθρωπό του, απαγγέλει προσευχές. Ο χριστιανός είναι πάνω από όλα αυτός που αγαπά.
Ο χριστιανός είναι εκείνος που πιστεύει στην αγάπη. Πιστεύει πάντοτε. Ακόμη και όταν αυτό του κοστίζει. Και μάλιστα επειδή του κοστίζει. Το να αγαπά κανείς σημαίνει πως πιστεύει στη δύναμη της αγάπης.
Όσο περισσότερη αγάπη υπάρχει πάνω στη γη τόσο περισσότερος Χριστιανισμός υπάρχει.
Η αγάπη δεν είναι ένα ακαθόριστο συναίσθημα ή μια ευσεβής επιθυμία. Ο Ιησούς μας είπε πολύ καθαρά: «Όπως εγώ σας αγάπησα κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλο».
Είναι αδιανόητο λοιπόν και καθόλου χριστιανικό στο 2019 να υπάρχουν χριστιανοί που μεταξύ τους δεν αγαπιούνται γιατί δεν ανήκουν στο ίδιο χριστιανικό δόγμα. Αυτή η συμπεριφορά οπουδήποτε και αν παρατηρείται δεν έχει καμία σχέση με το Χριστιανισμό.
Οι μαθητές του Ιησού όλων των εποχών οφείλουν να αγαπούν όλους τους ανθρώπους, όποια και αν είναι η θρησκεία τους, το δόγμα τους, η πατρίδα τους, η κοινωνική τους θέση, η ιστορία τους. Και αυτό διότι ο κάθε άνθρωπος είναι το αντικείμενο της αγάπης του Θεού. Αν αυτό δεν το επιδιώξουμε και δεν το προσπαθήσουμε τότε όλες οι λατρευτικές μας πράξεις, οι ευλάβειές μας και τα πανηγύρια μας, θα είναι ένας επιδερμικός συναισθηματισμός και μάλιστα στιγμιαίος, μια τυπική και όχι ουσιαστική εκδήλωση πίστης που δεν θα αγγίζει ούτε θα επηρεάζει τη ζωή μας. Η πίστη μας δεν θα είναι τίποτε άλλο από φανταχτερό ένδυμα που το φορούμε σε ώρες υπηρεσίας και θα το αποβάλλουμε σε όλες τις άλλες ώρες. Ο Κύριος όμως μας είπε: «από αυτό θα γνωρίσουν οι άλλοι ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον άλλο».
Ο κόσμος σήμερα περισσότερο παρά ποτέ έχει ανάγκη από αυτή την αγάπη, την έχει ανάγκη η ίδια η Εκκλησία, την έχει ανάγκη η μικρή μας κοινωνία. Η κάθε μια και ο κάθε ένας μας πρέπει να δώσει λίγη αγάπη στον συνάνθρωπό του, στο διπλανό του, στην οικογένειά του, στην ευρύτερη οικογένεια, που είναι η Εκκλησία και στην ακόμη πιο ευρύτερη που είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Πρέπει όλοι οι Χριστιανοί να γίνουμε όργανα της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, όχι με τα λόγια αλλά με την ίδια τη ζωή μας και αυτό είναι δύσκολο, ευτυχώς όμως όχι ακατόρθωτο, χρειάζονται συνεχείς προσπάθειες γι’ αυτό και είναι πάντα νέο.
Μετά τη θεία Λειτουργία οι Ιεράρχες και οι άλλοι ιερείς συλλειτουργοί επισκέφθηκαν την μοναχική κοινότητα των Αδελφών και τις συγχάρηκαν για την γρήγορη προσαρμογή τους στο περιβάλλον και στην παράδοση της τοπικής Εκκλησίας και για το γεγονός ότι ήδη μέσα σε ένα χρονικό διάστημα οκτώ μηνών, που βρίσκονται στο νησί της Τήνου, μπορούν και επικοινωνούν και με την ελληνική γλώσσα.
Οι Αδελφές, θεωρώντας ήδη τους εαυτούς τους Κυκλαδίτισσες πρόσφεραν στους Ιεράρχες παραδοσιακό κέρασμα και εξέφρασαν τη χαρά τους γι’ αυτή την παρουσία όλων των μελών της Ιεραρχίας στο Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας και στους χώρους που έχουν διατεθεί για την κατοικία τους.
