Έγινε αίτιος σωτηρίας!
Όταν κοιτάζομε ένα βουνό, ίσως βλέπομε πολλά βράχια, και νομίζομε ότι το βουνό είναι μόνο βράχια. Αν το κοιτάξομε όμως από μια άλλη πλευρά, ίσως δούμε πολλά δέντρα, ενώ από μια τρίτη πλευρά ίσως δούμε καλλιεργημένες εκτάσεις. Έτσι έχομε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του βουνού.
Το ίδιο και με το Πάσχα. Κατ’ αυτές τις Κυριακές, η Εκκλησία μέσα από τον Λόγο του Θεού, μας βοηθάει να αποκτήσομε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι είναι το Πάσχα του Χριστού, και επομένως τι πρέπει να φροντίσομε ώστε να βιώσομε και εμείς το δικό μας Πάσχα μαζί Του.
֍ ֍ ֍
Ακούσαμε τον προφήτη Ιερεμία να μεταφέρει την υπόσχεση του Θεού: «Θα κάνω μια νέα διαθήκη». Τι είναι η διαθήκη; Είναι ένα κείμενο που εκφράζει τις τελευταίες επιθυμίες ενός ανθρώπου, και το πώς θέλει να διαθέσει την περιουσία του.
Στο θρησκευτικό επίπεδο σημαίνει τη Συμφωνία ή Συνθήκη μεταξύ του Θεού και του λαού Του. Κατ’ αυτή τη Διαθήκη, την πρωτοβουλία την παίρνει ο Θεός, είναι ο Θεός εκείνος που υπόσχεται και δωρίζει την προστασία του και τις ευεργεσίες του, ενώ ο λαός απλώς αποδέχεται και υπόσχεται να τηρήσει τους όρους της Συμφωνίας. Και η Διαθήκη αυτή, την εποχή του Μωυσή, συνάφθηκε με τη θυσία και το αίμα ενός ζώου.
Εδώ όμως αρχίζει το πρόβλημα: ενώ ο Θεός μένει πιστός, και συνεχώς καλεί τον λαό να τηρεί τη Συμφωνία-Διαθήκη, ο λαός αντιθέτως ξεγλιστράει στη λατρεία άλλων θεών, και γι’ αυτό δεν τηρεί τις εντολές του Θεού. Δηλαδή δεν μένει πιστός ο λαός, και έτσι ακυρώνει τη Διαθήκη. Ο Θεός σε σημαντικές στιγμές της ιστορίας έρχεται και συνάπτει νέες Διαθήκες, αλλά και αυτές ακυρώνονται από τις απιστίες του λαού.
Έτσι, ο Ιερεμίας καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει σωτηρία: ανθρώπινα, είναι αδύνατο να μεταστραφεί αληθινά ο λαός προς τον Θεό. Η μόνη ελπίδα, είναι να επέμβει ο ίδιος ο Θεός, και να αλλάξει την καρδιά των ανθρώπων. Χρειαζόταν λοιπόν μια ΝΕΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, τέτοια που να κάνει τον λαό να μένει προσκολλημένος στον Θεό του.
Γι’ αυτό ο προφήτης, φωτισμένος από τον Θεό, υπόσχεται: «Θα κάνω μια νέα διαθήκη. Όχι σύμφωνα με τη διαθήκη που έκανα στους πατέρες τους, κατά την ημέρα που τους έβγαλα από τη γη της Αιγύπτου, διαθήκη που την ακύρωσαν. Αλλά αυτή θα είναι η διαθήκη: Θα βάλω το νόμο μου στα ενδόμυχά τους, και θα τον γράψω στις καρδιές τους, και θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου. Και όλοι αυτοί θα με γνωρίζουν, από τον μικρό μέχρι τον μεγάλο».
Πότε και πώς πραγματοποιείται αυτή η υπόσχεση;
֍ ֍ ֍
Εξακόσα χρόνια μετά τον Ιερεμία, ο Ιησούς Χριστός, κατά το Μυστικό Δείπνο της μεγάλης Πέμπτης, λέει: «Αυτό το ποτήρι, είναι η νέα διαθήκη στο αίμα μου, που χύνεται για χάρη σας» (Λκ 22,20).
Δεν θυσιάζεται πια και δεν χύνεται το αίμα ενός ζώου, αλλά θυσιάζεται η ζωή ενός ανθρώπου, του Ιησού Χριστού. Θυσία που δέχεται να την προσφέρει ο Χριστός «για χάρη μας», για χάρη εμάς που μας είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να μείνομε πιστοί σε όλα, έστω και 24 ώρες.
֍ ֍ ֍
Τώρα, μπορούμε να περάσομε στο Ευαγγέλιο, για να ακούσομε τον Χριστό να μας ερμηνεύει αυτή τη θυσία, με την οποία η Νέα Διαθήκη, η Καινή Διαθήκη, υπογράφεται με το αίμα Του.
«Έφθασε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου». Πώς θα δοξαστεί ο Χριστός; «Αν ο σπόρος του σιταριού που θα πέσει στο χώμα δεν πεθάνει, μένει μόνος του. Αλλά, αν πεθάνει, τότε φέρνει πολύ καρπό». Ο καρπός του θανάτου του Χριστού, είναι η σύναψη νέας διαθήκης και η σωτηρία της ανθρωπότητας.
Γιατί όμως ο θάνατος του σπόρου, η σταυρική θυσία του Χριστού, «φέρνει πολύ καρπό»; φέρνει τη σωτηρία μας;
Διότι ο Χριστός, ΔΕΝ πεθαίνει επειδή απελπίζεται, επειδή δεν αντέχει τη ζωή του, επειδή εγκαταλείπει τον αγώνα. «Εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, για να την πάρω πάλι. Κανένας δεν μου την αφαιρεί, αλλά εγώ τη θυσιάζω αφ’ εαυτού μου» (Ιω 10,17-18).
Και γιατί τη θυσιάζει; Αυτοκτονεί; Όχι! «Τη ζωή μου τη θυσιάζω για τα πρόβατα. Αυτή την εντολή πήρα από τον Πατέρα μου» (Ιω 10,15.18). Ο Θεός Πατέρας στέλνει τον Υιό του να γίνει άνθρωπος σαν κι εμάς, για να βρεθεί τουλάχιστο ένας άνθρωπος, που να βάζει στην πρώτη θέση του Θεό σε όλα, ό,τι κι αν αυτό κοστίζει, ακόμη και πάνω από τη ζωή του!
Γι’ αυτό εξηγεί ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο: «Όποιος αγαπά τη ζωή του (την επίγεια, και προσπαθεί να τη γλιτώσει θυσιάζοντας τις εντολές του Θεού), θα τη χάσει (θα χάσει την αιώνια ζωή, την αληθινή ζωή). Κι όποιος σ’ αυτό τον κόσμο μισεί τη ζωή του (δηλαδή την αγαπάει λιγότερο, τη βάζει σε δεύτερη μοίρα, βάζοντας τις εντολές του Θεού στην πρώτη θέση, αυτός), θα διαφυλάξει τη ζωή του για την αιώνια ζωή».
֍ ֍ ֍
Μετά από αυτό, ο Χριστός καλεί και εμάς να ζήσομε το δικό μας Πάσχα, το δικό μας πέρασμα από μια κατάσταση θανάτου, ανυπακοής, αμαρτίας, σε μια κατάσταση ανάστασης, νέας ζωής: «Αν κάποιος υπηρετεί εμένα, εμένα να ακολουθεί, κι όπου είμαι εγώ εκεί θα είναι κι ο υπηρέτης μου· και ο Πατέρας θα τον τιμήσει».
Πού θα είμαστε; Πού θα μας βάλει ο Θεός Πατέρας, εάν ακολουθούμε τον Χριστό, και τηρούμε σε όλα το θέλημα του Θεού; Λέει ο Χριστός: «Τώρα είναι η κρίση του κόσμου (τώρα κρίνεται ο κόσμος: ο κόσμος που ακολουθεί τις παραπλανήσεις του δαίμονα και αντιστέκεται στο θέλημα του Θεού). Τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου (ο Διάβολος) θα διωχτεί έξω».
֍ ֍ ֍
Πώς τον νίκησε, τον Διάβολο, ο Χριστός; Ο Διάβολος τον οδήγησε στην ταπείνωση του σταυρού, και στην ήττα του θανάτου. Όποιος πεθαίνει όμως, έχει νικηθεί, δεν μπορεί πια να κάνει τίποτα! Αυτός που τον νίκησε είναι πια παντοδύναμος!
Δεν συμβαίνει έτσι στον κόσμο του Θεού και στην τελική κατάληξη της ζωής μας. Ποιος είναι ο τελικός νικητής;
Ο Ιησούς – μας είπε η επιστολή προς τους Εβραίους – «αν και ήταν Υιός, έμαθε την υπακοή μέσα από τα παθήματά του».
Νικητής λοιπόν δεν είναι όποιος επαναστατεί και παρακούει, όπως ο Διάβολος, και όπως οι προπάτορές μας. Νικητής είναι όποιος υπακούει.
«Έτσι (ο Ιησούς) έφθασε στην τελειότητα κι έγινε αίτιος αιώνιας σωτηρίας για όσους τον υπακούνε».
Στην τελειότητα φθάνομε μαθαίνοντας να υπακούμε: «Θα γράψω τον νόμο μου στις καρδιές τους· και θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου», λέει ο Θεός με το στόμα του Ιερεμία.
Επειδή υπάκουσε ο Ιησούς, έγινε τέλειος. Όχι μόνο επειδή κήρυξε, όχι μόνο επειδή συγχώρεσε, όχι μόνο επειδή προσευχήθηκε, όχι μόνο επειδή θεράπευσε και ευεργέτησε. Επειδή, μαζί με όλα αυτά, υπάκουσε! Γι’ αυτό έγινε τέλειος! Και με το να είναι τέλειος, έγινε αίτιος σωτηρίας για όσους τον υπακούνε.
«Για όσους τον υπακούνε»! Όχι για όσους μόνο κηρύττουν, ή μόνο προσεύχονται, ή μόνο ευεργετούν τους πάσχοντες. «Για όσους τον υπακούνε»!
֍ ֍ ֍
«Αν κάποιος υπηρετεί εμένα, εμένα να ακολουθεί, κι όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι κι ο υπηρέτης μου».
Αυτή τη διάθεση και στάση υπακοής καλούμαστε να ζητούμε από τον Θεό και να την αναπτύξομε, όσο πορευόμαστε προς την Κυριακή των Βαΐων, και κυρίως όσο ετοιμαζόμαστε για την Πασχαλινή Αγρυπνία.
Εκεί, θα κρατήσομε αναμμένη τα λαμπάδα μας, βλέποντας νικημένο τον Σατανά, διωγμένο έξω από τη ζωή μας, ενώ εμείς θα ανανεώνομε τις υποσχέσεις του Βαπτίσματός μας: «για να είμαστε μαζί με τον Κύριό μας»!
«Αν κάποιος υπηρετεί εμένα, εμένα να ακολουθεί, κι όπου είμαι εγώ εκεί θα είναι και ο υπηρέτης μου»! ●●●
