Ένα Πινέλο Αφηγείται… Τα παιδιά του Κοινωνικού Κέντρου της Κάριτας Ελλάς στην Πλατεία Βάθης ταξίδεψαν για μία εβδομάδα στον κόσμο της ζωγραφικής.
Με οδηγό τη γνωστή εικαστικό Εύη Φωτοπούλου, που είχε την επιμέλεια και τη φροντίδα αυτού του δημιουργικού καλλιτεχνικού εργαστηρίου, οι μικροί «ζωγράφοι», μέσα από τα χρώματα και τις λέξεις, έδωσαν σχήμα και μας ταξίδεψαν με τη σειρά τους στον κόσμο που ονειρεύονται.
Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και η πρεμιέρα κύλησε με την πρώτη γνωριμία με την κ. Φωτοπούλου, την περιγραφή του όμορφου ταξιδιού που έμελλε να ζήσουν, το πρώτο σκίτσο με εικόνες από την πατρίδα τους…
Τη δεύτερη ημέρα τα παιδιά έπιασαν τα πινέλα στα παιδικά τους δάχτυλα για να διηγηθούν ιστορίες για μικρούς και μεγάλους.
Ανακατεμένα χρώματα που παίρνουν μορφή και σχήμα για να δείξουν τον ήλιο και την θάλασσα…
Ένα λουλούδι πάει να ανθίσει και μια μουτζούρα το κρύβει.
Ίσως αύριο να γίνει σπίτι ή ένα βουνό! Το πινέλο θα το φανερώσει!
Κι έτσι έγινε! Τις επόμενες δύο ημέρες τα χρώματα ζωντάνεψαν και έχτισαν ένα σπίτι. Μια πόρτα, ένα παράθυρο μπροστά σε ένα δρόμο… μακρινό… που είναι γαλάζιος!
Παντρεύτηκε η γη με τον ουρανό και ξέχασε την πατρίδα, και μετά δύο παιδάκια έψαξαν ένα πιο πλατύ πινέλο να γίνει ο ήλιος φως..
Τα παιδιά την τέταρτη ημέρα ήρθαν με διαφορετική διάθεση, οι δημιουργίες τους έφεραν χαρά και σκέψη στα πρόσωπά τους…
Είδαν ένα μικρό όνειρο να παίρνει μορφή μέσα στα χέρια τους.
Ένα ψάρι, μία κούκλα, ένα βουνό, μια ανηφόρα…
Ψιθυρίζουν και τραγουδούν και τσατίζονται και ανυπομονούν.
Πότε και πώς…
Ίσως την επόμενη μέρα…
Ένα πινέλο θα χαράξει μια σκέψη!
Ένα ταξίδι διάρκειας μιας εβδομάδας.
Μια γιορτή χρωμάτων και δημιουργίας!
Ξεκίνησε και τελείωσε.
Μας άφησε ιερό κειμήλιο έργα τέχνης από παιδικές καρδιές που φώναξαν:
Με το κόκκινο χρώμα, Αγάπη!
Με το κίτρινο, Φως!
Και με το γαλάζιο, Θάλασσα…
Όπως όταν έγινε ο κόσμος,
για να χωρέσει όλες τις φυλές, χωρίς σύνορα.
Ήρθαν από πολύ μακριά.
Παιδιά διψασμένα για ζωή, γεμάτα από παρελθόν και όνειρα.
Οι μικροί μας ζωγράφοι- συγγραφείς ευχαρίστησαν θερμά την δασκάλα τους Εύη Φωτοπούλου.
Στο ταξίδι τους κράτησε το χέρι σταθερό να γίνει πιο φωτεινός ο ήλιος και η γραμμή στην ανηφόρα να χαμηλώσει και να γίνει ορίζοντας.
