Στις 8 Ιουλίου, πριν από επτά χρόνια, ο πάπας Φραγκίσκος πραγματοποίησε την ιστορική επίσκεψή του στη Λαμπεντούσα. Κατά τη Θεία Λειτουργία, με αφορμή την επέτειο αυτή, ο Πάπας υπογραμμίζει ότι έχουμε μια «αποσταγμένη» εκδοχή του τι συμβαίνει στα «στρατόπεδα κράτησης» στη Λιβύη, σε όσους φτάνουν εκεί με την ελπίδα να διασχίσουν τη θάλασσα, και προτρέπει να δούμε στο πρόσωπο των μεταναστών το πρόσωπο του Κυρίου.
Όπως για τους Αποστόλους, έτσι και για μας είναι δυνατή μια προσωπική συνάντηση με τον Κύριο, ο οποίος χτυπά την πόρτα μας «διψασμένος, ξένος, γυμνός», «ζητώντας να τον συναντήσουμε και να του συμπαρασταθούμε, ζητώντας να μπορέσει να αποβιβαστεί». Το πρόσωπό του μπορούμε να το αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο «των φτωχών, των ασθενών, των εγκαταλελειμμένων και των ξένων, τους οποίους ο Θεός βάζει στον δρόμο μας». Γι’ αυτό και ο πάπας Φραγκίσκος απευθύνει πρόσκληση για μεταστροφή, αναφερόμενος στο κήρυγμά του σε αυτή τη συνάντηση που δεν μας αφήνει αδιάφορους, αλλά αφορά «την ίδια την αποστολή των Αποστόλων», επειδή η συνάντηση και η αποστολή – υπογραμμίζει ο Πάπας – δεν πρέπει να διαχωρίζονται.
Φέτος στη Θεία Λειτουργία για την επέτειο της επίσκεψης στη Λαμπεντούσα συμμετείχε μόνο το προσωπικό του τμήματος Μεταναστών και Προσφύγων του Οργανισμού της Αγίας Έδρας για την Ολοκληρωμένη Ανθρώπινη Ανάπτυξη, λόγω των μέτρων κατά του κορωνοϊού, ενώ πέρυσι είχαν λάβει μέρος 250 άτομα στη Θεία Λειτουργία στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, συμπεριλαμβανομένων αρκετών μεταναστών και όσοι βοήθησαν στη διάσωσή τους.
Έχουμε μια “αποσταγμένη” έκδοση
Στις 8 Ιουλίου 2013, λοιπόν, ο Πάπας πήγε στη Λαμπεντούσα, στο πρώτο του ταξίδι έξω από το Βατικανό. Οι εικόνες εκείνης της ημέρας είναι αξέχαστες, όπως το στεφάνι των λουλουδιών που ρίχθηκαν στο νερό από το περιπολικό σκάφος, στη μνήμη των θυμάτων που πνίγηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα, η οποία συχνά μετατρέπεται σε νεκροταφείο. Αλλά τα λόγια του Πάπα στο κήρυγμά του έμειναν αξέχαστα, με αναφορά σε αυτόν τον πολιτισμό της ευημερίας που μας κάνει να ζούμε σε “σαπουνόφουσκες”, όμορφες αλλά απατηλές, οι οποίες οδηγούν στην “παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας”. Οι σκέψεις του αναφέρονται στην εμπειρία εκείνης της ημέρας και στις ιστορίες των μεταναστών:
«Υπήρχαν διερμηνείς. Κάποιος διηγόταν τρομερά πράγματα στη γλώσσα του, και ο διερμηνέας φάνηκε να μεταφράζει καλά. Αλλά αυτός μιλούσε πολύ, ενώ η διερμηνεία ήταν σύντομη. “Λοιπόν – σκέφτηκα – φαίνεται ότι για να εκφραστεί κάποιος σ’ αυτή τη γλώσσα, χρειάζονται περισσότερες λέξεις”. Όταν το απόγευμα επέστρεψα στο ξενοδοχείο, ήταν μια κυρία στη ρεσεψιόν, – ο Θεός να αναπαύει την ψυχή της, έφυγε, – η οποία ήταν κόρη Αιθιόπων. Καταλάβαινε εκείνη τη γλώσσα και είχε παρακολουθήσει τη συνάντηση στην τηλεόραση. Και μου είπε: «Ακούστε, αυτό που σας είπε ο Αιθίοπας διερμηνέας δεν είναι ούτε το μισό των βασανιστηρίων και των ταλαιπωριών που αυτοί έχουν βιώσει». Μου έδωσαν την “αποσταγμένη” έκδοση. Αυτό συμβαίνει σήμερα με τη Λιβύη: μας δίνουν μια “αποσταγμένη” έκδοση. Ο πόλεμος, ναι, είναι άσχημος, το ξέρουμε, αλλά εσείς δεν φαντάζεστε την κόλαση που ζουν εκεί, σε εκείνα τα στρατόπεδα κράτησης. Και αυτοί οι άνθρωποι έρχονταν μόνο με την ελπίδα και για να διασχίσουν τη θάλασσα».
Η προειδοποίηση μιας καυτής επικαιρότητας
Τονίζει στη συνέχεια ο Πάπας: «Ο λαός του Ισραήλ είχε βιώσει πώς η ευημερία και ο πλούτος τον είχαν απομακρύνει από τον Κύριο, γεμίζοντας την καρδιά του με ψεύδη και αδικία. Μια αμαρτία από την οποία εμείς, οι Χριστιανοί του σήμερα, δεν έχουμε ανοσία», λέει ο Ποντίφικας, υπενθυμίζοντας τι είχε πει ο Ιησούς.
«Αν εξακολουθούμε να έχουμε αμφιβολίες, ιδού τα ξεκάθαρα λόγια του: “Σας βεβαιώνω πως ό,τι κάνατε για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, το κάνατε για μένα”. “Ό,τι κάνατε…”, το καλό και το κακό! Αυτή η προειδοποίηση είναι σήμερα μια καυτή επικαιρότητα. Όλοι πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε ως θεμελιώδες σημείο εξέτασης της συνείδησής μας, αυτού που κάνουμε κάθε μέρα. Σκέφτομαι τη Λιβύη, τα στρατόπεδα κράτησης, την κακοποίηση και τη βία που υφίστανται οι μετανάστες, τα ταξίδια της ελπίδας, τις διασώσεις και τις απορρίψεις. “Ό,τι κάνατε… το κάνατε για μένα”».
Να αναζητούμε το πρόσωπο του Κυρίου
Η Αειπάρθενος Μαρία, “Solacium migrantium” (“στήριγμα των μεταναστών”), «ας μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε το πρόσωπο του Υιού της σε όλους τους αδελφούς», οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους εξαιτίας των αδικιών του κόσμου, συνεχίζει ο πάπας Φραγκίσκος. Η αναζήτηση του προσώπου του Κυρίου είναι πράγματι «ο στόχος μας και είναι επίσης ο πολικός μας αστέρας», που μας βοηθά να μην χάσουμε τον προσανατολισμό, υπογραμμίζει ο Ποντίφικας επαναλαμβάνοντας ότι η συνάντηση με τον άλλον είναι επίσης συνάντηση με τον Χριστό, όπως επεσήμανε στους συμμετέχοντες στο meeting “Ελεύθεροι από τον φόβο” τον περασμένο Φεβρουάριο.
————————-
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ/kantam.gr
