« Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, μένει σ’ εμένα, κι εγώ σ’ αυτόν, λέει ο Κύριος»
Η ποιμαντική επιτροπή της Αθήνας σε συνεργασία με το ποιμαντικό συμβούλιο της ενορίας του Αγ. Λουκά διοργάνωσε τη μεγάλη πανήγυρη της Αγίας Δωρεάς, την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013 στην ενορία του Αγίου Λουκά. Η τελετή έλαβε χώρα μέσα στο κτήμα ΦΙΞ, κάτω από τη σκιά των δέντρων, όπου ένα υπαίθριο αλτάρι στήθηκε ειδικά για την ημέρα αυτή με τη φροντίδα και στήριξη του Δήμου Ηρακλείου.
Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας ζούμε ένα κλίμα που βαραίνει από αποκαλύψεις για πρόσωπα και καταστάσεις, που μας κάνει να αναρωτηθούμε, να συζητήσουμε, να ανησυχήσουμε και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Οι συνέπειες της σήψης φαίνονται καθημερινά με κυριότερη τον οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε. Σ’ αυτό τον κόσμο που ο τύπος και η ουσία της λέξης «κρίση» έχουν γίνει κατάσταση, σ’ αυτό τον κόσμο της δωροδοκίας, της εκμετάλλευσης, της πλεονεξίας και της πείνας, ο χριστιανός αναρωτιέται αν υπάρχει ελπίδα…
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην επιστροφή του ανθρώπου στον Χριστό. Το ευαγγέλιο είναι η μόνη δύναμη που μπορεί ν’ αλλάξει τον άνθρωπο εσωτερικά (Α΄ Κορ. 1, 23-24) και πράγματι έχουμε μεγάλη ανάγκη από αυτού του είδους την αλλαγή! Η κατάθλιψη, οι αυτοκτονίες συμπολιτών μας, η επαιτεία, η φτώχεια, η θλιβερή όψη του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας απαιτούν αντίδραση, απαιτούν επανάσταση! Μόνο που η επανάσταση πρέπει ν’ αρχίσει από τους εαυτούς μας. Καλούμαστε να επαναστατήσουμε ενάντια στην αδικία, ηθική και οικονομική… Θα πρέπει όμως να είμαστε δυνατοί για να παλέψουμε, θα πρέπει να τραφούμε με τον Άρτο της Αθανασίας. Και δεν είναι η γοητεία των αισθήσεων που οδηγούν σ’ αυτό το θείο συμπόσιο αλλά η σταθερή πίστη, η ζωηρή ελπίδα και η μεγάλη αγάπη.
 |
 |
Ο Κύριος μας έδωσε ένα μεγάλο δώρο, το Μυστήριο της Αγίας Ευχαριστίας, που ανανεώνει τις δυνάμεις της ψυχής. Είμαστε αμαρτωλοί αλλά Εκείνος έρχεται σ’ εμάς, μας προσκαλεί στο Τραπέζι Του, τον καθένα και την κάθε μία από εμάς με όλη τη θεότητα και την ανθρώπινη φύση Του για να μας δώσει την ουράνια τροφή, τον Άρτο της Ζωής… την τροφή για τον κόσμο!
Πιστοί από όλες τις ενορίες της Αθήνας, συναγμένοι γύρω από τον Επίσκοπο και τους ιερείς μας, τιμήσαμε το ιερό Μυστήριο του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου. Τα παιδιά του κατηχητικού, ντυμένα στα λευκά προσέφεραν συμβολικά τους λευκούς κρίνους της αθώας ψυχής τους, κλήρος και λαός ανέπεμψαν δεήσεις για παρηγοριά, για θεραπεία, για αφύπνιση… Όλοι μαζί, δοξάσαμε τον Κύριο, Εκείνον που μας παρέχει τροφή και φως, τροφή με τη δωρεά του Άρτου της Ζωής και φως με το Λόγο Του.
 |
 |
Είναι ευτυχισμένη η ψυχή που δέχτηκε τη μεγάλη αυτή δωρεά του Κυρίου. Πόσο μεγάλος είναι ο Κύριος που δεχτήκαμε! Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε σε βάθος ένα τόσο Υψηλό Μυστήριο, πιστεύουμε όμως ότι είναι η σωτηρία από κάθε κρίση, το φάρμακο του πνευματικού μαρασμού. Θεραπεύει τις κακίες, ξεριζώνει τα πάθη, δυναμώνει την ελπίδα, μεγαλώνει και πλαταίνει την αγάπη, στερεώνει την πίστη μας.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ουράνιε Άρτε, δώσε μας τη ζωή την αιώνια.
Για την ποιμαντική επιτροπή
Μαρία Σικ
 |
 |
Η ομιλία του Αρχεπίσκοπου των εν Αθήναις Καθολικών κ.κ. Νικολάου
Ενώ έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος του «Έτους της πίστεως», το οποίον ως γνωστόν άρχισε πέρισυ στις 11 Οκτωβρίου και θα λήξει εφέτος στις 24 Νοεμβρίου, σήμερα η τοπική μας εκκλησία συνάζεται στην Ενορία του Αγίου Λουκά για να τιμήσει και να προσκυνήσει το μεγάλο «Μυστήριον πίστεως», την Αγία και Δωρεά που έκαμε ο Κύριος στο λαό του, δηλαδή το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, του Σώματος και του Αίματός του, υπό τα είδη του Άρτου και του Οίνου.
Όλα τα Μυστήρια της χριστιανικής θρησκείας είναι «Μυστήρια πίστεως» διότι, όπως διδάσκει η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού, «όχι μόνο προϋποθέτουν την πίστη, αλλά και την τροφοδοτούν με τα λεγόμενα και τα τελούμενα, την δυναμώνουν και την εκφράζουν, γι’ αυτό και ονομάζονται «Μυστήρια πίστεως». (Περί Θ. Λατρείας, 59).
Ανάμεσα όμως στα επτά ιερά Μυστήρια την εξέχουσα θέση κατέχει το ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το κατ’ εξοχήν «Μυστήριον πίστεως», όπως χαρακτηρίζεται σε κάθε Αναφορά της Θείας Λειτουργίας.
Πράγματι, στα άλλα ιερά Μυστήρια, το ορατό σημείο του καθενός προδιαθέτει για μια, έστω και αμυδρή, κατανόηση: έτσι στο Βάπτισμα πλένεται το σώμα με το νερό ενώ η ψυχή καθαρίζεται από την αμαρτία. Στο Χρίσμα χρίεται το σώμα με το Άγιο Μύρο, ενώ η ψυχή αγιάζεται με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Στη Θεία Ευχαριστία, όμως, καί πριν καί μετά την καθαγίαση, παραμένουν πάνω στην Αγία Τράπεζα τα ίδια ορατά στοιχεία, ο άρτος και ο οίνος, και δεν αντιλαμβανόμαστε καμμιά εξωτερική αλλαγή. Όπως παρατηρεί ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης, «πάνω στο σταυρό κρυβόταν μόνο η θεότητα του Κυρίου. Εδώ κρύβεται και η ανθρωπότητά του»! Και όμως, μετά την καθαγίαση, πάνω στην αγία Τράπεζα, δεν είναι πια ο άρτος και ο οίνος αλλά το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Και όπως εδογμάτισε η Αγία Σύνοδος της Τριδέντου, διευκρινίζοντας την πιστη της καθολικής εκκλησίας έναντι των όσων έλεγαν οι Διαμαρτυρόμενοι, ο Ιησούς είναι παρών «αληθινά, πραγματικά και ουσιαστικά»:
Αληθινά, δηλαδή ό Άρτος και ο Οίνος δεν είναι απλά «σημεία» του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.
Πραγματικά, δηλαδή δεν είναι απλά σύμβολα.
Ουσιαστικά, δηλαδή στην πραγματικότητα, όχι μόνο εικονικά.
Μεγάλο, λοιπόν, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας!
Είναι Μυστήριο, πώς ο Ιησούς, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μετατρέπει σε Σώμα και Αίμα του την ουσία του άρτου και του οίνου! Μυστήριο, πώς είναι παρών όλος σε κάθε μερίδα του Αγίου Άρτου! Μυστήριο, πώς γίνεται τροφή και ποτό μας! Μυστήριο, πώς αναίμακτα, αλλά πραγματικά, ανανεώνει σε κάθε Θεία Λειτουργία, τη Θυσία του Σταυρού! Μυστήριον πίστεως!
Αλλά, χάρη στην πίστη, παραδεχόμαστε την αλήθεια αυτού του Μυστηρίου, έστω κι αν οι αισθήσεις μας δεν μας πείθουν για το γεγονός. Διότι Εκείνος που είπε στη συναγωγή της Καπερναούμ: «η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό» και, κατόπιν, στο Μυστικό Δείπνο: «τούτο είναι το Σώμα μου, τούτο είναι το Αίμα μου», δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος. Είναι η ίδια η αλήθεια. Και η πίστη είναι θεολογική κείνη αρετή δια της οποίας παραδεχόμαστε ως αληθινά όσα ο Θεός αποκάλυψε και μας διδάσκει η αγία Εκκλησία. Ο Θεός, που ζητεί από τους ανθρώπους μία «λογική λατρεία» όπως λέγει ο απόστολος Παύλος (Ρωμ. 12, 1), δεν μπορεί να μας εξαπατήσει.
Με την αγία Εκκλησία, η οποία στηρίζεται στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση, πιστεύουμε ακράδαντα και ομολογούμε ότι: «με την καθαγίαση του άρτου και του οίνου, μετατρέπεται όλη η ουσία του άρτου σε Σώμα του Χριστού και όλη η ουσία του οίνου σε Αίμα του, η δε μετατροπή αυτή κατάλληλα και κυριολεκτικά ονομάστηκε από την Εκκλησία μετουσίωση». (λόγια από τον δογματικό όρο της αγίας Συνόδου της Τριδέντου). (Η βυζαντινή θεολογία χρησιμοποιεί τη λέξη «μεταβολή»).
Εάν, αγαπητοί μου, η πίστη μας δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, εάν δεν έχει καταντήσει απλή συνήθεια και τυπολατρία, αλλά εάν είναι -όπως πρέπει να είναι- μια λογική και ελεύθερη απάντηση στο Θεό, που μας καλεί, τότε και ως προς το Μεγάλο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε ως λογικά όντα, γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας την αλήθεια που είναι κρυμμένη μέσα σ’ αυτό το Μυστήριο.
Και η καλύτερη αναγνώριση αυτής της αλήθειας θα γίνεται με την έμπρακτη χριστιανή ζωή μας, η οποία θα έχει ως επίκεντρο τη Θεία Ευχαριστία, θα αντλεί από την ακένωτη αυτή πηγή νάματα ζωής αιώνιας, θα τιμά και θα λατρεύει μέσα στους Ιερούς Ναούς τον Κύριο Ιησού Χριστό παρόντα στο Αγιότατο Μυστήριο και από Αυτόν θα περιμένει τη λύτρωση από τους κινδύνους.
Στην Θεία Ευχαριστία προσκυνούμε τον ίδιο το Θεό των πάντων. προσφέρουμε το ίδιο Θύμα, που προφέρθηκε πάνω στο σταυρό για μας, τρεφόμαστε από τον ίδιο Άρτο, που παρατίθεται σε όλους. Η ίδια Αγία Τράπεζα, η ίδια τροφή, είναι το πιο εκφραστικό σύμβολο της ενότητας όλων μας, που αποτελούμε μια οικογένεια, τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία.
Αν, αγαπητοί μου, αισθανόμαστε λίγο περισσότερο τη θέρμη αυτής της πίστεως, αν διαπλατύναμε τα όρια της αγάπης μας, αν αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα την αδελφοσύνη που συνδέει όλους τους πιστούς, θα επαλήθευε και για μας ό,τι αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς για τους πρώτους χριστιανούς στις Πράξεις των Αποστόλων: «του πλήθους των πιστευόντων η καρδιά και η ψυχή ήταν μία» (Πραξ 4,32) κι ο καθένας θα προσπαθούσε να βοηθεί και να ανακουφίζει τον άλλο, να συμπονεί τον εν Χριστώ αδελφό του.
Ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες, που περνούμε τα τελευταία χρόνια, ας μάθουμε να βλέπουμε τον Ιησού Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου που είναι πτωχός ή υποφέρει σωματικά ή ψυχικά. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου εξακολουθεί να επικρατεί η αδικία και λείπει η κοινωνική δικαιοσύνη. Ενώ ορισμένοι συνεχίζουν να κάθονται σε πλουσιοπάροχα τραπέζια και να ζουν ανενόχλητοι κι ατιμώρητοι, σπαταλώντας όσα έχουν κλέψει από το λαό, δίπλα τους πολλαπλασιάζεται καθημερινά ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν ούτε να φάνε!
Η Θεία Ευχαριστία, η Αγία Δωρεά, μας υπενθυμίζει ότι δεν μπορούμε να ζούμε κλεισμένοι στο εγωισμό μας, αλλά ότι κι εμείς οφείλουμε να δίνουμε στο συνάνθρωπο ακόμη κι από το υστέρημά μας. Μας υπενθυμίζει ότι οι ανισότητες και οι αδικίες δεν εξαλείφονται με το μίσος, τη βία ή την πάλη, αλλά με την αλληλοκατανόηση, με την αλληλεγγύη, με τη δικαιοσύνη, την οποία διακηρύττει η αγία Εκκλησία στο όνομα του Χριστού.
Στον Κύριο, λοιπόν, ας στρέψουμε τα βλέμματά μας, κι ας του ζητήσουμε, Εκείνος που είναι ό Ήλιος της δικαιοσύνης, να μη μας εκτυφλώσει με το φως της λαμπρότητάς του, αλλά να φωτίσει όλους μας, για να βαδίζουμε στην οδό των εντολών του, ενισχυμένοι στην πίστη, κρατώντας ασφαλή την ελπίδα και γεμάτοι αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον, και, τρεφόμενοι με τον Άρτο της ζωής, να φθάσουμε στην επουράνια δόξα όπου, μαζί με τους Αγγέλους και τους Αγίους να τον δοξάζουμε αιώνια.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
