Την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 στο ετήσιο προσκύνημα της Αρχιεπισκοπής Καθολικών Αθηνών, στην Πλάκα Κερατέας τιμήσαμε ιδιαίτερα την Παναγία του Ροδαρίου. Αν και οι καιρικές προβλέψεις ήταν αβέβαιες, όλα ήσαν έτοιμα στο χώρο του προσκυνήματος με τη φροντίδα της ποιμαντικής επιτροπής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Στις 5μμ πιστοί από όλες τις ενορίες της Αθήνας και μοναχοί είχαν ήδη συγκεντρωθεί στο προαύλιο της εκκλησίας, κατάλληλα διαμορφωμένο για την απαγγελία του Ροδαρίου και για τη Θεία Λειτουργία.
Με καθένα από τα πέντε Φωτεινά Μυστήρια του Ροδαρίου, μελετήσαμε αυτή τη χρονιά την αποκάλυψη της Βασιλείας του Θεού μέσα από τη ζωή του Ιησού στη γη. Άσματα αφιερωμένα στην Παναγία τη μεσίτρια, παρεμβάλλονταν στα Μυστήρια ενισχύοντας την προσευχή των πιστών ανεξάρτητα από την καταγωγή του καθενός.
Ακολούθησε η Θεία Λειτουργία στην οποία προΐστατο ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών π. Σεβαστιανός Ροσσολάτος πλαισιωμένος από ιερείς και ιερομονάχους και τον νέο διάκονο της επαρχίας μας.
Στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στο ιστορικό της εορτής της Παναγίας του Ροδαρίου. Στις 7 Οκτωβρίου 1571, ο στόλος των χριστιανικών χωρών νίκησε τον οθωμανικό στόλο έξω από τη Ναύπακτο του Κορινθιακού κόλπου, και αυτό αποδόθηκε στη μεσιτεία της Παναγίας, επειδή ο Πάπας είχε ζητήσει από τους χριστιανούς να απαγγέλλουν το Ροδάριο για τον σκοπό αυτό.
 |
Και ο Αρχιεπίσκοπος συνέχισε:
Η Παναγία, η ψυχή της αγίας οικογένειας της Ναζαρέτ, αδιαφορεί άραγε για τη διάλυση της σημερινής οικογένειας; Θα αδιαφορήσει, αν της εμπιστευθούμε τη μάχη που πρέπει να διεξαγάγει σήμερα ο στόλος των χριστιανικών οικογενειών με τον στόλο του υλισμού, της εγωιστικής απόλαυσης, με τον στόλο εκείνων των γονιών που διεκδικούν μόνο τα δικά τους δικαιώματα αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των παιδιών τους;
* * *
Ακούμε από τις Πράξεις των Αποστόλων ότι, μετά την ανάληψη του Χριστού, οι μαθητές έμεναν συγκεντρωμένοι, μαζί με τη Μαρία τη μητέρα του Ιησού, και προσεύχονταν ζητώντας το Άγιο Πνεύμα. Και ο Θεός έδωσε το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής. Το Άγιο Πνεύμα άναψε τη φλόγα της πίστεως και γεννήθηκε η Εκκλησία. Και η Εκκλησία διέσωσε και διέδωσε τα λόγια του Χριστού.
Το επεισόδιο του Ευαγγελίου, που ακούμε σήμερα, μας δείχνει έναν άνθρωπο που φανταζόταν ότι τηρεί τις εντολές του Θεού, και ότι είναι έτοιμος να μπει στη βασιλεία του Θεού. Δεν έβλεπε όμως μια σκλαβιά που είχε, και που ο Χριστός τού τη φανέρωσε: είχε ένα χαλκά που τον έσερνε από τη μύτη, που τον σκλάβωνε και δεν τον άφηνε ελεύθερο να τρέξει προς τη βασιλεία του Θεού: «είχε μεγάλη περιουσία».
Ο Χριστός είδε ότι αυτός ο άνθρωπος, φαινομενικά, επιθυμούσε πολύ τη βασιλεία του Θεού. Και για να τον βγάλει από την πλάνη του, του έθεσε το δίλημμα: τι προτιμάς; τον πλούτο σου ή τη βασιλεία του Θεού; Και προτίμησε τον πλούτο! Όταν είδαν όλοι πόσο ήταν γαντζωμένος στον πλούτο, ο Ιησούς σχολίασε: «Πόσο δύσκολα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού όσοι έχουν τα χρήματα!… Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού!».
Ήταν τόσο απόλυτος ο Χριστός ώστε οι μαθητές απόρησαν και τον ξαναρώτησαν: «Και ποιος θα μπορέσει να σωθεί;». Αυτοί οι μαθητές δεν ήταν πλούσιοι, αλλά φτωχοί ψαράδες. Και όμως, ένιωθαν ότι ακόμη και αυτοί οι φτωχοί, είχαν τη δίψα του πλούτου!
Βλέπομε πόσο αληθινός είναι ο σημερινός λόγος του αποστόλου Παύλου που μας λέει: «Ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ενεργός και πιο κοφτερός από κάθε δίκοπο σπαθί… και διερευνά τα αισθήματα και τις σκέψεις της καρδιάς».
Χωρίς τον λόγο του Χριστού, αδελφοί μου, αυτός ο άνθρωπος θα νόμιζε μέχρι το θάνατό του ότι με την ευλάβειά του κρατάει στα χέρια του το εισιτήριο του παραδείσου. Ο λόγος του Χριστού είναι που τον ξύπνησε. Κατάλαβε ότι ο πλούτος της καρδιάς του δεν ήταν η βασιλεία του Θεού αλλά το χρήμα, και έφυγε λυπημένος και με σκυμμένο το κεφάλι. Μεταστράφηκε; Άλλαξε ζωή; Δεν το ξέρομε.
Ας σκεφθούμε αδελφοί μου τον εαυτό μας και ας τον ρωτήσομε: εγώ διαβάζω και ακούω κάθε Κυριακή τον Λόγο του Θεού; Τον αφήνω να μου ανοίγει τα κρυφά της καρδιάς μου σαν δίκοπο σπαθί; Μήπως είμαι αποκοιμισμένος από τα γλυκόλογα της κοινωνίας που μου λέει: Ε, αφού πιστεύεις, δεν πειράζει που δεν πας στην εκκλησία, που δεν προσεύχεσαι. Εσύ είσαι καλός άνθρωπος: δεν κλέβεις, δεν σκοτώνεις, δεν μοιχεύεις… όπως έλεγε και αυτός ο πλούσιος.
Αλλά όταν ακούς μόνο το λόγο της κοινωνίας που σε κολακεύει και σε αποκοιμίζει, και δεν ακούς τον Λόγο του Χριστού, που ανοίξει την καρδιά σου σαν δίκοπο σπαθί, ποιος θα σε ξυπνήσει για να μη χαθείς;
Οι μαθητές του Χριστού, που και αυτοί ήταν αποκοιμισμένοι με τη σκέψη ότι είναι οι μαθητές του Διδασκάλου, ξύπνησαν και κατάλαβαν ότι η σωτηρία δεν είναι κατόρθωμα του ανθρώπου επειδή θρησκεύεται, αλλά εξαρτάται από τη δύναμη του Θεού να αλλάξει τη νοοτροπία του ανθρώπου και να τον κάνει να βάλει στην πρώτη θέση της καρδιάς του έναν άλλο θησαυρό, όχι τον πλούτο του χρήματος, αλλά τον πλούτο της βασιλείας του Θεού.
Ευτυχώς, που ο Χριστός απαντάει σ’ εμάς τους αδύναμους, με ένα λόγο ΕΛΠΙΔΑΣ: Το να σωθεί ένας πλούσιος, το να σωθεί μια καρδιά που σέρνεται άβουλη από τα δεσμά της επιθυμίας του πλούτου, είναι ακατόρθωτο στον άνθρωπο, «αλλά όχι στον Θεό! Πράγματι στον Θεό όλα είναι δυνατά!».
Δηλαδή, τι είναι δυνατό στον Θεό; Τι μπορεί να κατορθώσει ο Θεός; να πάρει έναν άνθρωπο προσκολλημένο στο χρήμα και να τον βάλει με το ζόρι στη βασιλεία του Θεού; Μα αυτός δεν θα είναι ευτυχισμένος εκεί μέσα, διότι θα του λείπει το χρήμα!
Η δύναμη που έχει ο Θεός είναι άλλη. Είναι:
– να πάρει έναν άνθρωπο αδύναμο σαν κι εμάς, που παρασυρόμαστε από ένα σωρό αδυναμίες, ελαττώματα και πάθη, που είμαστε διατεθειμένοι να παραμελήσομε το Λόγο του Θεού, την προσευχή, την κυριακάτικη Λειτουργία προκειμένου να κερδίσομε λίγα χρήματα παραπάνω,
– και να μας μεταστρέψει: να μας ξεκολλήσει από τις μικροπρέπειές μας και να μας κάνει ελεύθερους, ανθρώπους που βάζουν στην πρώτη θέση τη βασιλεία του Θεού.
«Αυτό είναι αδύνατο στους ανθρώπους, αλλά όχι στον Θεό! Πράγματι στον Θεό όλα είναι δυνατά!».
* * *
Και ας επιστρέψομε στη χριστιανική οικογένεια!
Τι είναι αδύνατο ή φοβερά δύσκολο να κάνει σήμερα η χριστιανική οικογένεια; Να μεταδώσει τη πίστη στις νέες γενεές!
Αυτή τη δυσκολία, μας την επισημαίνει και ο Πάπας Φραγκίσκος στην Αποστολική Παραίνεση “Η χαρά του Ευαγγελίου”, όπου γράφει: «Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μέσα στον καθολικό λαό, παρουσιάστηκε μια διακοπή στην “από γενεά σε γενεά” μετάδοση της χριστιανικής πίστεως» (αρ.70).
Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι νέες γενεές δεν ρωτούν, σαν τον πλούσιο, «τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;», αλλά ρωτούν: «Τι να σπουδάσω; Τι τέχνη να μάθω; Τι κομπίνα να κάνω για να αποκτήσω περισσότερα λεφτά με λιγότερη δουλειά;».
Διαπιστώνοντας πόσο μακριά από τον Χριστό και από την Εκκλησία ζουν πολλά μέλη των οικογενειών μας, και πόσο επηρεασμένα είναι από αυτή τη νοοτροπία του κόσμου, θα ρωτήσομε κι εμείς (ίσως απογοητευμένοι): «Μα τότε, ποιος μπορεί να σωθεί;».
Τι μας απαντάει ο Χριστός; Αυτό «είναι αδύνατο στους ανθρώπους, αλλά όχι στον Θεό! Πράγματι στον Θεό όλα είναι δυνατά!».
Είθε η Παναγία να ενισχύσει την αδύναμη θέλησή μας, ώστε να βάλομε όλοι στην πρώτη θέση της καρδιάς και της οικογένειάς μας: τη Βασιλεία του Θεού.
«Τι να κάνομε, Κύριε, για να κληρονομήσομε, εγώ και όλη μου η οικογένεια, την αιώνια ζωή;».
Η Θεία Λειτουργία τελείωσε με την ευλογία των πιστών από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο π. Σεβαστιανό Ροσσολάτο.
Ήταν μία παναθηναϊκή συνάντηση προσευχής στην οποία και ο καιρός ήταν σύμμαχος, δείγμα της αγάπης του Θεού και της Παναγίας για όλον τον κόσμο, όπως σχολίασε και ο π. Κρίστιαν, υπεύθυνος του προσκυνήματος και εφημέριος των Αγίων Αποστόλων Βούλας, ευχαριστώντας όσους που βοήθησαν σε αυτήν την ξεχωριστή τελετή.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στη χορωδία της ενορίας του Αγίου Γεωργίου από το Αιγάλεω, την οποία εμψύχωσε με το ταλέντο της η κ. Άντζελα Σεστρίνη.
Bάγγερ Καίτη
