Στις όχθες του ποταμού Αμαζονίου, ένα μικρό πλοιάριο πλωτό νοσοκομείο με το όνομα «Papa Francisco» μεριμνά για τις υγειονομικές και πνευματικές ανάγκες περίπου 5.200 ανθρώπων, στο οποίο υπηρετεί η αδελφή Marcia Lopes Assis στην περιοχή Juruti-Pará του δάσους του Αμαζονίου στη Βραζιλία.
Η αδελφή Marcia Lopes Assis ανήκει στο Μοναχικό τάγμα των Αποστόλων της Ιεράς Καρδιάς του Ιησού. Υπηρετεί στην ενορία Nuestra Señora de la Salud στο Juruti-Pará στον Αμαζόνιο, η οποία ανήκει στην Επισκοπή του Óbidos, στη Βραζιλία.
Όπως λεεί η αδελφή Marcia η κλήση της ήταν ιεραποστολική από την αρχή και ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής της, ο Θεός την εξέπληττε πάντα σε κάθε ιεραποστολική εμπειρία που της χάριζε.
«Όλες οι εμπειρίες ήταν εξαιρετικές και έντονες και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτές», λέει. «Το Juruti δεν διαφέρει- είναι μια υπέροχη εμπειρία που μου επέτρεψε να ανακαλύψω εκ νέου την ουσία της κλήσης μου και του χαρίσματος του ιδρυτή μας, το οποίο κουβαλάω μέσα μου. Εδώ, το “σπίτι” δεν έχει την ίδια σημασία που έχει σε άλλα μέρη, όπου σκεφτόμαστε κάτι στατικό που καλύπτει όλες τις ανάγκες μας ή όπου είμαστε ασφαλείς από εξωτερικές απειλές. Εδώ, το “σπίτι” μπορεί να είναι μια βάρκα με κουπιά ή μια αιώρα που έχει στηθεί κάτω από ένα δέντρο στο δρόμο ή σε ένα ανοιχτό καταφύγιο ή μέσα στο δικό μας σκευοφυλάκιο».
Παιδιά: οι καλύτεροι δάσκαλοι
Ανάμεσα στις ποικίλες δραστηριότητές της, η αδελφή είναι και σύμβουλος του Ενοριακού Ιεραποστολικού Συμβουλίου (COMIPA), το οποίο ανταποκρίνεται στην πρόσκληση του Πάπα Φραγκίσκου για μια «Εκκλησία που βγαίνει έξω», μια ιεραποστολική Εκκλησία. Στόχος του COMIPA είναι να προσεγγίσει τις 78 κοινότητες που απαρτίζουν τον ενοριακό τομέα, ιδιαίτερα εκείνες που είναι πιο απομακρυσμένες -πάνω από 60 χιλιόμετρα μακριά-, τις πιο εύθραυστες και πιο φτωχές.
Ο πλους του Αμαζονίου, εξηγεί η αδελφή Marcia, «δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όταν φτάσαμε στην κοινότητα της Σάντα Ρίτα, με υποδέχτηκαν τα παιδιά, τα οποία ήταν πολύ δειλά και φοβισμένα από την άφιξη ενός ξένου, αλλά σύντομα ήρθαμε πολύ κοντά. Κάποια φοβούνται γιατί με μπερδεύουν με μια νοσοκόμα ή μια οδοντίατρο- άλλα με φωνάζουν δασκάλα, αλλά τα περισσότερα από αυτά γοητεύονται και μένουν κοντά μου, λέγοντας ότι θα γίνουν κι αυτά θρησκευόμενα όταν μεγαλώσουν».
Ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης τους, τα παιδιά προσφέρθηκαν να διδάξουν στην αδελφή κωπηλασία. «Βρήκα τους καλύτερους δασκάλους στα παιδιά», προσθέτει η ίδια.
Φυσικές δυσκολίες
Μία από τις πολλές προκλήσεις που παρουσιάζει η περιοχή όπου η αδελφή Marcia υπηρετεί είναι το φαινόμενο της «tierra caída», δηλαδή τα νησιά που έχουν σοβαρά προβλήματα λόγω της δύναμης των νερών και την αύξηση της στάθμης των υδάτων.
Αυτό προκαλεί την πλημμύρα ορισμένων σπιτιών και πολλές οικογένειες πρέπει να φύγουν μέχρι να μειωθεί ξανά η στάθμη του νερού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ακαδημαϊκό έτος να μην ακολουθεί το πολιτικό ημερολόγιο αλλά το «ημερολόγιο του νερού». Υπάρχει μια βάρκα που παραλαμβάνει τα παιδιά από τα σπίτια τους και τα μεταφέρει στο σχολείο.
Ο ύπνος σε μια αιώρα με τον ήχο του ποταμού, η μη ύπαρξη σταθερού ή κινητού τηλεφώνου και άλλες εμπειρίες, βοήθησαν τη αδελφή να συναντήσει τη συμπόνια και να πάρει ένα μεγάλο μάθημα.
«Να αποδέχεται τα πράγματα όπως είναι» και να είναι ευγνώμων για τη μαρτυρία της δύναμης, της ελπίδας και της ανθεκτικότητας που προσφέρουν αυτές οι οικογένειες.
Μια βάρκα που μεταφέρει ελπίδα
Η αδελφή είναι μέλος μιας ομάδας 35 ατόμων που πλέουν στο «Νοσοκομειακό σκάφος του Πάπα Φραγκίσκου». Η ομάδα περιλαμβάνει 10 γιατρούς, δύο οδοντιάτρους και έναν ιερέα, τον π. Alfonso Lambert. Πρόκειται για ένα σπίτι υποδοχής, προσπάθειας, υπεράσπισης της ζωής και ευαγγελισμού, απλότητας και αγάπης.
Μια μέρα στο πλοίο ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί με τη Θεία Λειτουργία. Στη συνέχεια οι επαγγελματίες περιθάλπουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα συμπτώματά τους.
«Είμαι υπεύθυνη για την υποδοχή των οικογενειών, τον ευαγγελισμό των παιδιών και τη συνοδεία των ασθενών μετά από μια χειρουργική επέμβαση ή τη μεταφορά τους στις ιατρικές επισκέψεις τους, αν δεν μπορούν να πάνε εκεί μόνοι τους. Μοιράζω τη Θεία Ευχαριστία στους αρρώστους”, λέει η αδελφή Marcia.
Στις αποστολές τους, έχουν περιθάλψει περίπου 5.200 ανθρώπους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν πραγματοποιήσει απλές χειρουργικές επεμβάσεις. Ορισμένοι ασθενείς περίμεναν για οκτώ χρόνια.
Στο οδοιπορικό τους, έχουν επισκεφθεί την περιοχή Aritapera και την περιοχή των ιθαγενών Mamuru. «Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια αναλογία μεταξύ του Νοσοκομειακού Πλοίου και του Ιησού: όπως ακριβώς έφερναν όλους τους αρρώστους σε αυτόν για να τους θεραπεύσει, το ίδιο συνέβη και με το Νοσοκομειακό Πλοίο», λέει η αδελφή Marcia.
Την περίοδο εκείνη, η αδελφή βίωσε μια Σαμαρείτιδα Εκκλησία που προσέφερε την αγάπη ως θεραπεία.
«Υπάρχει ένας σκοπός που δίνει νόημα στο πού βρίσκεται κανείς και σε ό,τι κάνει. Είθε τίποτα να μην μας εμποδίζει να είμαστε ιεραποστολή, όπου μας τοποθετεί η Θεία Πρόνοια, και η αγάπη να είναι η κινητήριος δύναμη όλων», καταλήγει η αδελφή.
www.vaticannews.va
