Μια ξεχωριστή συνέντευξη έδωσε ο πάπας Φραγκίσκος σε μια ομάδα Βέλγων νέων. Η συνέντευξη, η οποία μεταδόθηκε από τον φλαμανδικό τηλεοπτικό σταθμό της χώρας VRT υπάρχει στο διαδίκτυο*.
Παραθέτουμε εδώ τα κυριότερα σημεία σε ελεύθερη απόδοση σε μια προσπάθεια να μεταφέρουμε την ζωντάνια και τον νεανικό ενθουσιασμό αυτής της συνάντησης.
Με την πρώτη τους ερώτηση προς τον Πάπα ζήτησαν να μάθουν γιατί αποδέχθηκε αυτή τη συνέντευξη. Ο ίδιος τους απάντησε ότι θεωρεί εξαιρετικά πολύτιμο να μιλά για τις ανησυχίες των νέων. Στη συνέχεια ρώτησαν τον Πάπα: “Είστε ευτυχισμένος; Και γιατί”; “Απολύτως, απολύτως (γέλια). Είμαι χαρούμενος! Και αυτή είναι μία ήρεμη ευτυχία, διότι σε αυτή την ηλικία δεν έχει κάποιος πλέον την ίδια ευτυχία με αυτή ενός νέου, υπάρχει μια διαφορά. Υπάρχει κάποια εσωτερική ειρήνη, μια ισχυρή αίσθηση της ειρήνης , της ευτυχίας, που έρχεταιμε την ηλικία. Αλλά είναι ένας δρόμος που έχει πάντα προβλήματα. Ακόμα και τώρα υπάρχουν προβλήματα, αλλά αυτή η ευτυχία δεν απομακρύνεται λόγω των προβλημάτων. Όχι, βλέπει τα προβλήματα, υποφέρει εξαιτίας τους, και στη συνέχεια πηγαίνει προς τα εμπρός, θα κάνει κάτι για την επίλυσή τους και προχωρά. Αλλά στο βάθος της καρδιάς μου, υπάρχει αυτή η ειρήνη και η ευτυχία. Είναι πραγματικά μια χάρη από τον Θεό, για μένα. Είναι μια χάρη και δεν είναι μέσα από τη δική μου αξία”.
Οι νέοι ζήτησαν από τον Πάπα να τους πει ποιος είναι ο λόγος για τη μεγάλη αγάπη του για τους φτωχούς. «Επειδή είναι η καρδιά του Ευαγγελίου», απάντησε. «Για μένα, η καρδιά του Ευαγγελίου είναι για τους φτωχούς. Πριν από δύο μήνες άκουσα ένα πρόσωπο που είπε (ακούγοντας αυτό): “Αυτός ο Πάπας είναι κομμουνιστής”! Αλλά όχι! Αυτή είναι η σημαία του Ευαγγελίου, όχι του κομμουνισμού: του Ευαγγελίου! Είναι μία φτώχεια χωρίς ιδεολογία…Και γι 'αυτό το λόγο πιστεύω ότι οι φτωχοί είναι στο επίκεντρο του μηνύματος του Ιησού. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το διαβάσετε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η στάση απέναντι στους φτωχούς μερικές φορές, κατά τη διάρκεια της ιστορίας, έχει γίνει αντικείμενο ιδεολογιών»”.
Ένα κορίτσι από την ομάδα ζήτησε από τον πάπα Φραγκίσκο το μήνυμα που έχει για όλους τους νέους: «Είμαστε όλοι αδέλφια. Οι πιστοί, οι μη πιστοί ή εκείνοι που ανήκουν στην μία ή στην άλλη θρησκευτική ομολογία, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι… είμαστε όλοι αδέλφια! Ο άνθρωπος βρίσκεται στο κέντρο της ιστορίας και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό: οι άνθρωποι είναι στο κέντρο (της κοινωνίας). Σε αυτή τη στιγμή της ιστορίας, οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από το κέντρο, έχουν γλιστρήσει προς το περιθώριο, και στο κέντρο τουλάχιστον τώρα υπάρχει η εξουσία, το χρήμα, και πρέπει να εργαστούμε για λογαριασμό των ανθρώπων, για τους άνδρες και τις γυναίκες, που είναι η εικόνα του Θεού».
Σήμερα, συνέχισε ο Πάπας, “έχουμε γίνει μέρος ενός πολιτισμού των αποβλήτων. Τα παιδιά απορρίπτονται, οι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά, ή λιγότεροι από αυτούς, μικρές οικογένειες: Μεγάλοι άνθρωποι απορρίπτονται επίσης: πολλοί ηλικιωμένοι άνθρωποι πεθαίνουν εξαιτίας της κρυφής ευθανασίας, γιατί κανείς δεν τους φροντίζει, και πεθαίνουν. Και τώρα και οι νέοι απορρίπτονται”. Ο Πάπας σημείωσε ότι το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των ατόμων ηλικίας κάτω των 25 είναι σχεδόν 50 τοις εκατό, αλλά είπε ότι οι συναντήσεις του με νέους πολιτικούς της Αργεντινής του έδωσαν ελπίδα και εμπιστοσύνη . «Και είμαι ευχαριστημένος γιατί οι νέοι πολιτικοί, είτε προέρχονται από την αριστερά ή από την δεξιά, μιλούν μια νέα γλώσσα, με μια νέα μελωδία, ένα νέο πολιτικό στυλ. Και αυτό μου δίνει λόγο να ελπίζω. Και πιστεύω ότι σήμερα οι νέοι πρέπει να πάρουν τη λάμπα και να προχωρήσουν μπροστά. Θα πρέπει να είναι θαρραλέοι! Αυτό μου δίνει ελπίδα». Ερωτηθείς σχετικά με την αναζήτηση του Θεού, ο Πάπας απάντησε: «Όταν ένα πρόσωπο ψάχνει για τον εαυτό του, βρίσκει τον Θεό. Ίσως δεν καταφέρουν να Τον βρουν, αλλά βαδίζουν σε ένα μονοπάτι της ειλικρίνειας, αναζητώντας την αλήθεια, ένα δρόμο καλοσύνης και ομορφιάς… είναι στο σωστό δρόμο και είναι σίγουρο ότι θα βρουν τον Θεό! Αργά ή γρήγορα θα Τον βρουν. Αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και μερικοί άνθρωποι δεν τον βρίσκουν στη ζωή τους. Δεν τον βρίσκουν συνειδητά. Αλλά είναι πολύ αληθινοί και ειλικρινείς με τον εαυτό τους, πολύ καλοί και λάτρεις της ομορφιάς, έτσι ώστε στο τέλος έχουν μια πολύ ώριμη προσωπικότητα, ικανή για μια συνάντηση με τον Θεό, η οποία είναι πάντα μια χάρη. Επειδή μια συνάντηση με το Θεό είναι μια χάρη».
Ένας νεαρός άνδρας ρώτησε τον Πάπα τι έμαθε από τα λάθη του. Ο Πάπας απάντησε περιγράφοντας τα λάθη ως «μεγάλους δασκάλους της ζωής»: «Είναι μεγάλοι δάσκαλοι, θα σας διδάξουν πολλά. Μπορούν επίσης να σας ταπεινώσουν, διότι κάποιος μπορεί να αισθάνεται σούπερμαν… αλλά μετά κάνετε ένα λάθος και αυτό σας ταπεινώνει και σας βάζει στη θέση σας. Δεν θα πω ότι έχω μάθει από όλα τα λάθη μου, όχι, πιστεύω ότι δεν έχω μάθει από μερικά από αυτά επειδή είμαι πεισματάρης (γέλια) και δεν είναι εύκολο να μάθω. Όμως, έχω μάθει μέσα από πολλά λάθη και αυτό ήταν καλό για μένα. Είναι επίσης και μια υπόθεση αναγνώρισης των λαθών μας. Κάνω λάθος εδώ, έκανα ένα λάθος εκεί… Και, ακόμα, να είμαστε προσεκτικοί και μην πάμε πίσω και κάνουμε το ίδιο λάθος».
Η επόμενη ερώτηση για τον Πάπα ήταν: “Τι σας φοβίζει”; «Λοιπόν, ο εαυτός μου (γέλια) Ο φόβος…Αλλά δείτε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς επαναλαμβάνει τόσο συχνά: “Μην φοβάστε! Μην φοβάστε”! Και το λέει πολλές φορές, έτσι δεν είναι; Και γιατί αυτό; Επειδή ξέρει ότι ο φόβος είναι ένα μάλλον “φυσιολογικό” συναίσθημα. Φοβόμαστε τη ζωή, φοβόμαστε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με προκλήσεις, φοβόμαστε μπροστά στον Θεό. Όλοι φοβόμαστε, όλοι μας. Δεν πρέπει να ανησυχείτε για το ότι φοβάστε. Πρέπει να το αισθάνεστε αυτό, αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε και, στη συνέχεια, αναρωτηθείτε: “Γιατί είμαι φοβισμένος”; Και μπροστά στον Θεό και μπροστά στον εαυτό σας, προσπαθήστε να ρίξτε φως στην κατάσταση ή να ζητήστε βοήθεια από ένα άλλο πρόσωπο. Αλλά ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος, επειδή σας δίνει κακές συμβουλές». Ο Πάπας, στη συνέχεια συνεχίζει εξηγώντας ότι υπάρχει “κακός φόβος και καλός φόβος”. «Ο καλός φόβος είναι σαν προφύλαξη: Μας βοηθά να μην πέσουμε κάτω. Και υπάρχει και ο κακός φόβος: Αυτός σας μπλοκάρει και δεν σας επιτρέπει να κάνετε τίποτα. Και θα πρέπει να τον απορρίψετε».
Δημοσιεύθηκε στην Καθολική Φ.126 / 15.04.14
