Στο απόκρυφο πρωτοευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου αναφέρονται οι γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα, ως δίκαιοι και ευλαβείς, πλούσιοι και γενναιόδωροι και φιλάνθρωποι.
Αυτοί οι τόσο καλοί άνθρωποι δεν είχαν παιδιά. Αυτό για τους Ισραηλίτες ήταν μεγάλη ντροπή και πηγή μεγάλου πόνου. Δήλωνε ότι ο Θεός τους τιμωρούσε για κάποια αμαρτία τους. Ήταν όμως καλοί άνθρωποι και ευλαβείς και στην προσευχή τους ζητούσαν συνέχεια ένα παιδί. Γιατί ο Θεός δεν τους έκανε αυτή τη χάρη; Γιατί ο Θεός τους άφηνε να υποφέρουν;
Αυτή την ερώτηση την κάνουμε πολλές φορές σε πολλές περιπτώσεις που εμείς νοιώθουμε την αδικία, που βλέπουμε ότι το καλό δεν ανταμείβεται. Νομίζουμε ότι ο Θεός είναι από πάνω μας για να μας ανταμείβει για το καλό που κάνουμε και να μας τιμωρεί για το κακό. Όμως ο Θεός δεν σκέφτεται έτσι και δεν ενεργεί έτσι. Ο Θεός είναι πάντα από πάνω μας για να μας σώζει από τις απελπιστικές καταστάσεις, από τα αδιέξοδα, να μας δίνει ζωή. Μας σώζει από την αντίληψή μας ότι ο Θεός μας τιμωρεί όταν μας συμβαίνουν άσχημα πράγματα.
Αυτή η σωτηρία είναι η πίστη μας. Όταν πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι εύσπλαχνος και ελεήμων καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός ούτε προκαλεί ούτε θέλει να υποφέρουμε. Ο Θεός θέλει να έχουμε μια καλή ζωή. Το να υποφέρουμε είναι ανθρώπινο. Το προκαλεί ο άνθρωπος. Και ο Θεός επεμβαίνει για να μας περάσει από τον πόνο στη χαρά.
Βλέπουμε στην ιστορία που ξεκίνησε με τον Ιωακείμ και την Άννα, συνέχισε με τη Μαρία και ολοκληρώθηκε με τον Ιησού, πόσες φορές υπήρχε πόνος και πόσες φορές προσφέρθηκε χαρά και ζωή.
Και στη δική μας ζωή υπάρχει αυτή η διαδρομή. Σίγουρα υπάρχει πόνος και βάσανα και αδικίες. Αν έχουμε πίστη βλέπουμε τις σωτήριες επεμβάσεις του Θεού που μας οδηγεί στη χαρά. Αν δεν έχουμε πίστη νομίζουμε ότι η ζωή μας είναι ανταμοιβές και τιμωρίες ή ότι η τύχη μας αλλάζει πότε υπέρ μας και πότε εναντίον μας.
Αλλά με την πίστη έχουμε έναν προορισμό, μια κατεύθυνση. Όταν θα χαιρόμαστε τη ζωή χωρίς θάνατο και χωρίς πόνο, όταν δεν θα υπάρχουν απελπιστικές και αδιέξοδες καταστάσεις στη ζωή μας.
Η πίστη μας στο Θεό δεν αφορά μόνο τον Παράδεισο. Αφορά τη ζωή μας τώρα. Να βλέπουμε το φως μέσα στο σκοτάδι. Για να μην απελπιζόμαστε όταν είμαστε μέσα στον πόνο.
Νομίζω ότι το παράδειγμα των Αγίων Ιωακείμ και Άννας δεν είναι αυτό των καλών ανθρώπων, αλλά είναι το παράδειγμα των ανθρώπων με πίστη, των ανθρώπων που πίστεψαν στο Θεό να αλλάξει την δυστυχία τους σε ευτυχία και έτσι έγινε.
