Η Επισκοπική Χειροτονία του Σεβασμιοτάτου π. Πέτρου Στεφάνου
Επισκόπου Σύρου, Θήρας και Αποστολικού Τοποτηρητή
της Καθολικής Επισκοπής Κρήτης
Σύρος, 2 Ιουλίου 2014
Με εκκλησιαστική λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 2 Ιουλίου η εις Επίσκοπον χειροτονία του π. Πέτρου Στεφάνου, Επισκόπου Σύρου, Θήρας και Αποστολικού Τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Κρήτης.
Από νωρίς το απόγευμα πλήθος κόσμου έσπευσε στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας της Φανερωμένης στα Χρούσσα της Σύρου, για να συμμετάσχει στην Ιερή Ακολουθία της Επισκοπικής Χειροτονίας.
Σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα και με την πρέπουσα ευλάβεια, οι πιστοί της Σύρου αλλά και από τα άλλα νησιά αποχαιρέτησαν και συνάμα ευχαρίστησαν τον επί 40 χρόνια Επίσκοπό τους Φραγκίσκο, αλλά και υποδέχθηκαν τον διάδοχό του, σεβασμιότατο π. Πέτρο.
Η Επισκοπική Χειροτονία έγινε στη διάρκεια της επίσημης Λειτουργίας, από τον απερχόμενο Επίσκοπο π. Φραγκίσκο, με συγχειροτονούντες Επισκόπους τον σεβασμιότατο π. Νικόλαο, Αρχιεπίσκοπο των εν Αθήναις Καθολικών και τον Σεβασμιότατο π. Νικόλαο, Αρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου και Μητροπολίτη Παντός Αιγαίου, με την παρουσία του Αποστολικού Νούντσιου σεβασμιοτάτου Εδουάρδου Ιωσήφ Adams, του Σεβασμιοτάτου π. Ιωάννη, Αρχιεπισκόπου Κερκύρας και Αποστολικού τοποτηρητή του Βικαριάτου Θεσσαλονίκης και του Σεβασμιοτάτου π. Ιωάννη Robu, Αρχιεπισκόπου Βουκουρεστίου Ρουμανίας. Κατά την Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν Ιερείς από τις Εκκλησιαστικές Επαρχίες Σύρου, Θήρας και Κρήτης, αλλά και από τις Αρχιεπισκοπές Αθηνών, Νάξου-Τήνου, Κερκύρας, από την Επισκοπή Χίου και από το Βικαριάτο Θεσσαλονίκης.
Συγκίνηση και χαρά προκάλεσε η παρουσία στην τελετή αντιπροσωπείας της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη, σεβασμιότατο κ.κ. Δωρόθεο, ο οποίος, μετά τον σύντομο χαιρετισμό του, με μια κίνηση αδελφικής αγάπης προσέφερε την Μίτρα για την Χειροτονία του νέου Επισκόπου.
Στην τελετή παρευρέθησαν ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Γιάννης Βρούτσης, ο βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Νίκος Συρμαλένιος, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, διεύθυνσης θρησκευμάτων, κ. Γιώργος Καλαντζής, εκπρόσωποι των πολιτικών αρχών του τόπου, της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, της στρατιωτικής ηγεσίας και των σωμάτων ασφαλείας.
Ο νέος Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Αποστολικός Τοποτηρητής της Επισκοπής Κρήτης, σεβασμιότατος π. Πέτρος Στεφάνου, γεννήθηκε στην Ερμούπολη, στις 17 Αυγούστου 1963. Αποφοίτησε από το Λύκειο στην Ερμούπολη το 1981. Έλαβε το πτυχίο στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) το 1986. Έζησε στη Μοναστική Κοινότητα των Πατέρων Ιησουιτών κατά τα έτη 1986-1988. Εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία από 11/7/1988 έως 11/4/1990.
Το 1990 ζήτησε να ενταχθεί στον Εφημεριακό Κλήρο της Σύρου και έγινε δεκτός, και πραγματοποίησε τις φιλοσοφικές και θεολογικές του σπουδές στο Θεολογικό Πανεπιστήμιο της Βορείου Ιταλίας, στην Πάντοβα της Ιταλίας, από 20/09/1990 έως 29/11/1995.
Χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Επίσκοπο Σύρου, Σεβασμιότατο π. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, στις 26/6/1994 στο πανσυριανό Προσκύνημα της Φανερωμένης, και ιερέας από τον ίδιο Επίσκοπο, στις 15/7/1995, πάλι στη Φανερωμένη.
Από τότε υπηρέτησε ως εφημέριος στις ενορίες Αγίου Πέτρου στην Ποσειδωνία και Αγίου Ιωσήφ στον Βήσσα, έως σήμερα. Ήταν Διαχειριστής στα οικονομικά της Επισκοπής Σύρου και από το 2001 Καθηγητής Θρησκευτικών στα Γυμνάσια της Σύρου.
Ομιλία του προεξάρχοντος στην Ιερή Ακολουθία απερχομένου Επισκόπου π. Φραγκίσκου,
Σεβασμιότατοι αδελφοί,
Σεβασμιότατε Μητροπολίτη Αδελφέ κ. Δωρόθεε,
προσφιλείς μου ιερείς και διάκονοι,
κύριε Υπουργέ,
Κύριοι Βουλευτές,
κύριε Γενικέ Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας – Διεύθυνσης Θρησκευμάτων, αξιότιμες αρχές της Περιφέρειάς μας, του Νομού μας και του Βράχου μας, λαέ του Θεού Άγιε.
Πριν αρχίσουμε την καθεαυτού Ιερή Ακολουθία της Χειροτονίας του νέου επισκόπου, Σεβασμιότατου π. Πέτρου Στεφάνου, επιτρέψτε μου να σας καλέσω να αναλογιστούμε μαζί την υψηλή αποστολή που σήμερα αναλαμβάνει μέσα στην Εκκλησία.
Ως επίσκοπος τίθεται πιο υψηλά μέσα στην Εκκλησία, τίθεται ως αναμμένο λυχνάρι επάνω στο λυχνοστάτη, όχι για να προβάλλεται, αλλά, όπως λέει ο Ιησούς Χριστός, για «να λάμπει επάνω σε όλους που βρίσκονται μέσα στο σπίτι» (Μτθ 5,15), για να μεταδίδει το φως του σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας του για την οποία σήμερα χειροτονείται επίσκοπος.
Ο Ιησούς όταν είπε «Εσείς είστε το φως του κόσμου» (Μτθ 5,14) το είπε για όλους τους μαθητές του, πόσο μάλλον το είπε για τους Επισκόπους ότι «είναι το φως του κόσμου». Μεγάλη ευθύνη λοιπόν αυτή του επισκόπου, δεσμευτικό το καθήκον να φωτίζει τους άλλους με το λόγο του και τη συμπεριφορά του, ευθύνη την οποία πληρώνει με πολλές θυσίες. Όπως το αναμμένο λυχνάρι για να δώσει φως αναλώνεται, φθείρεται, λιώνει, έτσι ο Επίσκοπος για να δίνει φως, θα αναλώνεται ο ίδιος, θα αναλώνει δυνάμεις, σωματικές και ιδιαιτέρως πνευματικές, θα καταναλώνει το χρόνο της ζωής του προκειμένου να υπηρετεί το λαό του Θεού.
Η Β’ Βατικάνεια Σύνοδος χαρακτηρίζει τον επίσκοπο με τρεις ιδιότητες σε σχέση με το λαό που ποιμαίνει, τον προσδιορίζει ως Διδάσκαλο, Ιερέα και Ποιμένα του Λαού.
Τον προσδιορίζει ως «Διδάσκαλο»: Τα Συνοδικά Διατάγματα το τονίζουν: «Ανάμεσα στις κυριότερες υποχρεώσεις του Επισκόπου είναι το Κήρυγμα του Ευαγγελίου» (Φ.τ.Ε., 25), ώστε το Ευαγγέλιο να γίνεται γνωστό και να μετατρέπεται σε βίωμα του λαού, και κάθε άνθρωπος με το φως του Ευαγγελίου να κάνει τις επιλογές της ζωής του για να είναι σωστές.
Τον προσδιορίζει, δεύτερο, ως «Ιερέα» για το λαό, δηλαδή τον καθιστά υπεύθυνο για το αγιαστικό έργο που οφείλει να προσφέρει. Του υπενθυμίζει ότι δεν είναι ουρανοκατέβατος, και ο Επίσκοπος είναι άνθρωπος, «εκλέχτηκε Επίσκοπος ανάμεσα από ανθρώπους και χειροτονήθηκε Επίσκοπος για να υπηρετεί τους ανθρώπους στις σχέσεις τους με το Θεό» (Ποιμ. Έργο των Επισκ. 15).
Ο Επίσκοπος έχοντας το πλήρωμα του Μυστηρίου της Ιεροσύνης, είναι ο κυριότερος οικονόμος και διάκονος των Μυστηρίων του Θεού. Και ταυτόχρονα ο ρυθμιστής και ο εμψυχωτής όλης της προσφοράς λατρείας που η τοπική του Εκκλησία θα αποδίδει στο Θεό (πβλ. Ποιμ. Έργο των Επισκ.15α).
Και τρίτο, η Βατικάνεια Σύνοδος προσδιορίζει τον Επίσκοπο ως Ποιμένα (Βοσκό) του λαού. Δηλαδή τον καθιστά υπεύθυνο για το διοικητικό καθήκον που θα εξασκεί. Η λέξη «Ποιμένας» που χρησιμοποιεί ο Ιησούς είναι μια λέξη επαναστατική, αλλάζει εντελώς το πνεύμα, τη νοοτροπία, το ύφος συμπεριφοράς εκείνου που διοικεί, ή διευθύνει, ή καθοδηγεί, ή αποφασίζει, ή νομοθετεί. Όποιος διοικεί πρέπει να διοικεί με αισθήματα αγάπης, όπως ο βοσκός ο οποίος πρωτ’ απ’ όλα αγαπά το Ποίμνιό του. Χαρακτηριστικό του Ποιμένα είναι η συνεχόμενη φροντίδα για το Ποίμνιο, φροντίδα που συχνά του κοστίζει θυσίες. Ο βοσκός οδηγεί το ποίμνιο εκεί όπου θα βρει τροφή ή όπου θα προφυλαχθεί και ήρεμα θα αναπαυθεί. Ο βοσκός δεν αφήνει το ποίμνιο να πεινάσει ή να διψάσει, το προστατεύει από κάθε λογής κινδύνους που παρουσιάζονται, αν χαθεί κάποιο πρόβατο το αναζητά.
* * *
Αδέλφια μου, ας υποδεχθούμε λοιπόν σήμερα με χαρά και μεγάλη ευγνωμοσύνη αυτόν τον αδελφό μας τον οποίο εμείς οι επίσκοποι, με την ιερή χειροτονία θα τον εισάγουμε στο επισκοπικό σώμα της Εκκλησίας για θα είναι Διδάσκαλος, Ιερέας, Ποιμένας.
Σας ζητώ, με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου, να τον αγαπάτε, να τον τιμάτε, να τον βοηθάτε, να τον ακούτε όταν σας μεταδίδει το Λόγο του Ευαγγελίου. Να παρακαλείτε τον Θεό να τον κρατά πάντοτε πιστό σε όσα αμέσως τώρα θα υποσχεθεί να τηρεί.
Και σ’ εσένα, αγαπητέ μου Αδελφέ Πέτρο,
Στον οποίον για τρίτη φορά θα θέσω τα χέρια μου επάνω στην κεφαλή σου (την πρώτη όταν σε χειροτόνησα διάκονο, την δεύτερη όταν σε χειροτόνησα ιερέα) και θα επικαλεσθώ πάλι το Πνεύμα το Άγιο και, μαζί με τους αδελφούς στην Αρχιεροσύνη, θα σε χειροτονήσομε επίσκοπο, σ’ εσένα εντός ολίγου θα παραδώσω την ευθύνη της διαποίμανσης των τοπικών μας Εκκλησιών της Σύρου, της Θήρας και της Κρήτης και των γύρω νησιών. Συμβολικά θα σου παραδώσω τη θέση μου όπου στέκομαι εγώ τώρα, θα σου παραδώσω και αυτήν την ποιμαντική ράβδο την οποία παρέλαβα από τον προκάτοχό μου, τον αείμνηστο επίσκοπο Γεώργιο Ξενόπουλο, ως σύμβολο της αποστολικής διαδοχής αλλά και της ευθύνης που αναλαμβάνεις για να συνεχίσεις το έργο της διαποίμανσης της τοπικής μας Εκκλησίας. Έχω διαπιστώσει σ’ εσένα το χάρισμα να αναγνωρίζεις «τα σημεία των καιρών». Αυτό θα σε βοηθήσει ώστε το έργο σου να είναι ανανεωτικό σύμφωνα με τις ανάγκες της Εκκλησίας-Λαού της εποχής σου. Αυτό να κάνεις πάντοτε με πιστότητα και με σταθερή και ακέραια πίστη στη διδασκαλία που πηγάζει από το Λόγο του Θεού.
Οι οδηγίες για την επισκοπική χειροτονία συνιστούν να εξηγήσω για το λαό και για σένα τα βιβλικά κείμενα που μόλις ακούσαμε.
Περιορίζομαι να σου υπενθυμίσω ότι το πρώτο ανάγνωσμα του Προφήτη Ησαΐα (61,1-3α.6α.8β-9) σου υπενθυμίζει το σκοπό για τον οποίο χειροτονείσαι επίσκοπος. Με το δεύτερο ανάγνωσμα (Α΄Τιμ.4,12β-16) ο απόστολος Παύλος σου απευθύνει, θεώρησέ την προσωπική, μια προτροπή πολύ σπουδαία και ταυτόχρονα πατρική. Ο Λόγος του Ευαγγελίου (Λκ 22,24-27) σου περιγράφει τη συμπεριφορά εκείνου που υπηρετεί και όχι εκείνου που περιμένει να τον υπηρετήσουν.
Αυτός ο Λόγος του Θεού μπορεί να αποτελέσει το πρόγραμμα της Επισκοπικής σου διακονίας.
Είπα προηγουμένως ότι η Β’ Βατικάνεια Σύνοδος χαρακτηρίζει τον Επίσκοπο ως Διδάσκαλο, Ιερέα και Ποιμένα στις σχέσεις του με το Λαό. Ενώ, για τις σχέσεις του Επισκόπου με τους ιερείς του, η ίδια Σύνοδος του υπενθυμίζει άλλες τρεις ιδιότητες που πρέπει να έχει: να είναι Πατέρας, Αδελφός και Φίλος με όλη την βαθειά σημασία που έχουν οι λέξεις αυτές.
Αυτή η προτροπή της Συνόδου μου θυμίζει ένα περιστατικό που το κρατώ μυστικό από 40 χρόνια. Πρόκειται για μια συμβουλή που μου έδωσε προσωπικά ο Αείμνηστος Πάπας Παύλος ο 6ος.
Την πρώτη φορά που, ως επίσκοπος, συνάντησα τον Πάπα Παύλο τον 6ο, μόλις με είδε, κοντοσταμάτησε, με κοίταξε προσεκτικά (φαίνεται του έκανε εντύπωση, για επίσκοπο, το νεαρό παρουσιαστικό της ηλικίας μου), με πλησίασε και με ρώτησε χωρίς να προλάβω να τον χαιρετήσω:
+ «Πόσων χρόνων είσθε;».
– Του είπα: 38.
+ «Ξέρετε Αδελφέ; μου λέει. Η ζωή του επισκόπου δεν είναι εύκολη. Ο Επίσκοπος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στη ζωή του και στη δράση του, αλλά μπορεί να τα λιγοστέψει τουλάχιστον στα μισά. Ξέρετε πώς»;
– Άγιε Πατέρα, πέστε μου, σας ακούω. Και εκείνος μου λέει:
+ «Να αγαπάς και να φροντίζεις τους ιερείς σου. Δοκίμασε και θα δεις».
Αυτή η αυθόρμητη συμβουλή του αείμνηστου Παύλου του 6ου ηχεί ακόμη στα αυτιά μου. Υπήρξε για μένα οδηγός. Αυτή η συμβουλή που έλαβα, Αγαπητέ μου αδελφέ Πέτρο, σου την αφήνω ως παρακαταθήκη. Μπορεί να σου είναι χρήσιμη.
Είθε το Άγιο Πνεύμα να σε φωτίζει και να σε ενδυναμώνει και εσύ να το υπακούς. Αμήν.
Ομιλία του Σεβασμιοτάτου Επισκόπου π. Πέτρου
Σεβασμιότατοι αδελφοί στην Αρχιεροσύνη,
Σεβασμιότατε Mητροπολίτη κ. Δωρόθεε
Αγαπητοί μου Ιερείς συλλειτουργοί και συνεργάτες μου,
Σεβαστοί ιερείς της αδελφής Ορθοδόξου Eκκλησίας,
Σεβαστοί Μοναχοί και Μοναχές,
Αξιότιμε κ. Υπουργέ, κύριε Γενικέ Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, διεύθυνσης Θρησκευμάτων
Αξιότιμε κ. Βουλευτή,
Αξιότιμοι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών όλων των βαθμίδων,
Αγαπητέ Λαέ του Θεού,
Ευχαριστώ θερμά όλους εσάς που βρίσκεστε σήμερα κοντά μου στην τόσο σημαντική στιγμή της ιερατικής μου ζωής.
Πριν λίγες εβδομάδες, δίνοντας μια απάντηση πίστεως αποδέχθηκα την τιμή που έγινε στο πρόσωπό μου και σήμερα έλαβα τη χειροτονία σε επίσκοπο, παραλαμβάνοντας από τον προκάτοχό μου, Σεβασμιότατο και αγαπητό π. Φραγκίσκο, την διαποίμανση των επισκοπών Σύρου, Θήρας και Κρήτης.
Γνωρίζω ότι δεν μου ανατέθηκε ένα αξίωμα, αλλά μια διακονία. Ο Επίσκοπος δεν εξουσιάζει, αλλά υπηρετεί…
Υπηρετεί την Εκκλησία, μένοντας πιστός στο ευαγγέλιο και στους κανόνες της, σε θέματα πίστεως και ηθικής.
Υπηρετεί το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος, καθοδηγώντας το στον δρόμο του Θεού, στη «χαρά του ευαγγελίου», η οποία πλημμυρίζει την καρδιά και τη ζωή όλων αυτών που έχουν συναντήσει τον Ιησού Χριστό στη ζωή τους.
Οραματίζομαι την πορεία μου από τη θέση του Επισκόπου αποκλειστικά ως διακονία στον συνάνθρωπό μου. Θέλω, και θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις, να είμαι ένας λειτουργός που θα υπηρετεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, θα μοιράζεται την πίστη του, θα χαίρεται με την χαρά, θα θλίβεται με τον πόνο, θα παρηγορεί, θα δίνει την ελπίδα και θα περπατά με υπομονή δίπλα σε αυτόν που έχασε το δώρο της πίστεως μέχρι να βρει τα βήματα που θα τον κάνουν να επιστρέψει στο φώς του Χριστού.
Οραματίζομαι να είναι η τοπική μας Εκκλησία μια κοινότητα ζωντανή, με δραστήρια μέλη, όπου ο ένας να δείχνει κατανόηση, συμπόνια και συμπαράσταση στον άλλο, μια κοινότητα όπου θα ανθούν οι κλήσεις στην ιερατική και μοναχική ζωή, μια κοινότητα η οποία όλο και πιο πολύ, βιώνοντας το ευαγγέλιο, γίνεται Αγία, ακολουθώντας τον Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα της.
Οραματίζομαι να μπορέσουμε να είμαστε μια κοινότητα χριστιανών που, με τόλμη, χωρίς εσωστρέφεια και εφησυχασμό, θα αφουγκράζεται τις αναγκαιότητες της κοινωνίας που προχωρά, θα αναγνωρίζει τα σημάδια των καιρών, θα παίρνει πρωτοβουλίες και αποφάσεις που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να ανακαλύψουν ή να ανακαλύψουν ξανά τη χαρά της χριστιανικής κλήσεως και ζωής. Διότι η χαρά πηγάζει από την πίστη, τρέφεται από την ελπίδα και την αγάπη. Αυτά είναι τα δώρα του Θεού που προσφέρθηκαν σε εμάς μέσα από τον λόγο του Χριστού, και οφείλουμε να πορευόμαστε με αυτά, κατά την επίγεια ζωή μας προς την αιώνια μακαριότητα.
Ήδη, από τις πρώτες ημέρες που ανακοινώθηκε η εκλογή μου, πολλοί, πάρα πολλοί, δίνοντάς μου τις ευχές τους, παράλληλα μου έδωσαν συμβουλές που τις κρατώ μέσα στην καρδιά μου ως πολύτιμο θησαυρό. Να είστε σίγουροι ότι θα τις θυμάμαι όλες, σε κάθε μου βήμα, σε κάθε απόφαση που θα κληθώ να πάρω από την θέση αυτή. Γνωρίζω τις ελλείψεις μου, γνωρίζω τις αδυναμίες μου, και ζητώ την προσευχή σας, ζητώ τη βοήθειά σας και την μεγαλοψυχίας σας.
Δεν θα ακούσετε προγραμματικές δηλώσεις. Οι αρχές και η πορεία που χάραξε για εμάς ο Ιησούς Χριστός υπάρχουν πάντα και είναι ανυπέρβλητες. Ακολουθώντας εμείς Εκείνον, ζώντας σύμφωνα με τον λόγο του, μπορούμε να κατανοήσουμε το αληθινό νόημα, τον αληθινό σκοπό και, επομένως, τη σωστή δράση κατά τη επίγεια πορεία μας.
Καλούμαστε δε, να αποδεχόμαστε αυτό το ευαγγέλιο και να το κάνουμε επίκαιρο στις ημέρες μας, για να δούμε με ποιον τρόπο εμείς οφείλουμε να ζούμε την πίστη μας, για να μαρτυρούμε ότι Εκείνος είναι ο Σωτήρας μας. Διότι όσοι αφήνουν τον εαυτό τους να σωθεί από Αυτόν, ελευθερώνονται από την αμαρτία, από τη θλίψη, από το εσωτερικό κενό, από την απομόνωση. Με τον Ιησού Χριστό γεννιέται και αναγεννιέται πάντοτε η χαρά. Σήμερα, η Εκκλησία μας χρειάζεται περισσότερο από όλα την ικανότητα να γιατρεύει τις πληγές και να θερμαίνει τις καρδιές των πιστών, χρειάζεται η προσέγγιση, η εγγύτητα από την Εκκλησία. Οι λειτουργοί της Εκκλησίας πρέπει να είναι, πριν από όλα, λειτουργοί της ευσπλαχνίας.
Με άγγιξαν ιδιαίτερα τα λόγια του πάπα Φραγκίσκου, από την παραίνεση η «Χαρά του ευαγγελίου» : «Ο Επίσκοπος οφείλει να ευνοεί πάντοτε την ιεραποστολική κοινωνία στην εκκλησιαστική Επαρχία του, επιδιώκοντας το ιδανικό των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων, στις οποίες οι πιστοί ήταν μια μόνο καρδιά και μια μόνο ψυχή (βλ. Πραξ. 4,32). Γι’ αυτό, μερικές φορές, θα μπαίνει μπροστά για να δείχνει τον δρόμο και να στηρίζει την ελπίδα του λαού, άλλες φορές θα στέκεται απλά ανάμεσα σε όλους, με την απλή και σπλαχνική παρουσία του, και σε κάποιες περιστάσεις θα πρέπει να βαδίζει πίσω από τον λαό, για να βοηθάει αυτούς που έχουν ξεμείνει πίσω, και -πάνω απ’ όλα- επειδή το ίδιο το ποίμνιο κατέχει τη δική του όσφρηση, για να εντοπίζει νέους δρόμους…»
Πριν ολοκληρώσω την ομιλία μου θα ήθελα να αναφερθώ στην περικοπή του Ευαγγελίου που αναγράφεται στο Ενθύμιο της Χειροτονίας μου. Επέλεξα τα συγκεκριμένα λόγια του Αποστόλου Πέτρου: «Κύριε σε ποιον να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής…», διότι η ρήση αυτή, της οποίας το νόημα με κέντρισε από τα φοιτητικά μου χρόνια, υπήρξε η πρώτη συνειδητοποίηση της κλήσεώς μου, και εν τέλει καθόρισε την πορεία μου και με οδήγησε στο να ανακαλύψω τον Χριστό ως Κύριο και Σωτήρα, και να τον ακολουθήσω.
Όσον αφορά στη 2η περικοπή, είναι από τη θαυμαστή επί του Όρους ομιλία. Από τους μακαρισμούς, λοιπόν, διάλεξα την, κατά τη γνώμη μου, πλέον αποφθεγματική: «Μακάριοι οι έχοντες καθαρή την καρδιά, διότι αυτοί θα δουν τον Θεό». Μακάριοι, λοιπόν, εκείνοι που αναγνωρίζουν τον Θεό ως τη μοναδική δύναμη και ελπίδα στην ζωή τους, και βιώνουν τη δύσκολη καθημερινότητα χωρίς να αφήνουν τίποτα μακριά από τον Κύριο. Στην Επισκοπική μου πορεία επιθυμώ, και είμαι σίγουρος, ότι θα έχω συνοδοιπόρο την αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία ως μαρτυρία κοινής πορείας στη Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και όλοι μαζί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, να βιώσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια το Ευαγγέλιο, και να μπορέσουμε να σώσουμε και να σωθούμε.
Ο απόστολος Παύλος μας βεβαιώνει: «Ο Θεός που ξεκίνησε σ’ εσάς αυτό το καλό έργο, θα το φέρει σε πέρας μέχρι την ημέρα του Ιησού Χριστού» (Φιλ 1,6).
Ο Κύριος να είναι μαζί μας!!!
