Η λιτάνευση της Αγίας Δωρεάς του Κυρίου στο Μητροπολιτικό μας Ναό στη Νάξο, κάθε χρόνο μέσα στο τρίτο δεκαήμερο του μηνός Ιουλίου αποτελεί μοναδικό και σημαντικό γεγονός των ενοριτών μας, των επισκεπτών αλλά και των κατοίκων του νησιού
Την Κυριακή 21/07/2019 με κατάμεστο από πιστούς το Μητροπολιτικό μας Ναό τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο, στην οποία συλλειτούργησε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Παν/τατος π. Εμμανουήλ Ρεμούνδος, ο Εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού π. Γεώργιος Παλαμάρης και ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Κάμπου Τήνου, π. Ιωάννης Σκλάβος.
Στην αρχή της Θείας Λειτουργίας ο Αρχιεπίσκοπος έκανε μία σύντομη εισήγηση στην όλη Ιεροτελεστία και με την ευκαιρία της συμπλήρωσης πέντε χρόνων από την τέλεση της πρώτης Θείας Λειτουργίας του π. Γεωργίου Παλαμάρη, εφημερίου του Μητροπολιτικού μας Ναού, του ευχήθηκε να γιορτάσει δεκαπέντε πενταετίες και στο τέλος κάθε πενταετίας να κάνει ένα προσωπικό απολογισμό της προσφοράς του στον Κύριο, ευχαριστώντας τον για ό,τι έκανε χρησιμοποιώντας τα χαρίσματά του και διορθώνοντας τα τυχόν λάθη και παραλείψεις του.
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου μίλησε ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος μας και είπε:
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Η Εκκλησία στην πορεία της πάνω στη γη έχει λάβει από τον Ιησού δύο εντολές: να αγαπά το Θεό και να αγαπά τον πλησίον για να αποδεικνύει ότι αγαπά το Θεό.
Αγαπούμε το Θεό διότι πρώτος εκείνος μας αγάπησε και μας αγάπησε με έναν τρόπο που το ανθρώπινο μυαλό μας δεν μπορεί να το χωρέσει. Μας αγάπησε προσφέροντας τη ζωή του για να μη χάσει ο άνθρωπος τη δική του. Η Εκκλησία έλαβε την εντολή από τον ίδιο τον Κύριο να τελεί μυστηριακά αυτή την αγάπη του Θεού για μας με τον τεμαχισμό του άρτου, τελώντας το Μυστήριο της Ευχαριστίας.
Με τον τεμαχισμό του άρτου η Εκκλησία τρέφεται και ενισχύεται στην αποστολή της, για να μπορεί και η ίδια να τεμαχίζεται μαζί με το Χριστό για τη σωτηρία του κόσμου.
Η Εκκλησία υπακούοντας στην εντολή του Κυρίου, τεμαχίζει τον άρτο μέσα στο ναό και τεμαχίζεται η ίδια μαζί με τον Χριστό μέσα στο λαό και για το λαό. « Τούτο ποιείτε, μας είπε, στην εμήν ανάμνησιν»
Η Εκκλησία τεμαχίζεται ιδιαίτερα προς χάριν των αδυνάτων, των φτωχών, των ανήμπορων, των προσφύγων και μεταναστών, εκείνων που οι ίδιοι οι άνθρωποι παραμερίζουν στο περιθώριο της ζωής και της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτούς που ο ίδιος ο Χριστός πλησίασε, αγκάλιασε, φρόντισε, και ταύτισε με τον εαυτόν του.
Η Εκκλησία, με την τέλεση της Αγίας Δωρεάς του Κυρίου, τελεί μυστηριακά, με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα την εντολή του τεμαχισμού του άρτου, δηλαδή του Μυστηρίου της Ευχαριστίας και δεν περιορίζεται στην ομολογία της πίστεώς της στην ουσιαστική και πραγματική παρουσία του Κυρίου κάτω από τα είδη του άρτου και του οίνου μόνο μέσα στο Ναό αλλά κάνει και μία δημόσια ομολογία αυτής της πίστης και μέσα στο λαό με τη λιτάνευση αυτής της Αγίας Δωρεάς του Κυρίου.
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Η τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας δεν μας προσφέρει μόνο τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μία στενή σχέση μαζί με τον Χριστό, αλλά μας δεσμεύει να δημιουργήσουμε και μία κοινωνία μεταξύ μας, διότι αυτό το Μυστήριο μας καθιστά Εκκλησία, μας καθιστά Σώμα Χριστού για να καθιστούμε και εμείς παρόντα τον Αναστημένο Χριστό μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Αυτό εξ άλλου θα συμβολίσει και η σημερινή λιτάνευση του Χριστού, παρόντα κάτω από το είδος του καθαγιασμένου άρτου στους γραφικούς δρομίσκους αυτού του ιστορικού κάστρου.
Η Ευχαριστία δεν είναι προσωπική υπόθεση, αλλά κοινωνική, είναι υπόθεση της Εκκλησίας. Η Ευχαριστία δεν μπορεί να συνυπάρχει με τον ατομικισμό ή χειρότερα τον εγωισμό. Η Ευχαριστία απαιτεί ολική συμμετοχή, πραγματική μοιρασιά, συνεχή φιλανθρωπία, τέλεια κοινωνία, ειλικρινή αγάπη. Δεν μπορούμε να λαβαίνουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού και να αποφεύγουμε τους αδελφούς μας, επειδή ανήκουν σε άλλο δόγμα ή έχουν άλλο χρώμα, άλλη εθνικότητα και καταγωγή. Για μας τους Χριστιανούς, αδελφοί μας δεν είναι μόνο οι εξ αίματος ή εξ αγχιστείας συγγενείς μας, οι ομοεθνείς μας ή ομόδοξοί μας. Αδελφός μας και αδελφή μας είναι ο κάθε άνθρωπος και πολύ περισσότερο, διότι όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού. Γι’ αυτό και ψευδόμαστε και αυταπατόμαστε, όταν λέμε πως αγαπούμε το Θεό που δεν βλέπουμε, ενώ δεν αγαπούμε τους ανθρώπους που βλέπουμε, όπως γράφει ο ευαγγελιστής και απόστολος της αγάπης Ιωάννης.
Δεν φθάνει και δεν σώζει η λατρεία μας όταν γίνεται μόνο με τα χείλη μας. Πρέπει να συμμετέχει και η καρδιά μας που πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού για να αγαπά όπως αγαπά ο Θεός που είναι Αγάπη.
Αδελφοί μου και αδελφές μου:
Εσείς οι μόνιμοι κάτοικοι της Νάξου, αλλά και εσείς που ήλθατε να περάσετε λίγες μέρες ξεκούρασης σ’ αυτό το νησί, εσείς όλοι γνωρίζετε πως εδώ σ’ αυτό το νησί και σε άλλα Νησιά του Αιγαίου από αιώνες συμβιώνουμε αρμονικά και να συνεργαζόμαστε αδελφικά, χριστιανοί που ανήκουμε σε δύο διαφορετικά χριστιανικά δόγματα της Μίας όμως Πίστεως του Χριστού.
Διατηρούμε με σεβασμό, αλλά χωρίς φανατισμό, τις διαφορετικές μας λειτουργικές παραδόσεις. Χρησιμοποιούμε ο κάθε ένας το δικό του πλούσιο τυπικό για την τέλεση της Θείας Λατρείας, όπως κάναμε και τότε που είμαστε πλήρως ενωμένοι. Εκδηλώνουμε την κοινή μας πίστη στο Χριστό με διαφορετικές πρακτικές και παραδόσεις, ιεροτελεστίες και μελωδίες, και υπηρετούμε τον άνθρωπο με έργα αγάπης. Οι δύο αδελφές Εκκλησίες Καθολική και Ορθόδοξη, τον ίδιο άρτο τεμαχίζουν, το ίδιο ποτήριο ευλογούν αλλά δυστυχώς ακόμη σε διαφορετικές άγιες Τράπεζες. Η χρήση του ένζυμου ή άζυμου άρτου στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας δεν είναι κάτι που μας χωρίζει, διότι δεν μας ενώνει το είδος του άρτου αλλά η μετουσίωσή του στο Σώμα του Χριστού.
Να προσευχόμαστε, να συμπροσευχόμαστε, αλλά προπάντων να αγαπιόμαστε και ας αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να οδηγεί τα βήματά μας προς τον Χριστό, έστω και από διαφορετική λωρίδα της μοναδικής όμως οδού που είναι ο Χριστός. Τότε είναι βέβαιο ότι θα συναντηθούμε μαζί του και μεταξύ μας. Αμήν και πότε!
Μετά τη Θεία Λειτουργία έγινε η λιτάνευση των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων στους γραφικούς δρομίσκους του ιστορικού Κάστρου και αφού στάθμευσε δύο φορές: μία μπροστά στο πρώην ιδιωτικό Ενετικό Μουσείο του κυρίου Νίκου Καραβία και μία στην πανέμορφη «Καπέλα του Σανούδου», επανέκαμψε στο Ναό, όπου αναπέμφθηκε ειδική δέηση για την ειρήνη του κόσμου και την Πατρίδα μας και στη συνέχεια δόθηκε η τελική ευλογία του Παναχράντου Μυστηρίου.
Τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας, της λιτάνευσης και της ευλογίας με το Πανάχραντο Μυστήριο τα εξασφάλισε η νεοσύστατη χορωδία του Μητροπολιτικού Ενοριακού Ναού μας με τη διεύθυνση της ταλαντούχου μουσικού κας Λίας Πρίντεζη. Η μελωδία του εκκλησιαστικού οργάνου και το κελάηδισμα του βιολιού βοήθησαν αποφασιστικά στην όλη προσευχή.
Στον φετινό πανηγυρισμό της Αγίας Δωρεάς, έλαβαν μέρος και οι μοναχές: αδ. Θηρεσία Φόνσου του μοναχικού τάγματος των Ουρσουλινών και οι δύο αδελφές του μοναχικού τάγματος των δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας που έφθασαν από την Τήνο. Παρέστησαν επίσης όλες οι πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές του νησιού και πλήθος κόσμου.
Μετά την απόλυση έγινε η καθιερωμένη δεξίωση στην αίθουσα υποδοχής της Αρχιεπισκοπής.
