Σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στις περισσότερες Επισκοπές της χώρας, η Αρχιεπισκοπή της Κέρκυρας συνίσταται από δύο μονάχα ενορίες, που, αν και η μία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την άλλη, διατηρούν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για την ενορία «της πόλης» από τη μία, αυτήν του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιακώβου και Χριστοφόρου, ο Ντόμος, και την «έξω» ενορία του Κωτσέλλα, που είναι αφιερωμένη στην Ιερά Καρδία του Ιησού. Η πρώτη αποτελείται κυρίως από μαγαζάτορες κι επαγγελματίες, ενώ η δεύτερη, ιδιαίτερα μετά την επέκταση της πόλης προς την ύπαιθρο, συναριθμεί το μεγαλύτερο ποσοστό των καθολικών της Κέρκυρας. Απόγονοι οι περισσότεροι των εργατών και των αγροτών που ίδρυσαν την Ενορία πριν από 85 χρόνια στην περιοχή, συνεργάζονται με τον εφημέριο και συμμετέχουν ενεργά στα Μυστήρια και στη λατρευτική ζωή της κοινότητας και της Εκκλησίας, τροφοδοτώντας τις περισσότερες φορές με τα μέλη τους τα διάφορα σωματεία, συμβούλια και αδελφότητες.
Όπως συμβαίνει και στην πόλη και χάρη στην συνεργασία των δύο εφημερίων, πολύ περισσότερο δε χάρη στην από έναν αιώνα και πλέον ευεργετική παρουσία των Φραγκισκανών καλογραιών της Ιεράς Καρδίας του Ιησού, της Μάλτας, όπως είναι γνωστές, η ενορία προοδεύει και παρά τον από-εκκλησιασμό (για να μην μιλήσουμε για αποχριστιανοποίηση) που παρατηρείται παντού στις μέρες μας, εκδηλώνει μέσα από τις δράσεις της και τις εκδηλώσεις λαϊκής ευλάβειας, την αγάπη και το ζήλο της για την εκκλησία και τον συνάνθρωπο. Αποκορύφωμα η στάση ζωής και προσφοράς που εκδηλώνουν οι Αδελφές της Μάλτας προς τον αναγκεμένο συνάνθρωπο μέσα στο πρόσφατα ανακαινισμένο Γηροκομείο της Αρχιεπισκοπής, που με τόση αφοσίωση εξυπηρετούν, απολαμβάνοντας την εκτίμηση και το βαθύ σεβασμό κάθε κερκυραίου. Αρκεί να σκεφθεί κανείς πως διατηρείται μία λίστα αναμονής περισσότερων από 50 προσώπων που προσδοκούν να γίνουν δεκτά κάποια στιγμή σ’ αυτήν την πρότυπη μονάδα.
Όταν πριν από λίγα χρόνια ο καπουκίνος εφημέριος π. Τζούλιο Γκραμένια ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Επισκόπου μας να δημιουργήσει ομάδες προσευχής, πολλοί τότε έσπευσαν να πουν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν άτοπο, χάσιμο χρόνου και δε θα διαρκούσε για πολύ. Τέσσερα χρόνια μετά, στην Ενορία της Ιεράς Καρδίας δραστηριοποιούνται τρεις ομάδες προσευχής. Η πρώτη, αν και από πολύ παλαιότερα μέσα στους κόλπους της φραγκισκανικής κοινότητας, διαπνέεται από τα μηνύματα της ιδρύτριάς τους Μητέρας Μαργαρίτας Ντε Μπρινκάτ και συσπειρώνει ενορίτισσες που προσεύχονται και προσφέρουν μία εθελοντική νότα στο παρακείμενο γηροκομείο.
Οι άλλες δύο οργανώνονται από τους καπουκίνους πατέρες, η μεν πρώτη ως ομάδα περισυλλογής και βιβλικής προσευχής ιταλοφώνων, κυρίως γυναικών, που μελετούν και σχολιάζουν διάφορα ευαγγελικά κείμενα η δε άλλη, ως ομάδα απαγγελίας του Αγίου Ροδαρίου… κατ’ οίκον. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Οικογένειες με μία γειτονική ή συγγενική κυρίως σχέση μεταξύ τους συγκεντρώνονται με τον εφημέριο, τις αδελφές και όποιον άλλον ενδιαφέρεται σε κάποιο σπίτι, απαγγέλουν τα μυστήρια του Αγίου Ροδαρίου και προσεύχονται σιωπηλά.
Τον μήνα Μάιο, που από την Εκκλησία μας είναι αφιερωμένος στην Παναγία, ο εφημέριος, το ενοριακό συμβούλιο και οι ομάδες προσευχής της ενορίας οργάνωσαν μία ζεστή συνεστίαση στο ποιμαντικό κέντρο της Μεσογγής, αφιερώνοντάς την στους υπερήλικες της ενορίας και σε κυρίες που φιλοξενούνται στο Γηροκομείο μας. Ο καλός καιρός, η ομορφιά του τοπίου, τα χρώματα της άνοιξης που πλημμύριζαν τον χώρο, μα πάνω απ’ όλα η διαθεσιμότητα των ανθρώπων, προσέφεραν μία αξέχαστη μέρα που έκλεισε μ’ ένα πλούσιο τραπέζι προετοιμασμένο από το ενοριακό συμβούλιο.
Στις 29 του μήνα από την άλλη, προσκάλεσαν τον Επίσκοπο στον κήπο του μοναστηριού των π.π. καπουκίνων όπου όλοι μαζί, πατέρες, αδελφές, ομάδες, ενοριακό συμβούλιο, απήγγειλαν το Άγιο Ροδάριο και δέχθηκαν την ευλογία του Επισκόπου και μεντάλλιες της Παναγίας που είχε φέρει πρόσφατα από τη Ρώμη.
Ο μήνας προσευχών και το καλωσόρισμα της θερινής πλέον περιόδου έκλεισε με το καθιερωμένο προσκύνημα των πιστών της Αρχιεπισκοπής μας στην αναπαράσταση του σπηλαίου της Λούρδης στο κατασκηνωτικό μας κέντρο της Μεσογγής. Μεγάλη η ανταπόκριση, αφού το προσκύνημα αυτό έγινε από την πρώτη στιγμή τόσο αποδεκτό από τον κόσμο, αποδεικνύοντας τα λεγόμενα του Επισκόπου, ότι η Παναγία πάντα ενώνει. Το προσκύνημα έκλεισε με την καθιερωμένη τράπεζα αγάπης και την ευχή σύντομα να επαναληφθεί.
Σ
