Για την Κέρκυρα, από την εποχή της ημερολογιακής μεταρρύθμισης η Βενετική Δημοκρατία διαπραγματεύτηκε με τη Ρώμη το θέμα του κοινού εορτασμού για τους κατοίκους των κτήσεών της στον ελλαδικό χώρο. Από το 1588 ξεκίνησε και επίσημα στην Κέρκυρα, ο κοινός εορτασμός, ο οποίος με «διαλλείματα» ίσχυσε έως τον 20ο αιώνα.
Ήδη από το 1924 (που αν και με την καθιέρωση από την Εκκλησία της Ελλάδος του νέου ημερολογίου, συνεχίστηκε η χρήση του παλαιού ημερολογίου για την εορτή του Πάσχα), έγινε μία ακόμα προσπάθεια να συνεχιστεί ο κοινός εορτασμός στην Κέρκυρα. Το 1926, όμως, η ρωμαϊκή Σύνοδος για θέματα πίστεως και ηθικής ανακάλεσε και επίσημα την απόφαση του κοινού εορτασμού.
Το 1950 ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας Αντώνιος Γρηγόριος Βουτσίνος, επανέφερε το θέμα στην Αγία Έδρα, αλλά δέχθηκε αρνητική απάντηση.
Το χειμώνα του 1966 ο αείμνηστος Αντώνιος Βαρθαλίτης, ευρισκόμενος στη Ρώμη συζήτησε την υπόθεση και τον Ιανουάριο του 1967, αφού υπέβαλε επίσημο αίτημα, δέχθηκε τηλεγράφημα από τον καρδινάλιο Testa, τότε Πρόεδρο της ρωμαϊκής Συνόδου για τις Ανατολικές καθολικές Εκκλησίες, με ημερομηνία 07/01/1967, στο οποίο αναγράφεται: «Χορηγείται η αιτηθείσα άδεια ως προς τον εορτασμό του Πάσχα».
Ένα χρόνο αργότερα (1968) οι υπόλοιποι Καθολικοί Ιεράρχες της Ελλάδος, μετά από σχετική έρευνα για τη γνώμη των πιστών, αποφάσισαν να ακολουθήσουν τα παράδειγμα της Κερκύρας και η απόφασή τους αυτή επικυρώθηκε από την Αγία Έδρα.
Έτσι από την άνοιξη του 1968 ισχύει ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με την Ορθόδοξη Εκκλησία για όλη την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα.