Μπροστά στη φάτνη, όπου η Παναγία εναπόθεσε το Βρέφος Ιησού, στεκόμαστε όλοι, για διαφορετικούς βεβαίως λόγους ο καθένας, συντροφιά με τους αγγέλους που ψάλλουν το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» και με τους βοσκούς που φτάνουν απορημένοι, για όλα όσα τους εξιστόρησαν οι άγγελοι. Γεμίζει η καρδιά μας από ένα γνώριμο συναίσθημα και γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, θέλουμε να ζήσουμε με απλότητα, να ξαναγίνουμε παιδιά, με αθώες σκέψεις και αγνή πίστη!
Είναι η επιθυμία της καρδιάς μας, που εντείνεται από τη γιορταστική ατμόσφαιρα, να βιώσουμε διαφορετικά αυτά τα Χριστούγεννα, αληθινά θα έλεγα, σαν κάτι που μας ανήκει, που έχουμε δικαίωμα να το ζήσουμε και που το έχουμε ανάγκη, γιατί αδέλφια μου «Δίχως Χριστούγεννα δε μπορούμε να ζήσουμε», γιατί δίχως Θεό η ζωή μας δεν έχει πλέον νόημα. Αν μάλιστα βρούμε τη δύναμη να ψάξουμε βαθειά μέσα μας, θα ανακαλύψουμε μια αφοπλιστική αλήθεια: ΄Ολοι μας έχουμε ανάγκη από τον ερχομό του Χριστού.
Ο Πάπας Παύλος 6ος,σε μια όμορφη προσευχή του, λέει:
«Εσύ, Χριστέ, μας είσαι απαραίτητος, για να μας συμφιλιώσεις με το Θεό πατέρα, για να γίνουμε μαζί σου παιδιά Του, για να γνωρίσουμε ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο προορισμός μας, για να ανακαλύψουμε τη μικρότητα μας, για να μας διδάξεις το καλό και το κακό και για να μας εμπνεύσεις την επιθυμία της χριστιανικής ζωής, για να ανακαλύψουμε τους βαθύτερους λόγους για να ζούμε ως αδέλφια, για να μας ελευθερώσεις από την απελπισία, για να μας μάθεις την αληθινή αγάπη, για να ζούμε στη χαρά σου».
Τα Χριστούγεννα εορτάζουμε τον ερχομό του Ιησού Χριστού ανάμεσά μας, ο οποίος ήρθε στη γη για όλους. Στο σπήλαιο έφτασαν οι βοσκοί αλλά και οι άγγελοι… οι σοφοί μάγοι αλλά και κάποιοι περαστικοί… υπήρχαν ζώα αλλά και ένα άστρο λαμπρό! ΄Ολοι μας έχουμε ανάγκη από Εκείνον, ο φτωχός μα και ο πλούσιος, ο άρρωστος μα και ο υγιής, ο ενήλικας μα και ο νέος, ο γονιός μα και το παιδί… Ο κόσμος όλος προσανατολίζεται σ΄ Εκείνον γιατί σ΄ Αυτόν βρίσκει την πληρότητά του, γιατί «Εκείνος είναι το ΄Αλφα και το Ωμέγα, ο πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος»(Απ.22,13)
Ελπίζω πως κανένας που θα σταθεί μπροστά στη φάτνη, κοιτάζοντας το Θείο Βρέφος, δεν θα βρει το κουράγιο να πει: «Εμένα δε με αφορά, δεν έχω ανάγκη να ζήσω τα Χριστούγεννα».
Ποιος, άλλωστε, νοιώθει τόσο δυνατός, τόσο αυτάρκης, ώστε να μείνει αδιάφορος;
Αγαπητοί μου, καλά και Άγια Χριστούγεννα και Ειρηνικό το Νέο Έτος!
