ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ 37η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 2022-2023
«Η Μαρία σηκώθηκε και αναχώρησε γρήγορα» (Λκ 1,39)
Αγαπητοί νέοι!
Το θέμα της ΠΗΝ στον Παναμά ήταν: «Ιδού η δούλη του Κυρίου, ας γίνει σε μένα σύμφωνα με τον λόγο σου» (Λκ 1,38). Μετά από αυτό το γεγονός, συνεχίσαμε την πορεία μας προς έναν νέο στόχο -τη Λισαβόνα 2023- αφήνοντας να αντηχεί στις καρδιές μας η επείγουσα πρόσκληση του Θεού να σηκωθούμε. Το 2020 συλλογιστήκαμε τον λόγο του Ιησού: «Νεαρέ, σου λέω, σήκω!» (Λκ 7,14). Πέρυσι μας ενέπνευσε η μορφή του Αγίου Αποστόλου Παύλου, στον οποίο ο Αναστημένος Κύριος είπε: «Σήκω! Σε καθιστώ μάρτυρα όσων έχεις δει» (πρβλ. Πραξ 26,16). Την χρονική περίοδο που χρειαζόμαστε ακόμη για να φτάσουμε στη Λισαβόνα, θα βαδίσουμε μαζί με την Παρθένο της Ναζαρέτ η οποία, αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό, «σηκώθηκε και αναχώρησε γρήγορα» (Λκ 1,39) για να πάει να βοηθήσει την εξαδέλφη της Ελισάβετ. Το κοινό ρήμα στα τρία θέματα είναι το «σηκώνομαι», μια έκφραση η οποία -καλό είναι να θυμόμαστε- παίρνει και τη σημασία του «ανασταίνομαι», «ξυπνάω στη ζωή».
Σε αυτούς τους πρόσφατους δύσκολους καιρούς, κατά τους οποίους η ανθρωπότητα, ήδη δοκιμασμένη από το τραύμα της πανδημίας, σπαράζεται από το δράμα του πολέμου, η Παναγία ανοίγει ξανά για όλους και ιδιαίτερα για εσάς, που είστε νέοι σαν αυτήν, τον δρόμο της εγγύτητας και της συνάντησης. Ελπίζω, και πιστεύω ακράδαντα, ότι η εμπειρία που θα βιώσετε πολλοί από εσάς στη Λισαβόνα τον Αύγουστο του επόμενου έτους, θα αντιπροσωπεύει μια νέα αρχή για εσάς τους νέους και -μαζί με εσάς- για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η Μαρία σηκώθηκε
Μετά τον Ευαγγελισμό, η Μαρία θα μπορούσε να είχε επικεντρωθεί στον εαυτό της, στις ανησυχίες και τους φόβους λόγω της νέας κατάστασής της. Αλλά όχι, εμπιστεύεται απόλυτα τον Θεό. Σκέφτεται περισσότερο την Ελισάβετ. Σηκώνεται και βγαίνει στο φως του ήλιου, όπου υπάρχει ζωή και κίνηση. Παρότι η συγκλονιστική ανακοίνωση του αγγέλου προκάλεσε «σεισμό» στα σχέδιά της, η νεαρή δεν αφήνει τον εαυτό της να παραλύσει, διότι μέσα της υπάρχει ο Ιησούς, η δύναμη της ανάστασης. Μέσα της κυοφορεί ήδη τον Θυσιαζόμενο Αμνό που είναι πάντα ζωντανός. Σηκώνεται και αρχίζει να κινείται, επειδή είναι βέβαιη ότι τα σχέδια του Θεού είναι το καλύτερο δυνατό σχέδιο για τη ζωή της. Η Μαρία γίνεται ναός του Θεού, η εικόνα της οδοιπορούσας Εκκλησίας, της Εκκλησίας που εξέρχεται και αρχίζει να υπηρετεί, της Εκκλησίας που είναι αγγελιοφόρος των Καλών Νέων!
Το να βιώνει κανείς την παρουσία του αναστημένου Χριστού στη ζωή του, να τον συναντά «ζωντανό», είναι η μεγαλύτερη πνευματική χαρά, μια έκρηξη φωτός που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν «ακίνητο». Αμέσως μπαίνουμε σε κίνηση και μας ωθεί να φέρουμε αυτή την είδηση στους άλλους, να μαρτυρήσουμε τη χαρά αυτής της συνάντησης. Αυτό είναι που ζωντανεύει τη βιασύνη των πρώτων μαθητών τις ημέρες που ακολούθησαν την ανάσταση: «Οι γυναίκες βγήκαν γρήγορα από το μνήμα με φόβο και με χαρά μεγάλη, κι έτρεξαν να πουν τα νέα στους μαθητές του» (Μτ 28,8).
Οι αφηγήσεις της Ανάστασης χρησιμοποιούν συχνά δύο ρήματα: «ξυπνώ» και «σηκώνομαι». Με αυτά ο Κύριος μας ωθεί να βγούμε στο φως, να αφήσουμε να μας οδηγήσει Αυτός, για να υπερβούμε το κατώφλι όλων των κλειστών μας θυρών. «Αυτή είναι μια σημαντική εικόνα για την Εκκλησία. Και εμείς, ως μαθητές του Κυρίου και ως χριστιανική Κοινότητα καλούμαστε να σηκωθούμε γρήγορα για να εισέλθουμε στον δυναμισμό της ανάστασης και να οδηγηθούμε από τον Κύριο στους δρόμους που Αυτός θέλει να μας δείξει» (Ομιλία κατά την Πανήγυρη των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, 29 Ιουνίου 2022).
Η Μητέρα του Κυρίου αποτελεί πρότυπο για τους νέους που είναι εν κινήσει, όχι ακίνητοι μπροστά στον καθρέφτη για να θαυμάζουν την εικόνα τους ή παγιδευμένοι στα «δίκτυα». Η Μαρία εστιάζει όλη προς τα έξω. Είναι η πασχαλινή γυναίκα, σε μια μόνιμη κατάσταση εξόδου, η οποία βγαίνει έξω από τον εαυτό της προς τον μεγάλο Άλλο που είναι ο Θεός και προς τους άλλους, τους αδελφούς και τις αδερφές, ιδιαίτερα προς αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, όπως είχε και η εξαδέλφη της Ελισάβετ.
…και αναχώρησε γρήγορα
Ο άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων, στον σχολιασμό του στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο, γράφει ότι η Μαρία ξεκίνησε γρήγορα προς την ορεινή Ιουδαία «επειδή ήταν χαρούμενη για την υπόσχεση που είχε λάβει και πρόθυμη να επιτελέσει ευσεβώς μια υπηρεσία, με την ώθηση που προερχόταν από την εσωτερική της αγαλλίαση. Πού τώρα, πλήρης από τον Θεό, θα μπορούσε να σπεύσει, αν όχι προς τα άνω; Η χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν επιφέρει βραδύτητα». Η βιασύνη της Παναγίας είναι λοιπόν η λαχτάρα να υπηρετήσει, να αναγγείλει με χαρά, να απαντήσει πρόθυμα στη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Η Μαρία ενδιαφέρθηκε για την ανάγκη της ηλικιωμένης εξαδέλφης της. Δεν συγκρατήθηκε, δεν έμεινε αδιάφορη. Σκέφτηκε περισσότερο τους άλλους παρά τον εαυτό της. Και αυτό έδωσε δυναμισμό και ενθουσιασμό στη ζωή της. Ο καθένας από εσάς μπορεί να αναρωτηθεί: πώς αντιδρώ μπροστά στις ανάγκες που βλέπω γύρω μου; Σκέφτομαι αμέσως μια δικαιολογία για να ξεμπερδέψω, ή ενδιαφέρομαι και είμαι διαθέσιμος; Φυσικά, δεν μπορείτε να λύσετε όλα τα προβλήματα του κόσμου. Ίσως όμως μπορείτε να ξεκινήσετε από αυτά των πιο κοντινών σας, από τα θέματα της περιοχής σας. Κάποτε είπαν στη Μητέρα Τερέζα: «Αυτό που εσείς κάνετε είναι μια σταγόνα στον ωκεανό». Και εκείνη απάντησε: «Αλλά αν δεν το έκανα, ο ωκεανός θα είχε μια σταγόνα λιγότερη».
Μπροστά σε μια συγκεκριμένη και επείγουσα ανάγκη, πρέπει να δράσουμε γρήγορα. Πόσοι άνθρωποι στον κόσμο περιμένουν μια επίσκεψη από κάποιον για να τους φροντίσει! Πόσοι ηλικιωμένοι, άρρωστοι, φυλακισμένοι, πρόσφυγες χρειάζονται το συμπονετικό μας βλέμμα, την επίσκεψή μας, έναν αδελφό ή μια αδελφή που να ξεπερνά τα στεγανά της αδιαφορίας!
Ποιες «βιασύνες» σας κάνουν να κινείστε, αγαπητοί νέοι; Τι σας κάνει να νιώθετε την επιθυμία να κινηθείτε, τόσο που να μην μπορείτε να μείνετε σταματημένοι; Πολλοί -χτυπημένοι από πραγματικότητες όπως η πανδημία, ο πόλεμος, η αναγκαστική μετανάστευση, η φτώχεια, η βία, οι κλιματικές καταστροφές- θέτουν στον εαυτό τους το ερώτημα: γιατί συμβαίνει αυτό σε μένα; Γιατί σε μένα; Γιατί τώρα; Το κεντρικό ερώτημα της ύπαρξής μας λοιπόν είναι: για ποιον είμαι εγώ; (βλ. Αποστολική Μετασυνοδική Παραίνεση, Ο Χριστός ζει, 286).
Η βιασύνη της νεαρής κοπέλας από τη Ναζαρέτ είναι ίδια με εκείνη όσων έλαβαν εξαιρετικά δώρα από τον Κύριο και δεν μπορούν παρά να τα μοιραστούν, να μεταδώσουν την απέραντη χάρη που βίωσαν. Είναι η βιασύνη εκείνων που ξέρουν να βάζουν τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές τους. Η Μαρία είναι το παράδειγμα μιας νεαρής που δεν χάνει χρόνο αναζητώντας την προσοχή ή τη συναίνεση των άλλων -όπως συμβαίνει όταν εξαρτώμαστε από τα «like» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- αλλά κινείται για να αναζητήσει την πιο γνήσια σύνδεση, αυτή που έρχεται από τη συνάντηση, από το μοίρασμα, από την αγάπη και από την υπηρεσία.
Από τον Ευαγγελισμό και μετά, από τότε που έφυγε για πρώτη φορά για να επισκεφτεί την εξαδέλφη της, η Παναγία δεν σταματά ποτέ να διασχίζει χώρους και χρόνους για να επισκεφτεί τα παιδιά της που χρειάζονται τη βοήθειά της. Το περπάτημά μας, αν κατοικείται από τον Θεό, μας οδηγεί κατευθείαν στην καρδιά του καθενός και της καθεμιάς από τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Πόσες μαρτυρίες μάς έρχονται από ανθρώπους που «επισκέφτηκε» η Μαρία, η Μητέρα του Ιησού και Μητέρα μας! Σε πόσα απομακρυσμένα μέρη της γης, στο πέρασμα των αιώνων -με εμφανίσεις ή ιδιαίτερες χάρες- η Παναγία επισκέφτηκε τον λαό της! Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα μέρος σε αυτή τη γη που Αυτή να μην το έχει επισκεφτεί. Η Θεοτόκος περπατά ανάμεσα στον λαό της, ωθούμενη από μια στοργική τρυφερότητα, και παίρνει πάνω της τις ανησυχίες και τις αντιξοότητες. Και όπου υπάρχει ένας προσκυνηματικός ναός, μια εκκλησία, ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο σε αυτήν, τα παιδιά της συρρέουν πολυάριθμα κοντά της. Πόσες εκφράσεις λαϊκής ευλάβειας! Τα προσκυνήματα, οι γιορτές, οι παρακλήσεις, η υποδοχή των εικόνων στα σπίτια και πολλά άλλα, είναι συγκεκριμένα παραδείγματα της ζωντανής σχέσης μεταξύ της Μητέρας του Κυρίου και του λαού της, που αμοιβαία επισκέπτεται ο ένας τον άλλον!
Η καλή βιασύνη μας ωθεί πάντα προς τα άνω και προς τον άλλον
Η καλή βιασύνη μας ωθεί πάντα προς τα άνω και προς τον άλλον. Αντίθετα, υπάρχει η κακή βιασύνη, όπως, για παράδειγμα, αυτή που μας οδηγεί να ζούμε επιφανειακά, να παίρνουμε τα πάντα ελαφρά, χωρίς δέσμευση ή προσοχή, χωρίς να συμμετέχουμε πραγματικά στα πράγματα που κάνουμε. Αυτή είναι η κακή βιασύνη, όταν ζούμε, σπουδάζουμε, εργαζόμαστε, κάνουμε παρέα με τους άλλους χωρίς να βάζουμε σε αυτά το μυαλό μας και ακόμη λιγότερο την καρδιά μας. Μπορεί να συμβεί στις διαπροσωπικές σχέσεις: στην οικογένεια, όταν δεν ακούμε ποτέ πραγματικά τους άλλους και δεν τους δίνουμε χρόνο· στις φιλίες, όταν περιμένουμε από έναν φίλο να μας διασκεδάσει και να ανταποκριθεί στις ανάγκες μας, αλλά τον αποφεύγουμε αμέσως και πηγαίνουμε σε άλλον αν δούμε ότι βρίσκεται σε κρίση και μας χρειάζεται· και ακόμη και στις συναισθηματικές σχέσεις, μεταξύ αρραβωνιασμένων ζευγαριών, λίγοι έχουν την υπομονή να γνωρίσουν και να καταλάβουν ο ένας τον άλλον ενδελεχώς. Την ίδια αυτή στάση μπορούμε να την έχουμε στο σχολείο, στη δουλειά και σε άλλους τομείς της καθημερινής ζωής. Λοιπόν, όλα αυτά τα πράγματα που βιώθηκαν βιαστικά, δύσκολα θα αποδώσουν καρπούς. Υπάρχει ο κίνδυνος να παραμείνουν στείρα. Έτσι διαβάζουμε στο βιβλίο των Παροιμιών: «Τα σχέδια του φίλεργου φέρνουν σε βέβαιη αφθονία· αλλά όποιος βιαστικά ενεργεί -η κακή βιασύνη-, σε βέβαιη στέρηση θα φτάσει» (21,5).
Όταν τελικά η Μαρία φτάνει στο σπίτι του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, γίνεται μια υπέροχη συνάντηση! Η Ελισάβετ βίωσε μια εκπληκτική παρέμβαση του Θεού, ο οποίος της χάρισε έναν γιο στην τρίτη ηλικία. Θα είχε κάθε λόγο να μιλήσει πρώτα για τον εαυτό της, όμως δεν είναι γεμάτη από εγωισμό, αλλά απλώνει το χέρι για να καλωσορίσει τη νεαρή εξαδέλφη και τον καρπό της κοιλίας της. Μόλις ακούει τον χαιρετισμό της, η Ελισάβετ πλημμυρίζει με Άγιο Πνεύμα. Αυτές οι εκπλήξεις και οι εκρήξεις του Πνεύματος συμβαίνουν όταν βιώνουμε την αληθινή φιλοξενία, όταν βάζουμε τον επισκέπτη στο επίκεντρο, όχι τον εαυτό μας. Αυτό βλέπουμε και στην ιστορία του Ζαχαρία. Στον Λουκά 19,5 διαβάζουμε: «Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο [όπου βρισκόταν ο Ζακχαίος], κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Κατέβηκε βιαστικά και τον υποδέχτηκε γεμάτος χαρά.
Σε πολλούς από εμάς συνέβη, απροσδόκητα, ο Ιησούς να ήρθε να μας συναντήσει: για πρώτη φορά, σε Αυτόν βιώσαμε μια εγγύτητα, έναν σεβασμό, μια απουσία προκαταλήψεων και καταδικών, ένα βλέμμα ελέους που δεν είχαμε συναντήσει ποτέ στους άλλους. Όχι μόνο αυτό, νιώσαμε επίσης ότι δεν αρκούσε ο Ιησούς να μας κοιτάζει από μακριά, αλλά ότι ήθελε να είναι μαζί μας, ήθελε να μοιραστεί τη ζωή του μαζί μας. Η χαρά αυτής της εμπειρίας αφύπνισε μέσα μας τη βιασύνη να τον υποδεχτούμε, την επείγουσα ανάγκη να είμαστε μαζί Του και να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Η Ελισάβετ και ο Ζαχαρίας φιλοξένησαν τη Μαρία και τον Ιησού! Ας μάθουμε την έννοια της φιλοξενίας από αυτούς τους δύο γέροντες! Ρωτήστε τους γονείς σας, τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας, καθώς και τα μεγαλύτερα μέλη των κοινοτήτων σας, τι σημαίνει για αυτούς να είναι φιλόξενοι στον Θεό και στους άλλους. Θα σας κάνει καλό να ακούσετε την εμπειρία αυτών που προηγήθηκαν.
Αγαπητοί νέοι, είναι καιρός να κάνουμε γρήγορα μια επανακκίνηση προς συγκεκριμένες συναντήσεις, προς μια πραγματική υποδοχή όποιου είναι διαφορετικός από εμάς, όπως συνέβη μεταξύ της νεαρής Μαρίας και της ηλικιωμένης Ελισάβετ. Μόνο έτσι θα ξεπεράσουμε τις αποστάσεις -μεταξύ γενεών, μεταξύ κοινωνικών τάξεων, μεταξύ εθνοτικών ομάδων, μεταξύ ομάδων και κατηγοριών κάθε είδους- ακόμη και τους πολέμους. Οι νέοι είναι πάντα η ελπίδα μιας νέας ενότητας για την κατακερματισμένη και διχασμένη ανθρωπότητα. Αλλά μόνο αν έχουν μνήμη, μόνο αν ακούσουν τις τραγωδίες και τα όνειρα των ηλικιωμένων. «Δεν είναι τυχαίο ότι ο πόλεμος επέστρεψε στην Ευρώπη σε μια εποχή κατά την οποία η γενιά που έζησε τον πόλεμο τον περασμένο αιώνα, τώρα εξαφανίζεται» (Μήνυμα για τη 2η Παγκόσμια Ημέρα Παππούδων, Γιαγιάδων και Ηλικιωμένων). Χρειάζεται μια συμμαχία νέων και ηλικιωμένων, για να μην ξεχαστούν τα διδάγματα της ιστορίας, για να ξεπεραστούν οι πολώσεις και οι ακρότητες αυτής της εποχής.
Γράφοντας στους Εφεσίους, ο Απόστολος Παύλος ανήγγειλε: «Τώρα, με το έργο του Ιησού Χριστού, εσείς, που τότε ήσασταν μακριά από τον Θεό, έχετε έρθει κοντά του· σας έφερε κοντά του η σταυρική θυσία του Χριστού. Αυτός πραγματικά είναι για μας η ειρήνη. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε με τον σταυρικό του θάνατο ό,τι σαν τείχος τούς χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους» (2,13-14). Ο Ιησούς είναι η απάντηση του Θεού στις προκλήσεις της ανθρωπότητας ανά πάσα στιγμή. Και αυτή την απάντηση, η Μαρία την φέρει μέσα της όταν πηγαίνει να συναντήσει την Ελισάβετ. Το μεγαλύτερο δώρο που κάνει η Μαρία στην ηλικιωμένη συγγενή της είναι να της φέρει τον Ιησού. Ασφαλώς και η συγκεκριμένη βοήθεια είναι πολυτιμότατη. Τίποτα όμως δεν θα μπορούσε να γεμίσει το σπίτι του Ζαχαρία με τόσο μεγάλη χαρά και τόσο γεμάτο νόημα, όσο η παρουσία του Ιησού στη μήτρα της Παναγίας, η οποία έγινε η Σκηνή του ζώντος Θεού. Σε εκείνη την ορεινή περιοχή, ο Ιησούς, με την απλή παρουσία του, χωρίς να πει λέξη, εκφωνεί την πρώτη του «Επί του Όρους Ομιλία»: κηρύσσει σιωπηλά τη μακαριότητα των μικρών και των ταπεινών, που εμπιστεύονται τον εαυτό τους στο έλεος του Θεού.
Το μήνυμά μου για εσάς τους νέους, το μεγάλο μήνυμα το οποίο η Εκκλησία φέρνει, είναι ο Ιησούς! Ναι, Αυτόν τον ίδιο, την απέραντη αγάπη του για τον καθένα μας, τη σωτηρία του και τη νέα ζωή που μας χάρισε. Και η Παναγία είναι το πρότυπο για το πώς να δεχτούμε αυτό το τεράστιο δώρο στη ζωή μας και να το μεταδώσουμε στους άλλους, καθιστώντας μας με τη σειρά μας φορείς του Χριστού, φορείς της συμπονετικής του αγάπης, φορείς της γενναιόδωρης υπηρεσίας του στην πάσχουσα ανθρωπότητα.
Όλοι μαζί στη Λισαβόνα!
Η Μαρία ήταν μια κοπέλα όπως πολλές από εσάς. Ήταν μια από εμάς. Έτσι ο Επίσκοπος Αντώνιος Μπέλο έγραφε γι’ αυτήν: «Αγία Θεοτόκε, […] ξέρουμε καλά ότι προορίστηκες να πλεύσεις στην ανοιχτή θάλασσα. Αλλά αν σε αναγκάζουμε να πλεύσεις κοντά στην ακτή, δεν είναι επειδή θέλουμε να σε μειώσουμε στα επίπεδα της δικής μας παράκτιας ναυσιπλοΐας. Είναι επειδή, βλέποντάς σε τόσο κοντά στις όχθες της αποθάρρυνσής μας, μπορεί να αντιληφθούμε ότι κι εμείς καλούμαστε να βγούμε, όπως εσύ, στους ωκεανούς της ελευθερίας» (Maria donna dei nostri giorni, San Paolo, Cinisello Balsamo 2012, 12-13).
Από την Πορτογαλία, όπως υπενθύμιζα στο πρώτο Μήνυμα αυτής της τριλογίας, τον 15ο και τον 16ο αιώνα πολλοί νέοι -συμπεριλαμβανομένων πολλών ιεραποστόλων- αναχώρησαν για άγνωστους κόσμους, για να μοιραστούν την εμπειρία τους με τον Ιησού με άλλους λαούς και έθνη (πρβλ. Μήνυμα ΠΗΝ 2020). Και σε αυτή τη γη, στις αρχές του 20ού αιώνα, η Παναγία θέλησε να κάνει μια ξεχωριστή επίσκεψη, όταν από τη Φάτιμα έδωσε σε όλες τις γενιές το ισχυρό και υπέροχο μήνυμα της αγάπης του Θεού, ο οποίος καλεί στη μεταστροφή, στην αληθινή ελευθερία. Στον καθέναν και την καθεμιά από εσάς, ανανεώνω τη θερμή μου πρόσκληση να συμμετάσχετε στο μεγάλο διηπειρωτικό προσκύνημα των νέων που θα κορυφωθεί στην ΠΗΝ της Λισαβόνας τον Αύγουστο του επόμενου έτους. Και σας υπενθυμίζω ότι στις 20 Νοεμβρίου, κατά την Πανήγυρη του Χριστού Βασιλέως, θα γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας στις κατά τόπους Εκκλησίες, που είναι διάσπαρτες σε όλο τον κόσμο. Προς αυτό τον σκοπό, το πρόσφατο έγγραφο του Οργανισμού της Αγίας Έδρας για τους Λαϊκούς, την Οικογένεια και τη Ζωή -Ποιμαντικές Οδηγίες για τον Εορτασμό της ΠΗΝ στις κατά τόπους Εκκλησίες- μπορεί να βοηθήσει πολύ όλους όσοι εργάζονται στην ποιμαντική της νεολαίας.
Αγαπητοί νέοι, ονειρεύομαι ότι στην ΠΗΝ θα μπορέσετε να ζήσετε ξανά τη χαρά της συνάντησης με τον Θεό και με τους αδελφούς και τις αδελφές. Μετά από μεγάλες περιόδους απομάκρυνσης και απομόνωσης, στη Λισαβόνα -με τη βοήθεια του Θεού- θα ξαναβρούμε μαζί τη χαρά της αδελφικής αγκαλιάς μεταξύ των λαών και μεταξύ των γενεών, την αγκαλιά της συμφιλίωσης και της ειρήνης, την αγκαλιά μιας νέας ιεραποσπολικής αδελφοσύνης! Είθε το Άγιο Πνεύμα να ανάψει στις καρδιές σας τον πόθο να σηκωθείτε, και τη χαρά να βαδίσετε όλοι μαζί, με συνοδικό ύφος, εγκαταλείποντας τα ψεύτικα σύνορα. Η ώρα να σηκωθούμε είναι τώρα! Ας σηκωθούμε γρήγορα! Και όπως η Μαρία, ας φέρουμε τον Ιησού μέσα μας, για να τον γνωστοποιήσουμε σε όλους! Σε αυτήν την πολύ όμορφη στιγμή της ζωής σας, πάτε μπροστά, μην αναβάλλετε αυτό που το Πνεύμα μπορεί να επιτελέσει σε σας! Ευλογώ εγκάρδια τα όνειρά σας και τα βήματά σας.
Ρώμη, εκ του Αγίου Ιωάννου εις το Λατερανό, 15 Αυγούστου 2022, Πανήγυρη της Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας
+ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
Μετάφραση : π. Λέων Κισκίνης
