ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΚΛΗΣΕΙΣ
11 ΜΑΪΟΥ 2014 4η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Θέμα: Οι κλήσεις, μαρτυρία της αλήθειας
Αγαπητοί Αδελφοί και Αδελφές,
1. Το Ευαγγέλιο διηγείται ότι «ο Ιησούς περιόδευε σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά… Όταν είδε τον κόσμο, τους σπλαχνίστηκε, γιατί ήταν ταλαιπωρημένοι και εγκαταλειμμένοι σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα. Τότε, είπε στους μαθητές του: “Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως λίγοι! Γι’ αυτό παρακαλέστε τον Κύριο του χωραφιού να στείλει εργάτες για το θερισμό του”» (Μτ. 9,3538). Τα λόγια αυτά μας εκπλήσσουν, διότι όλοι ξέρουμε ότι χρειάζεται πρώτα να οργώσεις, να σπείρεις και να καλλιεργήσεις, για να μπορέσεις κατόπιν, στον κατάλληλο χρόνο, να δρέψεις πολύ θερισμό. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς βεβαιώνει ότι «ο θερισμός είναι πολύς». Όμως, ποιος εργάστηκε ώστε να προκύψει τέτοιο αποτέλεσμα; Η απάντηση είναι μία: ο Θεός. Προφανώς, το χωράφι για το οποίο μιλάει ο Ιησούς, είναι η ανθρωπότητα, είμαστε εμείς. Και η αποτελεσματική ενέργεια, που είναι η αιτία του «άφθονου καρπού» είναι η χάρη του Θεού, η κοινωνία μαζί του (Βλ. Ιω. 15,5). Η προσευχή λοιπόν, που ο Ιησούς ζητάει από την Εκκλησία, αφορά το αίτημα να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που είναι στην υπηρεσία της Βασιλείας του. Ο Άγιος Παύλος, που είναι ένας από αυτούς τους «συνεργάτες του Θεού», αφοσιώθηκε γενναιόδωρα και ακούραστα στην υπόθεση του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας. Με τη συνείδηση του ανθρώπου που γνωρίζει, από προσωπική πείρα, πόσο η σωστική βούληση του Θεού είναι ανεξιχνίαστη και η πρωτοβουλία της χάρης είναι η πρωταρχική αιτία κάθε κλήσης, ο Απόστολος υπενθυμίζει στους χριστιανούς της Κορίνθου: «Εσείς είστε του Θεού αγρός» (Α’ Κορ. 3,9). Για τον λόγο αυτόν, γεννιέται μέσα στην καρδιά μας πρώτα ο θαυμασμός για έναν άφθονο θερισμό, που μόνο ο Θεός μπορεί να χαρίσει. Κατόπιν, η ευγνωμοσύνη για μια αγάπη που πάντοτε προηγείται της δικής μας. Τέλος, η προσκύνηση για το επιτελεσθέν από Εκείνον έργο, που ζητάει την ελεύθερη συγκατάθεσή μας για να δράσουμε με Αυτόν και γι’ Αυτόν.
2. Πόσες φορές προσευχηθήκαμε με τα λόγια του Ψαλμωδού: «Ο Κύριος μας έπλασε και δικοί του είμαστε, λαός του και πρόβατα που εκείνος βόσκει» (Ψ. 100,3). Ή ακόμα: «Διάλεξε τον Ιακώβ ο Κύριος για να είναι δικός του, τον Ισραήλ ως “ιδιοκτησία” του Θεού», όχι όμως υπό την έννοια της ιδιοκτησίας που μας καθιστά σκλάβους, αλλά υπό την έννοια ενός δυνατού δεσμού, που μας ενώνει με το Θεό και μεταξύ μας, σύμφωνα με μια συνθήκη συμφωνίας που παραμένει αιώνια, «διότι αιώνια είναι η αγάπη του» (Ψ. 136). Στη διήγηση της κλήσης του προφήτη Ιερεμία, π.χ. ο Θεός υπενθυμίζει ότι αγρυπνεί διαρκώς πάνω στον καθένα, ώστε να πραγματοποιηθεί ο Λόγος του μέσα μας. Η εικόνα που χρησιμοποιεί είναι αυτή του κλαδιού αμυγδαλιάς, που ανθίζει πρώτη, αναγγέλλοντας την αναγέννηση της ζωής, την άνοιξη (Βλ. Ιερ. 1,1112). Τα πάντα προέρχονται από Εκείνον και είναι δώρα του: ο κόσμος, η ζωή, ο θάνατος, το παρόν, το μέλλον, αλλά, διαβεβαιώνει ο Απόστολος «εσείς ανήκετε στο Χριστό, και ο Χριστός στο Θεό» (1 Κορ. 3,23). Ο δε τρόπος, διά του οποίου ανήκουμε στο Θεό, είναι η μοναδική και προσωπική σχέση με τον
Ιησού Χριστό, την οποία μας χορήγησε το βάπτισμα από την αρχή της αναγέννησής μας στη νέα ζωή. Ο Χριστός, λοιπόν, είναι αυτός που διαρκώς μας προτρέπει, με το Λόγο του, να τον εμπιστευόμαστε και να τον αγαπάμε «με όλη τη καρδιά, με όλο το νου, με όλη τη δύναμη» (Μκ. 12,33). Γι’ αυτό, κάθε κλήση, παρά την πολλαπλότητα των δρόμων, απαιτεί πάντοτε την έξοδο από τον εαυτό μας για να επικεντρώσουμε την ύπαρξή μας στο Χριστό και στο Ευαγγέλιό του. Είτε στη συζυγική ζωή, είτε στις διάφορες μορφές μοναστικής αφιέρωσης, είτε στην ιερατική ζωή, είναι ανάγκη να υπερβούμε τους τρόπους που σκεπτόμαστε και ενεργούμε που δεν είναι σύμφωνοι με το θέλημα του Θεού. Είναι «μια έξοδος που μας οδηγεί σε μια πορεία λατρείας του Κυρίου, και υπηρεσίας του στο πρόσωπο των αδελφών» (Ομιλία προς την διεθνή Ένωση των Γενικών Ηγουμενισσών, 8 Μαΐου 2013). Γι’ αυτό, καλούμαστε όλοι να λατρεύουμε το Χριστό στις καρδιές μας (Βλ. 1 Π ε. 3,15), για να αφεθούμε να μας κινητοποιήσει η χάρη που περιέχεται στον σπόρο του Λόγου, ο οποίος πρέπει να αναπτυχθεί μέσα μας και να μεταμορφωθεί σε συγκεκριμένη υπηρεσία προς τον πλησίον. Δεν πρέπει να φοβόμαστε: Ο Θεός παρακολουθεί με πάθος και επιδεξιότητα το έργο που βγήκε από τα χέρια του, σε κάθε περίοδο της ζωής. Δεν μας εγκαταλείπει ποτέ! Επιθυμεί ζωηρά την πραγματοποίηση του σχεδίου του για εμάς, που ωστόσο, σκοπεύει να το επιτύχει με τη δική μας συναίνεση και τη δική μας συνεργασία.
3. Και σήμερα ο Ιησούς ζει και βαδίζει μέσα στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής μας για να είναι κοντά σε όλους, ιδιαίτερα τους τελευταίους, και να μας θεραπεύει από τις αδυναμίες και τις ασθένειές μας. Απευθύνομαι τώρα σ’ αυτούς που έχουν την καλή διάθεση να ακούσουν τη φωνή του Χριστού που αντηχεί μέσα στην Εκκλησία, για να καταλάβουν ποια είναι η κλήση τους. Σας προσκαλώ να ακούσετε και να ακολουθήσετε τον Ιησού Χριστό, να αφήσετε τον εαυτό σας να μεταμορφωθεί από το Λόγο του, που «είναι Πνεύμα και ζωή» (Ιω. 6,62).
Η Παναγία, Μητέρα του Ιησού και δική μας μητέρα, επαναλαμβάνει και σ’ εμάς: «Κάντε ό,τι σας πει» (Ιω. 2,5). Θα σας κάνει πολύ καλό να συμμετέχετε με εμπιστοσύνη σε μια κοινοτική πορεία που να ελευθερώνει από μέσα σας και γύρω σας τις καλύτερες των δυνατοτήτων σας. Η κλήση είναι ένας καρπός που ωριμάζει στο πολύ καλλιεργημένο πεδίο της αμοιβαίας αγάπης και μετατρέπεται σε αμοιβαία υπηρεσία, στο πλαίσιο μιας αυθεντικής εκκλησιολογικής ζωής. Καμιά κλήση δεν γεννιέται από μόνη της ή λειτουργεί για τον εαυτό της. Η κλήση αναβλύζει από την καρδιά του Θεού και αναπτύσσεται στην καλή γη του πιστού λαού, μέσα από την εμπειρία της αδελφικής αγάπης. Εξάλλου ο Ιησούς είπε: «Έτσι θα σας ξεχωρίσουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιω. 13,35).
4. Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, το να ζεις σ’ αυτόν «τον υψηλό βαθμό της συνήθους χριστιανικής ζωής» (Βλ. Ιωάννης Παύλος Β’, Αποστ. Επιστ. Νονο millenio ineunte, 31), σημαίνει να πηγαίνεις μερικές φορές κόντρα στο ρεύμα και συνεπάγεται να συναντάς εμπόδια και έξω από σας και μέσα σας. Ο ίδιος ο Ιησούς μας προειδοποιεί: Ο καλός σπόρος του Λόγου του Θεού συχνά αφαιρείται από τον πονηρό, εμποδίζεται να αναπτυχθεί από τα βάσανα, και καταποντίζεται από τη μέριμνα για τα εγκόσμια και την απάτη του πλούτου (βλ. Μτ. 13,1922). Όλες αυτές οι δυσκολίες θα μπορούσαν να μας αποθαρρύνουν, και να μας κάνουν να ακολουθήσουμε δρόμους φαινομενικά πιο άνετους. Αλλά η αληθινή χαρά των καλεσμένων συνίσταται στο να πιστεύουν, και να γνωρίζουν από προσωπική πείρα, ότι ο Κύριος είναι πιστός, και μπορούμε μ’ Εκείνον να πορευόμαστε, να είμαστε μαθητές και μάρτυρες της αγάπης του Θεού, να ανοίγουμε την καρδιά σε υψηλά ιδεώδη, σε μεγάλα πράγματα. «Εμείς οι χριστιανοί, δεν έχουμε εκλεγεί από τον Κύριο για μικροπράματα, πηγαίνετε πάντοτε παραπέρα, σε μεγάλα πράγματα! Αφιερώστε τη ζωή σε μεγάλα ιδανικά!» (Ομιλία στη θεία Λειτουργία προς υποψηφίους να λάβουν το Χρίσμα, 28 Απριλίου 2013). «Από εσάς τους Επισκόπους, τους ιερείς, τους μοναχούς, τις κοινότητες και τις χριστιανικές οικογένειες, ζητώ να προσανατολίσετε την ποιμαντική για τις κλήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, συνοδεύοντας τους νέους σε διαδρομές αγιότητας που, επειδή είναι προσωπικές, απαιτούν μια αληθινή και καθαυτό παιδαγωγική της αγιότητας, η οποία να είναι ικανή να προσαρμόζεται στους ρυθμούς του κάθε προσώπου. Αυτή θα πρέπει να ενσωματώνει τα πλούτη της πρότασης, που απευθύνεται σε όλους, στις παραδοσιακές μορφές προσωπικής ή ομαδικής βοήθειας και στις πιο πρόσφατες μορφές, που προσφέρονται στις οργανώσεις και στα κινήματα που είναι αναγνωρισμένα από την Εκκλησία» (Ιωάννης Παύλος 2ος , Αποστ, Επιστ. Νονο millenio ineunte, 31).
Ας προετοιμάσουμε λοιπόν την καρδιά μας να γίνει «καλή γη», για να ακούσει, να αποδεχτεί και να βιώσει το Λόγο και έτσι να φέρει καρπό. Όσο περισσότερο είμαστε ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό διά της προσευχής, της Αγίας Γραφής, της θείας Ευχαριστίας, των Μυστηρίων, που βιώνουμε στην Εκκλησία ενωμένοι με τους αδελφούς μας, τόσο περισσότερο θα αυξηθεί μέσα μας η χαρά να συνεργαστούμε με το Θεό για να υπηρετήσουμε τη Βασιλεία της ευσπλαχνίας και της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Και ο θερισμός θα είναι πολύς, ανάλογος προς τη χάρη την οποία με ευπείθεια θα είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε μέσα μας.
Με αυτή την ευχή και ζητώντας από εσάς να προσεύχεστε για μένα χορηγώ σε όλους από καρδιάς την Αποστολική μου ευλογία.
Βατικανό, 15 Ιανουαρίου 2014
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
