Μήνυμα
του σεβασμιοτάτου Επισκόπου Δημητρίου για την Τεσσαρακοστή
προς τους πιστούς της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας
Αγαπητοί μου εν Χριστώ Αδελφοί, ιερείς και πιστοί των Ενοριών της Αγίας Τριάδας στην Αθήνα και των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στα Γιαννιτσά της Μακεδονίας, Αδελφές μοναχές της Ιεράς Μονής της «Παμμακαρίστου Θεοτόκου», Μικρές Αδελφές του Ιησού, Αδελφές Ουκρανές μοναχές βασιλειανές, και πιστοί των Καθολικών κοινοτήτων μας Ουκρανών, Ιρακινών Χαλδαίων, και άλλοι Καθολικοί βυζαντινής παράδοσης, οι οποίοι διαμένετε στη χώρα μας, σας απευθύνω τις πατρικές ευχές μου για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ξεχωριστή περίοδο αγιασμού μέσα στο Εκκλησιαστικό και Λειτουργικό Έτος.
Η Εκκλησία καλεί όλους μας να ενεργοποιήσουμε τις αρετές της προσευχής, της νηστείας και της μετάνοιας με έναν εντονότερο ρυθμό ενόψει των σωτηρίων γεγονότων που Πάσχα. Βασικό στοιχείο του νέου ήθους είναι η πνευματική εγρήγορση και ετοιμότητα. Η Εκκλησία στο κάλεσμα αυτό αποκαλεί την Τεσσαρακοστή «καιρό ευπρόσδεκτο και καιρό μετανοίας». Οδηγός στην αξιοποίηση αυτού του «ιερού καιρού» είναι η συμμετοχή μας στις ιερές κατανυκτικές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας, «χώρος» έντονης προσευχής, πνευματικής άσκησης και παιδαγωγικής μαθητείας. Ο σκοπός αυτός βιωματικά προσεγγίζεται και επιτυγχάνεται μόνο με την ταπείνωση, τη μετάνοια και τη συμφιλίωση με τον Θεό και με τον πλησίον μας, με κάθε μας εχθρό και πολέμιο, αλλά και έμπρακτα με έργα αγάπης προς τους πτωχούς και τους έχοντας ανάγκη βοηθείας συνανθρώπους μας.
Η ταπείνωση είναι θεϊκή αρετή, γι’αυτό και ο Θεός αγαπά και μακαρίζει τους ταπεινούς. Αντίθετα η υπερηφάνεια είναι κακία σατανική, την οποία αποστρέφεται ο Κύριος. Όποιος νομίζει ότι είναι άγιος, τέλειος και αναμάρτητος, θεωρώντας τους άλλους ως αμαρτωλούς, καταδικαστέους και ανάξιους, ομοιάζει με τον Φαρισαίο της ευαγγελικής παραβολής. Με την υπερηφάνεια ο άνθρωπος υπερεκτιμά τον εαυτό του, θεωρεί ότι δεν είναι σαν τους άλλους, κατακρίνοντας, υποτιμώντας και καταδικάζοντάς τους γύρω του. Με την ταπείνωση ο άνθρωπος αναγνωρίζει τα δικά του σφάλματα, εκλιπαρεί και επαφίεται στη φιλανθρωπία και δίκαιη κρίση του Θεού, ο οποίος συγχωρεί τις ανθρώπινες αμαρτίες μας, αλλά και αποδίδει στον καθένα από εμάς σύμφωνα με τα έργα του.
Με αυτά τα αισθήματα, Αδελφοί μου, εγκαινιάζοντας την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ας συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλο και ας διανύσουμε μαζί τον δρόμο της προσευχής, της νηστείας και των καλών έργων, και ας διεξάγουμε με πίστη τον ιερό αγώνα της πνευματικής άσκησης, έτσι ώστε να ακολουθήσουμε από κοντά τον Χριστό μέχρι τη σταυρική του θυσία στο Γολγοθά και την ένδοξη Ανάσταση του.
Αθήνα, 6 Μαρτίου 2011.
+ Δημήτριος
Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος
