ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ 30η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
2015*
«Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό» ( Μτ 5,8)
Αγαπητοί νέοι,
συνεχίζουμε την πνευματική μας πορεία προς την Κρακοβία, όπου τον Ιούλιο του 2016, θα φιλοξενηθεί η επόμενη διεθνής Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Ως οδηγό στην πορεία μας έχουμε επιλέξει τους Ευαγγελικούς Μακαρισμούς. Πέρυσι μελετήσαμε τον Μακαρισμό των πνευματικά φτωχών, ο οποίος εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της «Επί του Όρους Ομιλίας». Ανακαλύψαμε μαζί το επαναστατικό νόημα των Μακαρισμών και την ισχυρή έκκληση του Ιησού να μας ωθήσει με τόλμη στην περιπέτεια της αναζήτησης της ευτυχίας. Φέτος, θα στοχαστούμε τον έκτο Μακαρισμό: «Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό» (Μτ 5,8).
1. Η επιθυμία για ευτυχία
Η λέξη μακάριοι, ή ευτυχισμένοι, εμφανίζεται εννέα φορές σε αυτή που είναι η πρώτη μεγάλη ομιλία του Ιησού (βλ. Mτ 5,1-12). Είναι σαν μια επωδός, που μας θυμίζει το κάλεσμα του Κυρίου να βαδίσουμε, μαζί μ’ Εκείνον, έναν δρόμο που, παρ’ όλες τις προκλήσεις, είναι ο δρόμος για την αληθινή ευτυχία.
Ναι, αγαπητοί νέοι, η αναζήτηση της ευτυχίας είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών και όλων των ηλικιών. Ο Θεός έχει θέσει στην καρδιά κάθε άνδρα και κάθε γυναίκας μια ακατανίκητη επιθυμία για ευτυχία, για πληρότητα. Δεν αισθάνεστε πως οι καρδιές σας είναι ανήσυχες και σε συνεχή αναζήτηση ενός καλού, που μπορεί να σβήσει την δίψα σας για το άπειρο;
Τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γένεσης, μάς παρουσιάζουν τον θαυμάσιο μακαρισμό στον οποίο είμαστε καλεσμένοι, και ο οποίος συνίσταται στην τέλεια κοινωνία με τον Θεό, με τους άλλους, με τη φύση, με τους εαυτούς μας. Η ελεύθερη πρόσβαση στο Θεό, στην οικειότητα και στη θεώρησή του, ήταν παρούσα στο σχέδιο του Θεού για την ανθρωπότητα από τις απαρχές της και σήμαινε ότι το θεϊκό φως διαπερνά με αλήθεια και διαφάνεια όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Σε αυτή την κατάσταση της αρχικής καθαρότητας δεν υπήρχαν «μάσκες», τεχνάσματα, αφορμές για να κρυφτεί ο ένας από τον άλλον. Τα πάντα ήταν σαφή και καθαρά.
Όταν ο άνδρας και η γυναίκα υποκύπτουν στον πειρασμό και σπάνε τη σχέση εμπιστοσύνης και κοινωνίας με τον Θεό, η αμαρτία μπαίνει στην ανθρώπινη ιστορία (βλ. Γεν 3). Οι συνέπειες γίνονται άμεσα αισθητές, ακόμη και στις σχέσεις τους με τους εαυτούς τους, μεταξύ τους, με τη φύση. Και είναι δραματικές! Η καθαρότητα της απαρχής είναι σαν να έχει μολυνθεί. Από εκείνη τη στιγμή, η άμεση πρόσβαση στην παρουσία του Θεού δεν είναι πλέον δυνατή. Παρεμβαίνει η τάση να κρυφτούν. Ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να καλύψουν τη γύμνια τους. Δίχως πλέον να έχουν το φώς, που προέρχεται από την θεώρηση του Κυρίου, κοιτάζουν την πραγματικότητα που τους περιβάλλει με τρόπο διαστρεβλωμένο, κοντόφθαλμο. Η εσωτερική “πυξίδα” που τους καθοδηγούσε στην αναζήτηση της ευτυχίας, χάνει το σημείο αναφοράς της, και έτσι η έλξη για εξουσία, για κατοχή, και η έλξη της σφοδρής επιθυμίας της ηδονής με κάθε κόστος, τούς οδηγούν στην άβυσσο της θλίψης και της αγωνίας.
Στους Ψαλμούς βρίσκουμε την κραυγή που η ανθρωπότητα στρέφει προς τον Θεό από τα βάθη της ψυχής: “Τα αγαθά ποιος θα μας τα δείξει; Λάμψε επάνω μας το φως του προσώπου σου, Κύριε» (Ψαλμ 4,7). Ο Πατέρας, μέσα στην άπειρη καλοσύνη του, απαντά σε αυτή την έκκληση, αποστέλλοντας τον Υιό του. Με τον Ιησού, ο Θεός παίρνει ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Με την ενσάρκωσή του, τη ζωή, το θάνατο και την ανάστασή του, Εκείνος μάς λυτρώνει από την αμαρτία και μάς ανοίγει νέους ορίζοντες, μέχρι τώρα αδιανόητους για μας.
Και έτσι, στον Χριστό, αγαπητοί νέοι, βρίσκετε την απόλυτη εκπλήρωση των ονείρων σας για το καλό και την ευτυχία. Μόνο Εκείνος μπορεί να ικανοποιήσει τις προσδοκίες σας, που συχνά μένουν ανεκπλήρωτες από τις ψεύτικες εγκόσμιες υποσχέσεις. Όπως είπε ο Άγιος Ιωάννης Παύλος ΙΙ: “Εκείνος είναι η ομορφιά, που τόσο πολύ σας ελκύει. Εκείνος σας προκαλεί, μέσω εκείνης της δίψας για πληρότητα που νιώθετε, και η οποία δεν σας αφήνει να αρκεστείτε σε συμβιβασμούς. Είναι Εκείνος που σας ωθεί να ρίξετε τις μάσκες που καθιστούν τη ζωή ψεύτικη. Είναι Εκείνος αυτός που διαβάζει στις καρδιές σας τις πιο γνήσιες επιλογές σας, που άλλοι θα ήθελαν να καταπνίξουν. Είναι ο Ιησούς που αναδύει μέσα σας την επιθυμία να κάνετε τη ζωή σας κάτι μεγάλο” (Προσευχή Αγρυπνίας στη Tor Vergata, 19 Αυγούστου του 2000: Διδασκαλία XXIII / 2, [2000], 212).
2. Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά…
Τώρα, ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε πώς αυτός ο μακαρισμός περνά μέσα από την καθαρότητα της καρδιάς. Πρώτα, πρέπει να κατανοήσουμε τη βιβλική έννοια της λέξης καρδιά. Για την εβραϊκή κουλτούρα η καρδιά είναι το κέντρο των συναισθημάτων, των σκέψεων και των προθέσεων του ανθρώπου. Εφόσον η Αγία Γραφή μάς διδάσκει ότι ο Θεός δεν κοιτάζει την όψη, αλλά την καρδιά (βλ 1 Σαμ 16,7), μπορούμε επίσης να πούμε πως μπορούμε να φθάσουμε να δούμε τον Θεό, ξεκινώντας από την καρδιά μας. Κι αυτό γιατί η καρδιά συγκεντρώνει το “είναι” του ανθρώπου στην πληρότητα και ενότητα του σώματος και της ψυχής, στην ικανότητά του να αγαπά και να αγαπιέται.
Όσον αφορά τον όρο «καθαρός», η ελληνική λέξη που χρησιμοποιείται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο είναι ‘’Καθαρός‘’ και ουσιαστικά σημαίνει αγνός, διάφανος, χωρίς παράγοντες που τον μολύνουν. Στο Ευαγγέλιο βλέπουμε τον Ιησού να ανατρέπει μια ορισμένη αντίληψη της τελετουργικής κάθαρσης, η οποία συνδέεται με το εξωτερικό του ανθρώπου, η οποία απαγόρευε οποιαδήποτε επαφή με πράγματα και ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένων των λεπρών και των ξένων), που θεωρούνταν ακάθαρτοι. Στους Φαρισαίους που, όπως και πολλοί Εβραίοι της εποχής εκείνης, δεν έτρωγαν χωρίς να έχουν κάνει πρώτα τους καθαρμούς των, καθώς τηρούσαν πολλές παραδόσεις που σχετίζονται με τον καθαρισμό των αντικειμένων, ο Ιησούς λέει με κατηγορηματικό τρόπο: «Δεν υπάρχει τίποτα το εξωτερικό που να μπαίνει μέσα στον άνθρωπο και να μπορεί να τον μολύνει. Πράγματι, μέσα απ’ την καρδιά των ανθρώπων προέρχονται οι κακές σκέψεις, οι πορνείες, οι κλοπές, οι φόνοι, οι μοιχείες, οι πλεονεξίες, οι κακίες, ο δόλος, η ασέλγεια, η πονηρή ματιά, η βλασφημία, η υπερηφάνεια, η αφροσύνη» (Μκ 7,15.21-22).
Σε τι συνίσταται λοιπόν η ευτυχία που προέρχεται από μια καθαρή καρδιά; Ξεκινώντας από τη λίστα των δεινών που καθιστούν τον άνθρωπο ακάθαρτο, που απαριθμούνται από τον Ιησού, βλέπουμε ότι το ζήτημα αγγίζει κυρίως τον τομέα των σχέσεών μας. Κάθε ένας από εμάς πρέπει να μάθει να διακρίνει αυτό που μπορεί να “μολύνει” την καρδιά του. Να διαμορφώσει μια σωστή συνείδηση και ευαίσθητη, ικανή “να διακρίνει το θέλημα του Θεού, αυτό που είναι καλό και αρεστό και τέλειο σ’ Εκείνον” (Ρωμ 12,2). Εφόσον μας είναι απαραίτητη μια υγιής προσοχή για την προστασία της δημιουργίας, για την καθαρότητα της ατμόσφαιρας, του νερού και της τροφής, πολύ περισσότερο θα πρέπει να διαφυλάξουμε την καθαρότητα για ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε: την καρδιά μας και τις σχέσεις μας. Αυτή η «ανθρώπινη οικολογία», θα μας βοηθήσει να αναπνεύσουμε τον καθαρό αέρα που προέρχεται από τα καλά πράγματα, από την αληθινή αγάπη, την αγιότητα.
Κάποτε σας είχα θέσει το ερώτημα: Πού είναι ο θησαυρός σας; Σε ποιο θησαυρό βρίσκει ανάπαυση η καρδιά σας; (Βλέπε Συνέντευξη με ορισμένους νέους του Βελγίου, 31 Μαρτίου 2014). Ναι, οι καρδιές μας μπορεί να προσκολληθούν σε αληθινούς ή ψεύτικους θησαυρούς, μπορεί να βρουν μια αληθινή ανάπαυση ή να αποκοιμηθούν, να τεμπελιάσουν και να είναι υποτονικές. Το πιο πολύτιμο αγαθό που μπορούμε να έχουμε στη ζωή είναι η σχέση μας με τον Θεό. Είστε πεπεισμένοι γι΄ αυτό; Έχετε συνειδητοποιήσει την ανεκτίμητη αξία που έχετε στα μάτια του Θεού; Ξέρετε να επιτρέπετε στο Θεό να σας αγαπήσει και να σας δεχθεί άνευ όρων, έτσι όπως ακριβώς είστε; Όταν αυτή η αντίληψη λιγοστεύει, ο άνθρωπος γίνεται ένα ακατανόητο αίνιγμα, επειδή, αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μου, είναι ακριβώς το να γνωρίζω πως ο Θεός με αγαπά χωρίς όρους. Θυμηθείτε το διάλογο του Ιησού με τον πλούσιο νέο του Ευαγγελίου (βλ Μκ 10,17 – 22). Ο ευαγγελιστής Μάρκος υπογραμμίζει ότι ο Κύριος κοιτάζοντάς τον, τον αγάπησε (βλ εδ 21), προσκαλώντας τον έπειτα να τον ακολουθήσει για να βρει τον αληθινό θησαυρό. Σας εύχομαι, αγαπητοί νέοι, αυτό το βλέμμα του Χριστού, γεμάτο αγάπη, να σας συνοδεύει σε όλη τη ζωή σας.
Η περίοδος της νιότης είναι εκείνη όπου ανθίζει ο μεγάλος συναισθηματικός πλούτος που υπάρχει στις καρδιές σας, η βαθιά επιθυμία για μια αληθινή αγάπη, όμορφη και μεγάλη. Πόση δύναμη υπάρχει σε αυτή την ικανότητα να αγαπάς και να αγαπιέσαι! Μην επιτρέψετε αυτή η πολύτιμη αξία να παραποιηθεί, να καταστραφεί ή να αλλοιωθεί. Αυτό συμβαίνει όταν στις σχέσεις μας εισβάλλει η χειραγώγηση του πλησίον για τους εγωιστικούς σκοπούς μας, βλέποντάς τον κάποιες φορές ως απλό αντικείμενο ευχαρίστησης. Έπειτα από τέτοιες αρνητικές εμπειρίες, η καρδιά παραμένει τραυματισμένη και θλιμμένη. Σας παρακαλώ: μην φοβάστε να αγαπάτε αληθινά, με εκείνη την αγάπη που μας διδάσκει ο Ιησούς και που ο Άγιος Παύλος περιγράφει ως εξής: “Η αγάπη έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη, δεν ζηλοφθονεί, δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστική και ευερέθιστη, ξεχνάει το κακό που έλαβε, δεν χαίρεται με το άδικο, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό. Όλα τα ανέχεται, όλα τα συγχωρεί, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει». (1 Κορ 13: 4-8).
Σας προσκαλώ να ανακαλύψετε ξανά την ομορφιά της ανθρώπινης κλίσης στην αγάπη, σας προτρέπω επίσης να επαναστατήσετε ενάντια στην ευρέως διαδεδομένη τάση ευτελισμού της αγάπης, κυρίως όταν προσπαθούν να την μειώσουν μονάχα στη σεξουαλική διάσταση, αποκόπτοντάς την έτσι το από τα βασικά χαρακτηριστικά της ομορφιάς, κοινωνίας, πιστότητας και υπευθυνότητας. Αγαπητοί νέοι, «στην κουλτούρα του προσωρινού, του σχετικού, πολλοί κηρύττουν ότι το σημαντικό είναι η “απόλαυση” της στιγμής, και πως δεν αξίζει τον κόπο να δεσμευτείς για όλη τη ζωή, να κάνεις επιλογές, “για πάντα”, γιατί δεν ξέρεις τι κρύβει το αύριο. Εγώ όμως αντιθέτως, σας ζητώ να είστε επαναστάτες, σας ζητώ να πάτε ενάντια στο ρεύμα. Ναι, σε αυτό σας ζητώ να εξεγερθείτε εναντίον αυτής της κουλτούρας του προσωρινού, που, κατά βάθος, πιστεύει πως εσείς δεν είστε σε θέση να αναλάβετε ευθύνη, πιστεύει ότι εσείς δεν είστε ικανοί να αγαπάτε πραγματικά. Εγώ έχω εμπιστοσύνη σ’ εσάς, νέοι, και σας παρακαλώ γι΄ αυτό. Να έχετε το θάρρος να πάτε ενάντια στο ρεύμα. Και να έχετε επίσης το θάρρος, να είστε ευτυχισμένοι” (Συνάντηση με τους εθελοντές της ΠΗΝ στο Ρίο, 28 Ιουλίου 2013).
Εσείς νέοι είστε καλοί εξερευνητές! Αν ριχτείτε στην ανακάλυψη της πλούσιας διδασκαλίας της Εκκλησίας σε αυτό τον τομέα, θα ανακαλύψετε πως ο Χριστιανισμός δεν συνίσταται σε μια σειρά από απαγορεύσεις που πνίγουν τις επιθυμίες σας για ευτυχία, αλλά σε ένα πρόγραμμα ζωής ικανό να συναρπάσει τις καρδιές σας!
3. … γιατί θα δουν το Θεό.
Στην καρδιά κάθε άνδρα και κάθε γυναίκας αντηχεί συνεχώς η πρόσκληση του Κυρίου: «Αναζητάτε το πρόσωπό μου!» (Ψαλ 27,8). Την ίδια στιγμή θα πρέπει πάντοτε να συγκριθούμε και με την μίζερη κατάστασή μας, ως αμαρτωλοί. Είναι αυτό που διαβάζουμε για παράδειγμα στο βιβλίο των Ψαλμών: «Ποιος θα ανεβεί στο Άγιό σου Όρος, Κύριε; Ποιος θα σταθεί στον άγιό σου τόπο; Όποιος έχει αθώα χέρια και καθαρή καρδιά» (Ψαλ 24,3-4). Αλλά δεν θα πρέπει να φοβόμαστε ούτε να απογοητευόμαστε: στην Αγία Γραφή και στην ιστορία του καθενός από εμάς βλέπουμε πως είναι πάντοτε ο Θεός που κάνει το πρώτο βήμα. Είναι Εκείνος που μας καθαρίζει ώστε να μπορέσουμε να γευθούμε την παρουσία του.
Ο Προφήτης Ησαΐας, όταν έλαβε το κάλεσμα του Κυρίου να μιλήσει στο όνομά του, φοβήθηκε και είπε: «Αλίμονό μου! Είμαι χαμένος, γιατί είμαι άνθρωπος με χείλη ακάθαρτα»(6,5). Κι όμως, ο Κύριος τον καθάρισε, στέλνοντάς του έναν άγγελο που άγγιξε το στόμα του και του είπε, “Εξαφανίστηκε η ανομία σου και η αμαρτία σου καθαρίστηκε” (εδ. 7). Στην Καινή Διαθήκη, όταν στην λίμνη της Γεννησαρέτ ο Ιησούς κάλεσε τους πρώτους μαθητές του και έκανε το θαύμα με άφθονη ψαριά, ο Σίμων Πέτρος έπεσε στα πόδια του και είπε, «Κύριε, απομακρύνσου από μένα, γιατί είμαι ένας αμαρτωλός» (Λουκ 5,8). Η απάντηση δεν άργησε να έρθει: «Μην φοβάσαι! από τώρα θα σε κάνω ψαρά ανθρώπων» (εδ. 10). Και όταν ένας από τους μαθητές του Ιησού τον ρώτησε, «Κύριε, δείξε μας τον Πατέρα και μας αρκεί», ο Διδάσκαλος είπε, «Όποιος είδε εμένα, είδε και τον Πατέρα» (Ιω 14,8-9).
Η πρόσκληση του Κυρίου να τον συναντήσουμε, ως εκ τούτου, απευθύνεται στον καθέναν από εσάς, σε οποιονδήποτε τόπο και κατάσταση κι αν βρίσκεστε. Αρκεί «να πάρετε την απόφαση ότι θα τον αφήσετε να σας συναντήσει, πως θα τον αναζητήσετε κάθε μέρα ακατάπαυστα. Δεν υπάρχει λόγος να σκεφτεί κάποιος ότι το κάλεσμα αυτό δεν απευθύνεται σ’ αυτόν» (βλ Αποστ. Παραιν. Η χαρά του Ευαγγελίου 3). Είμαστε όλοι αμαρτωλοί που έχουν ανάγκη ο Κύριος να μας καθαρίσει. Και αρκεί να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς τον Ιησού για να ανακαλύψουμε πως Εκείνος είναι πάντοτε που μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, κυρίως στο Μυστήριο της Συμφιλίωσης, προνομιακή ευκαιρία συνάντησης με την θεϊκή ευσπλαχνία που καθαρίζει και αναδημιουργεί τις καρδιές μας.
Ναι, αγαπητοί νέοι, ο Κύριος θέλει να μας συναντήσει, μας επιτρέπει να τον «κοιτάξουμε». «Και πώς;» -θα μπορούσατε να με ρωτήσετε. Και η Αγία Θηρεσία της Άβιλα, που γεννήθηκε στην Ισπανία πριν από 500 χρόνια, ήδη από μικρή έλεγε στους γονείς της: «Θέλω να δω τον Θεό». Στη συνέχεια, ανακάλυψε την οδό της προσευχής ως «μια οικεία φιλική σχέση μ’ Εκείνον από τον οποίο νιώθουμε πως αγαπιόμαστε» (Βιβλίο της Ζωής, 8, 5). Γι’ αυτό σας ρωτώ: Προσεύχεστε; Ξέρετε ότι μπορείτε να μιλάτε με τον Ιησού, με τον Πατέρα, και με το Άγιο Πνεύμα, όπως μιλάτε με έναν φίλο; Και όχι έναν οποιοδήποτε φίλο, αλλά τον καλύτερο και πιο έμπιστο φίλο σας! Προσπαθήστε να το κάνετε με απλότητα. Θα ανακαλύψετε εκείνο που ένας αγρότης του Ars έλεγε στον Άγιο Εφημέριο του χωριού του: όταν είμαι σε προσευχή μπροστά στο Αρτοφόριο, «Εγώ τον κοιτάζω και Εκείνος με κοιτάζει» (Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, 2715).
Για ακόμη μια φορά σας καλώ να συναντήσετε τον Κύριο με την συχνή ανάγνωση της Αγίας Γραφής. Εάν δεν έχετε ακόμη αυτή τη συνήθεια, ξεκινήστε από τα Ευαγγέλια. Διαβάστε κάθε ημέρα μια περικοπή. Αφήστε το Λόγο του Θεού να μιλήσει στις καρδιές σας, να φωτίσει τα βήματά σας (βλ Ψλ 119,105). Θα διαπιστώσετε πως μπορείτε να “δείτε” το Θεό, ακόμη και στο πρόσωπο των αδελφών, ιδιαίτερα των πιο ξεχασμένων: των φτωχών, των πεινασμένων, των διψασμένων, των ξένων, των αρρώστων, των φυλακισμένων (βλ Mτ 25,31-46). Δεν έχετε δοκιμάσει ποτέ αυτή την εμπειρία; Αγαπητοί νέοι, για να μπούμε στη λογική της Βασιλείας του Θεού, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως είμαστε φτωχοί με τους φτωχούς. Μια καθαρή καρδιά είναι απαραίτητα και μια καρδιά απογυμνωμένη, που ξέρει να ταπεινώνεται και να μοιράζεται τη ζωή της με τους πιο αναγκεμένους.
Η συνάντηση με τον Θεό στην προσευχή, μέσα από την ανάγνωση της Βίβλου και της αδελφικής ζωής, θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα τον Κύριο και τους εαυτούς σας. Όπως συνέβη με τους μαθητές της Εμμαούς (βλ Λκ 24,13-35), η φωνή του Ιησού θα κάνει τις καρδιές σας να φλέγονται και θα ανοιχτούν τα μάτια σας για να αναγνωρίσετε την παρουσία του στην ιστορία σας, ανακαλύπτοντας έτσι το σχέδιο της αγάπης που Εκείνος έχει για τη ζωή σας.
Μερικοί από εσάς αισθάνεστε ή θα αισθανθείτε το κάλεσμα του Κυρίου στο γάμο, στην δημιουργία μιας οικογένειας. Πολλοί σήμερα πιστεύουν ότι αυτή η κλίση είναι «εκτός μόδας», αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια! Ακριβώς για το λόγο αυτό, ολόκληρη η εκκλησιαστική Κοινότητα ζει μια ιδιαίτερη περίοδο σκέψης σχετικά με την κλίση και την αποστολή της οικογένειας στην Εκκλησία και στο σύγχρονο κόσμο. Επίσης, σας καλώ να αναρωτηθείτε για το κάλεσμα στην αφιερωμένη ζωή ή στην ιεροσύνη. Πόσο ωραίο είναι να βλέπεις νέους ανθρώπους που αγκαλιάζουν το κάλεσμα να δοθούν πλήρως στο Χριστό και στην υπηρεσία της Εκκλησίας του! Αναρωτηθείτε με καθαρή ψυχή και μην φοβόμαστε για εκείνο που ο Θεός ζητά από εσάς! Ξεκινώντας από το δικό σας “ναι” στο κάλεσμα του Κυρίου θα γίνετε νέοι σπόροι ελπίδας στην Εκκλησία και στην κοινωνία. Μην ξεχνάτε: το θέλημα του Θεού είναι η ευτυχία σας!
4. Η πορεία προς την Κρακοβία
«Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό» (Mτ 5,8). Αγαπητοί νέοι, όπως βλέπετε, αυτός ο Μακαρισμός αγγίζει από πολύ κοντά την ύπαρξή σας και αποτελεί μια εγγύηση της ευτυχίας σας. Γι αυτό σας επαναλαμβάνω για ακόμη μια φορά: να έχετε το θάρρος να είστε ευτυχισμένοι!
Η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας αυτού του έτους μας οδηγεί στον τελευταίο σταθμό της προετοιμασίας μας προς την επόμενη μεγάλη μας παγκόσμια συνάντηση των νέων στην Κρακοβία, το 2016. Ακριβώς πριν τριάντα χρόνια ο Άγιος Ιωάννης Παύλος 2ος καθιέρωσε στην Εκκλησία τις Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας. Αυτό το προσκύνημα των νέων μέσα από τις Ηπείρους κάτω από την καθοδήγηση του Διαδόχου του Πέτρου ήταν πράγματι μια προνοητική και προφητική πρωτοβουλία. Ευχαριστούμε μαζί τον Κύριο για τους πολύτιμους καρπούς που αυτή έφερε στη ζωή πολλών νέων όλου του πλανήτη! Πόσες σημαντικές ανακαλύψεις, κυρίως αυτή του Χριστού ως Οδό, Αλήθεια και Ζωή, και της Εκκλησίας ως μια μεγάλη και φιλόξενη οικογένεια! Πόσες ζωές άλλαξαν, πόσες απαντήσεις στα καλέσματα του Κυρίου εμφανίστηκαν χάρη σ’ αυτές τις συναντήσεις! Ο Άγιος Ποντίφικας, ο Προστάτης των ΠΗΝ, ας μεσιτεύει για το προσκύνημά μας προς την Κρακοβία. Και το μητρικό βλέμμα της Μακαρίας Αειπαρθένου Μαρίας, της Κεχαριτωμένης, της απόλυτα ωραίας και πλήρως αγνής, ας μας συνοδεύει σε αυτή την πορεία.
Από το Βατικανό, 31 Ιανουαρίου 2015
Μνήμη του Αγίου Ιωάννη Μπόσκο
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
Απόδοση στα Ελληνικά:
Συνοδική Επιτροπή για την Ποιμαντική της Νεολαίας και των Κλήσεων
*Είναι η τελευταία Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας σε επίπεδο εκκλησιαστικών επαρχιών πριν από την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας στην Κρακοβία της Πολωνίας
