ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Την Μεγάλη Πέμπτη σε όλους σχεδόν τους ενοριακούς μας Ναούς τελέστηκε η Ακολουθία του Μυστικού Δείπνου.
Ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος τέλεσε την Ακολουθία του Μυστικού Δείπνου νωρίς το βράδυ στην ενορία της Ποταμιάς και το βράδυ στον Καθεδρικό Ναό στην Ξινάρα.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Τη Μεγάλη Παρασκευή, 22 Απριλίου 2011, ετελέσθη με σεβασμό και ευλάβεια η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου στον Καθολικό Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα Τήνου. Κατ΄αρχάς το εκκλησίασμα άκουσε το Λόγο του Κυρίου από Αναγνώσματα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης με το Ευαγγέλιο του Πάθους του Κυρίου. Ακολούθησε η ομιλία του Αρχιεπισκόπου π. Νικολάου, ο οποίος βοήθησε τους πιστούς να εμβαθύνουν στο Θάνατο και στην Ανάσταση του Κυρίου:
Στο θείο δράμα που σήμερα αποκορυφώνεται πολλά είναι τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν. Ας δούμε μερικά από αυτά και κατά πρώτον τον έχοντα τον πρώτο λόγο, που είναι ο προδότης Ιούδας: είναι το πρώτο πρόσωπο που ο Ιωάννης παρουσιάζει στη διήγηση που κάνει στο Ευαγγέλιο για το πάθος του Ιησού.
Ο Ιούδας είναι ένας από τους δώδεκα, τον οποίο ο Ιησούς ο ίδιος είχε διαλέξει, όπως έκανε και για τους άλλους ένδεκα. Μέχρι την τελευταία στιγμή τον αποκαλεί φίλο: Γι’ αυτό και όταν πλησίασε τον Ιησού για να τον φιλήσει και να υποδείξει έτσι στους στρατιώτες ποιος είναι αυτός που πρέπει να συλλάβουν, ο Ιησούς με παράπονο του λέει: «φίλε μου γι’ αυτό ήλθες;» (Ματθ).
Ο Απόστολος που πούλησε και πρόδωσε το Δάσκαλό του, γίνεται το πιο αποτρόπαιο πρόσωπο από όσα πρωταγωνιστούν στο σημερινό θείο δράμα.
Και ο Πέτρος αρνήθηκε το Δάσκαλό του, μα επανόρθωσε! «Πέτρο με αγαπάς;», θα του πει αργότερα ο αναστημένος Χριστός και εκείνος αυθόρμητα, και πικρά μετανιωμένος θα απαντήσει: «ναι Κύριε εσύ ξέρεις πως σ’ αγαπώ».
Ο εκατόνταρχος, όταν είδε να σκοτεινιάζει η γη με το «τετέλεσθαι» του εσταυρωμένου Ιησού, κάνει μια εντυπωσιακή ομολογία πίστης, ενώπιον όλων των παρισταμένων: «αληθινά αυτός ήταν υιός του Θεού».
Ο Πιλάτος σήμερα δημόσια ομολογεί: “Δεν βρίσκω σ’ αυτόν καμιά ενοχή”. Είναι τα λόγια με τα οποία ο δικαστής αποδέχεται την αθωότητα του κατηγορουμένου, όμως άβουλος και δειλός τον παραδίδει για να σταυρωθεί. Τι θα γινόταν άραγε σήμερα, αν κάποιος δικαστής διακήρυττε δημόσια την αθωότητα ενός κατηγορουμένου και ταυτόχρονα τον παρέδιδε για εκτέλεση!
Ο Πιλάτος είχε ζητήσει να γραφεί πάνω στο σταυρό η ταυτότητα του κατάδικου: «Ιησούς ο Ναζωραίος, Βασιλιάς των Ιουδαίων”. Στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ο τίτλος αυτός δεν αρέσει, όμως ο Πιλάτος που τον υπέδειξε δεν τον παίρνει πίσω γι’ αυτό και απαντά: «ό,τι έγραψα, έγραψα» και έτσι ασυνείδητα αναγγέλλει μία καινούρια αλήθεια. Αληθινά αυτός ο εσταυρωμένος είναι ένας βασιλιάς και μάλιστα όχι μόνο των Εβραίων, αλλά του κόσμου όλου.
Ο Χριστός και σήμερα, αδελφοί, «ξανασταυρώνεται» στο πρόσωπο κάθε δυστυχισμένου ανθρώπου, στο πρόσωπο τόσων ανθρώπων, που φορτωμένοι με ένα δυσβάστακτο σταυρό ανηφορίζουν σιωπηρά προς τον τόπο της ολοκληρωτικής προσφοράς.
Στη γη ο άνθρωπος έχει στήσει πολλούς σταυρούς στους λόφους του εγωισμού του, εκεί σταυρώνει όσους επαναστατούν εναντίον της αδικίας, του άδικου συμφέροντος, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεργίας, της φτώχειας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής.
Και σήμερα η πομπή προς το Γολγοθά περνά δίπλα μας και κάποιος χρειάζεται να τρέξει να σκουπίσει το ματωμένο πρόσωπο του Χριστού στο πρόσωπο κάθε πληγωμένου και ματωμένου αδελφού, να τον βοηθήσει να φέρει το σταυρό του μέχρι την κορυφή, να λιγοστέψει με λίγη αγάπη τον αβάστακτο πόνο του. Να σταθεί στο πλευρό του φτωχού, του αρρώστου, του γέροντα, του ετοιμοθάνατου, του φυλακισμένου, του μετανάστη, του ξεριζωμένου από την πατρίδα του. Να η ώρα που χρειάζεται ο ανθρώπινος συναισθηματισμός. Τώρα ο συναισθηματισμός, όχι μόνο είναι επιτρεπτός αλλά και επιβάλλεται. Να η ώρα να μιμηθούμε τη Βερονίκη, τον Κυρηναίο, τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, να γίνουμε ο Χριστός για το συνάνθρωπό μας.
Αν όλα αυτά τα νιώσουμε, τα καταλάβουμε και γίνουν πράξη στη ζωή μας, τότε αδελφοί μου και αδελφές μου, Πάσχα αληθινό θα γιορτάσουμε όχι μόνο την ερχόμενη Κυριακή αλλά κάθε μέρα, γιατί ο Κύριος δεν θα περάσει στιγμιαία από τη ζωή μας αλλά θα είναι πάντα μαζί μας. ΑΜΗΝ.
Μετά τις Δεήσεις υπέρ των Προκαθημένων της Εκκλησίας, των πιστών, του λαού και των Αρχόντων, παρουσιάστηκε στους πιστούς το Τίμιο Ξύλο του Σταυρού, από τον Σεβασμιότατο π. Νικόλαο και στη συνέχεια κλήρος και λαός ασπάσθηκαν Αυτό. Ακολούθησαν το πατροπαράδοτα Τηνιακά «Πάθη» του Ιησού και της Πονεμένης Μαρίας της Μητέρας Του ψαλλόμενα από λαϊκούς πιστούς, έγινε περιφορά στο μικρό χωριό της Ξινάρας και τέλος παρουσιάστηκαν τα «μυστήρια» και τα σύμβολα με τα οποία «έπαθε» ο Κύριος, ψαλλόμενα με κατάλληλους στίχους. Η επιπλέον θρησκευτικότητα των Ημερών με το δέος προς τον Κύριο και Θεό γαληνεύουν τους πιστούς προσφέροντάς τους ελπίδα για τη δύσκολη πορεία της ζωής τους. Συμμετείχαν στην τελετή ο Βουλευτής Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπαμανώλης, ο Δήμαρχος Τήνου κ. Π. Κροντηράς, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Τήνου κ. Μ. Βίλλας, εκπρόσωποι Συλλόγων και Φορέων και ετεροδημότες από την Αθήνα.
ΝΦ
Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΝΗΣ
Τις πρώτες βραδινές ώρες άρχισε η Ακολουθία των παθών στον Ενοριακό Ναό της Κιουράς της Καρδιανής την οποία φέτος τέλεσε ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος.
Η συμμετοχή των ενοριτών ήταν καθολική και ο Ναός ήταν γεμάτος, διότι ένας μεγάλος αριθμός από Αθηναίους συμπλήρωσαν το κενό που υπάρχει στη διάρκεια του χειμώνα όταν μένουν μόνο καμιά εικοσαριά «μόνιμα σπουργιτάκια».
Μετά την Ακολουθία των Παθών και της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων έγινε στους γραφικούς δρομίσκους του χωριού η λιτάνευση του Εσταυρωμένου Χριστού και της Πονεμένης. Η λιτάνευση, όπως κάθε χρόνο, έφθασε στο ναό «του Σαντίσιμου» και επανέκαμψε στον ενοριακό Ναού όπου έγινε και η απόλυση.
ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα τελέστηκε στον καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα η Πασχαλινή Αγρυπνία και η Αρχιερατική Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.
Ο Ναός ήδη από την έναρξη της Αγρυπνίας ήταν πλήρης. Πολλοί πιστοί από διάφορα χωριά του νησιού αλλά και ένας μεγάλος αριθμός Αθηναίων είχαν ήδη κατακλύσει το Ναό από την αρχή της Ακολουθίας της Αγρυπνίας.
Στην είσοδο του Ναού, παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες έγινε η ευλογία του νέου φωτός και της Πασχαλινής λαμπάδας. Στη συνέχεια, μέσα σε μία εντυπωσιακή ατμόσφαιρα προσευχής, έγινε η ακολουθία του Λόγου όπου όλοι οι παρόντες είχαν τη δυνατότητα μέσα από το Λόγο του Θεού να ζήσουν την ιστορία της Σωτηρίας όπως αυτή περιγράφεται από τους Ιερούς Συγγραφείς.
Στη συνέχεια αναγγέλθηκε και επισήμως η Ανάσταση του Κυρίου εν μέσω φωτοβολίδων, πυροτεχνημάτων και εκκωφαντικών κρότων. Ευτυχώς όμως όλα τελείωσαν με το τέλος του «Χριστός Ανέστη» και το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ».
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Όταν όλα φαίνονται πως έχουν χαθεί, όταν η νύχτα της ζωής έχει γίνει τόσο σκοτεινή που ποτέ δεν είχε ξαναγίνει, όταν στο νου επικρατεί η σκέψη πως τίποτε πια δεν μπορεί κανείς να κάνει και όταν η καρδιά σκεπάζεται από τη βαριά πέτρα του πόνου και δεν βρίσκει τη δύναμη να αγαπά, να που ένα μικρό φως ανάβει, μια αχτίδα σπάει το σκοτάδι και αναγγέλλει μια αρχή. Είναι η γλυκιά ματιά του Θείου Διδασκάλου που στρέφεται της κάθε μιας και του κάθε ενός και μας επαναλαμβάνει «μη φοβάστε»! Τότε η πέτρα του πόνου κυλάει αφήνοντας τόπο στην ελπίδα.
Αυτό είναι το Μεγάλο Μυστήριο του Πάσχα: Αυτή την Άγια Νύκτα η Εκκλησία, μάς καλεί να γίνουμε μάρτυρες του φωτός της Αναστάσεως, να πιστέψουμε ότι όποιος ζει εν Χριστώ δεν μπορεί να χρησιμοποιεί την έκφραση «τώρα πια όλα χάθηκαν», αλλά εμπιστεύεται με δύναμη στην έκφραση «τώρα όλα αρχίζουν απ’ την αρχή». Τώρα υπάρχει ελπίδα, υπάρχει σιγουριά, υπάρχει ζωή γιατί ο Χριστός νίκησε το θάνατο, και εμείς ενωμένοι μαζί του μπορούμε να ζήσουμε για πάντα.
Τώρα ως Εκκλησία καλούμαστε να γίνουμε σαν τους φρουρούς της αυγής, που πρώτοι αντικρίζουν την αυγή, βλέπουν το φως της ημέρας, διακρίνουν τα σημάδια του Αναστημένου, βλέπουν τον τάφο άδειο, όπως οι μυροφόρες και οι μαθητές που έτρεξαν στο μνήμα την αυγή της Κυριακής.
Αυτή τη νύκτα τα σκοτάδια μας διαλύονται από τη διήγηση της ιστορίας της σωτηρίας, μέσω της οποίας ο Θεός μας υπενθύμισε πως από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα και στον αιώνα παραμένει πιστός στις υποσχέσεις του, δεν ξεχνά το λαό του. Παρά τις όποιες προδοσίες και τις αναρίθμητες αδυναμίες μας, ο Θεός δεν εγκαταλείπει το λαό του αλλά τον φροντίζει με πατρική στοργή και πάντα του συγχωρεί κάθε παράπτωμά του.
Η διήγηση της ιστορίας της σωτηρίας που ακούσαμε αυτή τη νύκτα, είναι μια ιστορία αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι μια ιστορία φωτός που ακόμη και όταν επισκιαστεί από το σκοτάδι των πολλών αμαρτημάτων μας, δεν σβήνει. Έγινε άσβεστη, όπως η Πασχαλινή αυτή λαμπάδα, από την άπειρη αγάπη του Θεού για την κάθε μια και τον καθένα μας. Ο Θεός πράγματι ελευθέρωσε το λαό του από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, τον οδήγησε διαμέσου της ερήμου προς τη γη της επαγγελίας και τον κατέστησε ένα αναρίθμητο λαό (Γεν 22,17), τον φρόντισε, του έδειξε παντοτινή στοργή (Ησαΐας 54,8) και τόσο τον αγάπησε ώστε να δώσει τον Μονογενή Υιό Του ώστε μέσω αυτού, όχι μόνο ο λαός του αλλά και όλοι εμείς να σωθούμε και να ζήσουμε ( Ιωάν 4,9).
Κι εμείς περάσαμε μέσα από τα νερά, όχι της Ερυθράς Θάλασσας, αλλά τα νερά που αυτή συμβόλιζε, δηλαδή του Βαπτιστηρίου, και γίναμε «νέος άνθρωπος» αφού ντυθήκαμε τον ίδιο το Χριστό, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος προς τους Ρωμαίους. (Ρωμ. 3,14).
Το να ντυθούμε σημαίνει να ζούμε τη ζωή του, να μείνουμε μαζί του, με τρόπο που η ζωή μας να είναι αληθινά κρυμμένη σ’ Εκείνον. Να ντυθούμε το Χριστό σημαίνει ακόμη να καταφέρουμε να περάσουμε το κατώφλι της Ελπίδας που δεν απογοητεύει αλλά μας μεταφέρει μέσα από τις μικρές ή μεγάλες ανθρώπινες ελπίδες στη μεγάλη ελπίδα μας που είναι ο Αναστημένος Χριστός.
Διαμέσου της Αναστάσεως του Ιησού ο παλαιός μας άνθρωπος ενδύεται το νέο άνθρωπο που καθημερινά ανανεώνεται εν Χριστώ μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας (Β΄ Κορινθ 4,16). Ο θάνατος δεν πρέπει τώρα πια να μας φοβίζει, διότι η ζωή του με τον θάνατο μεταβάλλεται δεν αφαιρείται. Γράφει ο Απόστολος Παύλος: “Εάν λοιπόν αναστηθήκαμε με τον Χριστό, αναζητείτε τα ουράνια πράγματα, όπου ο Χριστός κάθεται στα δεξιά του Θεού.
Για να αναστηθούμε με το Χριστό, για να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, πρέπει να συναντήσουμε στη ζωή μας όπως οι μυροφόρες και οι Απόστολοι τον Αναστημένο Χριστό και τότε κάποια στιγμή στη ζωή μας θα ακούσουμε την ίδια εκείνη προτροπή: “Μη φοβάστε, πηγαίνετε να αναγγείλετε στους αδελφούς μου να πάνε στη Γαλιλαία και εκεί θα με δουν” (Mατθ.28,10). Ο Ιησούς ζητά από τις μυροφόρες «να μη φοβούνται» διότι Εκείνος είναι και πάλι ζωντανός προς χάρη τους. Τις καλεί να μην κλαίνε, να μην ξανακλειστούν στη θλίψη, αλλά να πάνε στη Γαλιλαία, διότι εκεί θα τον δουν. Η Γαλιλαία είναι ο τόπος που ο Ιησούς ξεκίνησε την αποστολή του. Εκεί τώρα μας περιμένει για να φωτίσει με το Φως της Πίστεως και να μας στείλει να αγγείλουμε την Ανάστασή του στις δικές μας Γαλιλαίες του σύγχρονου κόσμου χωρίς φόβο, αλλά με θάρρος, αφού ο ίδιος εκεί μας περιμένει.
Αδελφοί μου και Αδελφές μου, Χριστός Ανέστη!
Έπειτα από την ομιλία του Σεβασμιοτάτου, μέσα σε μία ατμόσφαιρα κατάνυξης και με κατάμεστο τον Καθεδρικό μας Ναό στη Ξινάρα συνεχίστηκε η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία κατά την οποία ευλογήθηκε το νερό και έγιναν η ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας έγινε η λιτάνευση του λαβάρου της Αναστάσεως του Χριστού μέχρι τον Ενοριακό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και επανέκαμψε και πάλι στον Καθεδρικό Ναό, όπου και έγινε η απόλυση της Εκκλησίας.
ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ
Κατά το φετινό Πάσχα, το πασχαλινό τριήμερο εξασφαλίστηκε στις δέκα μεγαλύτερες ενορίες της Τήνου και επίσης στη Μύκονο, τη Νάξο, τη Χίο και τη Σάμο. Οι πιστοί είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στην ευλογία των Βαΐων, στην Ακολουθία του Μυστικού Δείπνου, στην Ακολουθία των Παθών, τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων, στη λιτάνευση του Επιταφίου, στην Πασχαλινή Αγρυπνία με την ευλογία του φωτός και της Πασχαλινής λαμπάδας, τη Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως, την ευλογία του ύδατος και την ανανέωση των υποσχέσεων του Βαπτίσματος. Σε πολλές ενορίες μας η λιτάνευση της Αναστάσεως έγινε την ίδια νύκτα μετά τη Θεία Λειτουργία.
