Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ καλεί σε «επανάσταση της τρυφερότητας» κατά τη Θεία Λειτουργία με την παρουσία της Μαριανής Πνευματικότητας με την ευκαιρία του Ιωβηλαίου έτους
Στην ομιλία του κατά τη Θεία Λειτουργία για το Ιωβηλαίο της Μαριανής Πνευματικότητας, που τελέστηκε στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ κάλεσε τους πιστούς να αποβάλουν τίτλους και «μετάλλια» που συχνά κρύβουν «μεγάλες ευθραυστότητες», ώστε να ξαναβρούν εκείνη που ο Πάπας Φραγκίσκος είχε ονομάσει «επανάσταση της τρυφερότητας». Μια αρετή που ενσαρκώνεται στη Μητέρα του Θεού και σε όλους εκείνους «που δεν χρειάζονται να κακομεταχειρίζονται τους άλλους για να νιώσουν σημαντικοί». Μια δύναμη ικανή να υπερβεί μορφές λατρείας που διακόπτουν δεσμούς και «αναισθητοποιούν την καρδιά».
«Ας φυλαχθούμε από κάθε εργαλειοποίηση της πίστης», προειδοποίησε, «η οποία κινδυνεύει να μετατρέψει τους διαφορετικούς – συχνά τους φτωχούς – σε εχθρούς, σε “λεπρούς” που πρέπει να αποφεύγουμε και να απορρίπτουμε».
Το Magnificat (Μεγαλύνει) και ο κόσμος της χάριτος
Στο Magnificat, η Παναγία μεγαλύνει έναν νέο κόσμο: μια πίστη απελευθερωμένη από στρεβλώσεις που παρουσιάζουν τους διαφορετικούς ως απειλή. Ύμνος στη χάρη μιας δωρεάν αγάπης, γυμνής από τίτλους και διακρίσεις, που συχνά φοριούνται για να κρύψουν «μεγάλες πληγές». Το να αφεθούμε στη φωνή της σημαίνει να ζούμε την «επανάσταση της τρυφερότητας» – αρετή των δυνατών, που «δεν χρειάζεται να ταπεινώνουν τους άλλους για να φαίνονται ανώτεροι».
Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ μίλησε μπροστά σε περισσότερους από 50.000 πιστούς, χθες Κυριακή 12 Οκτωβρίου, στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, σφραγίζοντας έτσι το Ιωβηλαίο της Μαριανής Πνευματικότητας.
«Να θυμάσαι τον Ιησού»
Αφετηρία της σκέψης του ήταν η αποστολική παραίνεση του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Να θυμάσαι τον Ιησού», παρότι ο Απόστολος βρίσκεται «αλυσοδεμένος σαν κακοποιός». Ο Πάπας υπενθύμισε ότι κάθε χριστιανική πνευματικότητα έχει ως ορίζοντα τον Χριστό, χωρίς να τον απογυμνώνει «από την ιστορία του και τον σταυρό του».
«Αυτό που εμείς θεωρούμε υπερβολικό και σταυρώνουμε», είπε, «ο Θεός το ανασταίνει, γιατί δεν μπορεί να αρνηθεί τον εαυτό του. Ο Ιησούς είναι η πιστότητα του Θεού προς τον εαυτό του».
Μνήμη και ανάσταση
Η Κυριακή, πρόσθεσε, είναι η κορύφωση αυτής της πίστης – η ημέρα που «ανοίγει κάθε εβδομάδα στον ορίζοντα της Ανάστασης». Είναι η μνήμη που καθιστά τον πιστό «πλήρη από την φλεγόμενη ανάμνηση του Ιησού, των συναισθημάτων και των σκέψεών του».
Η Παναγία δίπλα στον Υιό
Αναφερόμενος στο απόσπασμα από το Β΄ Βιβλίο των Βασιλέων, που διηγείται τη θεραπεία του Νεεμάν από τη λέπρα, ο Πάπας τόνισε πως ο ίδιος ο Ιησούς, όταν μίλησε για το γεγονός στη συναγωγή της Ναζαρέτ, προκάλεσε την οργή των συμπατριωτών του, γιατί υπενθύμισε ότι ο Θεός έσωσε έναν «ξένο».
Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ φαντάστηκε τη Μαρία να παρακολουθεί τον Υιό της, τον οποίο οδηγούν «στο χείλος του γκρεμού» για να τον ρίξουν κάτω, και να νιώθει να εκπληρώνεται ο λόγος του Συμεών: «Αυτός είναι για πτώση και ανάσταση πολλών εν Ισραήλ και σημάδι αντιλεγόμενο – και εσένα δε, ρομφαία θα διαπεράσει την ψυχή σου».
Η «εύθραυστη πανοπλία» του Νεεμάν
Η ιστορία του Νεεμάν, σημείωσε ο Πάπας, είναι βαθιά επίκαιρη: ο στρατηγός, με την ένδοξη πανοπλία του, έκρυβε μια «ανθρώπινη ευθραυστότητα, πληγωμένη και άρρωστη».
«Πολλές φορές», είπε, «τα μεγάλα χαρίσματα λειτουργούν σαν πανοπλία που καλύπτει τις μεγάλες αδυναμίες μας. Αν ο Νεεμάν είχε συνεχίσει να συσσωρεύει μόνο μετάλλια, θα τον είχε καταφάει η λέπρα: εξωτερικά ζωντανός, αλλά εσωτερικά νεκρός και απομονωμένος».
Λιγότεροι τίτλοι, περισσότερη χάρη
Ο Χριστός, τόνισε, ελευθερώνει από αυτή την ψευδαίσθηση. «Γεννήθηκε και πέθανε γυμνός», προσφέροντας τα δώρα του χωρίς να ζητά ανταπόδοση. Από τους δέκα λεπρούς του Ευαγγελίου, μόνο ένας –ένας Σαμαρείτης– επιστρέφει για να ευχαριστήσει.
«Ίσως όσο λιγότερους τίτλους διαθέτουμε», παρατήρησε ο Πάπας, «τόσο καθαρότερα αντιλαμβανόμαστε ότι η αγάπη είναι δωρεά. Ο Θεός είναι καθαρό δώρο, καθαρή χάρη – κι όμως, πόσες φωνές και πεποιθήσεις μας απομακρύνουν από αυτή τη γυμνή και εκρηκτική αλήθεια».
Η πνευματικότητα της Παναγίας
Η Μαριανή πνευματικότητα, συνέχισε, υπηρετεί αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια: η αληθινή ευλάβεια προς τη Θεοτόκο οδηγεί πίσω στον Ιησού και στη συνάντηση μαζί του μέσα στην καθημερινότητα.
Η τιμή προς τη Μαρία είναι βύθισμα στις πραγματικότητες του Magnificat:
«Μας βοηθά να δούμε τους υπερήφανους να διαλύονται στους λογισμούς τους, τους δυνατούς να κατεβαίνουν από τους θρόνους τους, τους πλουσίους να φεύγουν με άδεια χέρια. Μας καλεί να γεμίσουμε με αγαθά τους πεινασμένους, να υψώσουμε τους ταπεινούς, να θυμόμαστε το έλεος του Θεού και να εμπιστευόμαστε τη δύναμη του βραχίονά του».
Εναντίον μιας πίστης «αναισθητοποιημένης»
Οι λεπροί που δεν επιστρέφουν να ευχαριστήσουν, προειδοποίησε, δείχνουν ότι ο Θεός μπορεί να αγγίζει τον άνθρωπο χωρίς να βρίσκει ανταπόκριση. Υπάρχουν μορφές λατρείας που «δεν μας συνδέουν με τους άλλους και μας αναισθητοποιούν την καρδιά».
Η Παναγία ακολουθεί τον Ιησού, και ο Ιησούς πορεύεται προς κάθε άνθρωπο – ιδιαίτερα προς εκείνους που λανθασμένα θεωρούνται «εχθροί»: τους φτωχούς, τους πληγωμένους, τους αμαρτωλούς.
Όπως έγραφε ο Πάπας Φραγκίσκος στην Evangelii Gaudium, «στην Παναγία βλέπουμε τη δύναμη της επαναστατικής τρυφερότητας».
«Η ταπεινοφροσύνη και η τρυφερότητα», είπε ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, «δεν είναι αρετές των αδυνάτων, αλλά των δυνατών, που δεν χρειάζονται να μειώσουν τους άλλους για να αισθανθούν σημαντικοί. Αυτή που υμνούσε τον Θεό γιατί “κατέβασε τους ισχυρούς από τους θρόνους” και “απέστειλε τους πλουσίους με άδεια χέρια”, είναι η ίδια που προσφέρει οικιακή θαλπωρή στην αναζήτησή μας για δικαιοσύνη».
Να καλλιεργούνται οι λαϊκές ευλάβειες
Ο κόσμος, κατέληξε ο Πάπας, διψά για ειρήνη και δικαιοσύνη· και θα χορτάσει μόνο αν διατηρήσει ζωντανή την «χριστιανική πνευματικότητα», χωρίς να περιφρονεί τη «λαϊκή ευλάβεια» προς τα ιερά σημεία και γεγονότα που «άλλαξαν για πάντα το πρόσωπο της γης».
Μέσω αυτής, μπορεί να γεννηθεί «κινητήρας ανανέωσης και μεταμόρφωσης», αλλά και «καιρός μετάνοιας, επανόρθωσης, αναστοχασμού και απελευθέρωσης».
Προσευχή για την ειρήνη
Η τελετή ολοκληρώθηκε με πράξη αφιέρωσης στη Μακαρία Παρθένο Μαρία. Ο Πάπας εμπιστεύθηκε στην Αμόλυντη Καρδιά της «όλη την ανθρωπότητα» και ιδιαίτερα «τα παιδιά που βασανίζονται από τη μάστιγα του πολέμου», επικαλούμενος «το δώρο της ειρήνης που τόσο έχουμε ανάγκη και προσευχόμαστε να μας την χορηγήσει ο Κύριος».
ΠΗΓΗ: Vatican news
+Νικόλαος
Αρχιεπίσκοπος, πρώην Νάξου-Τήνου κλπ
