Τον Άγιο Ιάκωβο, αδελφό του ευαγγελιστή Ιωάννη, γιο του Ζεβεδαίου, τον κάλεσε ο Ιησούς ενώ ψάρευε μαζί με τον πατέρα του και του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Θέλησε δε ο Ιησούς, αυτός ο ταπεινός ψαράς μαζί με τα αδέλφια Πέτρο και Ανδρέα να ζήσουν μαζί του τις πιο σημαντικές στιγμές της επίγειας ζωής τους: την μεταμόρφωσή του στο όρος Θαβώρ, την ανάσταση της κόρης του Γάιρου, την αγωνιώδη αγρυπνία του στον κήπο της Γεσθημανής.
Έγινε μετά ο πρώτος από τους αποστόλους, που κατά τους διωγμούς του Ηρώδη Αγρίππα γύρω στο 43 μ.χ., έδωσε μαρτυρία της πίστης του στον Ιησού, δίνοντας την ίδια του τη ζωή. Σήμερα τον τιμούμε ως υπόδειγμα πίστης, ως ξεχωριστό μαθητή του Ιησού, ως παράδειγμα προς μίμηση. Και όμως ακούγοντας σήμερα το ευαγγέλιο ίσως να παραξενευτήκαμε πως είναι δυνατό ο Ιάκωβος, ο οποίος μέσω της μητέρας του ζητούσε κάποια τιμητική θέση από τον Ιησού, να φθάσει τόσο ψηλά. Όταν ο Ιησούς τον ρώτησε αν μπορεί να πιει το «ποτήριο» δηλαδή αν θα μπορέσει να μείνει υπάκουος και πιστός στο θέλημα του Θεού Πατέρα ως το τέλος, εκείνος απάντησε με ευκολία ΄΄Μπορώ΄΄. Αργότερα σιγά-σιγά κατανόησε τι ήθελε να πει αυτό το ΄΄Μπορώ΄΄ και το έκανε πράξη. Μπόρεσε να μείνει πιστός μέχρι τέλους στο δάσκαλό του Ιησού Χριστό που τον κάλεσε στην πίστη και τον κατέστησε απόστολό του και γι’ αυτόν έδωσε την ίδια του τη ζωή. Τι μπορεί λοιπόν να μας διδάξει σήμερα ο Άγιος Ιάκωβος σε εμάς τους ευλαβείς του; Σε αυτό μας βοηθά το ανάγνωσμα που ακούσαμε.
Μας είπε ο απόστολος Παύλος στο 1ο ανάγνωσμα «έχουμε ένα θησαυρό μέσα στα πήλινα σκεύη ώστε η υπεροχή της δύναμης να ανήκει στο Θεό και να μην προέρχεται από εμάς». Το μεγαλείο και η αδυναμία της ανθρώπινης φύσης μας συγκατοικούν στις καρδιές των ανθρώπων, ακόμη και στην καρδιά των μεγάλων Αγίων. Εμείς θα θέλαμε να είμαστε όλοι άγιοι και τέλειοι, θα θέλαμε μια εκκλησία που να την αποτελούν άμωμοι χριστιανοί και συχνά σκανδαλιζόμαστε από τις αδυναμίες, τα πάθη, τα σφάλματα των άλλων.
Μαθαίνουμε σήμερα ότι ο Χριστός δεν φοβόταν να έχει κοντά του ψαράδες, απλούς ανθρώπους που ήθελαν να λάβουν τιμητικές θέσεις, με ανώριμη συμπεριφορά, με παράξενο χαρακτήρα.
Αδελφοί μου είμαστε όλοι φτωχοί και μικροί μπροστά στο Θεό. Ανίκανοι να κάνουμε το καλό. Στηριζόμαστε μόνο στη δική του ΄΄Ευσπλαχνία΄΄. Γιατί με τη δική του δύναμη και χάρη μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Και μας ζητά ο Ιησούς να κάνουμε θαύματα στο όνομά του. Μας καλεί, παρά την αδυναμία μας να μεταδώσουμε την φλόγα της πίστης γύρω μας. Μας καλεί να γίνουμε όργανα στα χέρια του ώστε μέσα από τη ζωή μας να φανερωθεί η δική του δόξα. Ο Άγιος Ιάκωβος ας μας στηρίζει στην πορεία της ζωής μας ώστε η πίστη μας να μετατρέπεται σε έργα αγάπης και να μαρτυρούμε παντού και πάντα το Χριστό.
