Στην εποχή του Ιησού υπήρχαν διάφορα θρησκευτικά κινήματα, αναζητούσαν ένα νέο τρόπο ζωής. Όπως πχ ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, οι Φαρισαίοι και πολλοί άλλοι αλλά και ο ίδιος ο Ιησούς. Μερικοί από αυτούς δημιουργούσαν κοινότητες από μαθητές (Ιωαν. 1,35 Λουκ. 11,1; Π. 19,3) και είχαν τους απεσταλμένους τους (Ματ. 23,15). Όμως υπήρχε μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των κινημάτων του Ιησού και των άλλων! Οι Φαρισαίοι πχ, όταν πήγαιναν σε αποστολή πήγαιναν προετοιμασμένοι. Σκεπτόντουσαν ότι δεν μπορούσαν να φάνε ότι ο λαός τους πρόσφερε, διότι οι τροφές που τους πρόσφεραν δεν ήταν πάντοτε «καθαρές» σύμφωνα με το Νόμο. Γι’ αυτό έπαιρναν μαζί τους ένα σακίδιο και χρήματα για να μπορούν να προμηθεύονται τη δική τους τροφή. Έτσι αντί να βοηθούν να ξεπεραστούν οι διαφορές, αυτές οι προβλέψεις του Νόμου της καθαριότητας αδυνατούσαν τις αξίες της κοινοτικής ζωής.
Ο Ιησούς όμως επιθυμεί να επαναφέρει τις κοινοτικές αξίες που είχαν εξαφανιστεί και αναζητά τρόπους να ανανεώσει και να αναδιοργανώσει τις κοινότητες κατά τρόπο που να είναι έκφραση της Διαθήκης, ένα σύμβολο της Βασιλείας του Θεού. Είναι αυτό που περιγράφει σήμερα ο Λόγος του Θεού που ακούσαμε και που αναφέρεται στην αποστολή των 72 μαθητών:
Ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές εκεί όπου και ο ίδιος πρόκειται να πάει. Ο μαθητής είναι ο εκπρόσωπος του Ιησού. Δεν είναι ο κύριος της Καλής Αγγελίας . Ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές του δύο-δύο. Αυτό βοηθά την αλληλεγγύη, διότι η αποστολή δεν είναι ατομική, αλλά κοινοτική.
Το πρώτο καθήκον είναι να προσεύχονται ώστε ο Θεός να στείλει εργάτες. Κάθε μαθητής ή μαθήτρια πρέπει να αισθάνεται υπεύθυνος της αποστολής. Γι’ αυτό οφείλει να προσεύχεται στο Θεό Πατέρα να στείλει εργάτες για να συνεχίσουν το θερισμό. Ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές του σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Η αποστολή είναι ένα δύσκολο καθήκον. Διότι το σύστημα στο οποίο ζούσαν και συνεχίζουν να ζουν ήταν και συνεχίζει να είναι αντίθετο στην αναδιοργάνωση του λαού σε ζωντανές κοινότητες. Η αποστολή από τον Ιησού των 72 μαθητών αναζητά να ξαναποκτήσει τέσσερεις αξίες που πρέπει να διαθέτει κάθε κοινότητα.
Σε αντίθεση με τους άλλους απεσταλμένους, οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ιησού δεν πρέπει να παίρνουν τίποτε μαζί τους, ούτε σακίδιο, ούτε σανδάλια. Το μόνο που πρέπει να φέρνουν είναι η ειρήνη. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουν να έχουν εμπιστοσύνη στη φιλοξενία του λαού στον οποίο στέλνονται. Πρέπει να γνωρίζει ότι θα γίνει δεκτός και ο λαός αισθάνεται ότι τον σέβονται και τον εμπιστεύονται όσοι τον επισκέπτονται. Δεν πρέπει να χαιρετούν κανένα στο δρόμο σημαίνει ενδεχομένως ότι δεν πρέπει να χάνουν καιρό με πράγματα που δεν αφορούν την αποστολή.
Οι μαθητές δεν πρέπει να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, αλλά να μένουν στο ίδιο σπίτι. Δηλαδή να συμβιώνουν με τρόπο σταθερό, να συμμετέχουν στη ζωή και την εργασία του λαού του τόπου και να ζουν από αυτό που λαβαίνουν ως αντάλλαγμα, διότι, διότι ο εργάτης είναι άξιος του μισθού του.
Οι μαθητές πρέπει να τρώνε ό,τι τους προσφέρει ο λαός. Δεν μπορούν να ζουν χωριστά, τρώγοντας τη δική τους τροφή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δέχονται να καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι με τους άλλους.
Οι μαθητές οφείλουν να ασχολούνται με τους αρρώστους, να φροντίζουν τους λεπρούς και να διώχνουν τα δαιμόνια. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουν να δέχονται στην κοινότητα αυτούς που αποκλείονται.
Αν όλα αυτά τηρούνται τότε μπορούν οι απεσταλμένοι να αναφωνούν: Έφθασε η Βασιλεία του Θεού!
Ένας τέτοιος απεσταλμένος που τήρησε όλα αυτά είναι ο Άγιος που σήμερα τιμούμε και πανηγυρίζουμε τη μνήμη του, ο Άγιος Αντώνιος τον οποίο ο λαός αγαπά, τιμά και ευλαβείται εδώ αλλά και στα πέρατα της γης. Οφείλουμε όμως σωστά να τον τιμούμε και να τον ευλαβούμαστε. Ο Άγιος Αντώνιος δεν είναι τα ψωμάκια που αν κάποια χρόνια δεν τα ευλογήσουμε να χαθεί το σύμπαν. Δεν είναι ο Άγιος που επικαλούμαστε μόνο για να μας βρίσκει τα χαμένα πράγματα.
Ας του ζητούμε προπάντων να ικετεύει μαζί μας ώστε να μας εξασφαλίζει τον αληθινό άρτο της ζωής μας που είναι ο Ιησούς Χριστός. Είναι αυτός που ο Άγιος Αντώνιος είχε στην καρδιά του και τον βλέπουμε να κρατά στα χέρια του σε όλα τα εικονίσματα- ομοιώματά του. Τον κρατά και τον προσφέρει σε όλους τους ευλαβείς του, σε όλους εμάς που ήρθαμε σήμερα στον πανηγυρίζοντα και αγαπημένο μας αυτό Ναό. Ας του ζητήσουμε λοιπόν να μεσιτεύει στον Κύριο ώστε να βρούμε και πάλι τη ζωντανή πίστη και την ελπίδα και να την τροφοδοτούμε με την ακρόαση του Λόγου και την Αγία κοινωνία κατά την ενεργό συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής ώστε ενισχυμένοι από το λόγο και τον ενσαρκωμένο Λόγο να μάθουμε να μιλούμε στο Θεό και στον πλησίον μας με τη γλώσσα της αγάπης. ΑΜΗΝ.
