Ε’ ΚΥΡΙΑΚΗ Τεσσαρακοστής, κύκλος Γ’
Πώς γίνονται καινούργια;
Ακούσαμε στην αρχή να θυμίζει ο Θεός, με το στόμα του προφήτη, στον τότε λαό του τον Ισραήλ, τη θαυμαστή του επέμβαση, όταν ο λαός ήταν σκλαβωμένος στην Αίγυπτο: «Στο παρελθόν άνοιξα δρόμο μες στη θάλασσα». Τους θυμίζει ότι τους πέρασε μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα, από τη σκλαβιά προς την ελευθερία, και οι Αιγύπτιοι δεν μπορούσαν πια να τους καταδιώξουν και να τους φέρουν πίσω. Και μετά την απελευθέρωση, τους οδήγησε στη νέα πατρίδα, που είχε υποσχεθεί.
Και συνεχίζει ο Θεός: «Τώρα όμως τα περασμένα μην τα θυμάστε και μην ξαναγυρνάτε στα γεγονότα τα παλιά. Κοιτάξτε! Εγώ κάτι καινούργιο κάνω». Ο Θεός συνεχώς ενεργεί για τη σωτηρία μας. Ποιο είναι το καινούργιο που ο Θεός πρόκειται να κάνει;
Η Εκκλησία, σ’ αυτά τα λόγια, βλέπει να προαναγγέλλεται το σωτήριο έργο που θα πραγματοποιούσε ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός, με τον θάνατο και την ανάστασή του, περνάει τον νέο λαό του Θεού από τον θάνατο και τη σκλαβιά της αμαρτίας σε μια νέα έξοδο προς την ελευθερία, για να οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα σε μια οριστική πατρίδα: τη Βασιλεία των Ουρανών.
Η αμαρτία είναι σκλαβιά και θάνατος, δεν είναι ευτυχία· και χρειάστηκε η ενανθρώπιση του Θεού, το πάθος, ο σταυρικός του θάνατος και η ανάστασή του, για να βγάλει την ανθρωπότητα από αυτή τη σκλαβιά και από αυτό τον θάνατο, διότι μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορεί να βγει.
Και η αμαρτία μας έχει όνομα: λέγεται υπερηφάνεια, εγωισμός, ψέμα, αδικία, κακολογία, συκοφαντία, κουτσομπολιό, γογγυσμός, αντιπάθεια, μίσος, εκδικητικότητα, κλπ.
Το σημερινό ευαγγέλιο μας παρουσιάζει ακόμη μια μορφή αμαρτίας, που είναι η μοιχεία όταν κάποιος είναι παντρεμένος, και η πορνεία όταν κάποιος είναι ανύπαντρος. Και ο Χριστός δεν μας λέει: τώρα που ήρθα εγώ, είστε ελεύθεροι, μπορείτε να αμαρτάνετε. Αλλά λέει: «έως ότου περάσει ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα ή μια κεραία δε θα περάσουν, μέχρι που να πραγματοποιηθούν όλα [και συνεχίζει ο Χριστός:]. Όποιος, λοιπόν, καταργήσει μια από τις εντολές και τις πιο μικρές και διδάξει το ίδιο στους ανθρώπους, αυτός θα ονομασθεί πιο μικρός στη βασιλεία των ουρανών. Ενώ όποιος εφαρμόσει και διδάξει, αυτός θα ονομασθεί μεγάλος στη βασιλεία των ουρανών» (Μτ 5,18-19).
Γι’ αυτό το λόγο, όταν επιμένουν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι να πάρει θέση ο Ιησούς, τον ακούμε να λέει δύο φράσεις προς τη γυναίκα που είχε αμαρτήσει: «Δεν σε καταδικάζω», και επίσης «πήγαινε και στο εξής μην αμαρτάνεις πια».
Ο Χριστός δεν ήρθε να μας καταδικάσει για την αμαρτία μας. Ξέρει πολύ καλά ότι ο παράδεισος ήταν κλειστός για μας, και ότι όλοι αμαρτάνομε, έστω και αν διαφέρουν οι αμαρτίες του ενός απ’ τον άλλο. Ο Χριστός δεν ήρθε να καταδικάσει τον αδύναμο άνθρωπο, αλλά ήρθε να μας προσφέρει τη δυνατότητα να μετανοήσομε, και η μετάνοιά μας να γίνει: ΚΑΙ συμφιλίωση με τον Θεό, ΚΑΙ δύναμη για να αντιστεκόμαστε στην αμαρτία και «να μην αμαρτάνομε πια», όπως είπε στη μοιχαλίδα.
* * *
Εδώ ο απόστολος Παύλος έρχεται να ρίξει φως στον τρόπο με τον οποίο εμείς εννοούμε τη ΣΩΤΗΡΙΑ μας. Ο Παύλος, ως φαρισαίος που ήταν, τηρούσε με επιμέλεια και πιστότητα όλες τις διατάξεις του μωσαϊκού Νόμου, και μέχρι να γνωρίσει τον Χριστό, αισθανόταν τέλειος, γι’ αυτό καταδίωκε τους χριστιανούς.
Όταν όμως γνώρισε και πίστεψε στον Ιησού Χριστό, κατάλαβε κάτι πολύ σπουδαίο, που πρέπει να καταλάβομε και εμείς σήμερα: Ότι ο άνθρωπος δεν είναι δίκαιος, – δηλαδή άγιος, σωστός -, επειδή τηρεί θρησκευτικές διατάξεις ή ευλάβειες: επειδή συμμετέχει στη Λειτουργία, στο Δρόμο του Σταυρού, λέει το Ροδάριο, κάνει νηστεία και εγκράτεια κλπ.
Μας λέει ο Παύλος: «Όλα τα θεωρώ σκουπίδια, με σκοπό να γνωρίσω τον Χριστό και να βρεθώ μαζί του». Νιώθω άγιος όχι επειδή στο παρελθόν έκανα πράξεις θρησκευτικές, αλλά επειδή γνώρισα τον Χριστό και πίστεψα σ’ Αυτόν. Ο Χριστός με έσωσε· ο Χριστός έμεινε πιστός στον Πατέρα Του μέχρι τον σταυρικό θάνατο· επειδή πίστεψα στον Χριστό σώζομαι, και όχι επειδή εγώ κάνω τις θρησκευτικές πράξεις που ορίζει ο Νόμος.
Γι’ αυτό τον λόγο, αδελφοί μου, ζούμε μια περίοδο που ονομάζομε Τεσσαρακοστή: για να γνωρίσομε περισσότερο τον Χριστό και να προετοιμαστούμε για το Πάσχα του Χριστού. Γι’ αυτό το λόγο ακούμε καλύτερα τον Λόγο του Θεού, και προσευχόμαστε, και κάνομε νηστεία και εγκράτεια και ελεημοσύνη: για να γνωρίσομε καλύτερα τον Χριστό και τη σωτηρία που Εκείνος μας προσφέρει: ΑΝ πιστέψομε, ΑΝ τον εμπιστευθούμε και τον ακολουθήσομε.
Όλες οι ευλάβειές μας είναι σκουπίδια, ΕΑΝ δεν αγωνιζόμαστε «για να μην αμαρτάνομε πια», όπως μας λέει ο Χριστός. Και μας τονίζει ο Παύλος: «Δεν έχω γίνει τέλειος, δεν έχω γίνει άγιος, δεν έχω φθάσει στο τέρμα, δεν έχω πάρει το βραβείο· αλλά επιδιώκω να κερδίσω το βραβείο όπως με κέρδισε ο Χριστός.
* * *
Αυτά είναι τα καινούργια, που υποσχέθηκε να κάνει ο Θεός: να στείλει ένα Σωτήρα, να σχηματίσει έναν καινούργιο Λαό, που πιστεύει και ακολουθεί τον Χριστό και δεν αμαρτάνει πια, ένα Λαό που αγωνίζεται κάθε μέρα κατά της αμαρτίας, με σκοπό να κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής, της Βασιλείας των ουρανών.
Γι’ αυτό ψάλαμε πριν το Ευαγγέλιο τα ενθαρρυντικά λόγια του Θεού: «Επιστρέψετε σ’ εμένα με όλη σας την καρδιά, διότι είμαι μακρόθυμος και πολυέλεος!». ●●●
