Ο Πάπας Φραγκίσκος επισημαίνει τη θέση του Βελγίου στο κέντρο της Ευρώπης καθώς συναντάται με τις πολιτικές αρχές της χώρας και καταδικάζει τη σεξουαλική κακοποίηση από κληρικούς ως «ντροπή της Εκκλησίας».
Στην ομιλία του προς τις πολιτικές αρχές κατά την πρώτη του ημέρα στο Βέλγιο, ο Πάπας Φραγκίσκος εξήρε το Βέλγιο ως γέφυρα «μεταξύ της ηπείρου και των Βρετανικών Νήσων, μεταξύ των γερμανόφωνων και γαλλόφωνων περιοχών, μεταξύ της νότιας και της βόρειας Ευρώπης».
Παρά το μικρό του μέγεθος, είπε, το Βέλγιο είναι «μια γέφυρα που επιτρέπει να εξαπλωθεί η ομοψυχία και να αμβλυνθούν οι διαφορές».
Η Ευρώπη χρειάζεται το Βέλγιο, συνέχισε, για να της θυμίζει την ιστορία των λαών και των πολιτισμών της, των καθεδρικών ναών και των πανεπιστημίων, αλλά και των σκοτεινών περιόδων του πολέμου, της αποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης.
«Η Ευρώπη χρειάζεται το Βέλγιο», επανέλαβε ο Πάπας Φραγκίσκος, «για να συνεχίσει την πορεία της ειρήνης και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών της».
Ο Άγιος Πατέρας υπενθύμισε στους παρευρισκόμενους πολιτικούς ηγέτες ότι «η ειρήνη και η αρμονία δεν κερδίζονται ποτέ μια για πάντα», αλλά μάλλον προϋποθέτουν «ένα καθήκον και μια αποστολή που πρέπει να αναλαμβάνεται αδιάκοπα, με μεγάλη προσοχή και υπομονή».
Ο ρόλος της Εκκλησίας
Στην ομιλία του προς τους πολιτικούς ηγέτες, ο Πάπας Φραγκίσκος υπογράμμισε επίσης τον ρόλο της Εκκλησίας στο να «βοηθά όλους να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, όχι με επιπόλαιο ενθουσιασμό ή ζοφερή απαισιοδοξία, αλλά με τη βεβαιότητα ότι η ανθρωπότητα, που αγαπά ο Θεός, δεν προορίζεται να καταρρεύσει στο τίποτα, αλλά καλείται αιώνια στην καλοσύνη και την ειρήνη».
Αναγνώρισε επίσης με ειλικρίνεια ότι η Εκκλησία, καθώς επιτελεί την αποστολή της, πρέπει να αναγνωρίζει την «ευθραυστότητα και τις ελλείψεις των μελών της», καθώς και τις «οδυνηρές αντι-μαρτυρίες» που εμφανίζονται σε όλη την ιστορία.
Ο Πάπας σημείωσε ιδιαίτερα «τα τραγικά ζητήματα της παιδικής κακοποίησης, που αποτελεί μάστιγα στην Εκκλησία», ενώ τόνισε τη σταθερή δέσμευση της Εκκλησίας να αντιμετωπίσει το ζήτημα «ακούγοντας και συνοδεύοντας όσους έχουν πληγωθεί και εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα πρόληψης σε όλο τον κόσμο».
Ο Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε επίσης την πρακτική των «αναγκαστικών υιοθεσιών» που ήταν διαδεδομένη στα μέσα του εικοστού αιώνα, ενώ αναγνώρισε ότι η πρακτική αυτή συχνά γινόταν με καλές προθέσεις.
Όσον αφορά αυτά και άλλα κακά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ο Πάπας προσευχήθηκε «η Εκκλησία να βρίσκει πάντα μέσα της τη δύναμη να φέρνει διαύγεια και να μη συμμορφώνεται ποτέ με την κυρίαρχη κουλτούρα, ακόμη και όταν η κουλτούρα χρησιμοποιεί, με χειραγωγικό τρόπο, αξίες που προέρχονται από το Ευαγγέλιο, αντλώντας από αυτό μη αυθεντικά συμπεράσματα που προκαλούν πόνο και αποκλεισμό».
Μαθαίνοντας από την ιστορία
Ο Πάπας Φραγκίσκος ολοκλήρωσε τις παρατηρήσεις του με την ευχή «οι ηγέτες των εθνών, κοιτάζοντας το Βέλγιο και την ιστορία του, να είναι σε θέση να διδαχθούν από αυτό».
Προσευχήθηκε οι πολιτικοί ηγέτες να εργαστούν για την ειρήνη και να γνωρίζουν πώς «να αποφύγουν τον κίνδυνο, την ατίμωση και τον παραλογισμό του πολέμου».
Ο Άγιος Πατέρας έκλεισε με μια νότα ελπίδας, υπενθυμίζοντας το σύνθημα της επίσκεψής του, «En route, avec Esperance». Στο σύνθημα «Ελπίδα», το Esperance, γράφεται με κεφαλαίο, είπε, ακριβώς για να δείξει ότι η ελπίδα δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας, αλλά αντίθετα είναι «ένα δώρο του Θεού που κουβαλάμε στις καρδιές μας».
«Θα ήθελα, λοιπόν, να σας αφήσω με την ακόλουθη ευχή για εσάς και για όλους όσοι ζουν στο Βέλγιο», είπε. «Είθε να ζητάτε πάντα αυτό το δώρο από το Άγιο Πνεύμα και να το υποδέχεστε για να βαδίζετε μαζί με την ελπίδα στο μονοπάτι της ζωής και της ιστορίας».
