ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ 2020
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
του σεβ. Ιωάννη Σπιτέρη
Το Ευαγγέλιο, οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, η εμπειρία των Αγίων, μας διδάσκουν ότι η ζωή του χριστιανού είναι συνδεδεμένη με το Σταυρό και τα παθήματα του Χριστού, τα οποία όμως, με τη σειρά τους, βρίσκονται σε αλληλουχία, με την Ανάσταση και τη Δόξα του Κυρίου. Η αχώριστη αυτή συσχέτιση: Σταυρός – Ανάσταση, αποτελεί ένα από τα πιο ακατάληπτα μυστήρια της ζωής του χριστιανισμού. Και ακριβώς γι’ αυτό, η κυριότερη απόδειξη ότι ο χριστιανός έχει αποδεχθεί τη «λογική» του Πνεύματος και όχι αυτή της σάρκας, είναι το ότι έχει δεχτεί στη ζωή του τον πόνο, όχι ως σκάνδαλο, αλλά ως την οδό που οδηγεί προς την Ανάσταση. Έτσι μόνο μπορούμε να αποκτήσουμε την πραγματική ελευθερία. Είναι πράγματι ελεύθερος εκείνος, που εν Χριστώ, έχει ξεπεράσει τη σκλαβιά του πόνου και του θανάτου, «του τελευταίου εχθρού» του ανθρώπου (βλ. Α’ Κορ. 15, 26). Ο χριστιανός είναι ελεύθερος όταν δεν αντιμετωπίζει τον πόνο και το θάνατο παθητικά ως τυφλή μοίρα του ανθρώπου που τον εκμηδενίζει και τον ταπεινώνει, αλλά, όπως ο Απόστολος Παύλος, μπορεί να ομολογήσει το ανθρωπίνως ανήκουστο: «Τώρα χαίρομαι για όσα υποφέρω για σας και συμπληρώνω στη σάρκα μου ό,τι λείπει στα παθήματα του Χριστού, για χάρη του σώματός του, που είναι η εκκλησία» (Προς Κολ. 1, 24).
Εξάλλου, η Δύναμη του Θεού, δηλαδή το Πνεύμα, φανερώνεται στην αδυναμία του ανθρώπου και κυρίως στην έσχατη μορφή της, τον πόνο και το θάνατο (Βλ. Β΄ Κορ. 4,7. 12,9-11. 13,3-4). Ο χριστιανός που έχει εισαχθεί σ’ αυτή τη λογική του Θεού, είναι βέβαιος ότι η παρηγοριά που προέρχεται από τον Πατέρα, συνοδεύει κάθε εμπειρία αδυναμίας και πόνου (Βλ. Β΄ Κορ. 1,3-7). Μέσα από κάθε βάσανο και κάθε πόνο, τον περιμένει μια πραγματική πνευματική χαρά, γιατί ο καρπός του Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η ελευθερία (Γαλ. 5,22).
Αλλά κυρίως, όταν ο χριστιανός κατορθώνει, με τη βοήθεια του Θεού, να νικήσει τη σάρκα και να προσκολληθεί στο Πνεύμα, αποκτά την ελευθερία που είναι δώρο του Πνεύματος. «Ο “Κύριος”, είναι το Πνεύμα και όπου υπάρχει το Πνεύμα, υπάρχει ελευθερία» (Β’ Κορ. 3, 17). Οι χριστιανοί έχουν «κληθεί για την ελευθερία» (Γαλ. 3, 17), αλλά μπορούν να παραμείνουν στην ελευθερία των παιδιών του Θεού, μόνο χάρη στο Άγιο Πνεύμα. Για το λόγο αυτό, ο Άγιος Παύλος τους καλεί να «πορεύονται εν Αγίω Πνεύματι»: «Σας λέω, λοιπόν: πορεύεστε σύμφωνα με το Πνεύμα και τότε δε θα εκτελείτε τις επιθυμίες της σάρκας» (Γαλ. 5, 16).
Η πραγματική ελευθερία είναι η ελευθερία από τη σκλαβιά της αμαρτίας: «Είστε, λοιπόν, ελεύθεροι πια από το ζυγό της αμαρτίας κι υπηρετείτε το καλό και το δίκαιο» (Ρωμ. 6, 18).
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, ΔΙΝΕΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ
Μπορούμε να εκφράσουμε τη χριστιανική ζωή μας στην πράξη ως εξής: «Ο χριστιανός γίνεται ζωντανή “διαφάνεια” του Ιησού Χριστού εν Αγίω Πνεύματι και είναι σε θέση να μεταδίδει οριζόντια αυτή τη ζωή μέσα στον κόσμο, δίνοντας έτσι μαρτυρία για την πίστη του». Όπως ένα καθαρό κρύσταλλο στο οποίο καθρεπτίζεται ο ήλιος μεταδίδει στον περίγυρό του το φως του ηλίου, έτσι και ο χριστιανός μεταδίδει τη ζωή του Χριστού στον κόσμο που τον περιβάλλει. Με άλλα λόγια, γίνεται μάρτυρας του Χριστού μέσα στον κόσμο.
Ο Ιησούς μας διδάσκει: «Όταν θα έλθει ο Παράκλητος που θα σας στείλω από τον Πατέρα, το Πνεύμα της αλήθειας που προέρχεται από τον Πατέρα, Αυτό θα σας κάνει μάρτυρες, κι εσείς δώστε μαρτυρία για μένα, διότι σταθήκατε μαζί μου ήδη από την αρχή» (Ιω.15,26-27). Το να δώσει κάποιος μαρτυρία για το Χριστό, με τη δύναμη του Πνεύματος, σημαίνει να αφήσει το Ευαγγέλιο να τον κατακτήσει και να τον μεταμορφώσει, έτσι ώστε ολόκληρη η ζωή του να ακτινοβολεί γύρω του με συνέπεια το Λόγο του Θεού, έστω και αν αυτή η επιλογή του επιφέρει δυσκολίες και δοκιμασίες.
Στις διάφορες καταστάσεις της χριστιανικής ζωής, στις οποίες η μαρτυρία γίνεται πιο φωτισμένη, υπάρχει πάντοτε η ενέργεια του Πνεύματος, όπως, κατ’ εξοχήν, συμβαίνει στους «μάρτυρες» που έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό και τα αδέλφια τους.
Οι μάρτυρες του χθες κι εκείνοι του σήμερα, για να είναι συνεπείς με την πίστη τους και πιστοί στη δικαιοσύνη, «έχασαν» τη ζωή τους «προσφέροντάς την» μέχρι του σημείου της ύψιστης αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους. Πράγματι, το μαρτύριο, το οποίο από την πρωτοχριστιανική Εκκλησία και τους Πατέρες θεωρείτο το μεγαλύτερο σημείο της αγιοσύνης, εθεωρείτο πάντοτε δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Για τον μεγάλο χριστιανό ιερό συγγραφέα Τερτυλλιανό (160-220), το Άγιο Πνεύμα είναι επίσης ο «προπονητής» των μαρτύρων, είναι αυτό που τους οδηγεί στην αρένα, καλά προετοιμασμένους, για να αντιμετωπίσουν τον αγώνα και να νικήσουν:
Αλλά και για ένα μεγάλο μέρος των σημερινών χριστιανών που αντιμετωπίζουν όχι το μαρτύριο του αίματος, αλλά εκείνο των καθημερινών δυσκολιών της ζωής: μοναξιά, ασθένεια, γηρατειά, φτώχεια, έλλειψη κατανόησης, διάφορες απογοητεύσεις της ζωής, και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το Πνεύμα επεμβαίνει για να κάνει ώστε, οι χριστιανοί, ακόμη και στη δυσκολία και στον πόνο, να γευθούν «την τέλεια χαρά» (Πρβ. Ιακ.1,2). Η Β΄ Επιστολή του Πέτρου αναφέρει τον «μακαρισμό» του πόνου: «Μακάριοι είστε εσείς, αν σας κατηγορούν για το όνομα του Χριστού, διότι τα Πνεύμα της δόξας και το Πνεύμα του Θεού βρίσκεται σ’ εσάς» (4,14).
Σ’ έναν κόσμο που σταδιακά αποχριστιανοποιείται, – η εκκοσμίκευση γίνεται όλο και περισσότερο ορατή και στην πατρίδα μας, – οι βαπτισμένοι καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως χριστιανοί και να έχουν τη δύναμη και την παρρησία που προέρχεται από το Πνεύμα της Αληθείας, για να μαρτυρήσουν σ’ αυτόν τον κόσμο την πίστη τους και την αγάπη τους για το Χριστό.
Το πρώτο από τα επτά δώρα του Αγίου Πνεύματος είναι η ανδρεία. Αυτό ακριβώς χρειάζονται οι χριστιανοί, σήμερα, για να είναι πραγματικά επαναστάτες, αντιφρονούντες, να αντισταθούν στο ρεύμα της εποχής που θέλει να διώξει το Θεό από την κοινωνία των ανθρώπων και να ζήσει σαν να μην υπήρχε Θεός.
Σ’ αυτή την κοινωνία χρειάζεται οι βαπτισμένοι να αναδειχθούν σημερινοί μάρτυρες του Ευαγγελίου και να διαλαλήσουν, με μια πίστη γεμάτη χαρά και αγαλλίαση, τον ενθουσιασμό τους για την πληρότητα της ζωής που μας φέρνει ο Χριστός και την πραγματική ελευθερία που μας δωρίζει το Πνεύμα.
