Εόρτασε πανηγυρικά ο Ενοριακός Ναός του Αγίου Αντωνίου της Παδούης στο Σμαρδάκιτο Τήνου τη Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011, με πλήρη επισημότητα και ευλάβεια. Ετελέσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου π. Νικόλαο και τον εφημέριο της Ενορίας π. Γεώργιο Ανδριώτη.
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Είναι μεγάλο προνόμιο να μπορεί ο κάθε χριστιανός να χρησιμοποιεί για τον εαυτό του τα λόγια του Προφήτη Ησαΐα, που λίγο πριν ακούσαμε, και τα οποία ο ίδιος ο Ιησούς χρησιμοποίησε για τον εαυτό του στην Συναγωγή της Ναζαρέτ: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, διότι ο Κύριος με έχρισε και με έστειλε να φέρω στους φτωχούς το χαρμόσυνο μήνυμα».
Το Πνεύμα του Θεού ήταν και πάνω στον Αντώνιο από την Παδούη, ο οποίος έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα, στους ταπεινούς, τους μικρούς, τους φτωχούς. Θεράπευσε τις πληγές των δυστυχισμένων αδελφών του, ανάγγειλε την απελευθέρωση των φυλακισμένων, με τέτοιο θαυμαστό και αποτελεσματικό τρόπο που η Εκκλησία κάτω από την πίεση των ευλαβών του, τον κατέταξε μεταξύ των μακαρίων ένα μόλις χρόνο μετά το θάνατό του.
Το Πνεύμα του Θεού παρηγορεί τους τεθλιμμένους, ιατρεύει τις ψυχές των ανθρώπων, δίνει την ελευθερία στους πνευματικά φυλακισμένους και στους δέσμιους της αμαρτίας.
Πολλές φορές δυστυχώς είμαστε φυλακισμένοι από τις τόσες καταστάσεις που προέρχονται από τον εγωισμό μας, τις περίεργες και δύσκολες συνθήκες της ζωής, την ψυχική και φυσική κατάστασή μας, τις σχέσεις μας με τους άλλους που πολλές φορές δεν είναι εναρμονισμένες με το πνεύμα του Ευαγγελίου και με την εντολή της αγάπης του Κυρίου. Μέσα από όλα αυτά τα δεσμά αναζητούμε συχνά την ελευθερία μας. Και είναι μόνο το Πνεύμα το Άγιο του Θεού που μπορεί να μας απελευθερώσει από όλα αυτά τα δεσμά.
Αυτή η πραγματική ελευθερία έρχεται απρόσμενα, όταν δεν το περιμένουμε, κατά τρόπο περίεργο και παράδοξο. Είναι το Πνεύμα του Θεού που δεν λύνει τα προβλήματά μας, αλλά τα ξεπερνά, οδηγώντας μας στο να ζήσουμε και να τα αντιμετωπίσουμε σωστά.
Και στη ζωή του Αγίου Αντωνίου η ελευθερία αποκτήθηκε με αυτόν τον παράδοξο τρόπο. Ενώ θα μπορούσε να είναι για όλη του τη ζωή απογοητευμένος, διότι τα σχέδια της ζωής του ανατράπηκαν. Έγινε υπόδειγμα υποταγής στο θέλημα του Θεού. Ήθελε να είναι ένας ιεραπόστολος, επιζητούσε μάλιστα να πεθάνει ως μάρτυρας για το Χριστό και το ευαγγέλιο και για το λόγο αυτό επιβιβάστηκε σ’ ένα πλοίο και ξεκίνησε για να φθάσει εκεί που η Εκκλησία κινδύνευε από τους αλλόθρησκους. Αλλά το ταξίδι του ποτέ δεν έφθασε στο τέρμα. Αντί να φθάσει στα Αραβικά κράτη, αποβιβάστηκε στη Σικελία και παρέμεινε στην Ιταλία.
Θα μπορούσε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με το να θρηνεί για τον εαυτό του διότι δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει εκείνο που νόμιζε ότι ήταν η κλήση του: και όμως άνθισε εκεί και σκόρπισε το άρωμα της χριστιανικής ζωής εκεί που το Πνεύμα του Θεού τον τοποθέτησε: εκεί άρχισε να κηρύττει το λόγο, να δέχεται τους μετανοούντας στο μυστήριο της εξομολόγησης, να καταδικάζει την αμαρτία και να ευσπλαχνίζεται τους αμαρτωλούς, να σκορπά γύρω του την αγάπη και την φιλανθρωπία παντού.
Ο Άγιος Αντώνιος δόξασε το Θεό υπηρετώντας τον άνθρωπο με τρόπο θαυμαστό. Πρόσφερε τα χαρίσματά του στην υπηρεσία όλων, υπηρετώντας τον Κύριο στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου και ιδιαίτερα στο πρόσωπο εκείνων που ο Χριστός αποκάλεσε μακαρίους: τους φτωχούς, τους μικρούς και τους ταπεινούς.
Στη ζωή του Αγίου Αντωνίου έχουμε την συνέχεια και τη συνέπεια μεταξύ λόγου και έργων. Είναι εκείνος ο οποίος συχνά επαναλάμβανε στα πολλά κηρύγματά του: «όποιος είναι πλημμυρισμένος από το Πνεύμα του Θεού μιλά πολλές γλώσσες». Και βέβαια δεν εννοούσε τις διάφορες γλώσσες των εθνών, αλλά τις γλώσσες των χριστιανών. Δηλαδή τη γλώσσα της ταπεινοφροσύνης, τη γλώσσα της απλότητας, τη γλώσσα της δικαιοσύνης, τη γλώσσα της υπομονής, της υπακοής, την παγκόσμια γλώσσα της αγάπης. Να έχει δηλαδή το χάρισμα της σύγχρονης γλωσσολαλιάς που το Άγιο Πνεύμα χαρίζει στην Εκκλησία του Χριστού.
Ο Άγιος Αντώνιος συχνά επαναλάμβανε πως η μόνη ζωντανή γλώσσα που μπορεί να χρησιμοποιεί ο χριστιανός είναι τα έργα του. «Είναι πια καιρός, έλεγε, να σταματήσουν τα λόγια και να αρχίσουν τα έργα».
Ας ζητήσουμε λοιπόν, με τις ικεσίες του Αγίου Αντωνίου, τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, του οποίου την παρουσία στην Εκκλησία ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε με επίσημο τρόπο την ημέρα της Πεντηκοστής, δηλαδή την ερχόμενη Κυριακή, ώστε με τη χάρη του Παράκλητου Παναγίου Πνεύματος, κάθε φορά που συμμετέχουμε στην πανήγυρη της μνήμης των αγίων, να μην ενθυμούμαστε απλώς τα χαρίσματά τους αλλά να ανανεώνουμε την απόφασή μας και να τα μιμούμαστε. ΑΜΗΝ.
Στη συνέχεια οι ενορίτες κάτοικοι του Σμαρδακίτου πρόσφεραν φιλόξενο γεύμα στους ευλαβείς του Αγίου Αντωνίου. Φίλοι και συγγενείς τους, επισκέφτηκαν τα νοικοκυριά και τους ευχήθηκαν κάθε καλό.
ΝΦ
