Με την καθιερωμένη επισημότητα και λαμπρότητα και με την παρουσία εκατοντάδων πιστών, πολλοί και οι αδελφοί μας Ορθόδοξοι, Μοναχών και Μοναζουσών των δυο Ιερών Μοναχικών Κοινοτήτων της Σύρου: των Αδελφών των Χριστιανικών Σχολείων και των Αδελφών του Ελέους, τίμησε η τοπική μας Εκκλησία την Παναγία της Φανερωμένης, στο ομώνυμο Πανσυριανό Προσκύνημά της πάνω στο Λόφο όπου βρίσκεται ο Ιερός Καθολικός Ενοριακός Ναός, αφιερωμένος στο Όνομά της.
Κύριο θέμα μελέτης και περισυλλογής, κατά το Οκταήμερο των Ιερών Ακολουθιών που τελέστηκαν από τις 17 έως τις 24 Σεπτεμβρίου 2012, ήταν «Ο Νέος Ευαγγελισμός», στο πλαίσιο του Έτους της Πίστεως, που προκήρυξε ο Άγιος Πατέρας Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, το οποίο θα αρχίσει στις 11 Οκτωβρίου 2012, πεντηκοστή επέτειο από την έναρξη της Β΄ Συνόδου του Βατικανού και εικοστή επέτειο από τη δημοσίευση της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας. Ως ημερομηνία λήξεως του έτους αυτού, ο Πάπας όρισε την 24η Νοεμβρίου 2013, Πανήγυρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Βασιλέα του Σύμπαντος.
*** Επιθυμούμε το Έτος αυτό –γράφει, μεταξύ όλων των άλλων, ο Άγιος Πατέρας στην Αποστολική Επιστολή του « Η ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» (Ρώμη 11 Οκτωβρίου 2011), δια της οποίας προκηρύσσεται το Έτος της Πίστεως-, να διεγείρει σε κάθε πιστό την έντονη επιθυμία να ομολογήσει την πίστη με πλήρη και ανανεωμένη πεποίθηση, με εμπιστοσύνη και ελπίδα. Θα είναι επίσης μια κατάλληλη ευκαιρία να εντείνει τον εορτασμό της πίστεως κατά τη θεία λατρεία και ιδιαίτερα κατά την Ευχαριστία, που αποτελεί «την κορυφή στην οποία τείνει η δράση της Εκκλησίας, καθώς και την πηγή από την οποία πηγάζει όλη η ενέργειά της». Ταυτόχρονα, ευελπιστούμε ότι η μαρτυρία ζωής των πιστών θα αυξήσει την αξιοπιστία της. Το να ανακαλύψουμε ξανά το περιεχόμενο της πίστεως που ομολογούμε, εορτάζουμε, βιώνουμε και προσευχόμαστε και το να στοχαστούμε πάνω στην ίδια την πράξη της πίστεως, είναι μια στράτευση στην οποία κάθε πιστός οφείλει ενεργά να συμμετάσχει, προπάντων κατά το Έτος αυτό ***.
`
Εντωμεταξύ ο Πάπας συγκάλεσε στη Ρώμη, για τον προσεχή Οκτώβριο, σε Γενική Συνέλευση, τη Σύνοδο των Επισκόπων με θέμα «ο νέος ευαγγελισμός για τη μετάδοση της χριστιανικής πίστης» και αυτό για να δοθεί μια «κατάλληλη ευκαιρία να εισέλθει ολόκληρη η Εκκλησία σε έναν καιρό ιδιαίτερου στοχασμού και εκ νέου ανακάλυψης της πίστης».
Το πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών του Οκταημέρου είχε ως εξής :
— 17 Σεπτ. – 6 μ.μ. Αγία Ώρα, προσκύνηση της Ευχαριστίας.
— 18 Σεπτ. – 6 μ.μ. Ακολουθία του Λόγου.
— 19 Σεπτ.- 6 μ.μ. Προσκύνημα των Ασθενών και των Ηλικιωμένων, με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας από τον Επίσκοπό μας, με ιδιαίτερη ικεσία για τους Ασθενείς. Με τη φροντίδα των Κάριτας των Ενοριών, λεωφορεία μετέφεραν τα άτομα που δεν διέθεταν Ι.Χ. αυτοκίνητο. Μεγάλη η παρουσία των πιστών στους οποίους υπερτερούσαν, σε αριθμό, οι ασθενείς, με το δικό του, μικρό ή μεγάλο, πρόβλημα υγείας ο καθένας και οι ηλικιωμένοι, με τα χρόνια να τους βαραίνουν, χρήσιμοι και οι μεν και οι δε, τόσον στην Εκκλησία, όσον και στην Κοινωνία, είτε με τη μαρτυρία του πόνου, είτε με την πείρα μιας πολυετούς ζωής,.
— 20 Σεπτ. 6 μ.μ. Ακολουθία του Λόγου.
— 21 Σεπτ. 6 μ.μ. Ακολουθία Μετανοίας με ατομική εξομολόγηση. Τέσσερις Ιερείς ήταν στη διάθεση των πιστών για εξομολογήσεις.
— 22 Σεπτ. 6 μ.μ. Ακολουθία του Λόγου.
8 μ.μ. Οι νέοι μας τις προηγούμενες ημέρες, με ανοιχτή πρόσκλησή τους, είχαν καλέσει τον κόσμο στη σημερινή Ακολουθία της Νεολαίας που ετοίμασαν οι ίδιοι, για μια βραδιά πνευματικής ανάτασης και εμβάθυνσης της πίστης. Θέμα της «Ο Σπόρος της Πίστεως».
Παρουσία του Σεβασμιοτάτου Επισκόπου μας π. Φραγκίσκου, οι νέοι μας διηγήθηκαν και προσευχήθηκαν για την ωρίμανση της πίστης :
Με το Βάπτισμά μας
ένας μικρός σπόρος της πίστης
φωλιάζει στην καρδιά μας…
Πόσο έτοιμοι είμαστε να τον δεχτούμε;
Πόση φροντίδα του έχουμε δείξει;….
Έφηβοι και νέοι μάς ταξιδεύουν
σε μια πορεία αναζήτησης της πίστης μας.
Η νεολαία μέσα από μια βραδιά
προσευχής και περισυλλογής,
προβληματίζεται, αναζητά,
προσεύχεται και ονειρεύεται…
Οι έφηβοι μας διηγήθηκαν πώς ο σπόρος της πίστης που φυτεύεται με το βάπτισμα στη καρδιά μας μεγαλώνει και αναπτύσσεται… Με διαλόγους μας βοήθησαν να προβληματιστούμε και ύστερα μας παρουσίασαν το πρόσωπο του Θεού, όπως εκείνοι το γνώρισαν αυτό το καλοκαίρι.
Τρεις νέες της ΕΚΝΕ Σύρου και ο νεοχειροτονηθείς, στις 16 Σεπτεμβρίου στην Τήνο, Διάκονος π. Ιωάννης Σκλάβος, από την Καλλονή της Τήνου, ο οποίος ανήκει στη Διοίκησης της Αρχιεπισκοπής Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και τον οποίο είχαν καλέσει οι νέοι μας σε αυτή τη βραδιά προσευχής και περισυλλογής τους, έδωσαν από καρδιάς αυθόρμητη και χωρίς αναστολές τη δική τους μαρτυρία πίστης, για να «σκαλίσουν» λίγο, όπως είπαν οι νέοι και τις καρδιές που παραμένουν άγονες…
Η βραδιά έκλεισε με την προσευχή που όλοι οι παρευρισκόμενοι μαζί απηύθυναν στην Παναγία Μητέρα και με ένα τραγούδι πίστης και αισιοδοξίας.
Μεγάλος ο αριθμός των εφήβων και των νέων που έδωσαν το παρών
τους στην πλατεία του Ναού συμμετέχοντας ενεργά, ενώ πολλοί ήταν και οι πιστοί που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους.
23. Σεπτ. 9 π.μ. Λειτουργία της Ενορίας.
6.30 μ.μ. Επίσημος Εσπερινός της Παναγίας με την παρουσία πάρα πολλών πιστών που συνάχτηκαν στην πλατεία του Ναού και στις πλαϊνές κερκίδες, για αρκετούς από τους οποίους διατέθηκαν λεωφορεία για τις μετακινήσεις των προς και από τον Ναό. Τον Εσπερινό τέλεσε ο Επίσκοπός μας π. Φραγκίσκος Παπαμανώλης, με τη συμμετοχή Ιερέων μας, του Πανοσ/τάτου π. Νικόλαου Ρούσσου, εκπροσώπου της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κέρκυρας-Ζακύνθου-Κεφαλληνίας, Βικαρίου της Αρχιεπισκοπής αυτής και ο οποίος κατάγεται από τη Σύρο. Παρών και ο Διάκονος π. Ιωάννης Σκλάβος. Απευθυνόμενος ο Σεβασμιότατος προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, είπε:
******
«Παναγία Φανερωμένη» είναι ο τίτλος με τον οποίο σήμερα, ακόμη μια φορά, εορτάζουμε την Παναγία.
Ο Λόγος του Θεού που σήμερα αναγγέλθηκε σε μας εξαίρει το ρόλο του Ιησού Χριστού, Σωτήρα και Λυτρωτή του ανθρώπου.
Αν προσέξατε, ο Απόστολος έκανε τη σύγκριση μεταξύ του Αδάμ, με την αμαρτία του οποίου μπήκε ο θάνατος και το κακό στον κόσμο, και του νέου Αδάμ, δηλαδή του Ιησού Χριστού, δια του οποίου κυριάρχησε η ζωή.
Η πράξη του πρώτου Αδάμ, είχε ως γενικό αποτέλεσμα: το θάνατο (μέσω ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε στον κόσμο, και με την αμαρτία ο Θάνατος) (Ρωμ. 5,14).
Τις συνέπειες εκείνης της αμαρτίας τις αισθανόμαστε κι εμείς που καταγόμαστε από τον Αδάμ. Είναι οι συνέπειες της προπατορικής αμαρτίας. Οι πιο φανερές είναι:
α) Ο θάνατος στον οποίο όλοι είμαστε καταδικασμένοι, καταδικασμένοι να πεθάνουμε.
β) Η αδυναμία του πνεύματός μας εξ’ αιτίας της οποίας έχουμε μέσα μας τη ροπή να κάνουμε πιο εύκολα το κακό παρά το καλό, και
γ) Η αδυναμία του σώματός μας που υπόκειται στην αρρώστια και στη φθορά.
Όμως, ο Λόγος του Θεού που ακούσαμε, τονίζει όχι μόνο την αμαρτία του Αδάμ, αλλά και τη λυτρωτική ενέργεια του Ιησού Χριστού, του νέου Αδάμ, μεταξύ των οποίων υπάρχουν ριζικές διαφορές:
§ Από τον Αδάμ έχουμε την ανυπακοή από την οποία προέρχεται η καταδίκη μας και ο θάνατός μας.
§ Στον Ιησού Χριστό έχουμε την υπακοή από την οποία πηγάζει η αθώωσή μας και η ζωή μας.
§ Από τον Αδάμ η αμαρτία και κάθε κακό ήρθε στον κόσμο.
§ Από τον Ιησού Χριστό ήρθε πλούσια η χάρη του Θεού για όλους τους ανθρώπους.
Εμπλουτισμένοι από τη χάρη του Ιησού Χριστού, εμείς οι χριστιανοί κατορθώνουμε να επιβιώνουμε ανάμεσα σε τόσο κακό που βλέπουμε να κυριαρχεί στον κόσμο μας, έχοντας ως στήριγμα την πίστη μας στον Ιησού Χριστό, περιμένοντας την επάνοδό του και την τελική δόξα στην οποία είμαστε προορισμένοι. Αυτό, με πολύ λίγα λόγια, είναι το σχέδιο του Θεού.
Ο Λόγος του Θεού, αν προσέξατε, μιλάει μόνο για τον Ιησού Χριστό μέσω του οποίου πραγματοποίησε ο Θεός το έργο της σωτηρίας μας. Στη σκιά όμως αυτού του σχεδίου του Θεού βρίσκεται η Παναγία. Βεβαίως και χωρίς την Παναγία ο Θεός μπορούσε να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Είχε στη διάθεσή του χίλιους δυο τρόπους για να μας σώσει.
Σ’ αυτό όμως το συγκεκριμένο σχέδιο που ο Θεός διάλεξε, η Παναγία έπαιξε τον σπουδαίο ρόλο, να είναι εκείνη δια της οποίας πραγματοποιήθηκε το σχέδιο της σωτηρίας μας. Μέσω εκείνης, εμείς λάβαμε τον Σωτήρα, και μαζί μ’ αυτόν όλα τα αγαθά της Λύτρωσης.
Αδέλφια μου, σ’ εμάς εναπομένει να διερωτηθούμε: έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό το σχέδιο του Θεού; Αν ναι, έχουμε συνειδητοποιήσει το ρόλο της Παναγίας σ’ αυτό το σχέδιο του Θεού, σ’ αυτό το έργο της σωτηρίας μας, στο οποίο η Παναγία συμμετείχε ενεργά βάζοντας το μερίδιο πίστης και εμπιστοσύνης στο Θεό, αλλά και το μερίδιο πόνου, δίπλα στον Υιό της; Μην σκέπτεστε την Παναγία μόνο στη δόξα της. Φανταστείτε την Παναγία, π.χ. στη Γέννηση του Ιησού, εκεί σε μια σπηλιά, σε μια φάτνη. Φανταστείτε την Παναγία να βλέπει τον Υιό της κρεμασμένο επάνω στο σταυρό. Μανάδες, πέστε το εσείς τι θα κάνατε αν βρισκόσαστε σε παρόμοια περίπτωση. Η Παναγία στέκεται όρθια, μπροστά σ’ αυτό το μαρτύριο, γιατί; Διότι δέχτηκε με πίστη το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου.
Άλλη μία ερώτηση πολύ σπουδαία: έχουμε συνειδητοποιήσει το κακό που προξενεί η αμαρτία; Η αμαρτία μου; Η αμαρτία μας; η αμαρτία που μετατρέπει την ανθρώπινη κοινωνία σε ζούγκλα και αναγκάζει τον άνθρωπο να ζει μέσα σε μία χαβούζα από πονηριές, πλεονεξίες, κατεργαριές, προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Κλεψιές και ανηθικότητες;
Και το χειρότερο είναι ότι ναι μεν αμαρτάνουμε, αλλά συνειδητοποιούμε ότι αμαρτάνουμε; ή νομίζουμε ότι είμαστε πάντοτε εντάξει διότι τη συνείδησή μας την έχουμε νεκρώσει;
Πρώτος το έχω φωνάξει και συχνά το έχω επαναλάβει, η κρίση που οδήγησε τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση και συνεχίζει να τον εξαθλιώνει, δεν είναι κρίση οικονομική αλλά κρίση ηθική, που όπως το λάδι στο νερό συνεχώς απλώνεται.
Δεν θα βγούμε από την κρίση με τους νόμους της οικονομικής επιστήμης. Ματαιοπονούν αυτοί που μας κυβερνούν υποσχόμενοι τελευταία αυστηρά μέτρα, με περικοπές μισθών και αυξήσεις φόρων. Δεν μπορούν να είναι τελευταία μέτρα εφόσον η ηθική διαφθορά και η ηθική σαπίλα της κοινωνίας συνεχίζει να απλώνεται. Εφόσον στο βωμό του χρήματος συνεχίζεται να θυσιάζεται η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Οι κλέφτες και οι απατεώνες δεν βρίσκονται μόνο στα υπουργεία και στις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά έχουν απλωθεί στα σπλάχνα της κοινωνίας και έχοντας δημιουργήσει την ανεργία και την ανέχεια στο λαό, εύκολα βρίσκουν τον συνάνθρωπο στην ανάγκη που δέχεται να εργαστεί με οποιουσδήποτε όρους και με οποιαδήποτε αμοιβή μεροκάματου, ακόμη και των 15 και 20 € που του δίνει τη δυνατότητα να έχει ένα πιάτο φαΐ για να επιζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του και τίποτε άλλο. Δηλαδή αναβιώνει στην εποχή μας, με άλλη μορφή βεβαίως, το δουλεμπόριο, όταν ο αγορασμένος σκλάβος είχε ένα μόνο δικαίωμα από το αφεντικό του: ένα πιάτο φαΐ την ημέρα για να μην πεθάνει.
Βεβαίως αυτές οι συμπεριφορές είναι συμπεριφορές ανήθικες. Είναι εγωισμός, είναι πλεονεξία, είναι συμπεριφορές αδιαφορίας για τις ανάγκες του άλλου. Είναι εξευτελιστικές για την ανθρώπινη υπόσταση. Είναι συμπεριφορές αμαρτίας. Είναι συμπεριφορές αντιχριστιανικές, που ζητούν εκδίκηση από τον ίδιο το Θεό.
Η Εορτή της Φανερωμένης, είναι η εορτή που θυμόμαστε το ρόλο της Παναγίας στο έργο της Λύτρωσής μας, της απελευθέρωσής μας, της ελευθερίας μας που αποκτήσαμε με τίμημα το Σταυρό. Σήμερα ο καθένας ας υποσχεθεί στην Παναγία ότι θα κάνει το παν ώστε να συμβάλει για την εξυγίανση της κοινωνίας. Σας έχω πει και άλλες φορές, βάλτε κατά μέρος τα κεράκια σας, τα τάματά σας, τα λουλούδια σας, κρατείστε τα λεφτάσας και τα χρυσαφικά σας, και πηγαίνετε στο εξομολογητήριο να εξαγνίσετε την καρδιά σας από την προσωπική αμαρτία και προσφέρτε την στην Παναγία. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να της κάνετε την ημέρα της εορτής της. Αμήν.
******
Έψαλαν μέλη της χορωδίας Ευαγγελίστριας Ερμουπόλεως, υπό τη διεύθυνση του Αδελφού Φραγκίσκου Βαρθαλίτη.
10 μ.μ. Ο Σεβασμιότατος τέλεσε Θεία Λειτουργία για τις Κλήσεις προς την Ιερατική και Μοναχική ζωή. Ακολούθησε μια ώρα προσευχής ενώπιον της Θείας Ευχαριστίας.`
24 Σεπτ. Δευτέρα – Ημέρα της Πανήγυρης : Το πρωί τελέστηκαν τρεις Θείες Λειτουργίες. Στις 6.30 μ.μ. με κατάμεστες από κόσμο τις κερκίδες και την πλατεία τελέστηκε από τον Καθολικό Επίσκοπο Σύρου Σεβασμιότατο π. Φραγκίσκο Παπαμανώλη Αρχιερατικό Συλλείτουργο, στο οποίο συμμετείχαν όλοι οι Ιερείς της τοπικής μας Εκκλησίας και επίσης ο Πανοσ/τατος π. Νικόλαος Ρούσσος. Μετά από την ανάγνωση του αγίου Ευαγγελίου, ο Επίσκοπος κήρυξε το θείο Λόγο, λέγοντας :
******
«Όπως γνωρίζετε, η Εφημερίδα μας πολλές φορές έχει γράψει, στο πρόγραμμα της σημερινής Πανήγυρης τονίζεται, τα πανό που βλέπετε αναρτημένα τριγύρω το αναγγέλλουν, ο Άγιος Πατέρας ο Πάπας Βενέδικτος, από τον περασμένο Οκτώβριο, με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων από την έναρξη της 2ης Οικουμενικής Συνόδου του Βατικανού και 20 χρόνων από την έκδοση της Κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας, κήρυξε το Έτος της Πίστεως, που θα αρχίσει στις 11 Οκτωβρίου και θα τελειώσει στις 24 Νοεμβρίου του 2013, με σκοπό την αναζωογόνηση της Πίστης στη ζωή των Χριστιανών.
Ήδη ο ίδιος ο Άγιος Πατέρας εξέδωσε μια Εγκύκλιο Επιστολή, όπως και η Σύνοδος της Ιεραρχίας μας, δίνοντας συγκεκριμένες οδηγίες για να ζήσουμε έντονα αυτό το έτος της Πίστεως ως Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα και να αναζωογονήσουμε την Πίστη μας. Εδώ στη Σύρο, στις 14, 15 και 17 Οκτωβρίου θα πραγματοποιήσουμε ένα επιμορφωτικό Σεμινάριο για να εμβαθύνουμε όλοι μαζί το θέμα της πίστης.
Εγώ επωφελούμαι σήμερα της Πανήγυρης της Παναγίας Φανερωμένης για να σάς παρουσιάσω την Παναγία ως υπόδειγμα Πίστης για όλους εμάς, ώστε να ζούμε αυθεντικά και με συνέπεια την χριστιανική μας Πίστη.
Μάλλον θέτω υπό την Προστασία της Παναγίας αυτό το έτος της Πίστεως και την παρακαλώ να ζητά από τον Θεό να αυξάνει την πίστη όλων των χριστιανών.
Όμως, νομίζω ότι πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να διευκρινίσω τι είναι η Πίστη στο Θεό και ιδιαιτέρως τι είναι η Χριστιανική πίστη.
Δεν είναι σπάνιο να ακούμε να λένε: «Εγώ πιστεύω». Και στην ερώτηση: τι πιστεύεις; να σου λένε: «Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη που κυβερνά τα πάντα». Εγώ σας λέω ότι αυτή δεν είναι πίστη στο Θεό.
Ή ακόμη, σε όποιον λέει: «Εγώ πιστεύω». Στην ερώτηση: τι πιστεύεις; να σου λέει: «Πιστεύω ότι υπάρχει Θεός». Και πάλι σας λέω, αυτή δεν είναι χριστιανική πίστη. Να πιστεύεις μόνο ότι υπάρχει Θεός δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή σου.
Μια διευκρίνιση ακόμη, την οποία τονίζει τόσο ο Άγιος Πατέρας στην Εγκύκλιό του, όσο και οι Επίσκοποι της Ελλάδος στην Επιστολή που κυκλοφορήσαμε για το έτος της Πίστεως, είναι ότι η Πίστη δεν είναι μόνο μια απλή διανοητική αποδοχή μερικών αληθειών, αλλά είναι κυρίως η αποδοχή ενός Προσώπου, είναι η
προσωπική συνάντηση με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού. Ναι μεν διανοητικά πιστεύουμε τις αλήθειες τις οποίες διδάσκουν οι Εκκλησίες μας, π.χ. γύρω από τη δομή της Εκκλησίας, γύρω από τα μυστήρια, και δυστυχώς είναι αυτές που μας χωρίζουν διότι σε μερικές από αυτές οι Εκκλησίες μας διαφοροποιούνται, αλλά ούτε αυτές αποτελούν κατά βάθος τη χριστιανική πίστη.
Η πίστη του Χριστιανού δεν περιορίζεται να πιστεύει μερικές αλήθειες, ούτε να πιστεύει μόνο ότι ο Θεός υπάρχει. Ο Χριστιανός πιστεύει ότι ο Θεός τον αγαπά, και επομένως εμπιστεύεται σ’ Αυτόν, εγκαταλείπεται σ’ Αυτόν, στηρίζεται σ’ Αυτόν, επειδή ξέρει ότι τον αγαπά. Ξέροντας ο Χριστιανός ότι ο Θεός τον αγαπά, η ζωή του παίρνει άλλη μορφή. Η σχέση του με τον Θεό γίνεται μια σχέση φιλίας και αγάπης, η αγάπη γεννά την εμπιστοσύνη, η εμπιστοσύνη δέχεται το σχέδιο που ο Θεός έχει γι’ αυτόν, τόσο στα ευχάριστα όσο και στα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής, ακόμη και αν δεν καταλαβαίνει το σχέδιο αγάπης που ο Θεός έχει γι’ αυτόν.
Τέτοια ήταν η πίστη της Παναγίας.
Θαυμάστε την Παναγία! είναι το πιο έξοχο, το πιο ωραίο, το πιο αγαπητό πλάσμα του Θεού. Υπερέχει όλων των πλασμάτων, είναι προικισμένη σε εξαιρετικό βαθμό με τη Χάρη του Θεού.
Η χάρη του Θεού αποτελεί το μερίδιο που έβαλε ο Θεός για να γίνει η Παναγία η αντάξια Μητέρα του Υιού Του.
Ενώ η πίστη αποτελεί το μερίδιο που έβαλε η Παναγία για να ανταποκριθεί στην χάρη του Θεού.
Σήμερα, ατενίζοντας την Παναγία, ας συνεχίσουμε να κοιτάζουμε για να δούμε πώς η Παναγία έζησε την Πίστη της στην καθημερινότητα και τι συνεπέφερε για την Παναγία να ζει με πίστη στο Θεό. Δεν χρειάζεται να έχουμε θεολογικές γνώσεις για να το καταλάβουμε, φθάνει να ανοίξουμε το Ευαγγέλιο, και από εκείνα τα λίγα περιστατικά που μας προσφέρει για την Παναγία, θα δούμε ότι η Πίστη είναι η ολοκληρωτική και ελεύθερη εγκατάλειψη του ανθρώπου στο Θεό, που βρίσκει στην Παναγία την τέλεια εφαρμογή της.
Η αποφασιστική στιγμή Πίστης ήταν στον Ευαγγελισμό, όταν η Παναγία μπροστά στην πρόταση που της έκανε ο άγγελος, να γίνει Μητέρα του Θεού, Εκείνη εγκαταλείπεται ολοκληρωτικά στο Θεό δηλώνοντας «είμαι η δούλη του Κυρίου, ας γίνει το θέλημά του σ’ εμένα, όπως το είπες». Δηλαδή υπογράφει μια λευκή κόλα χαρτί αφήνοντας ελεύθερο το Θεό να γράψει ό,τι ήθελε γι’ αυτήν. Τον εμπιστεύτηκε.
Αυτό το: «ας γίνει σε μένα όπως είπες», απετέλεσε το αποκορύφωμα της πίστης της Μαρίας, αλλά απετέλεσε και το ξεκίνημα με το οποίο άρχισε όλη η πορεία της προς το Θεό. Σ’ αυτή την πορεία της, με τρόπο ολότελα ιδιαίτερο και πραγματικά ηρωικό, θα πραγματοποιηθεί η υπακοή την οποία υποσχέθηκε.
Αυτή η υπακοή πίστης εκ μέρους της, σε όλη τη ζωή της, θα έχει οδυνηρές συνέπειες. Θα την δούμε πολλές φορές στην ζωή της, παρ’ όλο που δεν θα έχει λόγο να ελπίζει, να στηρίζει την ελπίδα της στον Θεό και να πιστεύει (δηλαδή να συνεχίζει να εμπιστεύεται στον Θεό). Ειδικά σε μερικούς σταθμούς αυτής της πορείας, η ευλογία και η μακαριότητα που της αναγγέλθηκε, θα δοκιμάσει πόσο «ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις και πόσο ανεξιχνίαστοι οι δρόμοι του Θεού» (Ρωμ. 11,33).
Αλλά η Παναγία σταθερά σε κάθε στιγμή θα συνεχίσει να εμπιστεύεται το Θεό βαδίζοντας έστω και στο ημίφως της πίστης, δεχόμενη πάντοτε και ολοκληρωτικά όλα όσα καθορίστηκαν στο θεϊκό σχέδιο γι’ αυτήν.
Και συγκεκριμένα:
Μετά τον Ευαγγελισμό, έζησε τη γέννηση του Ιησού που έγινε σε κατάσταση έσχατης φτώχειας.
Χρειαζόταν πίστη μεγάλη για να πιστεύει ότι το παιδί της είναι ο Υιός του Θεού. Ενώ ο Άγγελος της είχε πει ότι το παιδί σου «θα βασιλεύσει, η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος». Όταν έβλεπε το παιδί της ακουμπισμένο σ’ ένα παχνί επάνω σε άχυρα, θα μπορούσε να πει: «ένας βασιλιάς δεν γεννιέται σε μια σπηλιά – στάβλο».
Μετά τη γέννηση, θα ακούσει από τον γέροντα Συμεών: «αυτό το παιδί σου θα είναι αιτία πολλοί να σωθούν και άλλοι να χαθούν. Την καρδιά σου θα την διαπεράσει το σπαθί του πόνου». Μπορούσε να πει: «Ελισάβετ, γιατί είπες ότι είμαι ευτυχισμένη επειδή πίστεψα; Εγώ βλέπω ότι επειδή πίστεψα μπήκα σε μια περιπέτεια από την οποία δεν ξέρω πώς θα βγω».
Ακόμη, η Παναγία θα γνωρίσει την προσφυγιά. Για σκεφθείτε πόσο θα έτρεμε η καρδιά της όταν της είπαν: «ο Ηρώδης ψάχνει να σε βρει, θέλει να σκοτώσει το παιδί σου. Φύγε στην Αίγυπτο, πήγαινε να το κρύψεις».
Ακόμη, σκεφτήκατε ποτέ πόση πίστη χρειαζόταν η Παναγία εκείνα τα 30 χρόνια, της ιδιωτικής ζωής του Ιησού;
Η Παναγία έβλεπε το παιδί της, το μωρό της, το αγοράκι της, τον νεαρό, τον νέο, τον άνδρα να μην ξεχωρίζει σε τίποτα από τους άλλους.
Περνούσαν τα χρόνια και δεν έβλεπε τίποτα που να επιβεβαίωνε τις υποσχέσεις που ο Άγγελος της είχε κάνει την ημέρα του Ευαγγελισμού. Δεν υπήρχε ίχνος ότι θα γίνει βασιλιάς. Δεν άλλαξε ούτε η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς της, μια κατάσταση βεβαίως τίμιας ζωής αλλά και ζωής φτώχειας. Ο Ιησούς να δουλεύει σαν απλός εργάτης, δίχως σχολές και πανεπιστήμια.
Σκεφθείτε πόση μεγάλη πίστη είχε η Παναγία για να ζει αυτό το μυστήριο του Θεού, κρυμμένο στον Ιησού Χριστό, αν και ζούσε στο πλευρό του, κάτω από την ίδια στέγη. Μόνο η Πίστη, αυτή η ολοκληρωτική εγκατάλειψη στο Θεό, την στήριζε.
Αλλά εκεί που δοκιμάστηκε τρομερά η Πίστη της είναι στα πόδια του Σταυρού του Ιησού.
Στον Ευαγγελισμό είχε ακούσει τις υποσχέσεις αυτές.
– Θα είναι μεγάλος.
– Ο Κύριος ο Θεός, θα του δώσει το θρόνο του Δαυίδ, του πατέρα του.
– Θα βασιλέψει για πάντα.
– Η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.
Να όμως τώρα όρθια, στα πόδια του Σταυρού, βλέπει να διαψεύδονται ολότελα τα λόγια εκείνα. Ο Υιός της αγωνιά πάνω στον Σταυρό σαν κατάδικος, περιφρονημένος, εγκαταλειμμένος. Τελείωσε, ξεψύχησε. Πότε θα βασιλεύσει;
Εδώ η πίστη της φθάνει σε βαθμό ηρωισμού. Στέκεται στα πόδια του Σταυρού, δυνατή σαν βράχος. Ήταν τελείως βέβαιη πως ο Θεός που της έκανε την υπόσχεση, είχε και την δύναμη να την εκπληρώσει, παρόλο που η υπόσχεση διαψεύδεται από την ανθρώπινη λογική εφόσον βλέπει τον Υιό της νεκρό. Τι άλλο να περιμένει; Και όμως, εκείνη συνεχίζει να πιστεύει ότι ο Θεός θα εκπληρώσει ό,τι είχε υποσχεθεί. Εγκαταλείπεται στο Θεό χωρίς όρους. Έμεινε κάτω από τον Σταυρό μέχρι το τέλος, και μέσω της πίστης συμμετείχε στο συγκλονιστικό Μυστήριο της Θυσίας του Υιού του Θεού.
Μέσω της πίστης συμμετείχε στο Λυτρωτικό έργο του Υιού της, και εδώ ξεπροβάλλει πλέον το μεγαλείο της Παναγίας. Εδώ αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τα λόγια της Ελισάβετ προς την Παναγία: «Ευτυχισμένη εσύ που πίστεψες».
Ευτυχισμένη όχι επειδή θα καλοπερνάς, αλλά ευτυχισμένη γιατί εξ’ αιτίας της πίστης σου, μπόρεσες να συμβάλεις στην Λύτρωσή μας συμμετέχοντας στο Λυτρωτικό έργο του Υιού του Θεού.
Τα εγκώμιά μας λοιπόν της αξίζουν και με ευγνωμοσύνη, της τα απευθύνομε, διότι με την πίστη της συνέβαλε στην δική μας λύτρωση και την ευχαριστούμε. Αμήν.
******
Μετά από το κήρυγμα του Σεβασμιοτάτου, αντί του γνωστού πιστεύω των Συνόδων Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, που απαγγέλουμε στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, χρησιμοποιήθηκε η Ομολογία Πίστεως που απαγγέλουμε τη Νύχτα της Αναστάσεως. Ο Επίσκοπος ερωτούσε και οι πιστοί με μια φωνή απαντούσαν, ψαλτά : Ναι, Πιστεύω:
~~ Πιστεύετε στον Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα,
Πλάστη του ουρανού και της γης ;
~~ Ναι, πιστεύω.
~~ Πιστεύετε στον Ιησού Χριστό,
τον Μονογενή Υιό του Θεού και Κύριό μας,
που γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία,
σταυρώθηκε και ενταφιάσθηκε,
αναστήθηκε από τους νεκρούς
και κάθεται στα δεξιά του Πατέρα ;
~~ Ναι, πιστεύω.
~~ Πιστεύετε στο Άγιο Πνεύμα,
την Αγία Καθολική Εκκλησία,
την Κοινωνία των Αγίων,
την άφεση των αμαρτιών,
την ανάσταση των νεκρών
και τη ζωή την αιώνια ;
~~ Ναι, πιστεύω.
Έφηβοι και ενήλικες πρόσφεραν υπηρεσίες μέσα και έξω από το Ιερό. Η εξαιρετική, όπως πάντα, πολυφωνική χορωδία της Ενορίας Ευαγγελίστριας Ερμουπόλεως, υπό τη διεύθυνση των μουσικών Αδελφού Φραγκίσκου Βαρθαλίτη και κ. Ιωάννη Ρηγούτσου, ο οποίος συνόδευε στο αρμόνιο, συντόνιζε και ενίσχυε τις ψαλμωδίες των πιστών. Πάρα πολλοί οι πιστοί που προσήλθαν στη Θεία Κοινωνία. Στο τέλος της Ιεροτελεστίας το εκκλησίασμα εισήλθε με μεγάλη τάξη στο Ναό και ασπάστηκε την ιερή εικόνα της Παναγίας, που είχε μεταφερθεί εκεί κατά την αποχώρηση της πομπής. Την εικόνα, τόσον κατά την πομπή της εισόδου των Λειτουργών μέχρι το Ιερό, στο οποίο και την τοποθέτησαν, όσον και κατά την αποχώρησή τους, έφεραν τέσσερις νέες και με τη συνοδεία ισάριθμων ατόμων που κρατούσαν φανάρια. Κατά την αποχώρηση του κόσμου διανεμήθηκε σε όλους εικόνα του Ιησού Χριστού με την επιγραφή ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ – 11 Οκτ. 2012 – 24 Νοε. 2013 και με γραμμένα το Σύμβολο της Πίστεως (Νικαίας/Κωνσταντινουπόλεως) και το Σύμβολο της Πίστεως (των Αποστόλων).
Πανό είχαν αναρτηθεί σε διάφορα σημεία της πλατείας με το Σήμα–Λογότυπο του Έτους της Πίστεως και με την επιγραφή :
Πιστεύω εις ένα Θεόν Πατέρα
και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν
και εις το Πνεύμα το Άγιον.
Το σήμα του « Έτους της Πίστεως 2012 – 2013 »
Το λογότυπο του Έτους απεικονίζει την Εκκλησία σαν μια βάρκα που ταξιδεύει στα κύματα. Το κατάρτι είναι ένας σταυρός, με σηκωμένα τα πανιά, τα οποία με κυματιστούς σχηματισμούς συνθέτουν το λατινικό τρίγραμμα του Χριστού JHS =Jesus Hominum Salvator, δηλαδή «Ο Ιησούς, Σωτήρας των Ανθρώπων ». Στο βάθος, πίσω από τα πανιά, απεικονίζεται ο ήλιος με έναν κύκλο, ο οποίος, πλαισιώνοντας το τρίγραμμα, φέρνει στη μνήμη μας την ‘Οστια, τον Άρτο της Ευχαριστίας (Από την Εφ. «Ενοριακές Καμπάνες », αριθ. Φύλλου 780/31-8-2012).
Παρευρέθηκαν ο Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Τζώρτζης Μακρυωνίτης, ο Δήμαρχος Σύρου – Ερμούπολης κ. Ιωάννης Δεκαβάλλας με τους Αντιδημάρχους κ. κ. Φώτιο Ξαγοράρη και Δημήτριο Ρούσσο, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δήμου κ. Γεώργιος Πάπιτσης, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, οι τέως Βουλευτής Κυκλάδων κ. Γεώργιος Παπαμανώλης και Νομάρχης Κυκλάδων κ. Δημήτριος Μπάϊλας, καθώς και εκπρόσωποι και μέλη Φορέων και Θεσμών της τοπικής Καθολικής Εκκλησίας.
Πάλι και φέτος, όπως και κάθε χρόνο, δεκάδες καθολικών προσκυνητών, αλλά και μεγάλος αριθμός αδελφών ορθοδόξων, όλων των ηλικιών, από παιδιά έως υπερήλικες, ανέβηκαν κατά το διάστημα του οκταημέρου στο ιερό πανσυριανό προσκύνημα της Παναγίας της Φανερωμένης. Ήρθαν στο Ναό της, ευλαβείς και ταπεινοί προσκυνητές είτε για να συμμετάσχουν σε κάποια ή σε περισσότερες από τις ιερές Ακολουθίες ή και να προσευχηθούν από μόνοι τους, ανάβοντας ένα κερί μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας ή προσφέροντας λουλούδια, ζητώντας τη Χάρη της και την Ικεσία της στο Θεό για την Προστασία του νησιού μας, του Κλήρου, των Αρχών και του Λαού και ολόκληρου του Ανθρώπινου γένους και, ατενίζοντάς την, με τα μάτια της πίστης, να αναφωνούν:
Μητέρα αγαπητή του Θεανθρώπου,
μητέρα των ανθρώπων λατρευτή.
Μητέρα ορφανών και πονεμένων,
Μητέρα των μητέρων θαυμαστή.
Ικέτευε για μας
Σύρος 27 Σεπτεμβρίου 2012
Ισίδωρος Γ, Σαλάχας
