ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2018
Φέτος δεν προλάβαμε να πανηγυρίσουμε τις χριστουγεννιάτικες γιορτές και σχεδόν αμέσως μετά η Εκκλησία μας εισάγει στο πνεύμα της Τεσσαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα. Ανεξάρτητα από τη φετινή εγγύτητα των δύο λειτουργικών περιόδων της Εκκλησίας μας, τα Χριστούγεννα και το Πασχαλινό Μυστήριο συνδέονται από την ίδια θεϊκή αποκάλυψη για το ποιος είναι ο Θεός για εμάς και ποιοι είμαστε εμείς για το Θεό. Μας το αναγγέλλει ο ίδιος ο Χριστός: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ’ αυτόν» (Ιω. 3, 16-17). Μάλιστα! Αυτός είναι ο Θεός μας, ένας Θεός που αγάπησε και αγαπάει τόσο πολύ τον άνθρωπο, ώστε έδωσε, παρέδωσε, θυσίασε τον Υιό του για να αποδείξει την αυθεντικότητα της αγάπης του για εμάς. Αυτή η θυσιαστική αγάπη αρχίζει με την ενσάρκωση, την γέννηση και καταλήγει στα πάθη και στο σταυρικό θάνατο του Ιησού. Και ο άνθρωπος, αυτός ο άνθρωπος που ασκεί απίστευτη αγριότητα ενάντια στους συνανθρώπους του, αυτός ο εγωκεντρικός, αυτός που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το Θεό του, αυτόν τον άνθρωπο ο Παντοδύναμος Θεός αγαπά με θεϊκή αγάπη και θυσιάζει τον Υιό του, «το απαύγασμα, τη λάμψη της Θεότητας Του». Η αγάπη του Θεού για εμάς, ωστόσο, δεν θα ήταν ολοκληρωμένη αν εκφράζονταν μόνο με τη σταυρική θυσία του Ιησού. Η θυσία, ο πόνος, ο θάνατος από αγάπη έχουν μεγάλη σημασία, αλλά πέρα από ένα ηρωικό «καλό παράδειγμα» δεν θα είχαν μια διαχρονικά αποτελεσματική και πραγματική επίδραση στον καθένα από εμάς, ατομικά και συνολικά, στην ανθρωπότητα. Ο Θάνατος του Ιησού έχει νόημα μόνο αν οδηγεί προς την ευτυχία, προς την υπέρβαση του θανάτου, αν είναι ικανός να προσφέρει μια νέα ζωή χωρίς τέλος, να οδηγήσει τον άνθρωπο, καταδικασμένο από τη φύση του στο θάνατο, προς μια νέα ατελεύτητη Ζωή, προς την Ανάσταση. Όλα αυτά γίνονται πραγματικότητα μόνο με την ανάσταση του Κυρίου. Είναι γνωστά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τους χριστιανούς της Κορίνθου: «Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι χωρίς νόημα και το κήρυγμά μας χωρίς νόημα και η πίστη μας» (Α’ Κορ. 15, 17).
Ο Θεός, όμως, δεν αφήνει ατέλειωτο το έργο του. Είναι αυτός που θυσιάζει τον Υιό του για χάρη μας αλλά και για να έχουμε εμείς, μαζί με αυτόν, «ζωή αιώνια». Αυτό είναι το «ευ-αγγέλιο», η καλή, η χαρμοσύνη αγγελία που κήρυξαν οι απόστολοι σε Ιουδαίους και Εθνικούς αμέσως μετά την Πεντηκοστή. Είναι αυτή η «καλή είδηση» που εμείς οι χριστιανοί γιορτάζουμε αυτό το Πάσχα και κάθε Πάσχα.
Το Πάσχα δεν είναι πρωτίστως η διήγηση ενός θαύματος, η ανάσταση ενός νεκρού, αλλά αποτελεί την αγγελία του κεντρικού σημείου της χριστιανικής πίστης. Όλη η σημασία της ζωής του Ιησού, όλο το κήρυγμα του σχετικά με τον φιλάνθρωπο Θεό, όλες οι υποσχέσεις του θα είχαν πέσει στο κενό, αν η ζωή του είχε καταλήξει οριστικά στο σταυρικό θάνατο. Αντίθετα η ανάσταση του αποτελεί την επικύρωση εκ μέρους του Θεού, την διδασκαλίας του Ιησού, των υποσχέσεων του, την αποκάλυψη ότι ο Θεός είναι πατέρας που τρέφει για εμάς μια απεριόριστη τρυφερή αγάπη.
Η Ανάσταση συνιστά την απάντηση του Θεού στις ελπίδες των ανθρώπων, στην δίψα τους για ζωή, για ευτυχία και αγάπη. Το Ευαγγέλιο που κήρυξε ο Ιησούς αποτελεί σωτηρία, και ο θάνατος του είναι λύτρωση για εμάς, μόνο διότι αυτός ο θάνατος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με την ανάσταση του. Χωρίς την ανάσταση ο Ιησούς θα ήταν μονάχα ένα ιστορικό πρόσωπο, ένας φιλάνθρωπος, ένας ηθικολόγος χωρίς μια ζωντανή σύνδεση με το σήμερα.
Εμείς πάντοτε αναγγέλλουμε με πίστη το θάνατο του Ιησού μαζί με την ανάσταση του. Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας, μετά την καθαγίαση, ο ιερέας λέει: «Μυστήριο πίστεως» και οι πιστοί αναφωνούν: «Το θάνατό σου Κύριε, αναγγέλλουμε και την αγία σου Ανάσταση ομολογούμε, έως ότου έλθεις». Μόνο αυτή η σύνδεση είναι σωτήρια για εμάς. Χωρίς την ανάσταση ο σταυρικός θάνατος του Χριστού θα αποτελούσε απλώς μια σκανδαλώδη αποτυχία.
Ο θάνατος του Ιησού, πράγματι, υπήρξε ένα σκάνδαλο για αυτούς που ακόμη δεν είχαν την εμπειρία της ανάστασης. Κάτω από το σταυρό: «αυτοί που περνούσαν βλασφημούσαν τον Ιησού κουνώντας τα κεφάλια τους και λέγοντας: “Αλοίμονο σε σένα που γκρεμίζεις το ναό και τον ανοικοδομείς σε τρεις μέρες. Κατέβα από το σταυρό και σώσε τον εαυτό σου”. Κατά παρόμοιο τρόπο και οι αρχιερείς τον κορόιδευαν μεταξύ τους, μαζί με τους γραμματείς, κι έλεγαν: “Άλλους έσωσε, αλλά τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει. Αυτός που είναι ο Χριστός, ο βασιλιάς του Ισραήλ, ας κατέβει τώρα από το σταυρό για να δούμε και να πιστέψουμε”. Κι αυτοί που ήταν σταυρωμένοι μαζί του τον περιγελούσαν» (Μκ. 15, 29-32). Με τον Ιησού που θα πέθαινε και το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού, θα πέθαινε κάθε αναλαμπή ελπίδας. Θα θριάμβευαν μόνο αυτοί που τον περιγελούσαν, αυτοί που τον σταύρωσαν.
Η ανάσταση αντιπροσωπεύει την επέμβαση του Θεού και την ανατροπή της ήττας σε νίκη, του θανάτου σε Ζωή, την τελευταία λέξη την έχει ο Θεός όχι το σκοτάδι της βίας, της αδικίας και του κακού. Με αυτήν την έννοια η ανάσταση γίνεται «ευαγγέλιο», χαρμοσύνη αγγελία, αυτό το νόημα έχει η χαρά του Πάσχα που γιορτάζουμε. Το να πιστεύει κανείς στην ανάσταση του Χριστού, σημαίνει να πιστεύει ότι ο Θεός νικάει το θάνατο, είναι ο Θεός της Ζωής, οι υποσχέσεις του δεν είναι απατηλές, μας αφορούν.
Ο αναστημένος Ιησούς αποτελεί την απαρχή και την εγγύηση για αυτούς που πιστεύουν, διότι η ανάσταση είναι η οριστική ήττα του θανάτου. Η ανάσταση είναι για εμάς η εμπειρία της ζωτικότητας του αναστημένου, είναι το εντελώς αντίθετο της ριζικής μοναξιάς του ανθρώπου. Πιστεύω στην ανάσταση σημαίνει ότι πιστεύω σε κάποιον ο οποίος έχει τη δύναμη να εξάγει τη ζωή από το θάνατο και να δημιουργήσει ένα μέλλον αγαλλίασης, ζωής και ειρήνης. Η ανάσταση του Ιησού είναι η αποκάλυψη ενός Θεού ο οποίος νοιάζεται για την ιστορία της ανθρωπότητας γενικά και προσωπικά για τον καθένα από εμάς. Κανένα δράμα της ζωής μπορεί να σβήσει την ελπίδα: «Ο Χριστός Ιησούς είναι που πέθανε, μάλλον που αναστήθηκε και ο οποίος είναι στα δεξιά του Θεού και αυτός μεσιτεύει για μας. Ποιός θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια ή κίνδυνος ή μαχαίρι;» (Ρωμ. 8, 34-35).
Η ανάσταση δεν είναι μόνο ένα γεγονός που πραγματοποιήθηκε στον παρελθόν, αλλά που πραγματοποιείται στο παρόν, σε όλα τα παρόν των αιώνων. Ενεργά, τώρα, αποτελεσματικά για τη σωτηρία μας. Αυτή είναι η παρήγορη υπόσχεση του Ιησού, ήδη από τώρα έχουμε τη ζωή του Αναστημένου: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω: όποιος ακούει το λόγο μου και πιστεύει σ’ αυτόν που με έστειλε, έχει την αιώνια ζωή και δε θα φθάσει στην κρίση, αλλά έχει ήδη περάσει απ’ το θάνατο στη ζωή. Αλήθεια, αλήθεια σας λέω: έρχεται ώρα, και είναι τώρα, όταν οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού και όσοι την ακούσουν θα ζήσουν» (Ιω. 5,24-25).
Ότι πραγματοποιήθηκε στον Ιησού γίνεται πραγματικότητα για τον καθένα από εμάς. Στην κραυγή του θνήσκοντος Ιησού πάνω στο σταυρό: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» (Μτ. 27,46), ενώνεται η κραυγή όλων των καταδιωκομένων, των αδικημένων, αυτών που είναι μόνοι, όλων αυτών από τους οποίους τους αφαιρέθηκε η ελπίδα και το μέλλον.
Στην κραυγή του πόνου και του θανάτου, ο τελευταίος λόγος, ο πιο αληθινός δεν είναι η σιωπή του Θεού, ούτε το κενό της απογοήτευσης και της αδικίας των ανθρώπων, αλλά η ισχυρή δύναμη του Θεού που ανασταίνει τον Ιησού από τους νεκρούς. Με αυτό τον τρόπο τροφοδοτείται η χριστιανική ελπίδα, ανοικοδομείται η χαρά της αγάπης και της πίστης.
Ο αναστημένος Ιησούς εξακολουθεί να ενεργεί μέσα στην Εκκλησία του, η παρουσία να είναι δραστήρια και αποτελεσματική για τη σωτηρία των ανθρώπων, μέσω των ιερών μυστηρίων και κυρίως με το μοίρασμα του Άρτου και του Λόγου του. Τα τελευταία λόγια του Ιησού πριν από την ανάληψη του είναι: «Και ιδού, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου» (Μτ. 28, 20). Αυτή η Παρουσία του Αναστημένου Χριστού ανάμεσα μας, αποτελεί την παρηγοριά μας, τρέφει την ελπίδα μας, είναι το στήριγμα στο πόνο, στην μοναξιά, στην απογοήτευση. Και επίσης με αυτήν την Παρουσία μοιραζόμαστε τις χαρές μας και τις ελπίδες μας. Ευλογημένη αυτή η ζωντανή Παρουσία του αναστημένου Χριστού! Τα λόγια του Αποστόλου Πέτρου στους πρώτους χριστιανούς απευθύνονται και σε εμάς:
«Εσείς τον αγαπάτε [τον Αναστημένο Χριστό] αν και δεν τον έχετε δει και τώρα χωρίς να τον βλέπετε, όμως τον πιστεύετε και γι’ αυτό αισθάνεστε αγαλλίαση και ανέκφραστη και ένδοξη χαρά, ενώ αποκτάτε τον τελικό σκοπό της πίστεως σας, που είναι η σωτηρία των ψυχών σας» (Α’ Πέτρου, 1, 8-9).
Αυτή η βεβαιότητα της διαρκής παρουσίας του αναστημένου Χριστού ανάμεσά, μας γίνεται ευχή και κάλεσμα για τον καθένα από εμάς, για αυτό:
- Είναι ώρα να δώσουμε μαρτυρία πως πιστεύουμε στην ανάσταση του Κυρίου.
- Είναι ώρα να αναγγείλουμε στον κόσμο ότι η Ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο.
- Είναι ώρα να πιστέψουμε ότι την τελευταία λέξη πάνω στην ανθρώπινη ιστορία δεν την έχει η κακία, η βία, ο εγωισμός, αλλά η αγάπη που «τα πάντα νικά».
- Είναι ώρα να πούμε σε αυτούς τους οποίους έχει κυριέψει ο φόβος: μη φοβάστε, έχετε θάρρος, διότι ο κόσμος, η καρδιά του κόσμου ζει εξ αιτίας του Αναστημένου. «Έχετε θάρρος, επειδή εγώ έχω νικήσει τον κόσμο», είπε ο Ιησούς στους μαθητές του (Ιω. 16,33).
- Είναι ώρα να αναγγείλουμε στον κόσμο πως η αμαρτία ηττήθηκε και ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, ελεύθερος για να αγαπήσει.
- Είναι ώρα να φωνάξουμε στον κόσμο πως ο θάνατος νικήθηκε και εγκαινιάστηκε ένας νέος τρόπος ζωής, αυτός της αγάπης.
- Είναι ώρα να πιστέψουμε ότι αυτή η πληγωμένη ανθρωπότητα μπορεί να μεταμορφωθεί από μια αγάπη που σώζει, συγχωρεί και αναγεννά.
ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !
