† Ιωάννης Σπιτέρης
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κέρκυρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
Τοποτηρητής Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης
Π Α Σ Χ Α 2 0 1 1
Μ Η Ν Υ Μ Α
Όλο αυτό το διάστημα ζήσαμε πολλά δράματα, αφάνταστες ιστορίες θανάτου, πόνου, καταστροφής. Αρκεί να θυμηθούμε την απερίγραπτη τραγωδία του σεισμού με το επακόλουθο τσουνάμι στην Ιαπωνία, τις συγκρούσεις στα κράτη της Βορείου Αφρικής και σ’ εμάς τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης με τους όλο και περισσότερους ανέργους, με την όλο και αυξανόμενη φτώχεια, με τα οικογενειακά δράματα…
Θα ήθελα, λοιπόν, μαζί, να σταθούμε μπροστά στο σταυρό του Κυρίου και να αντλήσουμε ελπίδα από την Ανάστασή του.
Μπροστά στο σταυρό του Κυρίου
Την Μεγάλη Παρασκευή η Εκκλησία μας οδηγεί στα πόδια του Σταυρού. Η ανθρωπότητα ολόκληρη καλείται να προσκυνήσει το μυστήριο του Σταυρού, να καταλάβει, όσο είναι εφικτό με την πίστη, από τη μία πλευρά την άβυσσο της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και από την άλλη, την κακία του ανθρώπου.
Είμαστε καλεσμένοι να κοιτάξουμε το Σταυρό του Χριστού, αλλά και τους δικούς μας σταυρούς: σήμερα επείγει να κάνουμε αυτήν την σύγκριση αν δεν θέλουμε να υποκύψουμε κάτω από τα βάρη της ζωής μας. Έχουμε ανάγκη να φωτίσουμε με θεϊκό φως όλες τις δυστυχίες της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτό σημαίνει ότι, υπό το φως του Σταυρού του Χριστού, μπορούμε να δώσουμε ένα νόημα στην ανθρώπινη δυστυχία, να υπερβούμε το φαινομενικό παράλογο του πόνου, κυρίως του πόνου των αθώων, του πόνου που προέρχεται από την αδικία και τις ανθρώπινες προκαταλήψεις.
Οφείλουμε να συγκρίνουμε τους σταυρούς μας με αυτόν του Χριστού για να ανακαλύψουμε πως και ο πόνος, ακόμη και ο θάνατος μπορεί να γίνουν πηγή ζωής, αρχή αθανασίας και ανάστασης. Αυτός ο Σταυρός καρφωμένος πάνω στο Γολγοθά, διαπερνάει και την σάρκα μας, την καρδιά μας. Πριν να είναι δικός μας αυτός ο σταυρός, είναι του Χριστού, και γι’ αυτό τώρα πια έγινε το καρποφόρο δένδρο της Ζωής, φως μέσα στο σκοτάδι. Χωρίς αυτό το φως ο κόσμος κατρακυλά στον φαύλο κύκλο της απελπισίας, γίνεται ένα απέραντο νεκροταφείο χωρίς έξοδο.
Το να προσκυνούμε το Σταυρό του Χριστού σημαίνει, ότι ξαναγεννιείται η ελπίδα, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι το μεγαλύτερο βάρος αυτού του σταυρού το έχει ήδη υποστεί οικιοθελώς ο Σωτήρας μας, σημαίνει πως οι σταυροί μας δεν είναι πια σε θέση να μας καταπλακώσουν και να μας νικήσουν, ακόμη και τα μνήματα ανοίγουν για να μας αφήσουν ελεύθερους να επανέλθουμε στο Θεό της Ζωής, στο Θεό της Ανάστασης.
Κοιτάζοντας τον Εσταυρωμένο μπορούμε να αναφωνήσουμε τα λόγια που ψέλνουμε κατά τη διάρκεια της Σταυροπροσκύνησης την Μεγάλη Παρασκευή:
«Τον Σταυρό σου προσκυνούμε, Κύριε,
Και την άγια σου Ανάσταση δοξάζουμε,
Διότι μέσω του Σταυρού δώρισες τη χαρά σε όλο τον κόσμο.
«Ο Χριστός το Πάσχα ημών»
Ο Χριστός αναστήθηκε και μαζί του αναστήθηκε κάθε μορφή θανάτου. Πάσχα σημαίνει πέρασμα από το θάνατο στη ζωή, ένα οριστικό πέρασμα, γι’ αυτό η ζωή δεν μπορεί πια να ανατραπεί και να καταστραφεί. Το Πάσχα είναι η αγγελία που όλοι προσδοκούν, η απάντηση στα πιο δραματικά ερωτήματα που απασχολούν τη ζωή κάθε ανθρώπου, της κάθε εποχής. Ο «Χριστός είναι το Πάσχα μας» διαλαλούν τα λειτουργικά κείμενα κατά τη διάρκεια της πασχαλινής περιόδου. Αυτή τη ζωή που ο Χριστός απόκτησε, αυτός ο ίδιος άφθονα μας τη δωρίζει όπως μας υποσχέθηκε: «Εγώ ήλθα για να έχουν ζωή και να την έχουν άφθονη» (Ιω.10,10).
Ο Dietrich Bonhoeffer, μεγάλος γερμανός θεολόγος και άνθρωπος της πίστης, τον Απρίλιο του 1945, μερικές μέρες πριν τελειώσει ο πόλεμος, καταδικάστηκε από τους Ναζί σε θάνατο. Όταν άνοιξαν την πόρτα του κελιού για τον οδηγήσουν προς την αγχόνη, το πρόσωπό του φωτίστηκε και είπε: «Πορεύομαι προς τη ζωή».
Και εμείς πορευόμαστε προς τη Ζωή. Η ανάσταση του Χριστού είναι και η δική μας ανάσταση, πραγματοποιήθηκε για τον καθένα από εμάς. Αποτελεί μια αφάνταστη δύναμη η οποία απ’ αυτήν τη χαραυγή του πρώτου Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, σαν ένα τεράστιο διαχρονικό τσουνάμι, έφτασε μέχρι σε μας σήμερα. Πολλοί κατά τη διάρκεια των αιώνων, το πίστεψαν και αυτό άλλαξε τη ζωή τους. Εμείς βασίζουμε την πίστη μας στην Ανάσταση στην εμπειρία των Αποστόλων, στα λόγια της Αγίας Γραφής.
Η εμπειρία της Ανάστασης
Κανένας ποτέ δεν μέθυσε μόνο προφέροντας τη λέξη «κρασί», κανένας δεν ζεστάθηκε προφέροντας μόνο τη λέξη «ήλιος». Η Ανάσταση του Χριστού δεν θα γίνει ποτέ το «Πάσχα ΜΟΥ», αν δεν πιστέψω μέσα από τα κατάβαθα της ψυχής μου ότι ο Χριστός είναι πραγματικά ζωντανός και μου έχει «μεταγγίσει» τη ΖΩΗ του, με έκανε συμμέτοχο της αιώνιας Ζωής του.
Εξ’ άλλου, τελώντας την Ευχαριστία, γιορτάζουμε το Πάσχα του Κυρίου, κάθε Κυριακή είναι ακριβώς η «Ημέρα του Αναστημένου Κυρίου». Να γιατί ήδη οι Απόστολοι, όπως και οι πρώτοι χριστιανοί, συγκεντρώνονται για να τελέσουν τη θεία Ευχαριστία. Λαμβάνοντας την Αγία Ευχαριστία, κοινωνώ με τον Αναστημένο Χριστό. Να γιατί οι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν αυτό το ιερό Μυστήριο «Φάρμακο αθανασίας».
Ευχές
Εύχομαι το Πάσχα να μην περιοριστεί μόνο στην ημέρα της γιορτής, αλλά να παραμείνει ενεργό κάθε φορά που θα ξεπερνάμε το φόβο, την απελπισία, κάθε φορά που θα κατρακυλάμε από πάνω μας την ταφόπετρα του θανάτου ώστε και οι άλλοι να βγουν από τους τάφους τους.
Αν ο θάνατος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον Κύριο της ζωής, τότε είναι δυνατό:
-
να μην είναι οι κακίες και ο εγωισμός αυτές που θα πουν την τελευταία λέξη γύρω από τα ανθρώπινα συμβάντα…
-
η αδελφοσύνη και η δικαιοσύνη επιτέλους να επικρατήσουν σε αυτήν τη γη…
-
η ευσπλαχνία και η συγχώρεση να θεραπεύσουν τόσες καταστάσεις που θεωρούνται αγιάτρευτες…
-
αυτή η ανθρωπότητα μας, το νησί μας, η πατρίδα μας να μεταμορφωθούν από τη δύναμη της ανάστασης και από τη ατελείωτη αγάπη του ζωντανού Χριστού και, με τη χάρη του, να πορευθούν προς ένα καλύτερο μέλλον ειρήνης και πραγματικής αγαλλίασης!
Αυτό το εύχομαι σε όλους!
† Ιωάννης Σπιτέρης
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κέρκυρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
Τοποτηρητής Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης
