ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ
προς
Το πλήρωμα της Καθολικής Εκκλησίας
Νάξου- Πάρου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου-Χίου-Μυτιλήνης και Σάμου
Αδελφοί μου και Αδελφές μου, Χριστός Ανέστη!
Με αυτόν τον χαιρετισμό η Εκκλησία αναγγέλλει την παρουσία του Αναστημένου Χριστού μέσα στην ιστορία. Ολόκληρη η σωτηρία συνοψίζεται και πραγματοποιείται σ’ αυτό το γεγονός που βιώνεται στη ζωή και στην αποστολή της Εκκλησίας. Είναι το πιο σημαντικό γεγονός, διότι, όπως χαρακτηριστικά αναγγέλλεται στο Πασχαλινό εγκώμιο που ψέλνεται τη νύκτα της Αναστάσεως, «τι θα ωφελούσε να γεννιόμαστε, αν Εκείνος δεν μας λύτρωνε;».
Με αυτό το πασχαλινό μήνυμά μου επιθυμώ να επικεντρώσω την προσοχή μας σε δύο σημεία, που θεωρώ ότι το φωτίζουν ιδιαίτερα.
Το πρώτο σταθερό σημείο είναι η ιστορικότητα του γεγονότος που πανηγυρίζουμε τις άγιες αυτές ημέρες μέσα από τον λατρευτικό πλούτο που μας προσφέρει η Εκκλησία. Η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα «γεγονός». Ένα αντικειμενικό γεγονός που έγινε μία συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και για το οποίο υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες που το επιβεβαίωσαν. Δεν είναι λοιπόν ούτε ένα σύμβολο ούτε μια απλή κρυφή ελπίδα. Ο Ιησούς εισήλθε πράγματι στη ζωή και της έδωσε μια άλλη διάσταση και μία ιδιαίτερη αξία. Τώρα ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί με την Ανάσταση του Χριστού να βρει τη βαθιά έννοια της προσωπικής του ιστορίας, μέσα από καταστάσεις θλίψης ή ευτυχίας που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα.
Όταν καταλάβει κανείς τη σπουδαιότητα και το μεγαλείο αυτής της αλήθειας της πίστεως, τότε θέτει ήδη σ’ αυτή τη ζωή τη βάση για μια ευτυχία χωρίς τέλος, για μια ζωή στην οποία ο ίδιος ο Θεός σκουπίζει κάθε δάκρυ (Αποκ 21, 4).
Το άλλο σημείο προσφέρεται από το γεγονός ότι ο Αναστημένος είναι ο ίδιος ο Εσταυρωμένος. Μεταξύ Σταυρού και Ανάστασης γίνεται αμοιβαία αναφορά, όπως επιβεβαιώνει ο άγγελος του Κυρίου στις μυροφόρες: «Εσείς ζητάτε τον Ιησού το Ναζωραίο, τον Εσταυρωμένο. Ανέστη δεν είναι εδώ» (Μάρκ 16, 6). Αυτό είναι πολύ σημαντικό, είναι ουσιαστικό για την πίστη μας. Μόνο η ζωή που ακολουθεί το δρόμο που χάραξε ο Εσταυρωμένος φθάνει στην Ανάσταση. Είναι η ζωή που χαρίζει «ο Υιός του ανθρώπου» που παρά τον πόνο και τη σκληρότητα της καρδιάς του ανθρώπου, οδηγεί στο φως της αυγής της Αναστάσεως.
Με αυτή την έννοια η Ανάσταση αντιπροσωπεύει τον τελικό λόγο του Θεού πάνω στο θάνατο και την απαρχή ενός νέου τρόπου ζωής: Αυτόν που χαρακτηρίζεται από την αγάπη που αφήνεται να τραυματιστεί από το πρόσωπο που είναι το αντικείμενο αυτής της αγάπης.
Σε όλες και σε όλους, και ιδιαίτερα σε όσες και σε όσους αυτές τις πασχαλινές ημέρες υποφέρουν στο σώμα και στην ψυχή, εκφράζω τη συμπαράστασή μου. Σκέπτομαι ιδιαίτερα τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους που ζουν μέσα στη μοναξιά τους, τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν κάθε λογής προβλήματα από την κρίση αξιών που οδήγησε στην οικονομική κρίση, τους νέους και τις νέες που ατενίζουν απογοητευμένοι το μέλλον τους. Σε όλους και σε όλες εύχομαι να νιώσουν τη χαρά του Πάσχα του Κυρίου για να γίνει τελικά και Πάσχα δικό μας.
Ας φθάσει αυτή η ευχή μου και σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης.
Τήνος 10/4/2011
Ο Επίσκοπός σας
+Νικόλαος
