ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωαν 16, 33).
Πριν παραδοθεί στους σταυρωτές του, ο Ιησούς αφήνει στους κλονισμένους από φόβο, τρόμο και απόγνωση μαθητές του την τελευταία παρακαταθήκη θεϊκής ελπίδας: «Αυτά σας τα είπα, ώστε ενωμένοι μαζί μου να έχετε ειρήνη. Ο κόσμος θα σας κάνει να υποφέρετε, αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ τον έχω νικήσει τον κόσμο». Ο κόσμος της εποχής του Ιησού δεν διαφέρει από το δικό μας. Και εμείς σήμερα διακατεχόμαστε από θλίψη, φόβο, τρόμο, αγωνία και απόγνωση. Στις γειτονικές χώρες αιματηροί πόλεμοι, συρράξεις με φονικά όπλα, ξεσηκωμοί ολόκληρων λαών, μισαλλόδοξες διώξεις χριστιανών σε κάθε γωνιά της γης, κάνουν ορατό τον κίνδυνο ενός νέου εκτεταμένου και καταστροφικού πολέμου. Αγωνία για τις εξελίξεις στη Λιβύη και στα άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, αγωνία για την ασφάλεια των πολιτών.
Αγωνία και στη χώρα μας με τη σοβαρή οικονομική κρίση, αφού βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας και πτώχευσης, που προκαλεί ολοένα και ευρύτερη κοινωνική ανασφάλεια και μαζική αναταραχή. Δεν μας μένει άλλο παρά η ευχή και η ελπίδα, αφ’ ενός οι εταίροι μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δείξουν αλληλεγγύη και να σταθούν δίπλα μας προς αποφυγήν της καταστροφής, και αφ’ ετέρου οι πολιτικοί μας άρχοντες να συνετιστούν για την πάταξη του παράνομου πλουτισμού, της αισχροκέρδειας, της σπατάλης του δημόσιου χρήματος, για μια τίμια, δίκαιη και με διαφάνεια χρήση του προς όφελος ιδιαίτερα των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων.
Κραυγή αγωνίας για την ασφάλεια των πολιτών, μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, εξ αιτίας της συνεχώς αυξανόμενης εγκληματικότητας και τρομοκρατίας, και για την περιφρούρηση από το επίσημο Κράτος της ζωής, του καθημερινού μόχθου και της περιουσίας του κάθε πολίτη. Κραυγή αγωνίας για τις νέες γενιές των Ελλήνων και το αβέβαιο μέλλον τους. Αλλά κραυγή αγωνίας και για τους εδώ πρόσφυγες και μετανάστες αδελφούς μας, για την τύχη τους στη χώρα μας και την ειρηνική και νομιμόφρονα συμβίωση ανάμεσά μας.
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωαν 16, 33).
Μέσα όμως από αυτές τις κραυγές αγωνίας αναδύεται το φως της Ανάστασης γεμάτο πίστη, ελπίδα, εμπιστοσύνη, και από την καρδιά μας αναβλύζει η ένθεη προσευχή στον Κύριό μας να μην αφήσει απροστάτευτο και στο έλεος της αυτοκαταστροφής τον κόσμο που Αυτός ο Ίδιος δημιούργησε. Ο Αναστημένος Χριστός, Θεός της αγάπης και της ειρήνης νίκησε το θάνατο και είναι ισχυρότερος των ισχυρών του κόσμου τούτου. Πολλά είναι τα σημεία και δείγματα της θεϊκής παντοδυναμίας και αγάπης του.
Καμιά ανθρώπινη δύναμη, καμιά κακία, κανένας θάνατος δεν μπόρεσαν, δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να κρατήσουν στον τάφο τη θεϊκή παντοδυναμία. Ο άπειρος Θεός έπλασε τον κόσμο, Αυτός τον κυβερνά και τον κατευθύνει προς νέους ουρανούς και νέα γη, μέσα στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας. Ο Σταυρωμένος και Αναστημένος Χριστός είναι η μόνη ελπίδα μας. Κάθε Γολγοθάς, κάθε σταυρός στην προσωπική και συλλογική μας ζωή οδηγεί στην ανάσταση! Όπως στην εποχή του Χριστού και στις χιλιετίες που ακολούθησαν, έτσι και σήμερα οι διάδοχοι του Ηρώδη, του Καϊάφα και του Πιλάτου αγωνίζονται με κάθε τρόπο να κρατήσουν το Θεάνθρωπο Χριστό μέσα στον τάφο, να διώξουν τη θεϊκή παρουσία από την ανθρώπινη ιστορία, να εξαλείψουν τη θεϊκή χάρη από κάθε ανθρώπινη καρδιά, να ματαιώσουν κάθε ελπίδα στην ανθρωπότητα και τον άνθρωπο!
Με τη δύναμη του Αναστημένου Χριστού, με το φως, τη χαρά και την ειρήνη , ο ταραγμένος άνθρωπος της εποχής μας, ο κάθε χριστιανός καλείται να διεξάγει τον «καλόν αγώνα». Πάσχα σημαίνει μετάβαση, δηλαδή «πέρασμα» από τον κόσμο της διχόνοιας, της αδικίας, της βίας, του μίσους, της κακίας, της αμαρτίας, στο νέο κόσμο της αγάπης, της ειρήνης και της συμφιλίωσης με το Θεό και τους συνανθρώπους σε όποια φυλή, κράτος η θρησκεία κι αν ανήκουν.
Με αυτές τις σκέψεις ας γιορτάσουμε το Πάσχα ως χριστιανοί και μαθητές του Αναστημένου Χριστού. Θερμή λοιπόν σήμερα η πασχαλινή προσευχή και ευχή μας να επιστρέψει στη ζωή μας, στα σπίτια μας, στις οικογένειες, στις κοινωνίες, ανάμεσα στις θρησκείες, στους λαούς και τους κυβερνήτες τους, η παρουσία του Θεού, για να αναστηθούμε όλοι πνευματικά μαζί Του.
Απευθύνω τις πασχαλινές ευχές μου ιδιαίτερα στους Ιερείς της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας, τους συνεργάτες τους και τους πιστούς των ενοριών μας της «Αγίας Τριάδας» στην Αθήνα, και «των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου» στα Γιαννιτσά Μακεδονίας, της ενορίας της «Παναγίας της Ελπίδος» των Καθολικών Ιρακινών Χαλδαίων και της κοινότητας του «Αγίου Νικολάου» των Καθολικών Ανατολικών Ουκρανών και των Καθολικών Ρουμάνων που κατοικούν στη χώρα μας, στις Αδελφές της Ι. Μονής «Παμμακαρίστου Θεοτόκου», στις Μικρές Αδελφές του Ιησού στα Γιαννιτσά, στις Αδελφές Βασιλειανές Ουκρανές Μοναχές, στα παιδιά του Ουκρανικού Σχολείου, στα παιδιά του Κατηχητικού και τους νέους και νέες των Ιρακινών, στο Σύνδεσμο των Ελληνίδων Καθολικών Κυριών, στους υπεύθυνους, τους συνεργάτες, τους εθελοντές, τους εργαζομένους και τροφίμους των Ιδρυμάτων μας, του Ιδρύματος «για το Παιδί» Νέας Μάκρης, του Οίκου Φροντίδας ηλικιωμένων «Η Βηθανία» Νέας Μάκρης, του Νοσοκομείου «Παμμακάριστος», της «Κάριτας Θείας Προνοίας», στα εργαζόμενα κορίτσια και τις φοιτήτριες της «Εστίας Θείας Προνοίας», στον ανεξάρτητο ιδιωτικό Σύλλογο της «Κατ’ οίκον νοσηλείας» που φέρει το όνομα της «Παμμακαρίστου» και στον Διευθυντή, τους συντάκτες, τους συνεργάτες και ανταποκριτές της εφημερίδας «ΚΑΘΟΛΙΚΗ».
Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη !
