Πασχαλινό Μήνυμα
του σεβασμιοτάτου Σεβαστιανού
αρχιεπισκόπου Καθολικών Αθηνών
Αδελφοί μου, Χριστός ανέστη! Αλληλούια!
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού, την οποία πανηγυρίζομε σήμερα, δεν αποτελεί συμπέρασμα των μαθητών από τα λόγια του ή στοχασμό φιλοσοφικό. Είναι ιστορικό γεγονός!
Μας διηγείται ο απόστολος Ιωάννης ότι την Κυριακή το πρωί, όταν έφθασαν στον τάφο του Ιησού να δουν τι συμβαίνει, οι απόστολοι είδαν «να βρίσκονται οι πάνινες λουρίδες στο έδαφος… και το σουδάριο, με το οποίο του είχαν δέσει το κεφάλι, βρισκόταν σε μια μεριά τυλιγμένο χωριστά» (Ιω 20,6-7).
Διαπίστωσαν δηλαδή ότι το σώμα του Ιησού δεν έλειπε μαζί με τα νεκρικά περιτυλίγματα, σαν να το είχαν κλέψει κάποιοι βιαστικά, αλλά σαν να σηκώθηκε ο ίδιος από τον θάνατο, έβγαλε από πάνω του τα περιτυλίγματα και βγήκε από τον τάφο. Όταν ξεψύχησε ο Ιησούς πάνω στον σταυρό, είχε βγει η ψυχή του, και το σώμα του, που είχε μείνει χωρίς ζωή, το ενταφίασαν. Τώρα που θα έπρεπε να αρχίζει η σήψη του νεκρού, επανήλθε η ψυχή, ενώθηκε με το σώμα του, και ο Ιησούς βγήκε από τον τάφο, νικητής του θανάτου και της φθοράς, ζωντανός και ολοκληρωμένος άνθρωπος, σε μια νέα κατάσταση, καλύτερη από την προηγούμενη.
Μαρτυρεί πράγματι ο απόστολος Πέτρος στον ειδωλολάτρη αξιωματικό Κορνήλιο, ο οποίος τον κάλεσε για να ακούσει λόγια ζωής: «Εμείς είμαστε μάρτυρες όσων έπραξε… Τον θανάτωσαν στον σταυρό. Ο Θεός όμως την τρίτη ημέρα τον ανέστησε… Εμείς φάγαμε και ήπιαμε μαζί του μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς» (Πρ. 10,39-41).
Εννοεί ο απόστολος ότι, όπως είναι ιστορικά γεγονότα τα έργα του Ιησού αλλά και ο σταυρικός του θάνατος, άλλο τόσο ιστορικό γεγονός είναι η ανάστασή του, διότι «εμείς φάγαμε και ήπιαμε μαζί του μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς». Ένα φάντασμα δεν τρώει και δεν πίνει, μόνο ένας ζωντανός άνθρωπος τρώει και πίνει, όπως τον είδαμε να κάνει επανειλημμένα μαζί μας μετά την ανάστασή του.
Η Ανάσταση του Ιησού, λοιπόν, είναι ιστορικό γεγονός. Και όπως είχαν δώσει μαρτυρία οι προφήτες, έτσι βεβαιώνομε και εμείς, λέει ο Πέτρος, ότι με την ανάσταση του Ιησού «καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν θα λάβει άφεση αμαρτιών» (Πρ. 10,43). Όποιος πιστεύει επομένως στον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό, γίνεται άνθρωπος με μια νέα ζωή μέσα του, την αιώνια ζωή του αναγεννημένου, την οποία θα διατηρήσει και μετά τον θάνατό του, για να συμμετάσχει στην οριστική αιώνια ζωή των αναγεννημένων τέκνων του Θεού.
Όλα αυτά όμως αλλάζουν ριζικά την επίγεια ζωή εκείνου που πιστεύει. Μας λέει πράγματι ο απόστολος Παύλος: «Καθαρίστε το παλαιό προζύμι, ώστε να γίνετε νέο ζυμάρι» (Α’ Κορ. 5,7). Τι σημαίνει αυτό;
Ο Ιουδαϊκός λαός τη νύχτα του Πάσχα, και επομένως ο Ιησούς με τους αποστόλους τη Μεγάλη Πέμπτη, αλλά και οι πρώτοι χριστιανοί, το ψωμί που έτρωγαν, το ετοίμαζαν άζυμο, χωρίς μαγιά από προηγούμενη ζύμωση. Έτσι συμβόλιζαν τη νέα ζωή την οποία άρχιζαν κατά τη νύχτα του Πάσχα, μια ζωή άσχετη προς την προηγούμενη κακία και τον θάνατο και τη φθαρτότητα.
Γι’ αυτό μας προσκαλεί σήμερα: «Καθαρίστε το παλαιό προζύμι, ώστε να γίνετε νέο ζυμάρι». Δεν γιορτάζομε μόνο του Χριστού την ανάσταση. Είναι ανάγκη να βιώσομε και μια δική μας ανάσταση, ένα πέρασμα από το παλαιό στο νέο, δηλαδή από «την κακία και την πονηρία», «στην ειλικρίνεια και την αλήθεια».
Η μετάνοιά μας για το παρελθόν μας, και η αναγέννησή μας σε έναν νέο τρόπο ζωής, δείχνει την πνευματική μας ανάσταση εδώ στη γη, και εγγυάται την ανάστασή μας όταν ο Χριστός θα ξανάρθει.
«Ας εορτάζομε λοιπόν ενωμένοι με τον Κύριο», όπως μας προέτρεψε η Εκκλησία σήμερα, πριν από το Ευαγγέλιο!
Χριστός ανέστη! Αλληλούια!
† Σεβαστιανός
Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών
Αποστολικός Τοποτηρητής Ρόδου
