ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2019
Ο ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΠΑΡΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
Όλα άρχισαν αυτήν «την πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο… κι ενώ ήταν σκοτεινά» (Ιω. 20, 1), και η Μαρία η Μαγδαληνή είδε τον τάφο του Ιησού άδειο.
Εμείς και φέτος θα επαναλάβουμε άπειρες φορές, κατά τη διάρκεια της Πασχαλινής Περιόδου, «Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη!». Για πολλούς, όμως, η Ανάσταση του Ιησού παραμένει σε μια σκοτεινή ζώνη και ο τάφος του πεισματικά άδειος. Για να γιορτάσουμε το Πάσχα ως πραγματικοί χριστιανοί, χρειάζεται να συνοδέψουμε τον Απόστολο Ιωάννη και να μπούμε μαζί του μέσα στο μνήμα, και όπως αυτός, να «δούμε και να πιστέψουμε, ότι ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς» (Ιω. 20, 8-9).
Οι γιορτές έρχονται κάθε χρόνο ακριβώς για αυτό, ώστε και εμείς «να δούμε και να πιστέψουμε». Το μνήμα παραμένει για πάντα άδειο αλλά δεν υπάρχει πια σκοτάδι, ένα φως έλαμψε σε αυτά τα πρώτα χαράματα της Ανάστασης. Τη νύχτα της Πασχαλινής Αγρυπνίας ψάλλουμε: «Αυτή είναι η νύκτα για την οποία γράφηκε: η νύκτα θα λάμψει σαν ημέρα, η νύκτα είναι ο φωτισμός της χαράς μας».
Χρειάζεται κάθε χρόνο να υπενθυμίζουμε το πραγματικό νόημα αυτής της εορτής των εορτών. Πάσχα σημαίνει: Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, άρα είναι ολοζώντανος ανάμεσά μας. Την Κυριακή του Πάσχα στον Αντίφωνα κατά την είσοδο του ιερέα, ο Ιησούς λέει στην Εκκλησία του: «Αναστήθηκα και είμαι μαζί σου». Αυτή η παρουσία είναι σαν «χάδι του Αγαπημένου μέσα στο σκοτάδι» (Ernesto Cardenal). Ο χριστιανισμός δεν είναι κυρίως ένα σύνολο από αφηρημένες αλήθειες και ένας κώδικας ηθικής συμπεριφοράς, αλλά πρωτίστως είναι ένα ολοζώντανο πρόσωπο με τον οποίο μπορώ να κοινωνήσω και να αγαπήσω: Είναι ο Αναστημένος Χριστός ανάμεσά μας.
Πιστεύω, σημαίνει να αναγνωρίσω τη δύναμη του Θεού και να αποδεχθώ αυτό το απίστευτο γεγονός: αυτός ο Ιησούς που σταυρώθηκε και πέθανε, ζει και μας καλεί να έχουμε μια προσωπική σχέση μαζί του. Πράγματι, ενώ στην επίγεια ζωή του η ανθρώπινη παρουσία του Ιησού ήταν περιορισμένη σε ένα συγκεκριμένο τόπο με μόνο συγκεκριμένες παρουσίες ανθρώπων, τώρα μετά την Ανάστασή του, όχι μόνο ως Θεός είναι παρών παντού, αλλά και ως άνθρωπος, και αυτή η παρουσία του γεμίζει το σύμπαν, την ύπαρξη κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι το χαρμόσυνο άγγελμα του Πάσχα, ο Χριστός είναι περισσότερο παρών σε καθένα από εμάς, παρά απ’ ότι με τους Αποστόλους στην επίγεια ζωή του. Βέβαια εμείς σήμερα δεν τον βλέπουμε με τα μάτια μας, ωστόσο υπάρχουν σημεία που φανερώνουν την ευεργετική για εμάς παρουσία Του. Είναι καλό να θυμηθούμε αυτά που διδάσκει η Β’ Σύνοδος του Βατικανού για αυτήν την παρουσία: «Ο Χριστός είναι πάντοτε παρών μέσα στην Εκκλησία του και ειδικότερα στις λειτουργικές πράξεις… και ιδιαίτερα στην Αγία Ευχαριστία. Είναι παρών με την χάρη του στα θεία Μυστήρια, σε σημείο που όταν ένας βαπτίζεται είναι ο ίδιος ο Χριστός που βαπτίζει. Είναι παρών στο λόγο του εφόσον ο ίδιος μιλάει όταν στην Εκκλησία διαβάζεται η Αγία Γραφή. Τέλος είναι παρών όταν η Εκκλησία προσεύχεται και αινεί, αυτός που υποσχέθηκε: ‟όπου βρίσκονται συναγμένοι δύο ή τρείς στο όνομά μου εκεί είμαι και ανάμεσά τους” (Μτ. 18, 20)» (Διάταξη για τη Θεία Λατρεία, αρ. 7).
Εξάλλου τα τελευταία λόγια του Ιησού στους Αποστόλους πριν την Ανάληψή του, ήταν: «Θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου» (Μτ. 28, 20).
Με πιο απλά λόγια μπορούμε να πούμε πως το Πάσχα γιορτάζουμε τη συνεχή παρουσία του Αναστημένου Χριστού ανάμεσά μας. Μόνο αν έχουμε μια βαθειά προσωπική σχέση με τον Χριστό, θα αντιληφθούμε αυτήν την παρουσία του. Ο ίδιος μας επιβεβαιώνει: «Δες με, στέκομαι μπροστά στην πόρτα και χτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και μ’ ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του, κι αυτός μαζί μου» (Αποκάλυψη, 3, 20). Μπορούμε να πούμε με όλη μας τη δύναμη: «Αυτός είναι η δύναμή μου, η ελπίδα μου και η χαρά μου, μόνο αυτόν εμπιστεύομαι διότι αυτός είναι ο Κύριος της Ζωής και της Αγάπης;». Μόνο έτσι θα έχει νόημα ο πασχαλινός χαιρετισμός: «Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!».
Σε έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο εγωισμός, το ψέμα, η αδικία, η εκμετάλλευση, ο αφάνταστος πόνος και η δυστυχία σε εκατομμύρια συνανθρώπων μας, σε ένα κόσμο στον οποίο έχουν ανατραπεί όλες οι ηθικές αξίες, σε αυτόν τον κόσμο στον οποίο πολλοί έχουν διώξει τον Θεό, ή ζουν σαν ο Θεός να μην υπήρχε, αυτός ο κόσμος έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ αυτής της Παρουσίας του Αναστημένου Χριστού. Αυτή η αναγκαιότητα φέρει βαθιά τη σφραγίδα της χριστιανικής ελπίδας: Ο χριστιανός πιστεύει ότι το Πνεύμα του αναστημένου Κυρίου δεν έχει αφήσει από τα χέρια του την ιστορία, και ότι αυτή βαδίζει προς την εκπλήρωσή της και όχι προς την καταστροφή της. Δεν πρόκειται για μια απλοϊκή αλλά για μια αναστάσιμη ανάγνωση της ιστορίας.
Η Ανάσταση του Ιησού και η συνεχής παρουσία του ανάμεσά μας, αποτελεί την απάντηση του Θεού στην κακία των ανθρώπων, αλλά και στην απελπισμένη αναζήτηση της αληθινής ζωής, της αληθινής αγάπης, στο ξεπέρασμα της μοναξιάς. Ο αναστημένος Ιησούς παραμένει το απλωμένο χέρι του Θεού σε εμάς τους αμαρτωλούς, για να μας γεμίσει με την αγάπη του, την παρηγοριά του, την συγχώρησή του.
Η παρουσία του Αναστημένου Χριστού μεταμορφώνει τα πάντα: το φως νικά το σκοτάδι, η ζωή νικά το θάνατο, η αγάπη νικά το μίσος. Αυτός αντιπροσωπεύει, για όποιον τον δέχεται με πίστη, το οριστικό «ναι» του Θεού στις προσδοκίες του ανθρώπου, την ιστορική επαλήθευση της δυνατότητας του ανθρώπου να πραγματοποιήσει «μια θεϊκή ύπαρξη». Τελικά, στον Αναστημένο ξεκαθαρίζεται το νόημα του μόχθου και του πόνου, της αγάπης και της απογοήτευσης, της φιλίας και της βίας, της ζωής και του θανάτου, του παρόντος και του μέλλοντος. Στον Αναστημένο Ιησού Χριστό ο Θεός λέει στον άνθρωπο με κατανοητό και πιστευτό τρόπο πώς ζούμε και γιατί ζούμε, ποιος ο σκοπός της ιστορίας, προς ποία κατεύθυνση πορεύονται οι λαοί.
Γι’ αυτό το φετινό Πάσχα η ευχή μου είναι να αφήσουμε τον Αναστημένο Ιησού, ολοζώντανο και παρών ανάμεσά μας, να φωτίσει το σκοτάδι της ζωής μας. Η αγγελία της Ανάστασής του να διαλύσει το σκοτάδι και να νικήσει τη θλίψη, την απογοήτευση και την αβεβαιότητα και να γευθούμε την αυγή ενός καινούργιου κόσμου, δικαιοσύνης, αδελφοσύνης και ειρήνης. Να ερμηνεύσουμε την ιστορία της ζωής μας και εν γένει της ανθρωπότητας, με όλα τα βάσανα και τις κάθε λογής ήττες, έχοντας ως αφετηρία την ελπίδα που αναδύεται από την Ανάσταση του Κυρίου. Διότι αυτός είναι ο Κύριος της ιστορίας. Aς μας πλημμυρήσουν όλους η αγαλλίαση, η γαλήνη και η αγάπη που πηγάζουν από την μυστηριώδη Παρουσία του Αναστημένου Χριστού ανάμεσά μας. Όλα αυτά τα συναισθήματα ας τα μοιραστούμε με όσους τα έχουν περισσότερο ανάγκη: με τους ηττημένους αυτού του κόσμου, με τους κακοποιημένους μικρούς αδελφούς μας, με τους φτωχούς, με τους αρρώστους, με τους πρόσφυγες.
Ας μας συνοδέψουν τα απλοϊκά, αλλά τόσο αληθινά λόγια μιας παλαιάς καντάτας του J. S. Bach:
«Έστειλε ο Θεός στον κόσμο
Τον Υιό Του για να σταυρωθεί
Να φορτωθεί Αυτός τα βάσανά μου.
Μα ο άδειος τάφος μαρτυρεί:
Ο Σωτήρας μου Ζει.
Επειδή Αυτός Ζει και εγώ θα ζήσω
Με ελπίδα πάντα στην καρδιά
Επειδή Αυτός κρατά στα χέρια Του το μέλλον μου
Για αυτό η ζωή αξίζει, επειδή Αυτός ζει.
Κι όταν μια μέρα εκεί θα φτάσω,
Στην άλλη όχθη της χαράς
Ω! Τότε θα τον αντικρύσω
Αναστημένο δοξασμένο βασιλιά».
+ Ιωάννης Σπιτέρης
Καθολ. Αρχιεπίσκοπος
