Ο Αρχιεπίσκοπος Vincenzo Paglia, πρόεδρος της Ποντιφικής Ακαδημίας για τη Ζωή, επέκρινε την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συμπεριλάβει την πρόσβαση στην άμβλωση στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ ως “πολιτισμικά ένα βήμα προς τα πίσω”, λέγοντας ότι δίνει προτεραιότητα στο προσωπικό συμφέρον έναντι της κοινωνικής ευημερίας.
Η άμβλωση είναι ένα βήμα πιο κοντά στο να συμπεριληφθεί στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Η ψηφοφορία της Πέμπτης (11/04/24) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας, η οποία ήταν η πρώτη χώρα της ΕΕ που αναγνώρισε συνταγματικά το δικαίωμα στην άμβλωση, προκάλεσε συζητήσεις μεταξύ των 27 κρατών μελών. Δεδομένης της απαίτησης για ομόφωνη συναίνεση προκειμένου να συμπεριληφθεί μια τέτοια διάταξη στον Χάρτη, η ψηφοφορία παραμένει σε μεγάλο βαθμό συμβολική.
Την αντίθεση και την απογοήτευσή της εξέφρασε άμεσα η COMECE, η Επιτροπή των Συνόδων των Καθολικών Ιεραρχιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποστηρίζει ότι το θεμελιώδες δικαίωμα είναι η ζωή και όχι η άμβλωση, καθώς απορρίπτει τους πιο ευάλωτους.
Την άποψη αυτή επανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Vincenzo Paglia, Πρόεδρος της Ποντιφικής Ακαδημίας για τη Ζωή, ο οποίος δήλωσε στο Vatican News ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έρχεται σε σύγκρουση με την προστασία των δικαιωμάτων των πιο αδύναμων, όπως τα αγέννητα παιδιά.
Ερώτηση: σεβασμιότατε Paglia, ποια είναι η άποψή σας για την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Τη βλέπω ως μια καθαρά ιδεολογική κίνηση με την αρνητική έννοια του όρου. Είναι δύσκολο να αγνοήσουμε τη δυσχερή θέση των γυναικών, ειδικά καθώς πολλές μπορεί να ζητούν αμβλώσεις από απόγνωση, αλλά αυτό που είναι ανησυχητικό είναι η πλήρης αδιαφορία για τα δικαιώματα των αγέννητων.
Αυτό, για μένα, σηματοδοτεί μια σημαντική πολιτισμική οπισθοδρόμηση, που υπονομεύει τις κοινωνικές μας αξίες. Είναι ένα βήμα προς τα πίσω, όχι προς τα εμπρός, και αγνοεί την αρχή της διασφάλισης των δικαιωμάτων όλων, ιδιαίτερα των πιο αδύναμων, που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Είναι λανθασμένο να υπερασπίζεται κανείς τα δικαιώματα του ενός μέρους, ενώ παραμελεί τα δικαιώματα και των δύο.
Ερ: Επομένως, ποια νοοτροπία αντανακλά αυτή η ψηφοφορία;
Αντικατοπτρίζει μια έντονα ατομικιστική νοοτροπία που δεν αναγνωρίζει τις πραγματικότητες της ζωής.
Η εγκυμοσύνη περιλαμβάνει δύο ζωές, ωστόσο η έμφαση αποκλειστικά στα ατομικά δικαιώματα, εις βάρος των υποχρεώσεων προς τους άλλους, μας οδηγεί σε ένα θλιβερό μονοπάτι.
Είναι ζωτικής σημασίας να στηρίξουμε ολοκληρωμένα τις εγκύους γυναίκες, διασφαλίζοντας την αξιοπρέπεια, τα εργασιακά τους δικαιώματα και την πλήρη έκφρασή τους.
Ερ: Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει μια συγκεκριμένη ιδεολογία, όπως υποστηρίζουν οι Ευρωπαίοι επίσκοποι;
Αναμφίβολα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αντίθεση στην άμβλωση δεν περιορίζεται στον καθολικισμό. Το ερώτημα καταλήγει στο κατά πόσον τα αγέννητα παιδιά θεωρούνται ζωή. Αν ναι, ποιο δικαίωμα έχουμε να τις τερματίσουμε;
Αν και οι αντιπαραθέσεις είναι αναπόφευκτες, η πλήρης περιφρόνηση των δικαιωμάτων των αγέννητων προς όφελος άλλων, ιδίως όταν αυτά δεν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους, αποτελεί πολιτισμική οπισθοδρόμηση. Πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στη ζωή σε όλες τις μορφές και τις πτυχές της, ιδίως σε εκείνες των πιο ευάλωτων ατόμων.
Ερ: Παρόλο που αυτή η ψηφοφορία μπορεί να μην έχει άμεσες νομοθετικές συνέπειες, στέλνει ένα ανησυχητικό μήνυμα, σωστά;
Απολύτως. Δεν πρόκειται απλώς για ένα νομοθετικό ζήτημα, αλλά για ένα βαθιά ριζωμένο πολιτισμικό πρόβλημα. Η εμμονή μας με τα ατομικά δικαιώματα κινδυνεύει να διαβρώσει την αίσθηση της διασύνδεσης και της συλλογικής ευθύνης απέναντι στη ζωή.
Η προσέγγιση της Μητέρας Τερέζας, η οποία προέτρεπε τις έγκυες γυναίκες να επιλέξουν τη ζωή και προσέφερε υποστήριξη, αποτελεί παράδειγμα για την ανάγκη στροφής προς μια κουλτούρα ενότητας και αλληλεγγύης. Αυτή η ψηφοφορία δεν είναι απλώς μια πολιτική επιλογή- αμφισβητεί τη θεμελιώδη αντίληψή μας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινοτική ευημερία.
