24η ΚΥΡΙΑΚΗ του Έτους, γ’ κύκλος
Στη γη, γίνεται ΧΑΡΑ;
Δύο παραβολές ακούσαμε από τον Ιησού Χριστό: για το χαμένο πρόβατο και τη χαμένη δραχμή. Κοινό στοιχείο: η χαρά του Θεού και των αγγέλων του, ακόμη και για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, και αλλάζει ζωή και σώζεται!
Τι προκάλεσε αυτές τις παραβολές του Χριστού; Ήταν η εσφαλμένη νοοτροπία των φαρισαίων και των γραμματέων! Αυτοί οι θρησκευόμενοι άνθρωποι και θεολόγοι, θεωρούσαν ότι όταν κάποιος συναναστρέφεται έναν αμαρτωλό, συμμετέχει στην αμαρτία του αμαρτωλού, και γίνεται κι αυτός αμαρτωλός.
Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι αν κάποιος συναναστρέφεται έναν με κακή συμπεριφορά, βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο να επηρεαστεί και να παρασυρθεί στην κακή συμπεριφορά. Πρέπει λοιπόν να προσέχει ποιους συναναστρέφεται, και να παίρνει τα μέτρα του για να μην επηρεαστεί.
֍ ֍ ֍
Η προφύλαξη του εαυτού μας, όμως, είναι μόνο η μισή αλήθεια.
Η άλλη είναι η φροντίδα και η αγάπη μας για τον πλησίον. Αυτός που δεν ακολουθεί τον δρόμο του Θεού, κινδυνεύει να μείνει εκεί, και τελικά να μη σωθεί. Εγώ, άραγε, που συμμορφώνομαι με το θέλημα του Θεού, θα πρέπει να είμαι τόσο εγωιστής, ώστε να σκέπτομαι μόνο τον εαυτό μου; ή μήπως πρέπει να ενδιαφερθώ και για τη σωτηρία του πλησίον μου;
Άλλωστε, εκείνος που θα κρίνει τους άλλους αλλά και εμένα, δεν είμαι εγώ, αλλά ο Θεός. Με ποιο δικαίωμα εγώ θεωρώ ότι ο άλλος, ο αμαρτωλός, είναι από τώρα χαμένος; Γιατί πρέπει να τον περιφρονώ, να τον φοβάμαι και να τον αποφεύγω; Δεν πρέπει να τον πλησιάσω και να τον βοηθήσω να μετανοήσει και να αλλάξει, για να σωθεί;
֍ ֍ ֍
Πόσες φορές έχω ακούσει ότι κάποιος ΔΕΝ πήγαινε στην εκκλησία. Μια μέρα πήγε, και τότε ένας πέταξε το δηλητήριο της κατάκρισης: «ήρθε το αλειτούργητο κάντρο», «φούρνος βούλησε». Και φυσικά ο άλλος δεν ξαναπήγε στην εκκλησία!
Τι έδειξε ο άνθρωπος της εκκλησίας που είπε αυτά τα λόγια; Ότι αγαπάει όσους ΔΕΝ έρχονται στην εκκλησία; Όχι ασφαλώς. Δείχνει ότι θεωρεί τον εαυτό του σωστό, και τους άλλους τους κατακρίνει και τους καταδικάζει, και ασφαλώς δεν τους αγαπάει.
֍ ֍ ֍
Στις παραβολές με το βοσκό που αναζητάει το χαμένο πρόβατο, και με τη γυναίκα που ψάχνει τη χαμένη δραχμή, ο Χριστός μας λέει ότι δεν πρέπει να κρίνομε τον άλλο και να τον κατηγορούμε και να τον κουτσομπολεύομε, αλλά να ενδιαφερόμαστε για τη σωτηρία του.
Μας λέει επίσης ότι αν προσπαθήσομε να τον βοηθήσομε να επιστρέψει, και το πετύχομε, τότε θα νιώσομε μεγάλη χαρά: «Τέτοια χαρά υπάρχει και στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί».
Όταν όμως μας λείπει η αγάπη, OYTE θα ενδιαφερθούμε, OYTE θα νιώσομε χαρά, διότι δεν θα κερδίσομε κανένα: θα μείνομε κλεισμένοι στην αυτάρκεια, στον εγωισμό και την υπερηφάνειά μας.
֍ ֍ ֍
Όμως, μου κάνει εντύπωση σήμερα, αυτό που μας λέει ο απόστολος Παύλος για τον εαυτό του.
Εγώ – μας λέει – ήμουν βλάσφημος κατά του Χριστού, και διώκτης των χριστιανών, και υβριστής της χριστιανικής πίστεως. Δηλαδή ήμουν τυφλός και αμαρτωλός, ενώ τώρα είμαι απόστολος του Χριστού τον οποίο έβριζα, και κηρύττω την πίστη στον Χριστό την οποία καταπολεμούσα.
Πώς έγινε αυτή η αλλαγή;
Ο Χριστός, ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς – τους οποίους εμείς συχνά κατηγορούμε και κατακρίνομε και περιφρονούμε. Για να δείξει λοιπόν ο Χριστός ότι ήρθε για να σώσει τους αμαρτωλούς, γι’ αυτό το λόγο ελέησε πρώτα εμένα τον διώκτη Παύλο, και μου έδωσε άφθονη τη χάρη του. Είδα το σφάλμα μου, και μετανόησα, και πίστεψα, και άλλαξα ζωή.
Και έπειτα μου ανέθεσε τη διακονία του Ευαγγελίου: με κάλεσε να κηρύττω το Ευαγγέλιο της σωτηρίας. Τόσο πολύ χάρηκε ο Χριστός για μένα, το χαμένο πρόβατο, ώστε με συμφιλίωσε με τον Θεό Πατέρα Του, και μου ανέθεσε να διαδώσω το Ευαγγέλιο.
Τόσο ανοιχτός είναι ο Ιησούς Χριστός, τόσο πολύ αγαπάει τα χαμένα πρόβατα, όσους έχουν αμαρτήσει βαριά και κινδυνεύουν, εάν μείνουν αμετανόητοι, να καταδικαστούν για πάντα.
Ο Χριστός αγαπάει τους αμαρτωλούς, δεν αγαπάει την αμαρτία τους. Γι’ αυτό τους συναναστρέφεται για να τους σώσει.
֍ ֍ ֍
Το δίδαγμα, αδελφοί μου και αδελφές μου, δεν είναι μόνο να μην κρίνομε και να μην καταδικάζομε όποιον νομίζομε ότι έχει σφάλει, αλλά κυρίως να εξετάσομε μήπως και ΕΜΕΙΣ είμαστε ή κινδυνεύομε να γίνομε χαμένα πρόβατα, με κίνδυνο να χάσομε για πάντα την αιώνια ζωή.
Τι θα κάνομε λοιπόν; Θα προσπαθούμε να διώχνομε από τη σκέψη την αμαρτία μας, για να μη μας ελέγχει η συνείδηση και στενοχωριόμαστε; Ή θα εκμεταλλευτούμε τη χάρη που μας δίνει ο Θεός, όσο είμαστε πάνω στη γη, για να μετανοήσομε και να σωθούμε;
Όποιος βρίσκεται σε μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση αμαρτίας, καλείται σήμερα από τον Χριστό να μη διστάζει, να μη φοβάται, αλλά να μετανοήσει, να πάρει το θάρρος να εξομολογηθεί, και να αλλάξει ζωή για να σωθεί και να λάβει την αιώνια ζωή.
Και τότε «μεγάλη χαρά θα γίνει στον ουρανό» γι’ αυτόν που μετανοεί!
Αγαπητέ Δημήτρη, ο Κύριος σού έκανε ένα μεγάλο δώρο: σε κάλεσε να συνεργαστείς μαζί του, και να γίνεις απόστολος της αγάπης του, όπως έκανε με τον Παύλο.
Οι ανώτεροί σου σε κρίνουν άξιο να γίνεις δεκτός για να χειροτονηθείς στο μέλλον διάκονος και έπειτα πρεσβύτερος.
Πρόσεξε: ο απόστολος Παύλος, πρώτα ένιωσε ότι δεν άξιζε το έλεος του Χριστού, και τότε ένιωσε ευγνωμοσύνη για το μεγάλο δώρο της ιεραποστολής. Και το εξάσκησε με ευγνωμοσύνη και γι’ αυτό με γενναιοδωρία.
Ο Κύριος να σου δώσει τα ίδια αισθήματα και τον ίδιο ζήλο! ●●●
