Η Σύνοδος για τους νέους ολοκληρώθηκε και η ενέργειά της ήδη διαχέεται στην ανά τον κόσμο Εκκλησία. Ζητήσαμε από τον επίσκοπο Σύρου-Θήρας-Κρήτης σεβασμιότατο π. Πέτρο, ο οποίος συμμετείχε στις εργασίες της Συνόδου, να μας μιλήσει για την εμπειρία της συμμετοχής του, για τους νέους, για την Εκκλησία του αύριο. Η συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον…
Να πούμε δύο πράγματα για το θέμα της Συνόδου: «Νέοι, Πίστη και Διάκριση της Κλήσης», της προσωπικής κλήσης. Έχουμε δύο εκκλησιαστικούς όρους: Διάκριση και Κλήση.
Πράγματι είναι δύο οι εκκλησιαστικοί όροι: η διάκριση και η κλήση. Ο ένας, η «κλήση», είναι πολύ γνωστός, είναι το κάλεσμα που λαβαίνουμε από το Θεό, για να τον ακολουθήσουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ενώ όταν στην Εκκλησία λέμε «διάκριση», εννοούμε αυτή τη διεργασία μέσα από την οποία κάποιος συνειδητοποιεί πώς πρέπει να πορευτεί στη ζωή του και ποιον δρόμο τον καλεί ο Θεός να ακολουθήσει. Η διάκριση λοιπόν είναι αυτή η πορεία που ακολουθεί ένας νέος, αλλά και ένας λιγότερο νέος, όταν θέλει πραγματικά να διακρίνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει, για ποιο λόγο ο Θεός τον καλεί και ποιος ο σκοπός της ζωής του, ώστε να είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Ο άνθρωπος, όταν ανακαλύψει το θέλημα του Θεού, τότε αισθάνεται πραγματικά ολοκληρωμένος και η ζωή του είναι ευτυχισμένη. Σε ό,τι αφορά το θέμα της κλήσης, θα έλεγα ότι και εγώ εντυπωσιάστηκα σε αυτή τη Σύνοδο, επειδή ενώ συνήθως όταν αναφερόμαστε στην κλήση εννοούμε πως κάποιος είναι καλεσμένος να γίνει ιερέας, μοναχός ή μοναχή, οι Συνοδικοί Πατέρες αλλά και γενικότερα όλοι οι συμμετέχοντες, είδαν τον όρο με την πιο πλατιά του έννοια. Υπογραμμίστηκε πως όλοι οι άνθρωποι είναι καλεσμένοι από τον Θεό να τον ακολουθήσουν και το κάλεσμα αφορά τη χριστιανική ζωή. Είμαστε καλεσμένοι για να είμαστε χριστιανοί, για να γνωρίσουμε και να ακολουθήσουμε το Χριστό. Κατόπιν, ο καθένας μας, θα πρέπει να διακρίνει την ιδιαίτερη κλήση του, αν είναι καλεσμένος δηλαδή για να ζήσει μέσα σε μια οικογένεια, ή αν είναι καλεσμένος στην μοναχική ή στην ιερατική ζωή .
Τι είναι αυτό που θα λέγατε ότι κάνει ιδιαίτερη την 15η Τακτική Σύνοδο για τους Νέους;
Το ιδιαίτερο σε αυτή τη Σύνοδο ήταν η παρουσία των νέων. Όπως γνωρίζετε, ήταν περίπου 255 οι επίσκοποι που συμμετείχαν, αλλά ήταν και γύρω στους 35 νέους και νέες από όλον τον κόσμο, οι οποίοι στην καθημερινότητά τους ζουν κοντά στην Εκκλησία και έχουν αναλάβει θέσεις σημαντικές στις οργανώσεις της νεολαίας όλου του κόσμου. Εκτός όμως από αυτούς τους νέους και νέες, συμμετείχαν και πολλοί ιερείς αλλά και λαϊκοί, άτομα με σπουδές στις κοινωνικές επιστήμες και στην ψυχολογία και οι οποίοι μας βοήθησαν πολύ στο να καταλάβουμε τους νέους, να γνωρίσουμε τον «κόσμο» τους, τον τρόπο που σκέφτονται, τις ανησυχίες τους. Εγώ θα έλεγα ότι η προσπάθεια όλων μας, πρώτα απ’ όλα, επικεντρώθηκε στο να κατανοήσουμε ποιος είναι ο νέος του σήμερα, τι αναζητά στη ζωή του και με ποιο τρόπο η Εκκλησία μπορεί να πορευτεί μαζί του, να τον στηρίξει και να τον βοηθήσει να ανακαλύψει την κλήση του μέσα σ’ αυτήν.
Ποιοι είναι οι νέοι σήμερα και τι θέλουν;
Δεν θα μπορούσαμε να απαντήσουμε με μια πρόταση σ’ αυτό το ερώτημα. Ποιοι είναι οι νέοι σήμερα και τι θέλουν αφορά, όπως καταλαβαίνετε, τους νέους όλου του κόσμου, από τη Νέα Ζηλανδία, από τη Ρωσία, από τη Λατινική Αμερική, από την Ευρώπη, από τη Μέση Ανατολή, από την Αφρική…που εκπροσωπήθηκαν στη Σύνοδο, οπότε πρέπει να απαντήσουμε στη διαφορετικότητα, στην ποικιλομορφία, στις συνθήκες της ζωής τους και στις αναζητήσεις τους, στη θέση και στη στάση τους προς την Εκκλησία. Πάντως, μπορούμε να πούμε ότι ο κοινός παρονομαστής όλων των παρεμβάσεων που έγιναν από την πλευρά τους,- γιατί μίλησαν και εκείνοι στη Σύνοδο και μας είπαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα- είναι να αισθάνονται ότι είναι και εκείνοι πρωταγωνιστές μέσα στην Εκκλησία.
Όπως πάρα πολύ σωστά ειπώθηκε, δεν πρέπει να λέμε η Εκκλησία και οι νέοι, γιατί οι νέοι είναι μέρος της Εκκλησίας, είναι Εκκλησία! Η Εκκλησία μαζί με τους νέους προχωράει ακολουθώντας το Χριστό! Όλοι ζήτησαν να ακούμε τη φωνή τους. Μα είναι αυτό που θέλει η Εκκλησία, εγώ νομίζω, και εμείς οι ιερείς, οι επίσκοποι… αυτό που θέλουμε είναι οι νέοι να μας πουν ξεκάθαρα αυτό που αναζητούν, ώστε και εμείς να τους στηρίξουμε, να προχωρήσουμε μαζί τους. Μιλήσαμε συχνά για «συνοδοιπορία», γιατί μαζί προχωράμε, τους συνοδεύουμε, τους ακούμε, τους συμβουλεύουμε και προσπαθούμε να τους στηρίξουμε και κυρίως να τους βοηθήσουμε να διακρίνουν την κλήση τους, ώστε να γίνουν ενεργά μέλη της Εκκλησίας.
Στην Σύνοδο ακούστηκε η φωνή της ανά τον κόσμο εκκλησίας. Τι σας εντυπωσίασε από αυτά που ακούσατε;
Είναι πάρα πολλά αυτά που με εντυπωσίασαν, γιατί ακούσαμε να μας περιγράφουν καταστάσεις πολύ θετικές, πολύ σημαντικές για την Εκκλησία, γεμάτες ελπίδα για το μέλλον, από τοπικές Εκκλησίες και από Επισκοπές όπου πολλοί νέοι είναι ενεργά μέλη της Εκκλησίας, και προσφέρουν τεράστιο έργο, βοηθούν στο έργο της Εκκλησίας γενικότερα. Από την άλλη, ακούσαμε και για πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις Επισκοπών, ενοριών ή ομάδων νέων που βιώνουν καταπίεση, όπου αισθάνονται πως καταδιώκονται και πράγματι έτσι είναι γιατί υπάρχουν κάποιες χριστιανικές μειονότητες μέσα σε Ισλαμικές χώρες, είτε βρίσκονται μέσα σε καταστάσεις όπου η πολιτεία, το κράτος δεν τους αφήνει ελεύθερους να ζήσουν την πίστη τους… Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές, βλέποντας τις δύσκολες καταστάσεις που ζουν οι νέοι σε διάφορα σημεία του κόσμου, εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο με τον οποίο με θάρρος και χριστιανική πίστη πάνω απ’ όλα, αλλά και με ελπίδα, αντιμετωπίζουν αυτές τις καταστάσεις και αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό το αύριο το θέλουν πάντα μέσα στην Εκκλησία και πάντα προσπαθώντας να στηρίξουν όχι μόνο τους νέους αλλά και ολόκληρες τις τοπικές χριστιανικές κοινότητες, οι οποίες βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ή εμποδίζονται να βιώσουν και να εκφράσουν την πίστη τους λόγω της καταπίεσης ή λόγω των δυσμενών καταστάσεων που ζει η χώρα τους ή για διάφορους άλλους λόγους.
Η δική σας παρέμβαση πού κινήθηκε;
Στη δική μου παρέμβαση παρουσίασα την κατάσταση της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου έχουμε υποδεχθεί κατά τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, πολλοί από τους οποίους είναι νέοι, πολιτικούς πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες, και παρουσίασα την αδυναμία μας ως ελληνική Καθολική Εκκλησία να τους στηρίξουμε, να τους βοηθήσουμε, να τους ακούσουμε, να πορευθούμε μαζί τους. Τους κάλεσα και τους ζήτησα να μας στηρίξουν και να φανούν αλληλέγγυοι στο τεράστιο αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία μας, ώστε να υποδεχόμαστε με ευπρέπεια και ανθρωπιά αυτούς τους νέους, και βέβαια όχι μόνο τους νέους αλλά και καθέναν και καθεμιά που αυτά τα χρόνια βρίσκονται στη χώρα μας, είτε για λόγους πολιτικής δίωξης, είτε λόγω πολέμου, ή λόγω αναζήτησης καλύτερου μέλλοντος […] Μίλησα, λοιπόν, γενικότερα για αυτό το ρεύμα των μεταναστών και των προσφύγων που πέρασαν ή βρίσκονται στην Ελλάδα, είτε συνεχίζουν να έρχονται και αναφέρθηκα στην προσπάθεια που κάνει η τοπική Εκκλησία να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους…
Ολοκληρώθηκε η Σύνοδος. Τί το καινούργιο φέρνει;
Το καινούργιο αυτής της Συνόδου, όπως είπα και πριν, ήταν η παρουσία των νέων. Έφεραν μαζί τους, θα έλεγα, εκτός από τη φρεσκάδα τους και τη ζωντάνια τους, ό,τι καινούργιο έχει να μας προσφέρει η τεχνολογία και η επιστήμη των επικοινωνιών, στον τρόπο με τον οποίο μοιράζονται τις ιδέες τους, στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν οι νέοι, στον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα… Η Σύνοδος, ενσωμάτωσε όλα αυτά μέσα στο Τελικό Κείμενο, το οποίο σιγά- σιγά θα το αξιοποιήσουμε και εμείς, αναμένοντας την έκδοση μιας Μετασυνοδικής Εγκυκλίου από τον πάπα Φραγκίσκο. Η Εγκύκλιος αυτή θα είναι ο καρπός της Συνόδου, θα αναφέρεται στους νέους, στην πίστη τους και στην διάκριση της κλήσης τους.
Ένα μήνυμα προς τους νέους της τοπικής Εκκλησίας
Οι νέοι με την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους στη Σύνοδο, ανέδειξαν τη νεανική πλευρά της Εκκλησίας που σας βεβαιώνω πως υπάρχει, την πλευρά της Εκκλησίας που διαφέρει μεν από τα δικά μας δεδομένα, αλλά που χάρη στη ζωντάνια και τον δικό τους τρόπο να αντιμετωπίζουν τη ζωή, προσφέρουν ελπίδα, επειδή οι ίδιοι τολμούν με δύναμη να παλέψουν για το αύριο.
Το μήνυμα λοιπόν που θέλω να απευθύνω στην τοπική μας Εκκλησία, δεν είναι άλλο από αυτό που περιέχεται στην επιστολή που αποστείλαμε όλοι οι Συνοδικοί Πατέρες, και δεν το ανέφερα πριν, στους νέους όλου του κόσμου, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, ανεξάρτητα από τα “πιστεύω” τους, και που είναι ένα κάλεσμα και προς τους νέους της Ελλάδος!
Όλοι εμείς που πήραμε μέρος στη Σύνοδο, αισθανθήκαμε την ανάγκη να αποστείλουμε αυτή την επιστολή, ώστε να γνωρίσουν όλοι οι νέοι του κόσμου ότι η Εκκλησία τους θέλει κοντά της, ότι η Εκκλησία επιθυμεί πολύ να τους καταλάβει και να τους στηρίξει στις αναζητήσεις τους και στις ανάγκες τους. Και πρέπει πάλι να επαναλάβω πως οι νέοι είναι μέλη της Εκκλησίας, η Εκκλησία δεν είναι κάτι διαφορετικό από τους νέους, όλοι μαζί είμαστε Εκκλησία και μόνο μέσα στην Εκκλησία του Χριστού ο νέος μπορεί να βρει πραγματικά αυτό που αναζητάει, αυτό που θα του δώσει πληρότητα, χαρά και ικανοποίηση που θα διαρκέσουν για όλη του τη ζωή. Καλώ τους νέους όλης της Ελλάδος να τολμήσουν να εκφράσουν ανοιχτά τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους. Είμαστε δίπλα σας αγαπητοί νέοι ως Εκκλησία, για να σας στηρίξουμε και να σας βοηθήσουμε όσο μπορούμε, γιατί πιστεύουμε ότι μόνο κοντά στο Χριστό, θα βρείτε αυτό που αναζητάτε, που θα δώσει αληθινή χαρά, νόημα και ελπίδα στη ζωή σας!
πηγή: «Καθολική» Φ. 237 30/11/2018
