Το μήνυμα για την 49η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, την οποία η Καθολική Εκκλησία ανά τον κόσμο έχει καθιερώσει να τελείται την 1η Ιανουαρίου, έστειλε ο Σεβ/τατος Επίσκοπός μας π. Πέτρος Στεφάνου από τον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Γεωργίου στην Άνω Σύρο, τελώντας τη Δοξολογία για το Νέο Έτος και την Θεία Ευχαριστία.
Με τον Επίσκοπό μας συλλειτούργησε ο ιερός μας κλήρος, ενώ παρέστη ο Σεβ/τατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β’.
Αναγνώστες ανέγνωσαν τα αναγνώσματα της Αγίας Γραφής, ενώ η χορωδία του Ιερού Ναού Αγ.Γεωργίου εμπλούτισε μουσικά την ακολουθία αποδίδοντας ύμνους και άσματα στο Θεό, λαμπρύνοντας την τελετή.
Επίκαιρο περισσότερο από ποτέ άλλοτε, το μήνυμα της ειρήνης, σε έναν κόσμο που φλέγεται από αναταραχές, εμπόλεμες συρράξεις, πολέμους, εμφύλιες διαμάχες, τρομοκρατικές ενέργειες, αφήνοντας στην άκρη το μήνυμα της ειρήνης που πρώτος ο Ιησούς ήρθε για να φέρει στον κόσμο.
Ερμηνεύοντας ο Επίσκοπός μας τα αναγνώσματα του Θείου Λόγου και συνδέοντάς τα με το μήνυμα που έστειλε ο Πάπας Φραγκίσκος για την 49η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, απευθυνόμενος στους πιστούς είπε:
“Αρχίζουμε ένα νέο έτος, το 2016, και την πρώτη του ημέρα εορτάζουμε την Παναγία, με τον τίτλο Μητέρα του Θεού, Θεοτόκος. Εκείνη είναι που υποδέχθηκε στα σπλάχνα της το Μεσσία, εκείνη τον έφερε στον κόσμο στη φτωχική φάτνη και είδε τους βοσκούς να τον προσκυνούν και να δοξάζουν το Θεό για όλα αυτά που άκουσαν και είδαν. Εκείνη τον ανέθρεψε και εκείνη ήταν που τον συνόδεψε στην επίγεια αποστολή του και ήταν παρούσα μέχρι το σταυρό.
Εκείνη, λοιπόν, σήμερα, ως Μητέρα μας, μας προσφέρει τον Υιό της και μας ζητά να τον υποδεχθούμε στη ζωή μας. Μας καλεί να δεχτούμε την ευλογία τής παρουσίας του στη ζωή μας, γιατί γνωρίζει ότι μόνο η δική του παρουσία της δίνει φως και νόημα.
Το σημερινό ευαγγέλιο, της πρώτης ημέρας του χρόνου, μας δείχνει το δρόμο της παρουσίας και της ευλογίας του Θεού στη ζωή του ανθρώπου, που είναι ο δρόμος της Βηθλεέμ. Πράγματι, ο Θεός είναι ανάμεσά μας, έγινε ένας από εμάς, έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας. Ήρθε προς συνάντησή μας, μπήκε στην ιστορία μας. Τώρα εμείς πρέπει να κινηθούμε προς αυτόν, εμείς πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας για να λάβουμε το φως και τη χάρη Του.
Τη σημερινή πρώτη ημέρα του έτους, η Εκκλησία μας την έχει αφιερώσει στην προσευχή, για την επικράτηση της ειρήνης σε όλο τον κόσμο. Για τη φετινή 49η παγκόσμια ημέρα ειρήνης, ο Πάπας διάλεξε ως θέμα στο καθιερωμένο μήνυμά του: «Νίκησε την αδιαφορία και κατάκτησε την ειρήνη». Με το λόγο του μας προτρέπει να μην χάνουμε την ελπίδα μας και μας ζητά, το 2016 να μας δει όλους σταθερά και με εμπιστοσύνη, στρατευμένους σε διάφορα επίπεδα, για να εφαρμόσουμε τη δικαιοσύνη και να οικοδομήσουμε την ειρήνη. Η ειρήνη είναι δώρο του Θεού που έχει εμπιστευτεί σε όλους μας, άνδρες και γυναίκες, που καλούνται να την κατακτήσουν.
Το 2015, είναι αλήθεια, ότι σημαδεύτηκε από πολέμους, κυρίως από τρομοκρατικές ενέργειες με τραγικές συνέπειες, σημαδεύτηκε από διώξεις για λόγους εθνικούς ή θρησκευτικούς. Συγχρόνως, όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το παρελθόν 2015 ήταν ένα έτος όπου κυριάρχησαν οι εκατοντάδες πράξεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης που έγιναν από οργανωμένες ομάδες ή μεμονωμένα άτομα, στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν συνανθρώπους τους στις δύσκολες στιγμές τους. Ενέργειες, πέραν των ατομικιστικών συμφερόντων, της απάθειας και της αδιαφορίας εμπρός στις κρίσιμες καταστάσεις. Αυτά τα γεγονότα μάς προσκαλούν να ανανεώσουμε την ελπίδα μας στην ικανότητα του ανθρώπου, πάντα με τη χάρη του Θεού, να υπερνικήσει το κακό και να μην αφεθεί στην παραίτηση και στην αδιαφορία. Γράφει χαρακτηριστικά ο Πάπας στο μήνυμά του: «Αυτή η στάση αλληλέγγυας συνυπευθυνότητας, είναι στη ρίζα τής θεμελιώδους κλήσης προς την αδελφοσύνη και την κοινή ζωή. Η αξιοπρέπεια και οι διαπροσωπικές σχέσεις, μας συγκροτούν ως ανθρώπινα όντα, πλασμένα από τον Θεό κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Ως πλάσματα προικισμένα με αναλλοίωτη αξία, εμείς υπάρχουμε σε σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές μας, έναντι των οποίων έχουμε μια ευθύνη και με τους οποίους ενεργούμε με αλληλεγγύη. Έξω από αυτήν τη σχέση, θα καταλήγαμε να είμαστε λιγότερο ανθρώπινοι. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η αδιαφορία αποτελεί μια απειλή για την ανθρώπινη οικογένεια. Ενώ βαδίζουμε προς ένα νέο έτος, θα ήθελα να προσκαλέσω όλους να αναγνωρίσετε αυτό το γεγονός, για να νικήσετε την αδιαφορία και να κατακτήσετε την ειρήνη».
Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην διαπιστώσουμε μερικές μορφές αδιαφορίας στην ανθρώπινη κοινωνία μας, όπως είναι η αδιαφορία για το Θεό, από την οποία πηγάζει και η αδιαφορία για τον πλησίον και τη δημιουργία. Ο άνθρωπος, συχνά, πιστεύει ότι είναι ο δημιουργός του εαυτού του, της ζωής του, και της κοινωνίας. Αισθάνεται αυτάρκης και σκοπεύει, όχι μόνο να υποκαταστήσει το Θεό, αλλά να ζήσει πλήρως χωρίς Αυτόν. Συνεπώς, πιστεύει ότι δεν οφείλει τίποτε σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό του, και διατείνεται ότι έχει μόνο δικαιώματα. Υπάρχουν, επίσης, συνάνθρωποί μας, γνώστες των προβλημάτων του κόσμου, οι οποίοι δεν αισθάνονται ότι εμπλέκονται σε αυτά, δεν βιώνουν τη συμπόνια. Σε άλλες περιπτώσεις, η αδιαφορία εκδηλώνεται ως έλλειψη ενδιαφέροντος για την περιβάλλουσα πραγματικότητα.
Ορισμένα άτομα προτιμούν να μην ερευνούν, να μην πληροφορούνται, και ζουν μέσα στην ευημερία και την άνεσή τους, κωφεύοντας εμπρός στην κραυγή πόνου της ανθρωπότητας που υποφέρει. Στην καρδιά τους κυριαρχεί η αδιαφορία.
Σε ατομικό και κοινοτικό επίπεδο, η αδιαφορία για τον πλησίον, θυγατέρα της αδιαφορίας για το Θεό, οδηγεί στη συνέχιση των καταστάσεων αδικίας και σοβαρών κοινωνικών ανισορροπιών, οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν ένα κλίμα δυσαρέσκειας, που κινδυνεύει να ξεσπάσει, αργά ή γρήγορα, σε βιαιότητες και ανασφάλεια.
Όταν εισχωρεί στο θεσμικό επίπεδο η αδιαφορία για τον άλλο, για την αξιοπρέπειά του, για τα θεμελιώδη δικαιώματά του και για την ελευθερία του, σε συνδυασμό με μια κουλτούρα προσανατολισμένη στο χρήμα, διευκολύνει πράξεις και πολιτικές που καταλήγουν να αποτελούν απειλές για την ειρήνη. Η κατάφορη και συνεχής αδικία και καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων αναγκάζει συχνά τους λαούς να αντιδράσουν δια της βίας.
Ενώ ο άνθρωπος δείχνει αδιαφορία για τον πλησίον του, με πρώτη εκδήλωση αδιαφορίας αυτή του Κάιν (ακούσαμε στο πρώτο ανάγνωσμα «…Δεν ξέρω. Μήπως εγώ είμαι φύλακας του αδελφού μου…. »), ο Θεός αποκαλύπτεται από την αρχή της ανθρωπότητας, ως Αυτός που ενδιαφέρεται για την τύχη του ανθρώπου.
Κατά τον ίδιο τρόπο, στο πρόσωπο του Υιού του, Ιησού, ο Θεός έζησε μεταξύ των ανθρώπων και εμφανίστηκε αλληλέγγυος με την ανθρωπότητα σε κάθε τι, εκτός της αμαρτίας.
Ο ίδιος δεν αρκούνταν να διδάξει στα πλήθη, αλλά συχνά ανησυχούσε γι’ αυτά, ιδιαίτερα όταν τα έβλεπε να υποφέρουν. Ο Ιησούς μάς διδάσκει να είμαστε φιλεύσπλαχνοι, όπως ο Πατέρας, και καλεί εμάς τους μαθητές του να μάθουμε να σταματάμε εμπρός στα βάσανα αυτού του κόσμου για να τα ανακουφίζουμε, εμπρός στις πληγές των άλλων για να τις περιθάλπουμε με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας, παρά τις πολλές ασχολίες μας, αφήνοντας στο πλάι τα προσχήματα ….και τις δικαιολογίες.
Αδέλφια μου, όπως γράφει ο Πάπας Φραγκίσκος: «Η ευσπλαχνία είναι η καρδιά του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να είναι επίσης η καρδιά όλων αυτών που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως μέλη της μοναδικής μεγάλης οικογένειας των παιδιών του. Μια καρδιά που κτυπά δυνατά οπουδήποτε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια – αντανάκλαση του προσώπου του Θεού στα δημιουργήματά του– είναι σε κίνδυνο. Ο Ιησούς μας προειδοποιεί: η αγάπη για τους άλλους –τους ξένους, τους αρρώστους, τους φυλακισμένους, τους άστεγους, ακόμη και τους εχθρούς– είναι η μονάδα μέτρησης του Θεού για να κρίνει τις πράξεις μας». Όλη η ζωή της Εκκλησίας οφείλει να είναι μια συνεχής μαρτυρία της ευσπλαχνίας, και όπου η Εκκλησία είναι παρούσα, πρέπει να γίνεται φανερή η ευσπλαχνία του Θεού και η αλληλεγγύη μεταξύ αδελφών. Και η αλληλεγγύη, δεν είναι ένα «ακαθόριστο συναίσθημα συμπόνιας ή επιφανειακής συγκίνησης εμπρός στα βάσανα των ανθρώπων», αλλά «η σταθερή και επίμονη απόφαση να στρατευτούμε για το κοινό καλό: Δηλαδή για το καλό όλων και του καθένα, διότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για όλους»
Όλοι μαζί να δεσμευτούμε και να προωθήσουμε ένα πνεύμα αλληλεγγύης και ευσπλαχνίας, για να νικήσουμε την αδιαφορία που επικρατεί στην κοινωνία. Γιατί η ειρήνη είναι καρπός μιας κουλτούρας αλληλεγγύης, ευσπλαχνίας και συμπόνιας.
Είναι αξιοθαύμαστοι εκείνοι που ενώνονται για να πραγματοποιήσουν σχέδια αλληλεγγύης και όλοι αυτοί που ανοίγουν την αγκαλιά τους για να βοηθήσουν τον αναγκεμένο πλησίον στις πόλεις τους, στη χώρα τους. Ζουν πλήρως στο πνεύμα του Ιωβηλαίου της Ευσπλαχνίας, υπογραμμίζει ο Πάπας, όπου ο καθένας μας καλείται να αναγνωρίσει με ποιούς τρόπους η αδιαφορία εκδηλώνεται στην προσωπική του ζωή και να προβεί σε συγκεκριμένη στράτευση για να συμβάλλει στη βελτίωση της πραγματικότητας στην οποία ζει, ξεκινώντας από την οικογένειά του, από τη γειτονιά του ή το χώρο εργασίας του.
Αδελφοί μου, έχοντας στην καρδιά μας το φως της παρουσίας του βρέφους Ιησού, ας επικαλεστούμε τη Θεοτόκο Μαρία τη Μητέρα μας, και με εμπιστοσύνη στη μεσιτεία της, ας συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας βάζοντας ως πρώτη προτεραιότητα στο περιβάλλον που ζούμε να νικήσουμε την αδιαφορία και να κατακτήσουμε την ειρήνη”.
Μετά το τέλος της Θείας Ευχαριστίας, ο Σεβ/τατος Επίσκοπός μας δέχθηκε στο κτίριο της επισκοπής τις ευχές του Σεβ/τάτου Μητροπολίτη Σύρου καθώς και τις ευχές των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των πιστών.
