Την πρώτη ημέρα κάθε έτους γιορτάζεται από την Καθολική Εκκλησία η Μητρότητα της Αειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας Μητέρας του Ιησού Χριστού και συγχρόνως η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης.
Την Πέμπτη, ημέρα της Πρωτοχρονιάς 2015, στις 5 μ.μ. στον Ιερό Καθολικό Ναό της Παναγίας του Καρμήλου, στην Άνω Σύρο, τελέστηκε με κάθε επισημότητα, Αρχιερατικό Συλλείτουργο, με προεξάρχοντα τον Σεβασμιότατο Πατέρα Πέτρο Στεφάνου, Καθολικό Επίσκοπο Σύρου και συλλειτουργούς τον Σεβασμιότατο Πατέρα Φραγκίσκο Παπαμανώλη, Επίσκοπο πρώην Σύρου, Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδας, Ιερείς και Ιερομονάχους της τοπικής μας Εκκλησίας. Παρών ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου κ.κ. Δωρόθεος Β΄. Ο Ναός γεμάτος από πιστούς, οι οποίοι συμπροσευχήθηκαν με τους Λειτουργούς για το Πολύτιμο Δώρο της Ειρήνης. Ως τίτλο στο μήνυμά του, για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, ο Άγιος Πατέρας Πάπας Φραγκίσκος έδωσε «Όχι πια σκλάβοι, αλλά αδελφοί».
Ο λαός, με τη συνοδεία και την ενίσχυση της εξαιρετικής πολύφωνικής χορωδίας της Ενορίας, έψαλε τους ύμνους και τα άσματα της Ημέρας και διαλαλήθηκε και πάλι η Γέννηση του Κυρίου μας Ιη-
σού Χριστού και απλώθηκε στο Ναό η μελωδία τού διαχρονικού χαρμόσυνου Αγγέλματος Χαράς και Ελπίδας «Και επί γης Ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Ο Σεβασμιότατος Επίσκοπός μας π. Πέτρος, κηρύττοντας το Θείο Λόγο, είπε :
Η ομιλία του Επισκόπου :
*****
Σήμερα στην ογδοάδα των Χριστουγέννων, πρώτη ημέρα του νέου έτους 2015 που ο Κύριος μάς αξίωσε να ζήσουμε, συγκεντρωθήκαμε σε αυτό το ναό για να δοξολογήσουμε το Θεό και να τιμήσουμε την Ουράνια μητέρα μας, την Παναγία, την οποία εορτάζουμε με τον τίτλο της Θεοτόκου. Το 431μ.χ., κατά την 3η οικουμενική σύνοδο στην Έφεσο, στο ναό της Αγίας Μαρίας, καθιερώθηκε από τους άγιους πατέρες αυτός ο τίτλος στην Παναγία, ως μητέρας του Ιησού Υιού του Θεού.
Ο λόγος του Θεού μάς μιλά σήμερα για την Παναγία και τον Ιησού με ένα τρόπο ξεχωριστό και μας παρουσιάζει το μυστήριο της ενσάρκωσης, μέσα από την επιστολή του αποστόλου Παύλου στους Γαλάτες. Στην πιο πάνω επιστολή ακούσαμε: «όταν συμπληρώθηκε ο καιρός, ο Θεός έστειλε τον Υιό του, που γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχθηκε κάτω από το νόμο, με σκοπό να εξαγοράσει όσους βρίσκονταν κάτω από το νόμο, ώστε να αποκτήσουμε την υιοθεσία. Επειδή είσθε παιδιά του, έστειλε ο Θεός το Πνεύμα του Υιού του στις καρδιές μας, που φωνάζει: "Αββά, Πατέρα!". Οπότε δεν είσαι πια δούλος, αλλά γιος. Κι αν είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος, με θέλημα του Θεού». Στρέφουμε, λοιπόν, το βλέμμα μας σε εκείνη τη μητέρα, την ημέρα της γέννησης του θείου βρέφους μέσα στη φτωχική φάτνη. Αυτή η γυναίκα, η Μαριάμ, γίνεται η Παναγία, η Θεοτόκος, η μητέρα όλων των Χριστιανών. Το ευαγγέλιο μας περιγράφει, επίσης, με απλά λόγια τη συνάντηση των βοσκών με τον Ιησού και την Παναγία. Μετά τη συνάντηση μαζί τους, οι βοσκοί από προσκυνητές γίνονται ευαγγελιστές της χαρμόσυνης είδησης. Ακούσαμε: «όταν είδαν έκαναν γνωστό το λόγο που τους αναγγέλθηκε…..και επέστρεψαν πίσω δοξολογώντας το Θεό για όλα εκείνα που είδαν και άκουσαν».
Από εκείνο το χαρμόσυνο άγγελμα και μέχρι σήμερα, ο Ιησούς και η Παναγία είναι στο κέντρο της ζωής κάθε χριστιανού. Είναι τα δύο ονόματα που βγαίνουν πολύ συχνά αυθόρμητα από το στόμα των ανθρώπων που πιστεύουν στο Θεό, για να τους επικαλεστούν, για να ζητήσουν τη βοήθειά τους. Και ασφαλώς είναι μαζί μας σήμερα, που συγκεντρωθήκαμε εδώ για να δοξολογήσουμε το Θεό για τη νέα χρονιά που μας χαρίζει, για την οποία του ζητάμε την ευλογία και την προστασία του.
Σήμερα, επίσης, εορτάζουμε και την παγκόσμια ημέρα ειρήνης και χαρακτηριστικά ο Πάπας στο φετινό μήνυμά του έχει δώσει τον τίτλο «Όχι πια σκλάβοι, αλλά αδελφοί». Εμπνευσμένος από την Επιστολή του Αγίου Παύλου προς Φιλήμονα, όπου ο Παύλος του ζητά να δεχτεί πίσω τον Ονήσιμο όχι πια ως δούλο, αλλά ως αγαπητό αδελφό, αφού πλέον έχει λάβει το βάπτισμα και είναι χριστιανός, μας μιλά για την νέα γέννηση εν Χριστώ ( βλ. 2 Κορ. 5,17) όσων λαβαίνουν το βάπτισμα, που καθιστά τους πιστούς αδελφούς και αδελφές «του πρωτότοκου μεταξύ πολλών αδελφών» (Ρωμ. 8,29) Ιησού Χριστού. Όλοι είμαστε αδέλφια ως παιδιά του Θεού πατέρα. Και η αδελφοσύνη αποτελεί το θεμελιωτικό δεσμό της οικογενειακής ζωής και θεμέλιο της κοινωνικής ζωής, αν και η αρνητική πραγματικότητα της αμαρτίας συχνά διακόπτει την αδελφοσύνη και παραμορφώνει την ομορφιά και την ανωτερότητα τού να είμαστε αδελφοί και αδελφές της ίδιας ανθρώπινης οικογένειας. Γιατί, πράγματι αδελφοί μου, η απομάκρυνση από το Θεό έχει ως επακόλουθο: την απόρριψη του άλλου, την κακοποίηση προσώπων, την παραβίαση της αξιοπρέπειας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι η δουλεία έχει επισήμως καταργηθεί, και το δικαίωμα κάθε προσώπου να μην υφίσταται την κατάσταση της δουλείας ή σκλαβιάς έχει αναγνωριστεί από το διεθνές δίκαιο ως απαράβατος κανόνας, δυστυχώς, όμως, ακόμη και σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι – παιδιά, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας – αποστερούνται της ελευθερίας τους και είναι εξαναγκασμένοι να ζουν σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές της δουλείας. Η σκλαβιά, σήμερα, συνεχίζει να έχει πολλαπλά πρόσωπα: εργάτες και εργάτριες, ακόμη και ανήλικοι, που εργάζονται ως δούλοι σε διάφορους τομείς, οι μετανάστες, οι οποίοι, κατά τη δραματική τους διαδρομή, υποφέρουν από πείνα, αποστερούνται την ελευθερία και τα υπάρχοντά τους, γίνονται αντικείμενο φυσικής ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Εκείνοι, οι οποίοι, αφού φθάσουν στον προορισμό τους μετά από ένα σκληρότατο ταξίδι, κρατούνται σε καταστάσεις συνήθως απάνθρωπες, αυτοί που οι διάφορες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές περιστάσεις ωθούν στην παρανομία. Υπάρχει, λοιπόν, κατ’ ουσία δουλεία ακόμη και σήμερα. Μια μορφή τέτοιας, είναι εκείνοι που εξαναγκάζονται στην πορνεία. Είναι εκείνοι που γίνονται αντικείμενο εμπορίας και καπηλείας για την απόσπαση οργάνων, άλλοι για να στρατολογηθούν ως στρατιώτες, άλλοι για επαιτεία, για παράνομες δραστηριότητες, όπως η παραγωγή ή η πώληση ναρκωτικών.
Και είναι πολλές, δυστυχώς, οι αιτίες που εξηγούν τις σύγχρονες μορφές δουλείας με πρώτη την απόρριψη της ανθρώπινης φύσης, όταν δηλαδή δεν βλέπουμε τον άλλον ως συνάνθρωπο και αδελφό και δεν σεβόμαστε την αξιοπρέπειά του. Αιτία είναι επίσης η φτώχεια, η υπανάπτυξη και ο αποκλεισμός, η έλλειψη εργασίας, οι ένοπλες συγκρούσεις, η εγκληματικότητα και η τρομοκρατία. Αυτά τα φαινόμενα του σύγχρονου και φαινομενικά πολιτισμένου κόσμου μας, συμβαίνουν επειδή, δυστυχώς, στο επίκεντρο του οικονομικού συστήματος, είναι το χρήμα ως απόλυτος θεός και όχι ο άνθρωπος.
Είναι αλήθεια ότι, η αποκλειστική αιτία των δεινών της ανθρωπότητας, είναι ο αποπροσανατολισμός της από τις βασικές Χριστιανικές αρχές. Γιατί, πράγματι, στο επίκεντρο κάθε κοινωνικού και οικονομικού συστήματος, πρέπει να είναι ο άνθρωπος, ως εικόνα του Θεού, που πλάστηκε για να είναι ο κυρίαρχος της οικουμένης. Όταν o συνάνθρωπος, ο πλησίον, παραμερίζεται και αντ’ αυτού κυριαρχεί ο θεός-χρήμα, παράγεται αυτή η ανατροπή αξιών.
Η Εκκλησία έχει το καθήκον να δείξει σε όλους την πορεία προς τη μεταστροφή, που οδηγεί στο να αλλάξουμε το βλέμμα προς τον πλησίον, να αναγνωρίσουμε στον άλλον, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός, έναν αδελφό και μια αδελφή κατά την ανθρώπινη φύση, να αναγνωρίσουμε την ενδογενή αξιοπρέπειά του.
Σχετικά, γράφει ο Πάπας: «η δουλεία είναι μια πληγή που υπάρχει στο σώμα της σύγχρονης ανθρωπότητας, μια πληγή στη σάρκα του Χριστού». Και συνεχίζει: «Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε εμπρός σε ένα
παγκόσμιο φαινόμενο που υπερβαίνει τις αρμοδιότητες μιας μόνο κοινότητας ή έθνους. Για να το συντρίψουμε απαιτείται μια κινητοποίηση διαστάσεων συγκρίσιμων με αυτές του ίδιου του φαινόμενου. Για τον λόγο αυτόν, απευθύνω μια κατεπείγουσα έκκληση προς όλους τους άνδρες και τις γυναίκες καλής θέλησης, και σε όλους αυτούς, που, από κοντά ή από μακριά, ακόμη και στα πιο υψηλά επίπεδα των θεσμών, είναι μάρτυρες της πληγής της σύγχρονης σκλαβιάς, να μη γίνονται συνένοχοι αυτού του κακού, να μην αποστρέφουν το βλέμμα εμπρός στα βάσανα των αδελφών τους ως προς την ανθρώπινη φύση, που στερούνται την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, αλλά να έχουν το θάρρος να αγγίξουν την πονεμένη σάρκα του Χριστού, που γίνεται ορατή μέσα από τα αναρίθμητα πρόσωπα αυτών που ο Ίδιος ονομάζει «αυτοί οι άσημοι αδελφοί μου» (Μτ. 25,40.45).
Γνωρίζουμε ότι ο Θεός θα ρωτήσει τον καθένα από μας: «Τι έκανες στον αδελφό σου;» (βλ. Γεν. 4,9-10). Η παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας, που σήμερα βαρύνει πάνω στις ζωές πολλών αδελφών μας, ανδρών και γυναικών, ζητά από όλους εμάς να γίνουμε οικοδόμοι μιας παγκοσμιοποίησης της αλληλεγγύης και της αδελφοσύνης, που να μπορεί να δώσει ξανά σ’ αυτούς την ελπίδα και να τους κάνει να ξαναρχίσουν με θάρρος την πορεία μέσα από τα προβλήματα της εποχής μας και τις νέες προοπτικές που αυτή φέρνει μαζί της και που ο Θεός θέτει στα δικά μας χέρια». Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκεί όπου υπάρχει Θεός υπάρχει και ειρήνη στις καρδιές των ανθρώπων και μεταξύ τους. Γιατί ο άνθρωπος, χωρίς το Θεό στην καρδιά του, συχνά γεμάτος από εγωισμό, συμπεριφέρεται απάνθρωπα στο συνάνθρωπό του. Αυτή την παρουσία του Θεού στην προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή, είναι που πρέπει να επιδιώξουμε και να ευχηθούμε.
Θέλουμε, λοιπόν σήμερα, πρώτη ημέρα του νέου χρόνου, να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε στο Θεό να στέλνει άφθονο το Πνεύμα το Άγιο στις καρδιές μας και να τις οδηγεί στο δρόμο του όλο το 2015. Είθε ο Ιησούς και η Παναγία να μας συνοδεύουν όλες τις ημέρες της ζωής μας σε δρόμους αγάπης και ειρήνης.
*****
Στο τέλος της Ιεροτελεστίας απηύθυνε τις ευχές του προς το εκκλησίασμα ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου κ.κ. Δωρόθεος Β΄, αναφερόμενος και στην πολυετή συνοδοιπορία των δυο Εκκλησιών στο νησί μας. Συγχρόνως εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τους Σεβασμιότατους Επισκόπους πατέρες Πέτρο Στεφάνου και Φραγκίσκο Παπαμανώλη, για την αγαστή συνεργασία τους μαζί του.
Στην Ιεροτελεστία παρευρέθηκαν εκπρόσωποι των τοπικών Αυτοδιοικητικών Αρχών και Εκπρόσωποι Θεσμών της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας. Σε παραπλήσια, με το Ναό, αίθουσα, οι Σεβασμιότατοι Επίσκοποι πατέρες Πέτρος και Φραγκίσκος, δεξιώθηκαν και δέχτηκαν τις ευχές για το Νέο Έτος, του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Σύρου κ. κ. Δωρόθεου, του Γενικού Βικάριου της Καθολικής Επισκοπής Σύρου Πανοσ. π. Αντώνιου Βουτσίνου, των Ιερέων, Ιερομονάχων και Μοναχών, των Εκπροσώπων των Αρχών και των Θεσμών της Εκκλησίας μας, καθώς και πιστών.
Σύρος, 2 Ιανουαρίου 2015
Ισίδωρος Γ. Σαλάχας
