ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΖΩΗ

Προς το πλήρωμα της Εκκλησίας μας

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω ,

Η Εκκλησία έχει καθιερώσει την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου (2 Φεβρουαρίου) και ως παγκόσμια ημέρα προσευχής για την αφιερωμένη στον Κύριο ζωή.

Είναι αλήθεια πως κάθε ζωή πρέπει να είναι αφιερωμένη στον Κύριο, εφόσον από Αυτόν προέρχεται και σ’ Αυτόν πορεύεται.

Όμως μέσα στην Εκκλησία του Χριστού υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που υπάκουσαν στην κλήση του Θεού Πατέρα και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, δέχτηκαν να ακολουθήσουν στη ζωή τους το Χριστό «με απερίσπαστη καρδιά» (Α΄Κορινθ. 7,34). Όπως οι Απόστολοι έτσι κι αυτοί άφησαν καθετί, για «να μείνουν μαζί Του «Ιωάν.1,40) και να τεθούν, όπως ο Χριστός στην υπηρεσία του Θεού και των αδελφών.

Η Εκκλησία είναι πλουτισμένη με πολυάριθμα Μοναχικά Τάγματα ανδρών και γυναικών που είναι αφιερωμένα στην ενόραση, αλλά και στην αποστολική δράση.

Τα Μοναχικά Τάγματα της ενόρασης, «ζουν μέσα στη μοναξιά και στη σιωπή και, μέσω της τελέσεως της Θείας Λατρείας, της προσωπικής πνευματικής ασκήσεως, της απονεκρώσεως και της κοινωνίας της αδελφικής αγάπης, βιώνουν ως αδέλφια και προγεύονται τη Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη, περιμένοντας την πλήρη πραγμάτωσή της στους ουρανούς» (Μετασυνοδική Αποστολική Παραίνεση «Αφιερωμένη Ζωή» αρ. 1, του Μακαρίου Ιωάννου Παύλου του Β’ που εκδόθηκε στις 25 Μαρτίου 1996).

Στη Δύση άνθισαν επίσης και Μοναχικά Τάγματα ανδρών και γυναικών που, μαζί με την ενόραση, ασχολούνται και με πολλαπλά έργα που δημιουργεί η χριστιανική τους αγάπη, με σκοπό να υπηρετούν το Θεό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου.

Με τα ειδικά χαρίσματα που το Άγιο Πνεύμα έχει πλουτίσει κάθε Μοναχικό Τάγμα, οι αφιερωμένοι και οι αφιερωμένες στο Θεό συμβάλλουν στην οικοδόμηση της Εκκλησίας, γι’ αυτό κι αν μια τοπική Εκκλησία στερείται από αφιερωμένα άτομα, είναι πτωχότερη. Στερείται τόσα πνευματικά δώρα, τόσα χαρίσματα, αλλά και τόσους τόπους κατάλληλους για προσευχή και συνάντηση με το Θεό.

Είμαστε ευτυχείς, διότι στην τοπική μας Εκκλησία η αφιερωμένη ζωή εκπροσωπείται, έστω με έναν Ιερομόναχο και μία Μοναχή. Τους θεωρώ και τους δύο ήρωες και τους ευχαριστώ, διότι με την παρουσία τους στην Τήνο, δίνουν μία όμορφη και πολύμορφη μαρτυρία της αφιερωμένης ζωής τους στο Θεό. Η τοπική μας Εκκλησία τους ευγνωμονεί και τους στηρίζει με την αγάπη της και την προσευχή της.

Ζητώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου από την Εκκλησία μας, από τις τριάντα ενοριακές μας κοινότητες, μικρές ή μεγαλύτερες, να συνειδητοποιήσουν πως πρέπει να συμβάλλουν στην ανάδειξη νέων κλήσεων μοναχικών και ιερατικών. Ζήσαμε ένα έτος πίστεως, κατά το οποίο συχνά είπαμε στον Κύριο: «Κύριε, αύξησε την πίστη μας». Θέλουμε να έχουμε μία πίστη πιο δυνατή και πιο αποτελεσματική.

Ας συμβάλλουμε λοιπόν, Κλήρος και Λαός, με το παράδειγμά μας και με το λόγο μας, στο να μεταφέρουμε το κάλεσμα του Κυρίου που και σήμερα απευθύνει στις νέες και τους νέους των ενοριών μας. Ας τους βοηθήσουμε να ανακαλύψουν αυτό το κάλεσμα του Χριστού και να αποκτήσουν τη δύναμη να πουν: «Ιδού έρχομαι, Κύριε, να εκτελέσω το θέλημά σου».

Υπενθυμίζω σε κλήρο και λαό, ότι κάθε τελευταία Πέμπτη του μήνα, η τοπική μας Εκκλησία συνάζεται στο Θεομητορικό της Προσκύνημα στο Βρυσί. Εκεί τελεί την Ευχαριστία της και ενώνει τις ικεσίες της με τις ικεσίες της Παναγίας της Βρυσιώτισσας, ζητώντας από το Θεό νέους ιερείς, νέες και νέους αφιερωμένους.

Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η αγάπη του Θεού Πατέρα και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος να είναι μαζί με όλους τους αφιερωμένους και τις αφιερωμένες στον Κύριο, αλλά και μαζί σας.

Ο επίσκοπός σας

+ Νικόλαος