Με εκκλησιαστική λαμπρότητα, τάξη και απλότητα έγινε η διακονική χειροτονία του υποδιακόνου μας Αλεξάνδρου Πέρρου δια των χειρών του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου μας π. Νικολάου στον καθεδρικό ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα της Τήνου.
Παρά το αναγκαστικό ακατάλληλο της ώρας η συμμετοχή των πιστών ήταν καλή και τους δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουν στιγμές μοναδικές, όπως αυτές που προσφέρει η κάθε χειροτονία. Στις 11.30 το πρωί της Κυριακής τελέστηκε Αρχιερατική θεία Λειτουργία στην οποία συλλειτούργησαν με τον Αρχιεπίσκοπό μας όλοι οι Ιερείς και μοναχοί που εργάζονται και βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Τήνο.
Με τον εισοδικό ύμνο ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΝΑΓΙΟ ΕΛΘΕ έγινε η είσοδος του Ιερού Κλήρου στο Ναό και άρχισε η πανηγυρική Αρχιερατική θεία Λειτουργία.
Μετά από τον προβλεπόμενο χαιρετισμό του τυπικού της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:
Αγαπητοί μου, αδελφοί και αδελφές, συναχθήκαμε σήμερα σ’ αυτόν τον Καθεδρικό μας Ναό, για να δοξολογήσουμε και να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για το δώρο που κάνει στον άγιο λαό του, στην Εκκλησία Νάξου-Πάρου-Τήνου-Άνδρου Μυκόνου με την διακονική χειροτονία του υποδιακόνου μας Αλεξάνδρου.
Με πολλή χαρά υποδεχόμαστε τους αγαπητούς γονείς του: τον κύριο Εμμανουήλ και την κυρία Μυριέλ, τη σεβάσμια γιαγιά του, κυρία Δήμητρα και την αγαπητή θεία του, κυρία Αριάδνη.
Υποδεχόμαστε τον κύριο Marian Vamesu, ο οποίος επάξια σήμερα εδώ εκπροσωπεί τον αγαπητό σε μας Διευθυντή του Ποντιφικού Κολεγίου Teutonico της Ρώμης Πανοσιολογιότατο π. Hans Peter Fischer.
Υποδεχόμαστε και όλους εσάς αδελφοί μου και αδελφές μου, που ήρθατε να συμμετάσχετε στην προσευχή και τη χαρά της τοπικής μας Εκκλησίας για το νέο δώρο που μας προσφέρει ο Κύριος με τη νέα σημερινή διακονική χειροτονία.
Μαζί μας είναι ενωμένες και οι ενορίες της Χίου-Λέσβου και Σάμου, οι οποίες δια των εφημερίων τους π. Ριχάρδου και Λέοντα και των ενοριακών συμβουλίων τους γράφουν: “Αγαπητέ Αλέξανδρε, άξιο τέκνο της Σάμου, οι ενορίες Χίου – Μυτιλήνης και Σάμου προσευχόμαστε για σένα σήμερα, κατά την ώρα της εις διάκονον χειροτονίας σου και σου ευχόμαστε να διακονείς επάξια στο θυσιαστήριο του Κυρίου και να μεριμνάς υπέρ των αναγκών του λαού του Θεού.”
Σας καλώ να ετοιμάσουμε την καρδιά μας για να ακούσομε το λόγο του Κυρίου και να ζητήσουμε στο θεό Πατέρα το έλεος και τη χάρη Του για να γίνουμε άξιοι να τελέσουμε τα Θεία Μυστήρια, ομολογώντας την αμαρτία μας και λέγοντας:
Ομολογώ…….
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου από τον διάκονο π. Μάριο, ο υποψήφιος διάκονος παρουσιάστηκε στον Αρχιεπίσκοπο από τον γενικό Βικάριο της Αρχιεπισκοπής μας, π. Φραγκίσκο Βιδάλη ο νέος υποψήφιος διάκονος ο οποίος και έγινε δεκτός από την Εκκλησία με το άξιος, άξιος, άξιος.
Ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος τότε προς τον εκλεγμένο διάκονο Αλέξανδρο είπε:
Αγαπητέ Αλέξανδρε, έφθασε η ευλογημένη ώρα να κάνεις ένα αποφασιστικό και πολύ σημαντικό βήμα στη ζωή σου, να προσφερθείς ολοκληρωτικά και για πάντα στο Χριστό και στην Εκκλησία του. Να απαρνηθείς μία ολιγομελή οικογένεια, για να αποκτήσεις μία πολυμελή, την Εκκλησία. Να αρνηθείς την αγάπη σου για γυναίκα για να αγαπήσεις χωρίς διακρίσεις όλες τις γυναίκες της Εκκλησίας. Να μην θελήσεις να αποκτήσεις μερικά δικά σου παιδιά, για να είναι δικά σου όλα τα παιδιά της Εκκλησίας. Να υπηρετήσεις όλα αυτά τα πρόσωπα και όχι να σε υπηρετήσουν.
Σήμερα αγαπητέ Αλέξανδρε διαλέγεις να ζήσεις μια ζωή στην οποία θα μιμείσαι τον Ιησού Χριστό που έσκυψε και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του.
Για όλα αυτά δοξάζουμε το Θεό Πατέρα, ο οποίος σήμερα με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος θα σε κατατάξει στην τάξη των διακόνων της Εκκλησίας.
Ευχαριστούμε την Προστάτιδά μας Παναγία για τη νέα απάντηση που δίνει στις συνεχείς δεήσεις και ικεσίες μας στο Προσκύνημά της στο Βρυσί, όπου κάθε τελευταία Πέμπτη του μήνα καλείται όλη η Εκκλησία να προσευχηθεί για νέες ιερατικές και μοναχικές κλήσεις.
Ευχαριστούμε το Διευθυντή και τους Υπευθύνους του Ιεροσπουδαστηρίου της Εκκλησιαστικής Επαρχίας Λοζάνης, Γενεύης και Φριμπούργου της Ελβετίας, που σε βοήθησαν και σε συνόδεψαν στα πρώτα βήματα που έκανες, για να συναντήσεις τον Κύριο και να ακούσεις το κάλεσμά του.
Ευχαριστούμε τους αγαπητούς γονείς σου, Εμμανουήλ και Μυριέλ, οι οποίοι ανήκοντες σε διαφορετικά δόγματα της μιας πίστης του Χριστού, όχι μόνο σεβάστηκαν την ώριμη απόφασή σου, αλλά και σε στήριξαν με την αγάπη τους, γι’ αυτό και σήμερα χαίρονται εδώ μαζί μας και εμείς μαζί τους, για την προσφορά τους προς τον Κύριο του μονάκριβου παιδιού τους.
Ενθυμείσαι σίγουρα τον άνθρωπο που συνάντησες κάποια στιγμή εκεί στη γενέτειρά σου τη Σάμο και διαπίστωσες ένα παράδειγμα ένθερμου ζήλου και προσφοράς προς την Εκκλησία μέσα από τη ποιμαντική δραστηριότητα του σημερινού διακόνου μας π. Μάριου. Διαπιστώνοντας τις ελλείψεις σε ιερατικό προσωπικό της πολυνησιακής Εκκλησίας μας αποφάσισες να αλλάξεις πορεία με κατεύθυνση την τοπική Εκκλησία μας ζητώντας της να είναι εκείνη που θα σε οδηγεί στη σημερινή ημέρα και στις άλλες που θα ακολουθήσουν.
Κι εκείνη σε αγάπησε, σε αγαπά και προσβλέπει σε σένα με πολλές ελπίδες, διότι με την υπηρεσία σου θα την ανανεώσεις και θα την ενδυναμώσεις.
Σήμερα αγαπητέ Αλέξανδρε, με τη διακονική σου χειροτονία παντρεύεσαι αυτή την Εκκλησία. Δένεσαι αδιάλυτα μαζί της και δεσμεύεσαι να την αγαπάς και να την υπηρετείς.
Ο διάκονος είναι εκείνος που απάντησε στο κάλεσμα του Κυρίου, καθαγιάζεται από Πνεύμα το Άγιο και, κατά μίμηση του Χριστού, γίνεται υπηρέτης του ναού και υπηρέτης του λαού.
Ο Κύριος, που σήμερα θα σε καταστήσει διάκονο της Εκκλησίας δια των χειρών μου, εύχομαι να σε συνοδοιπορεί μαζί με τον αδελφό σου διάκονο Μάριο. Να είστε μέσα στην Εκκλησία μας μια ζωντανή εικόνα των δυο μαθητών της Εμμαούς που πορεύεστε μαζί με τον Αναστημένο Κύριο προς τη δική σας Εμμαούς, όπου και θα τον αναγνωρίσετε στον τεμαχισμό του άρτου. Και είναι τότε που με την ιερατική χειροτονία, θα σας δώσει την εντολή και εσείς να τεμαχίζετε τον άρτο, αλλά ταυτόχρονα κι εσείς να τεμαχίζεστε μαζί με τον Χριστό για κάθε άνθρωπο.
Με τη διακονία σου, καλείσαι να μιμηθείς το Χριστό ο οποίος τη Μεγάλη Πέμπτη, μετά την τέλεση του Μυστικού δείπνου, έσκυψε και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, γενόμενος ο κατ’ εξοχή διάκονος της αγάπης. Και εσύ αγαπητέ μου οφείλεις μαζί με όλους όσους συμμετέχουμε στην ιεροσύνη του Χριστού, να σκύβεις μπροστά στις ανάγκες και τα προβλήματα όλων των αδελφών σου, ιδιαιτέρως των φτωχών, όσων υποφέρουν, των ανθρώπων που ζουν στη μοναξιά, των ασθενών, των προσφύγων και μεταναστών και όλων των δοκιμαζομένων αδελφών μας.
Αυτή την υπηρεσία να την εξασφαλίζεις με πολλή αγάπη και με το χαμόγελο, ως έκφραση της εσωτερικής σου χαράς. Μια χαρά που πρέπει να υπάρχει μέσα μας και να εκδηλώνεται και εξωτερικά ακόμη και όταν είμαστε κουρασμένοι, ταλαιπωρημένοι. Όταν λυπούμαστε διότι ο λαός δεν μας καταλαβαίνει, διότι επιλέγουμε να είμαστε ποιμένες, όπως μας θέλει ο Χριστός και όχι πρόβατα όπως μας θέλει ο λαός.
Σε λίγο θα σου παραδοθεί το Ιερό Ευαγγέλιο που είναι η ψυχή και η ανάσα κάθε ιερατικής κλήσης μέσα στην Εκκλησία, κάθε διακονήματος στην εκκλησιαστική κοινότητα. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να ξεφύγει από την ελπίδα που διακηρύττεται στο Ευαγγέλιο, του οποίου οφείλεις να είσαι ο αποδέκτης και ταυτόχρονα ο υπηρέτης. Να το διαβάζεις, να το μελετάς, πρώτα να το βιώνεις και έπειτα να το κηρύττεις.
Η Παναγία Προστάτισσα της τοπικής μας Εκκλησίας, γυναίκα της υπηρεσίας , μητέρα της χαράς, να σε συνοδεύει στην πορεία σου και στην αποστολή σου και να βοηθά όλους μας να μαρτυρούμε με τη ζωή μας τη χαρά που νιώθουμε όταν υπηρετούμε και όχι όταν μας υπηρετούνε. Αμήν.
Ακολούθησαν οι υποσχέσεις που έδωσε ο εκλεγμένος διάκονος ενώπιον της Εκκλησίας και οι αδελφές «δούλες του Κυρίου και της Θεοτόκου» έψαλαν με την χαρακτηριστική γλυκιά φωνή τους τις λιτανείες των Αγίων στους οποίους η Εκκλησία ζητούσε τις ικεσίες για να είναι αληθινά άξιος ο νέος διάκονός μας.
Όμορφη ήταν η στιγμή, όταν η γιαγιά του νέου διακόνου μαζί με τον διάκονο π. Μάριου ένδυσαν με τα διακριτικά άμφια το ωράριο και την δαλματική το νέο διάκονο π. Αλέξανδρο. Εξ ίσου όμορφη η στιγμή όταν κατά την προσφορά οι γονείς του νέου διακόνου, κύριος Εμμανουήλ και κυρία Μυριέλ μαζί με τον διαχειριστή του Ποντιφικού Κολεγίου Teutonico της Ρώμης, κ. Marian Vamesu, έφεραν στην Άγια τράπεζα τον άρτο, τον οίνο και το θυμίαμα για τη Θεία Λειτουργία.
Στο τέλος της όλης ιεροτελεστίας ο Αρχιεπίσκοπος εκ μέρους και όλων των ιερέων πρόσφερε ως δώρο στο νέο διάκονο π. Αλέξανδρο τους τέσσερεις τόμους της «Ακολουθίας των Ωρών» με την οποία θα προσεύχεται καθημερινά ενωμένος με όλους τους αφιερωμένους στο Θεό.
Πριν από την απόλυση ο νέος διάκονος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και ευχαρίστησε όλους εκείνους που τον βοήθησαν να φθάσει σ’ αυτήν την ευλογημένη ήμερα της ζωής του.
Μετά την απόλυση όλοι οι παρόντες είχαν την ευκαιρία να συγχαρούν το νέο διάκονό μας, ο οποίος πρόσφερε σε όλους μία εικόνα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας με την προσευχή για τις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις. Ακολούθησε Κέρασμα για όλους τους παρόντες.
Ακολουθεί η ευχαριστήρια ομιλία του π. Αλεξάνδρου
Στο τέλος της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας κατά την οποία ο υποδιάκονος Αλέξανδρος Πέρρος χειροτονήθηκε διάκονος από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο, απηύθυνε προς την Εκκλησία τον παρακάτω ευχαριστήριο χαιρετισμό.
Σεβασμιότατε,
Σεβαστοί Πατέρες,
Σεβαστές Αδελφές,
Αγαπητοί μου γονείς,
Γιαγιά,
Αδελφοί και Αδελφές,
Όταν ξεκίνησα το ιεροσπουδαστήριο στην Ελβετία, θυμάμαι τον πνευματικό μου πατέρα που μου έλεγε πως όλοι έχουμε λάβει ένα Κάλεσμα από τον Θεό, και όταν κατανοήσουμε αυτό το κάλεσμα, όταν αρχίσουμε να το εκπληρώνουμε θα δούμε πως ο Κύριος μας έστειλε σημάδια από την αρχή. Τα σημάδια αυτά που είναι όχι μόνον γεγονότα αλλά και πρόσωπα και θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου με αυτή την σειρά.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να δοξάσω τον Θεό που ήταν πάντα μαζί μου και ας μην τον έβλεπα ορισμένες φορές. Ο οποίος από την κοιλία της μητέρας μου με κοίταξε με αγάπη και με διάλεξε.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου για την εκπαίδευση που μου έδωσαν και πάνω από όλα για το μεγάλο δώρο της ελευθέριας που μου έκαναν. Της ελευθερίας, η οποία ήταν να δωρίσουν το μοναδικό τέκνο τους στην Εκκλησιά μας. Να ευχαριστήσω επίσης την οικογένειά μου, την γιαγιά μου που είναι εδώ και την άλλη γιαγιά μου που μας κοιτά από ψηλά, τους θείους, τα ξαδέρφια μου οι οποίοι από την πρώτη στιγμή ήξεραν να με καθοδηγήσουν και να με στηρίξουν στον δρόμο αυτό που επέλεξα. Όλους τους κοντινούς μου φίλους οι οποίοι από την αρχή που τους εκμυστηρευτικά την θέληση μου αυτή ήταν κοντά μου σαν πυλώνες για να με βοηθήσουν να φέρω εις πέρας το κάλεσμα αυτό που έλαβα.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους υπευθύνους μου στο ιεροσπουδαστήριο της Επισκοπής Λοζάνης Γενεύης και Φριβούργου στο οποίο ήμουν για τέσσερα χρόνια. Τον π. Νικόλαο Glasson που ήταν ο Διευθυντής μου. Τους πνευματικούς μου πατέρες και όλους τους καθηγητές μου, οι οποίοι με έκαναν να καταλάβω , ή μάλλον να δοκιμάσω λίγο από το τι είναι πραγματικά η χριστιανική ζωή και η απάντηση στο κάλεσμα της ιεροσύνης.
Μίλησα για σημεία, σημάδια, όταν ξεκίνησα το ιεροσπουδαστήριο στην Ελβετία, πάρθηκε η απόφαση να σταλεί ο π. Μάριος στην Σάμο, από την οποία και κατάγομαι και έζησα μέχρι το τέλος του Λυκείου. Όταν ξεκίνησα το ιεροσπουδαστήριο έμαθα πως η Εκκλησιά της Σάμου αποκτά και πάλι κάποιον μόνιμο εμψυχωτή, έστω και λαϊκό, για να την υπηρετεί και έτσι λοιπόν άκουσα μέσα από την πράξη αυτή τον Κύριο που έλεγε « μήπως θα πρέπει να φύγεις και να ψάξεις να βρεις κάπου αλλού τον πλησίον σου -όπως λέγει το Ευαγγέλιο- εκεί που μεγάλωσες, εκεί που γεννήθηκες. Με ώριμη σκέψη και ύστερα από συμβουλές του πνευματικού μου πατέρα και των υπευθύνων μου, αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο μας π. Νικόλαος, ο οποίος μόλις έλαβε την επιστολή μου, στην οποία του εξέφραζα την επιθυμία μου να γυρίσω στην Ελλάδα με αγκάλιασε σαν πατέρας. Ήξερε να βρει τα σωστά λόγια για να με εμψυχώσει στην απόφαση μου αυτή, αλλά και να με αφήσει ελεύθερο να αποφασίσω και να έρθω με δική μου θέληση.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον καθέναν και την καθεμιά σας που είστε σήμερα εδώ, γιατί χωρίς εσάς όχι μόνο εγώ, αλλά κανένας από τους παρευρισκόμενους κληρικούς δεν θα ήταν εδώ. Διότι αν δεν υπάρχει η Εκκλησία – λαός του Θεού που να προσεύχεται, δεν χρειάζονται οι ιερείς. Γι’ αυτό λοιπόν αισθάνομαι παιδί όλων σας! Διότι όλοι σας κάποια στιγμή προσευχηθήκατε για να έχετε κάποιον κληρικό και ο Κύριος σας εισάκουσε! Λέμε ότι δεν έχουμε αρκετούς ιερείς, ας προσευχηθούμε λοιπόν στον Κύριο να μας στείλει και άλλους και Εκείνος θα μας στείλει.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Marian Vamesu, τον διαχειριστή του Ποντιφικού Κολλεγίου Teutonico στο Βατικανό. Να ευχαριστήσω τον Πανοσιολογιότατο Hans-Peter Fischer που είναι ο Διευθυντής του Κολλεγίου, ο οποίος με αγκάλιασε και με πήρε κάτω από την προστασία του, όχι μόνο για να μου μάθει την ιταλική γλώσσα αλλά και να μου μάθει να συμπεριφέρομαι ως άξιος υπηρέτης της Εκκλησίας.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους κληρικούς της τοπικής μας Εκκλησίας, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή με δέχθηκαν με αγκάλιασαν και με έκαναν να νιώθω δικό τους άνθρωπος.
Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον Αξιότιμο κύριο Δήμαρχο της Τήνου, τους αξιότιμους εκπροσώπους Α΄ και Β΄ βαθμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίοι μας τίμησαν με την παρουσία τους, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν πριν το τέλος της Λειτουργίας για την εκλογή του νέου Δημοτικού Συμβουλίου.
Να ευχαριστήσω τέλος και πάλι όλους εσάς και σας παρακαλώ να προσεύχεστε για εμένα, για όλους τους κληρικούς για να μπορέσουμε να αυξάνουμε και να πληθύνουμε όπως πληθαίνετε και εσείς ως λαός του Θεού.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
