Δ’ Κυριακή του Πάσχα, α’ κύκλος 2020
Τα πρόβατά μου με ακολουθούν!
«Εγώ είμαι η θύρα – η πόρτα – των προβάτων. Αν κανείς περάσει από μένα, θα σωθεί, και θα βρίσκει τροφή, και τροφή άφθονη», μας βεβαιώνει σήμερα ο Ιησούς Χριστός.
Γιατί μας παρουσιάζει τον εαυτό του ως τη μόνη πόρτα που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια αληθινή ζωή, με άφθονη τροφή; Πού θέλει άραγε να μας οδηγήσει;
Μας λέει επίσης: «Εγώ είμαι ο βοσκός των προβάτων. Όταν βγάλω έξω από τη στάνη τα πρόβατά μου για να τα οδηγήσω στη βοσκή με το άφθονο χορτάρι, εγώ πηγαίνω εμπρός και τα πρόβατα με ακολουθούν».
Μας ρωτάει σήμερα ο Λόγος του Θεού: Έχετε πράγματι ως βοσκό σας τον Χριστό; Αυτόν ακολουθούμε; Την τροφή που Εκείνος μας δίνει, αυτήν τρώμε; Από πού φαίνεται;
֍ ֍ ֍
Ακούσαμε τον απ. Πέτρο να λέει στον κόσμο: «Σωθείτε από τη γενεά αυτή τη διεστραμμένη!». Άρα όποιος ακολουθεί τον Χριστό, ακολουθεί μια συμπεριφορά διαφορετική από εκείνη που του προτείνει η κοινωνία γύρω του, η «διεστραμμένη γενεά»! Γιατί ο χριστιανός ακολουθεί άλλη συμπεριφορά;
Διότι, όταν ο Πέτρος είπε στον κόσμο: «Αυτόν τον Ιησού, που εσείς σταυρώσατε, ο Θεός τον ανέστησε και τον έκανε Σωτήρα των ανθρώπων», αυτοί κατάλαβαν ότι έκαναν λάθος, και ρώτησαν: «Τι να κάνομε;». Και ο Πέτρος τους είπε: «Να μετανοήσετε, να βαφτιστείτε για να λάβετε άφεση αμαρτιών, και τότε θα λάβετε το Άγιο Πνεύμα που σας συμφιλιώνει με τον Θεό. Σωθείτε από τη γενεά αυτή τη διεστραμμένη», την ανήθικη, που δεν ακολουθεί το σωστό!
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ λοιπόν είναι όποιος αποφάσισε να ακολουθεί τον Ιησού Χριστό – τον σταυρωμένο και αναστημένο -, και όχι τους βοσκούς που ακολουθεί η κοινωνία γύρω του.
Εσύ λοιπόν – ρωτάει όλους μας ο Λόγος του Θεού – ακολουθείς έναν βοσκό διαφορετικό από αυτόν που ακολουθεί εκείνος ο τραγουδιστής, εκείνος ο αθλητής, εκείνος ο ηθοποιός, εκείνος ο πολιτικός, εκείνος ο καθηγητής, εκείνη η τηλεοπτική εκπομπή; Ακολουθείς βοσκό διαφορετικό;
֍ ֍ ֍
Ο βοσκός Χριστός μπαίνει μπροστά, και τα πρόβατα τον ακολουθούν, μας είπε. Πόσο τον ακολουθούμε εμείς τον Χριστό;
Μας λέει ο απ. Πέτρος: «Ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, και σας άφησε ένα παράδειγμα να ακολουθείτε τα ίχνη του». Ποια ίχνη του Χριστού να ακολουθούμε;
«Αν κάνατε το καλό και υποφέρετε επειδή κάνατε το καλό, και δείξετε υπομονή, αυτό αρέσει στον Θεό. Για τον σκοπό αυτό σας κάλεσε ο Θεός». Για ποιο λόγο μας κάλεσε ο Θεός να κάνομε το καλό, και όταν υποφέρομε να έχομε υπομονή; «Διότι και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, και σας άφησε το παράδειγμα να ακολουθείτε τα ίχνη του», να ζείτε με τον τρόπο που έζησε.
Όταν ο Λόγος του Θεού μας λέει αυτά, εμείς πρέπει να εξετάσομε τον εαυτό μας και να απαντήσομε: ΑΝ ακολουθούμε τον Χριστό ή ΑΝ ακολουθούμε την κοινωνία! Αφήνομε προς το παρόν αυτό το ερώτημα, για να σκεφθούμε κάτι άλλο:
֍ ֍ ֍
Σήμερα είναι η 4η Κυριακή του Πάσχα, και η Εκκλησία μας καλεί κάθε χρόνο, με το Ευαγγέλιο του Καλού Ποιμένα, να σκεφθούμε και να προσευχηθούμε για τις ΚΛΗΣΕΙΣ: για το κάλεσμα που απευθύνει ο Κύριος προς την ιερατική αποστολή, προς την μοναστική ζωή, και προς την ιεραποστολή των λαϊκών.
Πόσα χρόνια είναι που η Εκκλησία, μας καλεί να προσευχόμαστε γι’ αυτό τον σκοπό; 57 χρόνια! Δηλ. άρχισε το έτος 1963. Αυτό σημαίνει ότι από τότε άρχισε να βλέπει ότι λιγοστεύουν οι νέοι και οι νέες που δέχονται αυτό το κάλεσμα του Κυρίου και το ακολουθούν!
Μετά από 57 χρόνια προσευχής και δράσης για τις Κλήσεις, τι αποτελέσματα έχομε; Στην Αφρική και την Ασία αυξάνονται οι κλήσεις, στις άλλες ηπείρους συνεχώς μειώνονται. Το ίδιο και στην Ελλάδα: μέχρι τη δεκαετία του 1970 είχαμε ένα ιεροσπουδαστήριο στην Ελλάδα με 30-35 εφήβους. Τα μοναχικά Τάγματα είχαν ανάλογους νέους και νέες. Έπειτα περνούν πολλά χρόνια για να δούμε έναν νέο ιερέα, ενώ από μοναχούς και μοναχές κανένα.
Έτσι, σήμερα οι μισοί εφημέριοι στις ενορίες της Ελλάδος είναι από άλλες Χώρες, και οι Έλληνες ιερείς είναι κυρίως μεγάλης ηλικίας.
Κατά τα τελευταία 30 χρόνια η Ελλάδα γέμισε από καθολικούς μετανάστες, που είναι τρεις φορές περισσότεροι από τους Έλληνες καθολικούς. Αλλά ούτε και από τους μετανάστες έχομε νέες κλήσεις, εκτός από μια-δυο εξαιρέσεις.
֍ ֍ ֍
Παρατηρούμε ότι, ενώ για την ιερατική αποστολή έχομε ελάχιστες κλήσεις και για τη μοναστική ζωή καθόλου, έχομε όμως αρκετούς λαϊκούς που δεσμεύονται με την Εκκλησία, που εργάζονται για την Εκκλησία. Βλέπομε λοιπόν ένα δισταγμό να δεσμευτεί κάποιος σε όλη του τη ζωή για την Εκκλησία του Χριστού.
Αυτό όμως, είναι μόνο η μια πλευρά της αλήθειας. Διότι παρατηρούμε ότι στην εποχή μας, οι νέοι και οι νέες, δεν φοβούνται μόνο να δεσμευτούν υπέρ της αγαμίας αλλά και υπέρ του γάμου.
Πόσοι νέοι συμβιώνουν/συζούν χωρίς γάμο, παρόλο που η Εκκλησία λέει ότι δεν επιτρέπεται ένας χριστιανός να ζει ΣΑΝ παντρεμένος χωρίς να είναι παντρεμένος!
Πόσοι νέοι παντρεύονται μόνο πολιτικά, και επομένως ζουν και αυτοί με ένα γάμο που δεν είναι Μυστήριο και δεν έχει τη Χάρη του Θεού, και επομένως ζουν στην αμαρτία!
Γιατί το κάνουν; Διότι φοβούνται, και θέλουν να δοκιμάσουν αν μπορούν να ζήσουν μαζί χωρίς δέσμευση, χωρίς Μυστήριο Γάμου, και έπειτα να τελέσουν το Μυστήριο! Και δεν σκέπτονται ότι κάνοντας έτσι βάζουν αμαρτωλά θεμέλια στο γάμο και την οικογένειά τους. Και γι’ αυτή την αμαρτία, πόσοι νέοι άραγε μετανιώνουν ειλικρινά και ζητούν συγχώρεση! Αν δεν το κάνουν, όλη η ζωή τους κινδυνεύει να στερείται τη χάρη του Θεού!
Και τότε πού πάμε; Πού πάνε όλα αυτά που μας έλεγε ο απ. Πέτρος: Μετανοήστε· ζητήστε άφεση αμαρτιών· να λάβετε το Άγιο Πνεύμα· σωθείτε από τη γενεά αυτή τη διεστραμμένη.
Όταν έχομε αυτή τη στάση φόβου απέναντι στον Γάμο, πώς να έχομε μια στάση γενναιότητας απέναντι στην αγαμία και την αφιερωμένη ζωή; Πού πάμε λοιπόν; Βαδίζομε στα τυφλά;
֍ ֍ ֍
Όλα αυτά αδελφοί μου μας δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ιερατικών και μοναστικών κλήσεων. Το πρόβλημα είναι πόσο χριστιανοί είμαστε, πόσο η Εκκλησία εμάς των μεγαλυτέρων παραδίδει στους νεότερους μια γνήσια πίστη ή απλώς μια θρησκευτικότητα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο!
Χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο πίστεως, θα προσευχόμαστε ίσως για τις κλήσεις, αλλά δεν θα έχομε αποτελέσματα, διότι παραδίδομε στους νεότερους μια πίστη, από την οποία λείπει η αίσθηση της αμαρτίας, γι’ αυτό λείπει η μετάνοια, γι’ αυτό λείπει η ανάγκη να βρίσκομαι στη χάρη του Θεού, γι’ αυτό μπορεί οι νέοι στο τέλος να τελούν θρησκευτικό γάμο και οι γονείς να βαφτίζουν τα παιδιά τους, αλλά δεν τους μεταδίδουν πίστη στον Χριστό, δεν τους μεταδίδουν πιστότητα.
Τι μας είπε ο Πέτρος; «Αν κάνατε το καλό και υποφέρετε επειδή κάνατε το καλό, και δείξετε υπομονή, αυτό αρέσει στον Θεό. Για τον σκοπό αυτό σας κάλεσε ο Θεός. Διότι και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, και σας άφησε το παράδειγμα να ακολουθείτε τα ίχνη του».
Πόσο δείχνομε στους νεότερους ότι εμείς οι μεγαλύτεροι ακολουθούμε τα ίχνη του Χριστού, ότι είμαστε διατεθειμένοι να υποφέρομε με υπομονή, για να ακολουθήσομε τον Χριστό, που δεσμεύτηκε με τον Πατέρα του, και έμεινε πιστός με υπομονή μέχρι τον σταυρό;
Πόσο δείχνομε στους νεότερους ότι επιθυμούμε τόσο πολύ την υπόσχεση του Χριστού: «να έχομε την αιώνια ζωή, και να την έχομε άφθονη», μέχρι σημείου να πηγαίνομε ενάντια στη νοοτροπία και την πρακτική της κοινωνίας; «Σωθείτε από τη γενεά αυτή τη διεστραμμένη».
Αν δεν δείχνομε στους νέους ότι η κοινωνία που μας περιβάλλει ΔΕΝ ζει χριστιανικά, και ότι γι’ αυτό ΔΕΝ την ακολουθούμε, τότε γιατί να ακολουθήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής, τον χριστιανικό: με γενναιότητα στον γάμο και γενναιότητα στην αφιερωμένη κλήση;
Εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να αλλάξομε, και τότε οι προσευχές μας θα έχουν αποτέλεσμα! ●●●
