Το Συμβούλιο Καθολικών Ιεραρχιών Ευρώπης (CCEE), εξέδωσε δήλωση μετά την πραγματοποίηση σεμιναρίου στις 20 και 21 Μαρτίου για ιεράρχες από όλο τον κόσμο στη Ρώμη με επίκεντρο την ποιμαντική της οικογένειας σε σχέση με τις σημερινές κοινωνικές προκλήσεις και την κληρονομιά του πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄ στον τομέα αυτό. Η συνάντηση διοργανώθηκε από το «Ποντιφικό Ινστιτούτο για την μελέτη του γάμου και της Οικογένειας Ιωάννης Παύλος ο Β΄».
Τα μέλη του CCEE είχαν την επιμέλεια της τελικής συνεδρίασης και έκαναν τις ακόλουθες παρατηρήσεις: Αντικείμενο της τελευταίας συνεδρίασης ήταν η ανάλυση των στοιχείων και των δεδομένων για την ποιμαντική της οικογένειας απέναντι στις τρέχουσες προκλήσεις. Η συνεδρία, υπό την προεδρία του καρδιναλίου Lorenzo Baldisseri, Γενικού Γραμματέα της Συνόδου των Επισκόπων, και με συντονιστή τον σεβασμιότατο Duarte da Cunha, Γενικό Γραμματέα του CCEE, επωφελήθηκε από τη συμβολή πολλών Ευρωπαίων ειδικών.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών παρατηρήθηκε ότι επαναλήφθηκε αρκετές φορές, το γεγονός της εκτεταμένης άγνοιας της διδασκαλίας της Εκκλησίας για την οικογένεια, η οποία πολύ συχνά θεωρείται ως ένα σύνολο κανόνων. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από πολλές απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο για την οικογένεια που έλαβε η Σύνοδος των Επισκόπων. Η αποστολή της Εκκλησίας, αντίθετα, είναι πρώτα απ' όλα και σε κάθε περίσταση, να κηρύττει τον Χριστό, που έρχεται να συναντήσει τονκαθένα και χτυπά την πόρτα της κάθε καρδιάς, για να φέρει την πληρότητα της ζωής. Είναι ο Χριστός που σώζει τις οικογένειες μέσω της Εκκλησίας. Στη Ρώμη, οι συμμετέχοντες και οι ομιλητές τόνισαν την ποιμαντική πρόκληση της ανάδειξης της ομορφιάς του Ευαγγελίου της Οικογένειας, και τις απαιτήσεις του για την αλήθεια, που ανταποκρίνεται απόλυτα στις προσδοκίες της ανθρώπινης καρδιάς. Ο Καρδινάλιος Baldisseri κάλεσε τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιούν αυτή την περίοδο προετοιμασίας για την επικείμενη Σύνοδο ως μια ευκαιρία να συ ζητήσουν το θέμα της οικογένειας και να κάνουν
ορατή την ομορφιά της διδασκαλίας της Εκκλησίας και την μαρτυρία που σε καθημερινή βάση δίνουν με την ζωή τους πολλές χριστιανικές οικογένειες.
Πράγματι, ένας από τους στόχους της επόμενης Συνόδου είναι να αναλύσει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μπροστά στις προκλήσεις του σημερινού κόσμου, προκειμένου να διακρίνει τι είναι αυτό που ο Κύριος διδάσκει στους δικούς του ανθρώπους, γεγονός που καλύπτει, επίσης, τη μεγάλη δίψα για περισσότερη γνώση σχετικά με το τι η Εκκλησία διδάσκει για το θέμα της οικογένειας. Και ειδικά για να διεγείρει τον ενθουσιασμό ολόκληρης της Εκκλησίας, για να φέρει τον Χριστό σε όλες τις οικογένειες.
Παραμονές της αγιοποίησης εκείνου που ήδη έχει ονομασθεί ο πάπας της οικογένειας, ο όγκος της συμβολής του Ιωάννη Παύλου Β΄ σχετικά με τα θέματα του γάμου και της οικογένειας αναφέρθηκαν επανειλημμένα. Το πάθος του για την οικογένεια τον οδήγησε να αναπτύξει μια πλούσια Διδασκαλία που ακόμη και σήμερα είναι επίκαιρη. Το Familiaris consortio, η κατήχησή του για την ανθρώπινη αγάπη, και πολλά άλλα έγγραφα, αλλά πάνω απ' όλα η ανάμνηση του τρόπου αντιμετώπισης της ποιμαντικής των οικογενειών, αποτελούν ακόμα πηγή έμπνευσης, όπως αποδεικνύεται από τους υπευθύνους για την ποιμαντική της οικογένειας από τις πέντε ηπείρους που συμμετείχαν στη συνεδρίαση.
Πράγματι, το σώμα της Διδασκαλίας του Ιωάννη Παύλου του Β΄ δείχνει καθαρά πως η οικογένεια, ακόμα και για την εποχή μας, είναι μια πραγματικά καλή είδηση, και ότι ο γάμος, αν βιώνεται υπό το φως της θείας χάριτος, που λυτρώνει την ανθρώπινη καρδιά, είναι πηγή αγάπης ακόμα και σε πολύ δυσμενείς συνθήκες. Με λίγα λόγια, η διδασκαλία του μελλοντικού αγίου είναι μια πρόσκληση για να διακηρύξουμε αδιάκοπα την αγάπη της οικογένειας, ακόμα και όταν αυτή η διακήρυξη πρέπει να πάει ενάντια στην γενική τάση, διότι αυτό είναι ευθύνη της Εκκλησίας, μια κληρονομιά αυτού του Πάπα. Με αυτή την έννοια, η Εκκλησία καλείται να προωθήσει την κατάλληλη ποιμαντική για την οικογένεια, η οποία θα μπορεί να συνοδεύει τα άτομα και τις οικογένειες και να φέρει σε όλους την αλήθεια και την αγάπη του Ιησού.
Η ποιμαντική της οικογένειας δεν μπορεί να νοηθεί ως ένας τομέας ή μία πτυχή της ποιμαντικής φροντίδας, αλλά ως προοπτική στην οποία όλη η ποιμαντική φροντίδα αναφέρεται. Αυτή η επαρκής και πλήρης ποιμαντική μέριμνα που είχε ολόψυχα προωθηθεί από τον μακάριο Πάπα συμπίπτει με την επείγουσα ανάγκη διακήρυξης της χαράς του Ευαγγελίου, για την οποία ο πάπας Φραγκίσκος επέστησε την προσοχή ολόκληρης της Εκκλησίας.
Πηγή: CCEE
