5 Νοεμβρίου 2024
Expand search form

Ειδήσεις από την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του σεβ. Ιωάννη, Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

2013

σεβασμιότατου κ.κ. Ιωάννη

Καθολικού Αρχιεπισκόπου

Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας

Τοποτηρητού Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης

 

Αγαπητοί μου, για τα φετινά Χριστούγεννα επιθυμώ να σας απευθύνω το παλαιό, αλλά πάντα επίκαιρο, μήνυμα των αγγέλων στους βοσκούς: «Σας αναγγέλλω μία μεγάλη χαρά» (Λκ. 2,10).

Είναι πιο επιτακτικό παρά ποτέ, σήμερα αυτό το χριστουγεννιάτικο μήνυμα χαράς. Πράγματι για τρίτη συνεχή χρονιά πανηγυρίζουμε τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης μέσα σε ένα κλίμα ηθικής και οικονομική κρίσης που δημιουργεί αβεβαιότητα, αξεπέραστα προβλήματα στις οικογένειες, σκορπίζει απαισιοδοξία και καμιά φορά απελπισία.

Παρ’ όλα αυτά, έρχονται και φέτος τα Χριστούγεννα για να ξαναφέρουν για κάθε άνθρωπο την βεβαιότητα ότι υπάρχει ακόμη η Ελπίδα και η Χαρά.

Αλλά όλα αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα για μας αν γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα εμποτισμένοι από την πραγματική χριστιανική τους σημασία.

Αντίθετα, όταν σ’ αυτή τη γιορτή βλέπουμε μόνο την κοινωνική και ανθρώπινη πλευρά της, έστω και αν αυτή είναι τόσο ωραία και γεμάτη θαλπωρή, όπως ευχές, δώρα, οικογενειακές συναντήσεις, η ποίηση των αναμνήσεων, τότε, όταν περάσουν «οι γιορτές», θα αισθανθούμε, μια βαθειά θλίψη, μια μελαγχολία για κάτι το ωραίο, αλλά εφήμερο που πέρασε. «Πέρασαν και φέτος τα Χριστούγεννα!» επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο με θλίψη και ξεστολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δένδρο και τη φάτνη.

Και όμως, η γιορτή των Χριστουγέννων δεν είναι κάτι το εφήμερο, κάτι που «περνά», διότι δεν είναι απλά η επέτειος της γέννησης του Χριστού, δεν γιορτάζουμε τα «γενέθλιά» του. «Σήμερα» και κάθε «σήμερα» γιορτάζουμε την πραγματική γέννησή του ανάμεσά μας. Όπως ο Χριστός συνεχώς σταυρώνεται και ανασταίνεται, έτσι και γεννιέται συνεχώς μέσα μας, στην οικογένειά μας, στην κοινωνία μας. Ναι, αγαπητοί μου, και σε αυτά τα φετινά Χριστούγεννα «Φανερώθηκε, η χάρη του Θεού που είναι η σωτηρία για όλους τους ανθρώπους» (Προς Τίτο, Επιστολή, 2,11). Μάλιστα, η Σωτηρία, η Χαρά και η Ελπίδα έχουν ένα όνομα, ονομάζονται Ιησούς Χριστός! Η γέννηση του Χριστού ανάμεσά μας είναι πηγή πραγματικής αγαλλίασης: η ευτυχία, η πληρότητα της ζωής, η βεβαιότητα της αλήθειας, η αποκάλυψη της καλοσύνης και της αγάπης, με μια λέξη η σωτηρία προς την οποία ο άνθρωπος τείνει με όλες του τις δυνάμεις, είναι ανάμεσά μας, είναι αυτό το Βρέφος που προσκυνούν οι ταπεινοί βοσκοί και αγνοούν οι δυνατοί αυτού του κόσμου. Αυτός είναι ο Προφήτης των μακαρισμών, Αυτός είναι ο Παρηγορητής κάθε ανθρώπινης θλίψης, Αυτός είναι η Ειρήνη μας, διότι Αυτός και μόνο Αυτός υπόσχεται τη Ζωή, την Πραγματική ζωή, που κανένας δεν μπορεί να απειλήσει ή να αφαιρέσει. Ο ίδιος ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη, έτσι προσδιορίζει τον ερχομό του σε αυτόν τον κόσμο: «Εγώ ήλθα για να έχουν (οι άνθρωποι) ζωή, και να την έχουν άφθονη» (Ιω. 10, 10). Και στο ίδιο Ευαγγέλιο έτσι συνοψίζει τη διδασκαλία του: «Αυτά σας τα είπα για να είναι η χαρά μου μέσα σας και η χαρά σας να είναι πλήρης» (Ιω. 15,11).

Καμία κρίση δεν μπορεί να κλονίσει αυτήν την βεβαιότητα σε αυτόν που πιστεύει στο Χριστό Σωτήρα, ο Σωτήρας Ιησούς είναι ανάμεσά μας, χαμογελά με κάθε μωρό που χαμογελά, κλαίει με κάθε δάκρυ που χύνεται σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο κόσμο, ευλογεί κάθε σταγόνα ιδρώτα που χύνεται στον κοπιαστικό αγώνα των ανθρώπων.

Από αυτό το Βρέφος πηγάζει, ακόμα και στην καθαρά ανθρώπινη μορφή του, κάθε καλό και ωραίο. Βρισκόμαστε, πράγματι, μπροστά στο μυστήριο μιας γέννησης, μπροστά σε ένα νεογέννητο παιδί. Ενώπιον μίας Μάνας και ενός Μωρού, γιορτάζουμε την ανθρώπινη ζωή στην πιο ιερή έκφρασή της: κάθε κοιτίδα (κούνια), κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, κάθε ζωή που γεννιέται φωτίζεται από το γλυκύτατο φως που ακτινοβολεί από την Μητέρα Μαριάμ και από τον Υιό της Ιησού.

Εύχομαι η καρδιά μας, που συχνά ανήσυχη παραπλανάται στην αναζήτηση της ευτυχίας, να βρει στον Σωτήρα Χριστό την δύσκολη, αλλά βέβαιη οδό προς την πραγματική «δικαιοσύνη ευτυχία και ειρήνη». Ο Απόστολος Παύλος μεταχειρίζεται συχνά αυτό το αναπόσπαστο τριώνυμο για να απευθύνει τις ευχές του στους πρώτους χριστιανούς (Βλ. Ρωμ. 14, 17. Γαλ. 5,22). Αυτή είναι η ευχή μου και για εσάς, αγαπητοί μου. Ας δεχθούμε με όλη μας την αγάπη το Χριστό που σήμερα γεννιέται για τον καθέναν από εμάς, ως την πραγματική ειρήνη και ευτυχία μας.

Αυτή η βεβαιότητα, ότι στο πρόσωπο του Βρέφους της Βηθλεέμ γίνεται ορατή η τρυφερότητα του Θεού για τον καθέναν από εμάς, ας απαλύνει τους φόβους μας, ας αναπτερώσει την ελπίδα μας, ας γίνει βάλσαμο για την καρδιά μας.

Με αυτήν την έννοια εύχομαι σε όλους καλά Χριστούγεννα και το Νέο Έτος ας είναι επιτέλους φορέας ελπίδας και παρηγοριάς.

Αλλά πώς μπορεί να είναι καλή και ευτυχισμένη αυτή η Αγία Ημέρα της γέννησης του Ιησού, εάν δεν φέρνει μια αλλαγή στην πορεία της ζωής μας;

Θέλετε τα φετινά Χριστούγεννα να είναι πραγματικά καλά; Ας δώσουμε σε αυτή τη γιορτή την αυθεντική πνευματική και συνάμα πανανθρώπινη σημασία της. Ας τα κάνουμε εμείς «καλά» τα Χριστούγεννα. Ας σκύψουμε με αγάπη προς τους φτωχούς, τους αναγκεμένους, τους πάσχοντες, τους ταλαίπωρους. Έτσι θα περάσουμε καλά και ευτυχισμένα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα θα είναι καλά όχι μόνο για τη φετινή εορτή, αλλά για την κάθε μέρα της ζωής μας. Αυτό θα είναι δυνατό, εφόσον επιτρέψουμε στο Χριστό να μας συνοδέψει στην πορεία μας και για όλη τη διάρκεια αυτού του Νέου Έτους.  

 

+Ιωάννης 

Αρχιεπίσκοπος

 

Προηγούμενο Άρθρο

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του σεβ. Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου

Επόμενο Άρθρο

Χριστούγεννα των Ιρακινών Καθολικών Χαλδαίων

You might be interested in …

100 χρόνια από την απελευθέρωση της Πρέβεζας

Η Καθολική Εκκλησία της Πρέβεζας και τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης – 21 Οκτωβρίου 2012 Η παρουσία της καθολικής Εκκλησίας στην Ήπειρο χάνεται στα μέσα της βενετοκρατίας στον Ιόνιο χώρο, όταν κοινότητες […]

agiotato

Κέρκυρα : Η Πρώτη Κοινωνία και η Λιτανεία της Αγίας Δωρεάς

Ακόμα μια μέρα ιδιαίτερη ξημέρωσε για την Εκκλησία μας στην Κέρκυρα την Κυριακή 5 Ιουνίου. Ήταν η μέρα της πρώτης Κοινωνίας. Μέρα που τα παιδιά και των δύο ενοριών μας, ντυμένα νυφούλες και γαμπροί, όπως […]