Μήνυμα
του Καθολικού Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
και Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης
π. Ιωάννη Σπιτέρη
για τα Χριστούγεννα και το νέο Έτος
Είναι γνωστό ότι το Πάσχα αποτελεί τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το αποκορύφωμα του Λειτουργικού Έτους. Ωστόσο, τα Χριστούγεννα αποτελούν την πιο «ανθρώπινη» γιορτή της πίστης μας. Πράγματι καμία άλλη γιορτή δε μας φανερώνει με περισσότερη σαφήνεια το ανθρώπινο πρόσωπο του «εναθρωπίσαντος» Θεού. Σε κανένα άλλο μέρος, όπως στη φάτνη, δεν γίνεται τόσο αντιληπτό το γεγονός ότι ο Θεός θέλει να είναι ο «Εμμανουήλ», ένας «Θεός-μαζί-μας», ένας Θεός τον οποίον μπορούμε να εμπιστευόμαστε, διότι έρχεται να μας συναντήσει σαν ένα βρέφος.
Ήρθε, αλλά και έρχεται συνεχώς! Ο ερχομός του αποτελεί το επίκεντρο της ιστορίας της ανθρωπότητας που δίνει νόημα και περιεχόμενο στην ανθρώπινη ύπαρξη. Ήρθε βρέφος, ήρθε παιδί, ήρθε σε μία οικογένεια, ήρθε εργάτης, ήρθε δάσκαλος, ήρθε προφήτης, ήρθε παρηγορητής, ήρθε σωτήρας για να φορτωθεί επάνω του όλες τις κακίες μας και όλα τα βάσανά μας. Ήρθε για τη ζωή και την ανάσταση των ανθρώπων. Αυτός, το Άλφα και το Ωμέγα του σύμπαντος ήρθε για να μας κάνει παιδιά του Θεού. Ήρθε για μένα, για σένα, για τον καθένα από εμάς, για αυτούς που χαίρονται, για αυτούς που πονάνε, για αυτούς που ζουν και για αυτούς που πεθαίνουν.
Μας φέρνει τη ζωή και μας ωθεί να χαρίζουμε ζωή. «Η ζωή ενδυναμώνεται χαρίζοντάς την και εξασθενεί στην απομόνωση και στην άνεση. Πράγματι, αυτοί που αξιοποιούν περισσότερο τις δυνατότητες της ζωής είναι εκείνοι που αφήνουν την ασφαλή όχθη και επιδίδονται με πάθος στην αποστολή να μεταδώσουν τη ζωή στους άλλους» (Πάπας Φραγκίσκος, Η χαρά του Ευαγγελίου, αρ. 10).
Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πέρασε καλά Χριστούγεννα αν δεν αισθανθεί βαθιά μέσα του αυτήν, την πάντα καινούρια και πάντα χαρούμενη είδηση: Αυτό το Βρέφος ήρθε για μένα! Καθένας από εμάς, όσο αμαρτωλός κι αν είναι, οφείλει να πει στον εαυτόν του: εμέ, εμέ αγαπάει ο Θεός από τη στιγμή που μου χαρίζει κάθε Χριστούγεννα και κάθε στιγμή τον ίδιο τον Υιό του. Αυτός ο οποίος, κατά κάποιο τρόπο, έχει την εμπειρία της απίστευτης χριστουγεννιάτικης αλήθειας, επιστρέφοντας στο σπίτι του, στην εργασία του, στην καθημερινότητα του, θα αισθανθεί να γεννιέται αυθόρμητα στην καρδιά του ένας ύμνος, ο ύμνος των Χριστουγέννων: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Αυτά τα ευλογημένα λόγια επιθυμώ να είναι και οι ευχές μου για τα φετινά Χριστούγεννα. Ευχές για ειρήνη με το Θεό, με τους συνανθρώπους μας, ειρήνη με τον εαυτό μας, ειρήνη στην οικογένειά μας, ειρήνη για όλο τον κόσμο. Μια ειρήνη που δημιουργεί ομόνοια, αγαθά συναισθήματα και ανάλογες καλές πράξεις, που ενθαρρύνει τη συμφιλίωση, την καταλλαγή, το σεβασμό για τον άλλον, τον ξένο, το διαφορετικό. Αυτές οι ευχές μπορεί να πραγματοποιηθούν, τις έχουμε ανάγκη, ο κόσμος τις αναζητεί όχι ως ευχές, αλλά ως πραγματικότητα.
«Σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση να απαντήσουμε κατάλληλα στη δίψα πολλών ανθρώπων για τον Θεό, ώστε να μην προσπαθούν να τη σβήσουν με αλλοτριωτικές προτάσεις ή με έναν Ιησού Χριστό χωρίς σάρκα και χωρίς στράτευση για τον άλλον. Αν δεν βρουν στην Εκκλησία μια πνευματικότητα που να τους θεραπεύει, να τους ελευθερώνει, να τους γεμίζει ζωή και ειρήνη και ταυτόχρονα να τους καλεί σε αλληλέγγυα κοινωνία και σε γόνιμο ευαγγελισμό, θα καταλήξουν να εξαπατηθούν από προτάσεις που δεν εξανθρωπίζουν ούτε προσφέρουν δόξα στον Θεό» (Πάπας Φραγκίσκος, Η χαρά του Ευαγγελίου, αρ. 89).
Επειδή αυτή η ευχή μου για ειρήνη δεν αρκεί από μόνη της, επικαλούμαι την ευσπλαχνία του Θεού που αποκαλύφθηκε τα Χριστούγεννα στο πρόσωπο του Ιησού και είναι βέβαιο πως Αυτός δε θα μας εγκαταλείψει τώρα που τον έχουμε περισσότερο ανάγκη.
† Ιωάννης Σπιτέρης
Αρχιεπίσκοπος
