ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ
ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΡΟΔΟΥ
Ένα Μήνυμα για τα Χριστούγεννα! Σε ποιον;
Στον πιστό της κυριακάτικης Λειτουργίας; Στον βαφτισμένο που δεν συμμετέχει στη ζωή της Εκκλησίας; Σ’ αυτόν που θα «γιορτάσει» Χριστούγεννα μόνο με λαμπιόνια και δώρα, χωρίς Χριστό; Μήπως είναι καλύτερα ένα Μήνυμα ανοιχτό προς «κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως»;
* * *
Η εορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε πριν από αιώνες από ανθρώπους που πίστεψαν ότι Αυτός που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας είναι «το φως που θα φωτίσει τα έθνη» (Λκ 2,32). Γι’ αυτό και όρισαν ως ημέρα αυτής της γιορτής την 25η Δεκεμβρίου, κατά την οποία ο φωτεινός ήλιος αρχίζει να νικάει: η νύχτα να λιγοστεύει, και το φως της ημέρας να διαρκεί περισσότερο!
Κατά τον 21ο αιώνα τα Χριστούγεννα έφθασαν να γιορτάζονται ακόμη και σε Χώρες, σε πόλεις, σε γειτονιές, που δεν γνωρίζουν τον Χριστό. Γι’ αυτό γιορτάζονται μόνο κοινωνικά, και ο καθένας γιορτάζει αυτό που θέλει: τη χαρά, την αγάπη, τα δώρα, αλλά ΟΧΙ τον Χριστό, δώρο του Θεού και Λυτρωτή!
Έτσι, και στο δικό μας «χριστιανικό» περιβάλλον, τα Χριστούγεννα έχουν εμπορευματοποιηθεί και έχουν καταντήσει μια γιορτή πολιτιστική, γιορτή παράδοσης, με πολλά φώτα, ακόμη και με πολλά δώρα και ευχές, γύρω από ένα δέντρο στολισμένο και φωτεινό, αλλά συχνά χωρίς Χριστό, μόνο παρέα με έναν κύριο στρουμπουλό στα κόκκινα ντυμένο, που γελάει χαζά και μοιράζει δώρα!
* * *
Από τι θα μπορούσαμε να διακρίνομε κατά πόσο σε μια κατοικημένη περιοχή, σε μια οικογένεια, σε μια καρδιά, τα Χριστούγεννα έχουν επίκεντρο τον Χριστό;
Τα φετινά Χριστούγεννα πρέπει να φωτιστούν από το Ιωβηλαίο της Ευσπλαχνίας που αρχίσαμε. Γι’ αυτό, πρέπει να δούμε τα Χριστούγεννα ως τη φανέρωση του φιλεύσπλαχνου Θεού στο πρόσωπο του Υιού Του, που γίνεται άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο!
Και μας λέει ο Πάπας Φραγκίσκος ότι έχομε ανάγκη να γνωρίσομε, να αποκτήσομε εμπειρία της ευσπλαχνίας του Θεού Πατέρα, για να μπορέσομε με τη σειρά μας να γίνομε «φιλεύσπλαχνοι όπως ο Πατέρας».
Και προς ποια κατεύθυνση να βιώσομε εμείς αυτή την ευσπλαχνία;
Μας λέει ο Πάπας: «Είναι ζωηρή επιθυμία μου, κατά τη διάρκεια του Ιωβηλαίου, ο χριστιανικός λαός να στρέψει την προσοχή και τη σκέψη του στα υλικά και πνευματικά έργα ευσπλαχνίας» (αρ.5).
Κατά την τελευταία περίοδο της οικονομικής κρίσης, τα υλικά έργα ευσπλαχνίας πήραν μεγάλη έκταση, και αυτό είναι ευχάριστο και είναι ανάγκη να συνεχίσει. Όμως, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν φοβερά παραμεληθεί τα πνευματικά έργα ευσπλαχνίας.
Πόσοι, πράγματι, είναι οι βαφτισμένοι που σπλαχνίζονται τη σύζυγο, τον σύζυγο, τα παιδιά τους, τον φίλο τους, μαρτυρώντας την πίστη τους σε ένα Θεό φιλεύσπλαχνο; Πόσοι πλησιάζουν έναν απογοητευμένο ή απελπισμένο άνθρωπο, έναν που ζει μόνο υλιστικά, και έχουν την πρόθεση και την ικανότητα να του δώσουν την παρηγοριά και τη δύναμη της δικής τους πίστεως; Πόσοι μαρτυρούν την πίστη με το να προσεύχονται στο σπίτι τους, με την οικογένειά τους, αλλά και μαζί με την ενορία τους στην εκκλησία; Πόσοι τη μαρτυρούν ευσπλαχνιζόμενοι τον εαυτό τους: φροντίζοντας δηλαδή να κατηχούνται όχι μόνο μέχρι 12 ετών, αλλά επιδιώκουν να γνωρίσουν τον Χριστό, το πρόσωπο του φιλεύσπλαχνου Πατέρα, και όταν είναι 15, 25, 40, 70 ετών;
Τα υλικά έργα ευσπλαχνίας προς τον πλησίον, τα εκτελούν πολλοί, ακόμη και φορείς χωρίς σχέση με τη χριστιανική πίστη. Δόξα τω Θεώ!
Για να εκτελέσει όμως κάποιος πνευματικά έργα ευσπλαχνίας, πρέπει να έχει πίστη, εμπειρία της ευσπλαχνίας του Θεού Πατέρα, να βιώνει την πίστη, να καλλιεργεί συνεχώς την πίστη, να συνειδητοποιεί την αδυναμία του, την αμαρτία του, και να προστρέχει στην ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα, ζώντας ευσπλαχνικά και με αυτούς που ζουν κάθε μέρα δίπλα του!
* * *
Σωστά έπραξε ο Πάπας Φραγκίσκος, που μας προτρέπει να ζήσομε ένα Ιωβηλαίο έτος Ευσπλαχνίας. Έχομε απόλυτη ανάγκη να επιστρέψομε στο Βάπτισμά μας, και να βιώσομε την ουσία της χριστιανικής μας ιδιότητας.
Είθε από αυτά τα Χριστούγεννα, εγώ που γράφω και εσείς που διαβάζετε, να αγαλλιάσομε από την Ευσπλαχνία του Θεού που ακτινοβολεί μέσα από τη Γέννηση του Υιού Του. Έτσι θα μαλακώσει η καρδιά μας και θα σπλαχνιστούμε, ακόμη και με πνευματικά έργα, τον εαυτό μας πρώτα και ταυτόχρονα αυτούς που ζουν δίπλα μας κάθε μέρα!
