Την Κυριακή 28 Ιουλίου η Ουκρανική Καθολική Κοινότητα, ενωμένη με την ανά τον κόσμο Ουκρανική Καθολική Εκκλησία, εόρτασε την επέτειο των 1025 χρόνων από τον εκχριστιανισμό των ΡΩΣ. Στην ομιλία του κατά την επίσημη αρχιερατική λειτουργία ο Σεβασμιότατος Δημήτριος επεσήμανε τα εξής:
Ομιλία του επισκόπου Δημητρίου
Η Ουκρανική Καθολική Εκκλησία εορτάζει εφέτος ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, τα 1025 χρόνια από τον εκχριστιανισμό των ΡΩΣ, δηλαδή την καθιέρωση το 988, του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας, από τον Μέγα Πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρο Α΄. Η βάπτιση του Βλαδίμηρου Α΄ έθεσε τέρμα στο σλαβικό παγανισμό, θρησκεία που καθιέρωνε ως θεό, τον λεγόμενο Περούν, δηλαδή τον θεό του κεραυνού και της αστραπής ως υπέρτατης θεότητας. Οι λαοί των ΡΩΣ απαρνήθηκαν τα είδωλα και ακολούθησαν τον Μόνον Αληθινό Θεό, που αποκάλυψε ο Χριστός, ο Υιός του Θεού.
Υπάρχει μια ομοιότητα ανάμεσα στον βυζαντινό αυτοκράτορα, τον Μέγα Κωνσταντίνο, και τον Πρίγκιπα Βλαδίμηρο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος το 313 μ.Χ. υπέγραψε το Διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνου), με το οποίο θεσπιζόταν η αρχή της ανεξιθρησκίας. Έτσι, για πρώτη φορά ο Χριστιανισμός βρισκόταν υπό την προστασία του αυτοκράτορα. Με την κίνηση αυτή ο Μέγας Κωνσταντίνος νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό ως "επιτρεπομένη θρησκεία", οι οπαδοί της οποίας όφειλαν να προσεύχονται στον δικό τους Θεό για την ευτυχία του κράτους. Ο Βλαδίμηρος προχώρησε ακόμα περισσότερο, καθιερώνοντας τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία των ΡΩΣ και όχι απλά ως ανεκτή θρησκεία. Διπλός λοιπόν εορτασμός: 1700 χρόνια από το Διάταγμα των Μεδιολάνων από τον Μέγα Κωνσταντίνο και 1025 από τη βάπτιση του Πρίγκιπα Βλαδίμηρου.
Να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη οι Εκκλησίες της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, δηλ. Ανατολής και Δύσεως, ήταν ενωμένες. Ο χωρισμός έγινε αργότερα με το σχίσμα του 1054. Ο εκχριστιανισμός λοιπόν των ΡΩΣ έγινε μέσα στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως την ομολογούμε στο Πιστεύω.
Είναι λυπηρό –δυστυχώς – το γεγονός ότι σήμερα μετά από 1025 χρόνια οι χριστιανοί στην Ουκρανία και τη Ρωσία είναι διηρημένοι, σε Καθολικούς και Ορθοδόξους και εορτάζουν την ιστορική αυτή επέτειο χωριστά, ως αν να ήταν αντίπαλοι στο όνομα του Χριστού, κάτι που αποτελεί σκάνδαλο για πιστούς και άπιστους. Το βάπτισμα των λαών των Ρως το 988 στο όνομα του Χριστού, Υιού και του Θεού, Σωτήρα και Λυτρωτή των ανθρώπων, είναι επιτακτικό, επείγον κάλεσμα προς τους πνευματικούς Ποιμένες αυτών των λαών να προάγουν την αγάπη και συμφιλίωση, αφήνοντας στη λησμονιά τις ιστορικές τους αντιπαραθέσεις, αντιθέσεις και πολεμικές, και οικοδομώντας την αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας που θέλησε και ίδρυσε ο Χριστός.
Η απόφαση και η επιλογή του Πρίγκιπα Βλαδίμηρου, διατηρώντας ακέραιη την εκκλησιαστική κοινωνία και τον σεβασμό προς την Αποστολική Έδρα και τον Πάπα της Ρώμης, εμπνεύστηκε όμως από το Βυζάντιο που λειτουργούσε σαν μαγνήτης για ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Η Κωνσταντινούπολη φώτιζε τους λαούς της Ανατολής. Από την Κωνσταντινούπολη στάλθηκαν έναn αιώνα πριν –το 863- οι δυο Έλληνες Θεσσαλονικείς Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος στα κράτη και στους λαούς των Σλάβων για να φέρουν στη γλώσσα τους το Ευαγγέλιο. Οι βυζαντινοί διέθεταν ήδη λειτουργικά κείμενα γραμμένα στο Κυριλλικό αλφάβητο, αλλά και ένα πλήθος μεταφράσεων Ελλήνων συγγραφέων στα σλαβικά.
Ο εορτασμός του ιστορικού αυτού γεγονότος αποτελεί ασφαλώς για εμάς και ιδιαίτερα για όλους εσάς τους Ουκρανούς χριστιανούς ιερή μνήμη, αλλά και ευχαριστήρια δοξολογία προς τον Πανάγαθο Θεό, συγχρόνως όμως και ένα κάλεσμα πίστης και χριστιανικής μαρτυρίας.
Μετά από πενήντα χρόνια διωγμών από το αθεϊστικό ρωσικό καθεστώς, σήμερα η Ελληνοκαθολική Εκκλησία της Ουκρανίας ανά τον κόσμο εορτάζει την επέτειο αυτή ελεύθερη πλέον και ζωντανή. Κατά ευτυχή συγκυρία η επέτειος αυτή συμπίπτει με το Έτος της Πίστεως που διανύουμε. Είναι λοιπόν μια κατάλληλη ευκαιρία για μια πιο συνειδητή και έμπρακτη ομολογία της πίστεώς μας, για μια βαθειά μετάνοια για τις αμαρτίες μας και ειλικρινή επιστροφή προς τον Μόνο Αληθινό Θεό. Μόνο έτσι οι εορτασμοί αυτοί θα έχουν νόημα, αλλιώς θα καταντήσουν καπνός, ασέβεια και προσβολή προς τον Θεό, και θέατρο μπροστά στους ανθρώπους. Είναι ο κατάλληλος καιρός να ανανεώσουμε τις υποσχέσεις του βαπτίσματος που λάβαμε και με το οποίο γίναμε μαθητές και οπαδοί του Χριστού.
