Μήνυμα για το Πάσχα 2015
του Επισκόπου Γρατιανουπόλεως Δημητρίου
προς τους πιστούς της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας
Αγαπητοί μου αδελφοί της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας, Έλληνες, Ουκρανοί, Ιρακινοί – Χαλδαίοι και Ρουμάνοι,
Ο τάφος ήταν κενός… Μάταια οι δυο γυναίκες αναζητούσαν τον διδάσκαλο Ιησού, τον εσταυρωμένο: Ο Ιησούς είχε αναστηθεί όπως το είχε πει !
Από τον σταυρικό θάνατο και τον κενό τάφο ανατέλλει το φως του Αναστημένου Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού: Φως χαρμόσυνο θεϊκής επαγγελίας, υπόσχεσης, προσδοκίας πίστεως και βεβαίας ελπίδας για την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ανάσταση του κάθε ανθρώπου, του κάθε χριστιανού, αλλά και για τα εκατομμύρια σήμερα σταυρωμένων συνανθρώπων μας, σταυρωμένων χριστιανών και μαρτύρων της πίστεως σε κάθε γωνιά της γης.
Αμέτρητοι είναι σήμερα οι χριστιανοί μάρτυρες στα χέρια των αδίστακτων σκοτεινών δυνάμεων, των οργάνων της αθεΐας και του μίσους κατά του Χριστού και όσων τον ακολουθούν. Στο χώρο και μόνο των ιεραποστόλων, είναι τραγικός ο απολογισμός: Τα τελευταία αυτά χρόνια μέχρι το 2014 δολοφονήθηκαν 1.062 Καθολικοί ιεραπόστολοι, ιερείς, μοναχοί και μοναχές. Όπως τότε -είκοσι αιώνες πριν- μια σπείρα δολοφόνων συνέλαβαν, καταδίκασαν σε θάνατο και οδήγησαν τον αθώο Ιησού στο Γολγοθά, έτσι και σήμερα επαληθεύει η προφητική φωνή του Κυρίου που μάς διαβεβαιώνει ότι «αν σας μισεί ο κόσμος, να ξέρετε πως πριν από σας εμένα έχει μισήσει. Αν εμένα καταδίωξαν, θα καταδιώξουν κι εσάς».
Η πίστη στον Χριστό και η θυσία με το αίμα των νεομαρτύρων των ημερών μας, όπως και εκείνων της αρχαίας Εκκλησίας, είναι τρανή απόδειξη του ιστορικού γεγονότος της Αναστάσεως: Αληθώς ανέστη ο Κύριος! Η Ανάσταση είναι ασφαλώς για εμάς πηγή ευλογίας, αγιασμού, φωτισμού και ανάστασης, και θεϊκό κάλεσμα μετανοίας, μεταστροφής και νέας πορείας, ευαγγελικής και χριστιανικής μαρτυρίας. Η Τεσσαρακοστή είναι το πέρασμα προς την Ανάσταση του Κυρίου. Η Ανάσταση είναι η τρανή θεϊκή διαβεβαίωση ότι ο Θεός είναι παρών στην ανθρώπινη ιστορία και στην προσωπική ζωή του καθενός, ότι ο Σταυρός νίκησε το θάνατο, και ότι μέσα από τον Σταυρό αλλά και με τη δύναμη του Σταυρού έρχεται και η δική μας ανάσταση.
Ψάλλοντας το «Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη ο Κύριος», τη δική μας συνανάσταση ομολογούμε και προσδοκούμε, και τη δύναμη αντλούμε να σηκώσει ο καθένας τον δικό σταυρό. Όμως, η ομολογία αυτή, για να είναι πειστική και αποτελεσματική, πρέπει να γίνει έμπρακτη, δηλαδή προϋποθέτει μια συνεχή, στενή προσωπική σχέση και βιωματική συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό. Η συγκλονιστική εμπειρία του γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού στη ζωή μας βιώνεται με τη συμμετοχή στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, και κυρίως στη Σύναξη γύρω από την Ιερή Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας.
Είναι αλήθεια ότι ο σταυρός που σηκώνει ο κάθε άνθρωπος υπαρξιακά στην καθημερινότητά του τυχαίνει να είναι συχνά δυσβάστακτος, ασφυκτικός, γεμάτος από αγωνία για την επιβίωσή του, οδηγούμενος συχνά σε απόγνωση από τα τόσα και τόσα άλυτα συσσωρευμένα προβλήματα και τραγικά γεγονότα που τον πνίγουν μέσα στην κοινωνία όπου ζει. Κάποιες στιγμές από αδυναμία κλονίζεται αυτή η ίδια η πίστη και η εμπιστοσύνη μας στον Θεό, μέχρι σημείου που να διερωτάται κανείς αν πράγματι ο Θεός μάς αγαπά, κι αν ενδιαφέρεται για τον ταλαίπωρο άνθρωπο. Διερωτάται λοιπόν κανείς, αν το ελπιδοφόρο χαρμόσυνο Μήνυμα του Ευαγγελίου του Αναστημένου Χριστού μπορεί άραγε να μάς στηρίξει στην πορεία προς τον Γολγοθά ;
Η Ανάσταση του Χριστού, μετά το πάθος και το σταυρικό του θάνατο, δίνει στον άνθρωπο τη χαρά, την ελπίδα και το θάρρος για να φέρει και αυτός τον δικό σταυρό, του δίνει τη δύναμη να τον σηκώσει και έτσι ν’ ανέβει από τον προσωπικό του Γολγοθά προς την Ανάσταση.
Ο Πάπας Φραγκίσκος στην Αποστολική Παραίνεσή του «Η Χαρά του Ευαγγελίου» (Για την αγγελία του Ευαγγελίου στον σημερινό κόσμο 24.11.2013) μάς καλεί να δούμε τα πράγματα υπό ένα εντελώς καινούργιο φως:
«Η Ανάσταση του Κυρίου δεν είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Περιέχει μια δύναμη ζωής που έχει διεισδύσει στον κόσμο. Εκεί όπου φαίνονται ότι τα πάντα είναι νεκρά, εμφανίζονται από παντού οι βλαστοί της αναστάσεως. Είναι μια δύναμη χωρίς όμοιες. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές φαίνεται ότι ο Θεός δεν υπάρχει: βλέπουμε την αδικία, την κακία, την αδιαφορία και την ωμότητα να μη μειώνονται. Όμως είναι εξίσου βέβαιο ότι μέσα στο σκοτάδι αρχίζει πάντοτε να γεννιέται κάτι το νέο, που αργά ή γρήγορα παράγει καρπό. Σε ένα χωράφι ισοπεδωμένο, εμφανίζεται πάλι η ζωή, επίμονη και ακατανίκητη. Θα υπάρχουν πολλά άσκημα πράγματα, όμως το καλό τείνει πάντοτε να προβάλλει ξανά και να διαδίδεται. Κάθε μέρα μέσα στον κόσμο γεννιέται ξανά η ομορφιά, που ανασταίνεται μεταμορφωμένη μέσα από τα δράματα της ιστορίας. Οι αξίες τείνουν πάντοτε να επανεμφανίζονται υπό νέες μορφές, και πράγματι, το ανθρώπινο ον έχει αναγεννηθεί πολλές φορές από καταστάσεις που έμοιαζαν ανεπίστρεπτες. Αυτή είναι η δύναμη της αναστάσεως και κάθε ευαγγελιστής είναι ένα όργανο αυτού του δυναμισμού» (παραγ. 276).
Αγαπητοί μου αδελφοί, Έλληνες -στην Αθήνα και τα Γιαννιτσά-, Ουκρανοί, Ιρακινοί Χαλδαίοι και Ρουμάνοι, με αυτές τις ελπιδοφόρες σκέψεις σας απευθύνω τις πασχαλινές ευχές μου. Σας ασπάζομαι όλους με τον πασχαλινό λειτουργικό χαιρετισμό: Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη!
+ Δημήτριος
Επίσκοπος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος
