“Την ώρα που κάθισε μαζί τους για φαγητό,
πήρε το ψωμί, το ευλόγησε και, αφού το έκοψε σε κομμάτια, τους έδωσε.
Τότε ανοίχτηκαν τα μάτια τους και κατάλαβαν ποιος είναι”.
(Λκ. 24,30-31)
Με μία πανηγυρική τελετή στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Κέρκυρας, κλήρος και λαός τίμησαν την επέτειο 25 χρόνων Ιεροσύνης του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας και Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης π. Γεωργίου Αλτουβά. Ο Αρχιεπίσκοπος πριν από «έν τέταρτον αιώνος» είχε χειροτονηθεί ιερέας στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό Αγίου Διονυσίου Αθηνών, την 3η Οκτωβρίου 1998 από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Νικόλαο Φώσκολο.
Παλαιοί συμμαθητές του Αρχιεπισκόπου από το Ποντιφικό Ιεροσπουδαστήριο της Απουλίας στην Μολφέττα, εκεί όπου καλλιέργησε την ιερατική του κλήση και συνάδελφοί του από την Αρχιεπισκοπή Καθολικών της Αθήνας, ήταν μερικοί μεταξύ των πολλών ιερέων που συλλειτούργησαν στην ιερατική αυτή σύναξη. Παρόντες η Α.Ε. ο Αποστολικός Νούντσιος Σεβ.τος Jan Romeo Pawlowski και ο Γραμματέας της Αποστολικής Νουντσιατούρας στην Ελλάδα Mons. Sebastian Febin, ο Πρόεδρος της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Σύρου – Θήρας – Κρήτης π. Πέτρος Στεφάνου, ο Αρχιεπίσκοπος Νάξου – Τήνου και Μητροπολίτης παντός Αιγαίου Σεβασμιώτατος Ιωσήφ Πρίντεζης, ο Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών και Τοποτηρητής της Αρχιεπισκοπής Ρόδου π. Θεόδωρος Κοντίδης και ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Κερκύρας π. Ιωάννης Σπιτέρης, ο οποίος με λόγια πατρικά απευθύνθηκε στον εορτάζοντα Ποιμενάρχη λέγοντας: «Σεβασμιώτατε αδελφέ Γεώργιε,επιτέλους, σήμερα μπορούμε όλοι μαζί να εορτάσουμε, με χαρά, την 25η επέτειο της ιερατικής σας χειροτονίας, πράγμα που δεν μπορέσαμε να κάνουμε στην επισκοπική σας χειροτονία και ενθρόνιση εξαιτίας των περιορισμών του κορωνοϊού. Η πολυπληθέστατη αντιπροσωπεία που ήλθε από την Αθήνα για τη σημερινή επέτειο, φανερώνει ξεκάθαρα πως τα 25 χρόνια ιεροσύνης που περάσατε στην Αρχιεπισκοπή της Αθήνας, υπήρξαν χρόνια δημιουργικά, ποιμαντικά αποτελεσματικά και για αυτό είχατε πάντοτε τη θετική αναγνώριση του ποιμνίου σας. Και τώρα, με υπομονή, ενδυναμωμένη από την πίστη, ζείτε την επισκοπική σας διακονία σε ένα νέο περιβάλλον. Διαφορετικά χρόνια, πολύ πιο απαιτητικά από τα προηγούμενα 25 της ιερατικής σας πορείας. Αυτή η πορεία, όμως, δεν είναι μοναχική, συνοδεύεται από την κοινότητα, από τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την κοινή προσευχή, την όλο και περισσότερη αλληλογνωριμία και αλληλοεκτίμηση.Γυρίσατε πρόσφατα από τη Ρώμη όπου λάβατε μέρος στη Σύνοδο των Επισκόπων, μελετώντας το θέμα «Συνοδικότητα και Ιεραποστολική Εκκλησία». Το μυαλό σας και η καρδιά σας είναι γεμάτα από δεκάδες προτάσεις που κατατέθηκαν και έγιναν ευρέως αποδεκτές. Αναφέρονται στη συμμετοχή των λαϊκών στη ζωή της Εκκλησίας. Όλα αυτά θα σας βοηθήσουν στην τωρινή, την πιο απαιτητική σας πορεία ως Επίσκοπο. Οι προτάσεις αυτές και τα πορίσματα, μας βοηθούν όλους εμάς, να καταλάβουμε πως η Εκκλησία δεν είναι υπόθεση αποκλειστική του Επισκόπου και των ιερέων. Επιτρέψτε μου να μεταφέρω τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος απευθυνόμενος στους πιστούς έλεγε: «Οι πιστοί ας μη ξεχνούν ότι αποτελούμε όλοι ένα σώμα και ότι διαφέρουμε ο ένας από τον άλλο όπως ένα μέλος του σώματος ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Μη φορτώνουμε επομένως, αποκλειστικά στους ιερείς, τη μέριμνα για την Εκκλησία: όλοι οφείλουμε να την αγαπάμε ως ένα κοινό σώμα… Οφείλουμε να μένουμε στην Εκκλησία όπως σε μια κοινή οικία: πρέπει να αισθανόμαστε ότι αποτελούμε ένα και μοναδικό σώμα, ενωμένοι από το ένα και μοναδικό βάπτισμα, από το ίδιο Δείπνο του Κυρίου, από μια κοινή πηγή ζωής, από τον ίδιο και μοναδικό Πατέρα. Γιατί λοιπόν να απομακρυνόμαστε και να χωριζόμαστε ο ένας από τον άλλο;… Με αυτήν την βαθιά εδραιωμένη ενότητα, όλοι, από τον πιο μεγάλο ως τον πιο μικρό, θα βγούμε κερδισμένοι» (Ομιλία XVIII, 3).Σεβασμιώτατε, εκ μέρους μου κι εκ μέρους των συναδέλφων σας Επισκόπων της Ιεράς μας Συνόδου, σας εύχομαι ειλικρινά, όχι μόνο να σας συνοδεύει η αγάπη και η προστασία του Καλού Ποιμένα, καθώς αυτό είναι δεδομένο, αλλά και να έχετε αυτήν ευλογία ως παρήγορηεμπειρία κατά την διάρκεια της ζωής σας, κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Η Σύνοδός μας, όπως το απέδειξε μέχρι τώρα, θα είναι πάντα αδελφικά στο πλευρό σας».
Στην πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία συμμετείχαν με αλφαβητική σειρά οι π.π. Samuele Agnesini, Πέτρος Αρμακόλλας, Ιωάννης Βαρθαλίτης, Simonel Boanchis, Emmanuelle Borserini, Giulio Gramegna, Λουκάς Γκρέγκορυ, Dario De Stefano, Ιωσήφ Ικόνγκο, Giacomo Lombardi, Roberto Montecchi, Βαλεριάνο Μοντίνι, Francesco Nigro, Jerzy Owsiak εκπροσωπώντας την Κοινότητα της Θεσσαλονίκης, Δημήτριος Παλαιολόγος, Ιωάννης Πάτσης, Χαβιέρ Πέρεθ Βικτώρια, Sebastiano Pinto, Ioan Robert Reikli, Μάριος Ρήγος, Salvatore Rubino, Ζερμαίν Σαλαμού, Lorenzo Scontrino, Παύλος Σινιγάλιας, Αλφόνσο Σπαντάρο και ο Don Lucio Ciardo, εκπροσωπώντας τον Επίσκοπο του Ugento – Santa Maria di Leuca, Msgr. Vito Angiuli, Διευθυντή του ιεροσπουδαστηρίου του Αρχιεπισκόπου μας κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Το εκκλησίασμα εμπλούτισαν με την παρουσία τους οι Μαριανοί Αδελφοί Ιγνάτιος Καπετάνιος και Ματθαίος Λεβαντίνος, ο Αδ. Μάριος Ατάλα, οι Φραγκισκανές Αδελφές της Ιεράς Καρδίας του Ιησού, οι Αδελφές της Θεϊκής Αγάπης, εκπρόσωποι της Κοινότητας Point Coeur, συγγενείς, φίλοι και πρώην ενορίτες του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου.
Μεταξύ των τοπικών Αρχών διακρίναμε τον κυβερνητικό Βουλευτή Κερκύρας κ. Στέφανο Γκίκα, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Κερκύρας κ. Δημήτριο Μεταλληνό, τον πάστορα της Αγγλικανικής Εκκλησίας π. Jules Wilson, τον Αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Αρβανίτη, τον Γεν. Αστυνομικό Διευθυντή Περιφερείας Ιονίων Νήσων Στρατηγό Βασιλείου, τον εκπρόσωπο του Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Περιφερείας Ιονίων Νήσων, τον Αστυνομικό Δ/ντή Κέρκυρας κ. Σκολαρίκη, τον Διοικητή του Τάγματος Εθνοφυλακής Αντ/χη Κοντζιά Χρήστο και τον Πρόξενο της Ιταλικής Δημοκρατίας κ. Φρειδερίκο Βαλσάμη.
Τα μέρη της Θ. Λειτουργίας έψαλλε αριστοτεχνικά η μικτή χορωδία ενοριών Κέρκυρας υπό τη διεύθυνση του κ. Γιάννη Σουέρεφ και στο εκκλησιαστικό όργανο τον κ. Αιμίλιο Ζαμίτ. Τον εορτάζοντα τα ονομαστήριά του, την ημέρα εκείνη, Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκτάριο, εκπροσώπησε ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Βασιλειάδης, ο οποίος μεταφέροντας έναν χαιρετισμό του Μητροπολίτου, μεταξύ άλλων ανέφερε: «… ο Σεβασμιώτατος Γεώργιος είναι άνθρωπος αγάπης, χαμηλών τόνων, συμφιλιώσεως και όχι προκλήσεων. Είναι άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει να συνεργάζεται και να συνοδοιπορεί στην προσπάθεια η κοινωνία μας να αποφύγει τον θρησκευτικό αποχρωματισμό, τα ήθη μας να σταματήσουν να διαφθείρονται, ο πολιτισμός μας να αφήσει κατά μέρος το εγώ και τον υλικό του προσανατολισμό. Συνυπάρχουμε ως κοινότητες και ο Σεβασμιώτατος συνεχίζει με την ευγένεια και την αγάπη του την παράδοση που παρέλαβε από τους προκατόχους του. Πάντοτε με συγκινεί η ευγένειά του, η ανοιχτότητά του στην επικοινωνία, το ότι μπορούμε όχι απλά να ανταλλάξουμε απόψεις, αλλά να βιώνουμε την αδελφοσύνη που η αίσθηση της αποστολής του: “Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών εν τοις ουρανοίς” (Μτθ. 5,16), που μας δίδει το Ευαγγέλιο», για να καταλήξει «σας ευχόμεθα εκ της καρδίας μας να είναι πολλά τα έτη σας, πανευφρόσυνα και δημιουργικά. Η ψυχή σας να έχει αγαλλίαση τόσο για την κλήση σας όσο και για την διακονία σας στους ανθρώπους, αλλά και για την πίστη στην ανάσταση και τη ζωή την οποία η χριστιανική μας παράδοση διασώζει ακέραιη. Να σας χαίρεται και το ποίμνιό σας και να συνεχίζεται η συνεργασία μας στον αγώνα της χριστιανικής μαρτυρίας, ώστε ο κόσμος μας να μην αποχριστιανοποιηθεί και να μην χάσει έτι περαιτέρω την ανθρωπιά του…».
Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, στο κήρυγμά του, απευθύνθηκε στους πιστούς, ζητώντας τους «να συνεχίσουμε να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο πράξεις αγάπης και καλοσύνης και ας ζητήσουμε από τον Κύριο του θερισμού να δώσει καρπούς σύμφωνα με το θέλημά του» κι επικαλέστηκε τη ρήση της Αγίας Θηρεσίας του Βρέφους Ιησού που έλεγε: «Να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα που να είναι μικρό στα μάτια του Θεού». Ακολούθως αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή της πορείας των μαθητών προς Εμμαούς που «μάς διδάσκει τον τρόπο με τον οποίο καλούμαστε να ασκήσουμε μέσα στον κόσμο και στην Εκκλησία τη διακονία μας: να συμπορευόμαστε στη ζωή με όλους τους ανθρώπους και να είμαστε κοντά τους, να τους ακούμε με σεβασμό και με ενσυναίσθηση». Απευθυνόμενος στους πιστούς ανέφερε επίσης ότι «και οι δικές μας καρδιές συχνά είναι παγωμένες και απογοητευμένες. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ο Θεός μας αφήνει να καταστρέφουμε με τόση ένταση και αποφασιστικότητα το κοινό μας σπίτι αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο· όταν υπάρχουν περισσότεροι από 350 εκατομμύρια εκτοπισμένοι άνθρωποι από τα σπίτια τους εξαιτίας των πολέμων, των διωγμών, των αδικιών και της φτώχειας. Όταν καθημερινά χιλιάδες από αυτούς τους εκτοπισμένους συνανθρώπους μας πεθαίνουν προσπαθώντας να ξεφύγουν από το κακό και τη ασύστολη βία. Παντού επικρατεί η αίσθηση ενός άκρατου ατομικισμού, μιας πνευματικής μοναξιάς, η προσπάθεια αποδόμησης της οικογένειας. Ακόμη και στις αναπτυγμένες χώρες χιλιάδες άνθρωποι ζουν και κοιμούνται στο δρόμο. Ο αναστημένος Κύριος, όμως, πλησιάζοντας κοντά στους περίλυπους μαθητές, βαδίζοντας μαζί τους και ερμηνεύοντας τις Γραφές σχετικά με όσα έπαθε ο Χριστός, άρχισε να διαφωτίζει και να θερμαίνει τις σκοτεινές και παγωμένες καρδιές τους. Κι εμείς έχουμε κληθεί αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, όλος ο λαός του Θεού μαζί, να πορευόμαστε στη ζωή και στην πίστη με πνεύμα φιλίας, ειρήνης και συμφιλίωσης. Όπως ο Ιησούς χρειάζεται κι εμείς να είμαστε άνθρωποι του διαλόγου γιατί ο αυθεντικός διάλογος πραγματικά αλλάζει τις καρδιές. Ο λόγος του Κυρίου φωτίζει τη ζωή μας και την ύπαρξή μας και μας ωθεί να κάνουμε κι εμείς ένα βήμα προς το φως του Χριστού».
Χαιρετισμό απηύθυναν οι συμμαθητές του στο ιεροσπουδαστήριο «Πίος ΧΙ» της Μολφέττα, ενώ πριν την απόλυση, του έψαλλαν και του αφιέρωσαν τον ύμνο στην Παναγία “Regina Apouliae”, η εορτή της οποία στα τέλη του μηνός Μαΐου, τιμάται ιδιαίτερα στο ιεροσπουδαστήριό τους.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος χαιρέτισε όλους εκείνους που την ημέρα εκείνη αισθάνθηκαν εκκλησία, κοινωνία και κοινότητα και θέλησαν να χαρούν με τη χαρά του, προσφέροντάς τους ένα γλύκισμα και ένα αναμνηστικό. Ακολούθησε δείπνο ενώ την επομένη ξενάγησε τους πολυάριθμους επισκέπτες στο προσκύνημα του πολιούχου του νησιού Αγίου Σπυρίδωνα, στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, στη Δημοτική Πινακοθήκη, στο Παλάτι, στο παλαιό φρούριο, στην Αναγνωστική Εταιρία και σε άλλους ιστορικούς χώρους ιδιαίτερης πολιτισμικής σημασίας.
Στον εορτάζοντα Αρχιεπίσκοπο, ευχόμαστε τα έτη της ιεροσύνης και της αρχιεροσύνης του να είναι πλείστα αγαθών και πνευματικών δωρεών, και όπως έκλεισε και ο ίδιος το κήρυγμά του «Τίποτα δεν χάνεται, και τίποτα δε θα χαθεί από την προσπάθεια του καθενός μας να πλησιάσει τον άλλο με αγάπη και καλοσύνη».
Είθε όλες και όλοι μας να το κάνουμε βίωμα και μαρτυρία!
Σ.
