Μήνυμα
του Αγίου Πατέρα Φραγκίσκου
για την 31η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 2016
“Μακάριοι οι ελεήμονες,
διότι θα ελεηθούν”
Αγαπητοί νέοι,
Φτάσαμε πλέον στο τελευταίο σταθμό του προσκυνήματός μας προς την Κρακοβία, όπου την επόμενη χρονιά, τον μήνα Ιούλιο, θα τελέσουμε μαζί την 31η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της μεγάλης αλλά και δεσμευτικής πορείας, οδηγός μας είναι τα λόγια του Ιησού, παρμένα από την «επί του Όρους ομιλία». Αρχίσαμε αυτή την πορεία το 2014, στοχαζόμενοι μαζί τον πρώτο μακαρισμό: «Μακάριοι οι πνευματικά φτωχοί, γιατί σε αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών» (Μτθ 5,3). Για το 2015 το θέμα ήταν: «Μακάριοι όσοι είναι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό» (Μτθ 5,8). Στο έτος που τώρα πια προβάλλει εμπρός μας, ας εμπνευστούμε από τα λόγια: «Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θα ελεηθούν»(Μτθ 5,7).
1. Το Ιωβηλαίο της Ευσπλαχνίας
Με αυτό το θέμα, η Π.Η.Ν. της Κρακοβίας 2016 εντάσσεται στο Άγιο Έτος της Ευσπλαχνίας και γίνεται έτσι ένα πραγματικό Ιωβηλαίο των Νέων σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια παγκόσμια σύναξη νέων συμπίπτει με ένα Ιωβηλαίο Έτος. Πράγματι, ήταν κατά τη διάρκεια του Αγίου Έτους της Λύτρωσης (1983/1984) όπου ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ ζήτησε να συναχθούν για πρώτη φορά οι νέοι από όλο τον κόσμο την Κυριακή των Βαΐων. Έπειτα, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Ιωβηλαίου το 2000, περισσότεροι από δυο εκατομμύρια νέων από περίπου 165 χώρες συναντήθηκαν στη Ρώμη για τη 15η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας. Όπως συνέβη και στις δυο αυτές περιπτώσεις, είμαι βέβαιος πως το Ιωβηλαίο των Νέων της Κρακοβίας θα είναι μια από τις πιο δυνατές στιγμές αυτού του Αγίου Έτους!
Ίσως κάποιοι από εσάς να αναρωτιέστε: τι είναι αυτό το Ιωβηλαίο Έτος που τελεί η Εκκλησία; Το βιβλικό κείμενο του Λευιτικού, στο κεφάλαιο 25, μάς βοηθά να καταλάβουμε τι σημαίνει ένα ‘’ Ιωβηλαίο ‘’ για το λαό του Ισραήλ. Κάθε 50 χρόνια, οι εβραίοι άκουγαν να ηχεί η σάλπιγγα (jobel), που τους καλούσε (jobil) να τελέσουν ένα άγιο έτος, ως έτος ευσπλαχνίας (jobal) για όλους. Σε αυτή την περίοδο, έπρεπε να αποκτήσουν και πάλι μια καλή σχέση με τον Θεό, με τον πλησίον τους αλλά και με τη δημιουργία, βασισμένη στην ανιδιοτέλεια. Γι’ αυτό, μεταξύ των άλλων, προωθούνταν η κατάργηση του χρέους, μια ειδική ενίσχυση για όσους βρίσκονταν σε κατάσταση φτώχειας, η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων καθώς και η απελευθέρωση των σκλάβων.
Ο Ιησούς Χριστός ήρθε να αναγγείλει και να πραγματοποιήσει την αιώνια περίοδο της χάριτος του Θεού, φέρνοντας έτσι την καλή αγγελία στους φτωχούς, την ελευθερία στους αιχμαλώτους, την όραση στους τυφλούς και την ελευθερία στους καταπιεσμένους (βλ Λκ 4,18-19). Μέσω Εκείνου, ιδιαίτερα στο Πασχαλινό Μυστήριο, το βαθύτερο νόημα του Ιωβηλαίου βρίσκει πληρότητα. Όταν, στο όνομα του Χριστού, η Εκκλησία διακηρύττει ένα Ιωβηλαίο, είμαστε όλοι καλεσμένοι να ζήσουμε έναν ιδιαίτερο χρόνο χάριτος. Η ίδια Εκκλησία είναι καλεσμένη να προσφέρει με αφθονία σημείων την παρουσία και την εγγύτητα του Θεού, για να αφυπνίσει την ικανότητα στις καρδιές να εστιάζουμε στο ουσιαστικό. Ιδιαίτερα, αυτό το Άγιο Έτος της Ευσπλαχνίας «είναι ο καιρός για την ίδια την Εκκλησία να ξαναβρεί το νόημα της αποστολής που ο Κύριος της άφησε την ημέρα του Πάσχα: να είναι εργαλείο της ευσπλαχνίας του Πατέρα» (Ομιλία στον πρώτο Εσπερινό της Κυριακής της Ευσπλαχνίας, 11 Απριλίου 2015).
2. Ευσπλαχνικοί, όπως ο Πατέρας
Η φράση που συνοδεύει αυτό το Έκτακτο Ιωβηλαίο είναι: «Ευσπλαχνικοί όπως ο Πατέρας» (Το πρόσωπο της Ευσπλαχνίας, 13). Με αυτό συμπίπτει και το θέμα της επόμενης Π.Η.Ν. Ας προσπαθήσουμε, όμως, να καταλάβουμε καλύτερα το νόημα της Θείας Ευσπλαχνίας.
Στην Παλαιά Διαθήκη για να μιλήσει κάποιος για ‘’ευσπλαχνία‘’ πρέπει να χρησιμοποιήσει διάφορες λέξεις, εκ των οποίων, οι πιο ιδιαίτερες είναι hesed και rahamim. Η πρώτη, αναφορικά με το Θεό, εκφράζει την ακούραστη πιστότητα του στη συμφωνία με το λαό του, που εκείνος αγαπά και συγχωρεί αιώνια. Η δεύτερη, rahamim, μπορεί να μεταφραστεί ως ‘’σπλάχνα‘’, αναφερόμενη κυρίως στα μητρικά σπλάχνα και κάνοντας μας έτσι να κατανοήσουμε την αγάπη του Θεού για το λαό του, όπως εκείνη την αγάπη της μητέρας προς το παιδί της. Έτσι μας το παρουσιάζει ο προφήτης Ησαΐας: «Μπορεί η γυναίκα να λησμονήσει το βρέφος της, ώστε να μην ελεήσει το παιδί των σπλάχνων της; Αλλά, κι αν αυτή λησμονήσει, εγώ όμως δεν θα σε λησμονήσω» (Ησ 49,15). Μια αγάπη αυτού του είδους, μάς δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε χώρο μέσα μας για τους άλλους, να μπορούμε να αφουγκραζόμαστε, να συμπάσχουμε και να είμαστε ικανοί να χαιρόμαστε μαζί με τον πλησίον μας.
Στη βιβλική έννοια της ευσπλαχνίας εμπεριέχεται μια αγάπη που είναι συγκεκριμένη, η οποία είναι πιστή, γενναιόδωρη και ξέρει να συγχωρεί. Σε αυτό το κείμενο του προφήτη Ωσηέ έχουμε ένα πολύ όμορφο παράδειγμα της αγάπης του Θεού, που μοιάζει με εκείνο ενός πατέρα απέναντι στον υιό του: «Ο Κύριος λέει: Από την Αίγυπτο κάλεσα το γιο μου. Εγώ δίδαξα τον Εφραίμ να περπατάει, τους κρατούσα στα χέρια μου, και δεν γνώριζαν ότι τους φρόντιζα. Τους έσυρα με δεσμά ευσπλαχνίας, με δεσμούς αγάπης, και ήμουν γι’ αυτούς σαν εκείνους που υψώνουν το παιδί στο μάγουλο τους, και παρέκκλινα προς αυτόν για να τραφεί» (Ωσ 11,1-4). Παρά την λάθος στάση του υιού, που θα άξιζε την τιμωρία, η αγάπη του Πατέρα είναι πιστή και συγχωρεί πάντα έναν μετανοημένο υιό. Όπως βλέπουμε, η ευσπλαχνία συμπεριλαμβάνει πάντα τη συγχώρεση. «Αυτή δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα, αλλά μια συγκεκριμένη αλήθεια με την οποία εκείνος φανερώνει την αγάπη του, όπως εκείνη ενός πατέρα και μιας μητέρας που συγκινούνται από τα βάθη των σπλάχνων τους για το παιδί τους»… Αναβλύζει από τα μύχια του ‘’είναι‘’ τους, ως ένα συναίσθημα βαθύ, φυσικό, γεμάτο τρυφερότητα, συμπόνια, επιείκεια και συγχώρεση (Το πρόσωπο της Ευσπλαχνίας, 6).
Η Καινή Διαθήκη μας μιλάει για τη θεία ευσπλαχνία (έλεος) ως μια σύνθεση των έργων που ο Ιησούς ήρθε να εκπληρώσει στον κόσμο στο όνομα του Πατέρα (Μτθ 9,13). Η ευσπλαχνία του Κυρίου μας φανερώνεται κυρίως όταν εκείνος σκύβει πάνω στην ανθρώπινη μιζέρια και μας δείχνει πώς συμπάσχει με όποιον έχει ανάγκη από κατανόηση, θεραπεία και συγχώρεση. Τα πάντα στον Ιησού μιλάνε για ευσπλαχνία. Ακόμη καλύτερα, εκείνος, ο ίδιος είναι η ευσπλαχνία.
Στο κεφάλαιο 15 του Ευαγγελίου του Λουκά μπορούμε να βρούμε τις τρεις παραβολές ευσπλαχνίας: εκείνη του χαμένου προβάτου, εκείνη του χαμένου νομίσματος και εκείνη που είναι γνωστή ως του ‘’ασώτου υιού‘’. Σε αυτές τις τρεις παραβολές, μας εκπλήσσει η χαρά του Θεού, η χαρά που Εκείνος νιώθει όταν ξαναβρίσκει έναν αμαρτωλό και τον συγχωρεί. Ναι, η χαρά του Θεού είναι να συγχωρεί! Εδώ υπάρχει η σύνοψη ολόκληρου του Ευαγγελίου. ‘’Ο καθένας μας, ο καθένας από εμάς είναι εκείνο το χαμένο πρόβατο, εκείνο το χαμένο νόμισμα, ο καθένας από εμάς είναι εκείνος ο υιός που καταχράστηκε την ελευθερία του, ακολουθώντας ψεύτικα είδωλα, εφήμερες στιγμές ευτυχίας και έχασε τα πάντα. Όμως ο Θεός δεν μας ξεχνά, ο Πατέρας δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Είναι ένας Πατέρας υπομονετικός που μας περιμένει πάντοτε! Σέβεται την ελευθερία μας, όμως παραμένει πάντοτε πιστός. Και όταν επιστρέφουμε σε Εκείνον, μας δέχεται ως υιούς στο σπίτι του, γιατί ποτέ δεν παύει, ούτε για μια στιγμή, να μας περιμένει με αγάπη. Και η καρδιά του ‘’εορτάζει‘’ για κάθε παιδί που επιστρέφει. Είναι σε γιορτή γιατί Εκείνος είναι χαρά. Ο Θεός έχει αυτή τη χαρά, όταν ένας από εμάς τους αμαρτωλούς, πηγαίνει σε Εκείνον και ζητά συγχώρεση (Προσευχή του Αγγέλου, 15 Σεπτεμβρίου 2013).
Η ευσπλαχνία του Θεού είναι πολύ ουσιαστική και όλοι είμαστε καλεσμένοι να κάνουμε εμπειρία αυτού του γεγονότος. Όταν ήμουν δεκαεπτά ετών, μια ημέρα που έπρεπε να βγω με τους φίλους μου, αποφάσισα να περάσω πρώτα από την εκκλησία. Εκεί συνάντησα έναν ιερέα, ο οποίος μου ενέπνευσε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη και ένιωσα την επιθυμία να ανοίξω την καρδιά μου στο Μυστήριο της Εξομολόγησης. Αυτή η συνάντηση άλλαξε τόσο τη ζωή μου! Ανακάλυψα πως, όταν ανοίγουμε την καρδιά με ταπεινότητα και διαύγεια, μπορούμε να θαυμάσουμε με τρόπο πολύ ουσιαστικό την ευσπλαχνία του Θεού. Είχα τη σιγουριά πως στο πρόσωπο εκείνου του ιερέα, ο Θεός ήδη με περίμενε, πριν ακόμα εγώ κάνω το πρώτο βήμα για να μπω στην εκκλησία. Εμείς τον αναζητούμε, όμως Εκείνος προηγείται από εμάς, μας ψάχνει πάντοτε και μας βρίσκει πρώτος. Ίσως κάποιος από εσάς έχει ένα βάρος στην καρδιά του. Σκέφτεται, λοιπόν: «Έκανα εκείνο, και το άλλο…» Μη φοβάστε! Εκείνος σας περιμένει! Εκείνος είναι ο Πατέρας: σας περιμένει πάντα! Είναι τόσο όμορφο να συναντάς στο Μυστήριο της Συμφιλίωσης την αγκαλιά ενός ευσπλαχνικού πατέρα, να ανακαλύπτουμε το εξομολογητήριο ως τον τόπο της Ευσπλαχνίας, επιτρέποντας να μας αγγίξει αυτή η ευσπλαχνική αγάπη του Κυρίου που μας συγχωρεί πάντοτε.
Και εσύ, αγαπητέ νέε, αγαπητή νέα, ένιωσες ποτέ να πέφτει επάνω σου αυτό το βλέμμα άπειρης αγάπης, που πέρα από όλες τις αμαρτίες σου, όρια, αποτυχίες, συνεχίζει να σε εμπιστεύεται και να κοιτά την ύπαρξή σου με ελπίδα; Έχεις συνειδητοποιήσει την αξία που έχεις ενώπιων ενός Θεού που από αγάπη σου έδωσε τα πάντα; Όπως μας διδάσκει ο Άγιος Παύλος, «Ο Θεός φανερώνει την αγάπη του προς εμάς με το γεγονός, πως ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς» (Ρωμ 5,8). Κατανοούμε όμως πράγματι την δύναμη αυτών των λόγων;
Γνωρίζω πόσο αγαπητός είναι σε όλους εσάς ο σταυρός της Π.Η.Ν. – δώρο του Αγίου Ιωάννη Παύλου Β- που ήδη από το 1984 συνοδεύει όλους εσάς στις Παγκόσμιες συναντήσεις. Πόσες αλλαγές, πόσες μεταστροφές πραγματικά αληθινές αναδείχθηκαν στη ζωή πολλών νέων από την συνάντηση με αυτό το γυμνό σταυρό! Ίσως να έχετε θέσει το ερώτημα: από πού προέρχεται αυτή η τόσο εξαιρετική δύναμη του σταυρού; Ιδού η απάντηση: ο σταυρός είναι ένα αδιαμφισβήτητο σημείο της ευσπλαχνίας του Θεού! Αυτός μας διαβεβαιώνει πως το μέτρο της αγάπης του Θεού προς την ανθρωπότητα είναι να αγαπά χωρίς όρια! Στο σταυρό μπορούμε να αγγίξουμε την ευσπλαχνία του Θεού και να αφήσουμε την ίδια αυτή ευσπλαχνία να μας αγγίζει! Εδώ θα ήθελα να υπενθυμίσω το επεισόδιο με τους δυο κακούργους που σταυρώθηκαν μαζί με τον Ιησού: ένας από αυτούς είναι υπερόπτης, δεν αναγνωρίζει την αμαρτία του, χλευάζει τον Κύριο. Ενώ ο άλλος αναγνωρίζει πως έσφαλε, απευθύνεται στον Κύριο και του λέει: «Ιησού, θυμήσου με, όταν θα είσαι στην βασιλεία σου». Ο Ιησούς τον κοιτάζει με άπειρη ευσπλαχνία και του απαντά: «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο» (βλ Λκ 23, 32.39-43). Με ποιον από τους δυο ταυτιζόμαστε; Με εκείνον που είναι υπερόπτης και δεν αναγνωρίζει τα λάθη του; Είτε με τον άλλο, που αναγνωρίζει πως έχει ανάγκη την θεϊκή ευσπλαχνία και την ζητά με όλη του την καρδιά; Στον Κύριο που έδωσε τη ζωή του για μας πάνω στο σταυρό, θα βρίσκουμε πάντοτε μια ανεπηρέαστη αγάπη που αναγνωρίζει τη ζωή μας ως ένα καλό και μας δίνει πάντοτε την δυνατότητα να ξεκινήσουμε και πάλι.
3. Η ιδιαίτερη χαρά του να είμαστε εργαλεία της ευσπλαχνίας του Θεού
Ο Λόγος του Θεού μάς διδάσκει πως «υπάρχει μεγαλύτερη χαρά στο να δίνεις, παρά στο να λαβαίνεις» (Πρξ 20,35). Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο ο πέμπτος Μακαρισμός αποκαλεί μακάριους – ευτυχισμένους τους ελεήμονες. Γνωρίζουμε πως ο Κύριος μας αγάπησε πρώτος. Αλλά θα είμαστε πραγματικά μακάριοι, ευτυχισμένοι, μονάχα αν θα μπούμε στη θεϊκή λογική του δώρου, της γενναιόδωρης αγάπης, αν ανακαλύψουμε πως ο Θεός μας αγαπά άπειρα για να μας κάνει ικανούς να αγαπούμε όπως Εκείνος, δίχως μέτρο. Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης: «Αγαπητοί, ας αγαπούμε ο ένας τον άλλο, διότι η αγάπη προέρχεται απ’ το Θεό. Κι όποιος αγαπά, απ’ το Θεό γεννήθηκε και γνωρίζει το Θεό. Όποιος δεν αγαπά, δε γνωρίζει το Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Με αυτό φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας: έστειλε ο Θεός τον Υιό του το μονογενή στον κόσμο, για να ζήσουμε διαμέσου αυτού. Σ’ αυτό συνίσταται η αγάπη: όχι ότι εμείς αγαπήσαμε το Θεό, αλλά στο ότι αυτός μας αγάπησε κι απέστειλε τον υιό του ως εξιλέωση για τις αμαρτίες μας. Αγαπητοί, αν ο Θεός μάς αγάπησε κατά αυτό τον τρόπο και εμείς οφείλουμε να αγαπούμε ο ένας τον άλλο» (Α Ιω 4,7-11).
Εφόσον σας εξήγησα με συνοπτικό τρόπο πώς ο Κύριος εξασκεί την ευσπλαχνία του προς εμάς, θα ήθελα να προσθέσω πώς μπορούμε πιο συγκεκριμένα να είμαστε εργαλεία αυτής της ευσπλαχνίας προς τον πλησίον μας.
Έρχεται στο νου μου το παράδειγμα του Μακαρίου Piergiorgio Frassati. Εκείνος έλεγε: «Ο Ιησούς με επισκέπτεται κάθε πρωί στην Θεία Κοινωνία, εγώ ανταποδίδω με τον φτωχό τρόπο που μπορώ, επισκεπτόμενος τους φτωχούς». Ο Piergiorgio ήταν ένας νέος που είχε καταλάβει τι σημαίνει να έχεις μια ευσπλαχνική καρδιά, ευαίσθητη προς τους αναγκεμένους. Σε αυτούς έδινε, όχι υλικά αγαθά, αλλά πολύ περισσότερο τον εαυτό του, αφιέρωνε χρόνο, τους μιλούσε, τους άκουγε. Υπηρετούσε τους φτωχούς με πολύ διακριτικότητα, δίχως ποτέ να θέλει να προβληθεί. Ζούσε πράγματι το Ευαγγέλιο που λέει: «Όταν κάνεις ελεημοσύνη, να μην γνωρίζει το αριστερό σου χέρι αυτό που κάνει το δεξί, ώστε η ελεημοσύνη σου να γίνεται στα κρυφά» (Μτ 6,3-4). Σκεφτείτε πως μια ημέρα πριν το θάνατο του, ενώ ήταν βαριά άρρωστος, έδινε κατευθύνσεις για το πώς να βοηθηθούν φίλοι του που ένιωθαν αμήχανα. Κατά την εξόδιο ακολουθία του, οι συγγενείς του και οι φίλοι του έμειναν έκπληκτοί από την παρουσία πολλών φτωχών, οι οποίοι ήταν άγνωστοι για εκείνους, και που ο νεαρός Piergiorgio είχε βοηθήσει και συνοδέψει.
Μου αρέσει πάντοτε να συνδυάζω τους Ευαγγελικούς Μακαρισμούς με το 25ο κεφάλαιο του Ματθαίου, όταν ο Ιησούς μάς παρουσιάζει τα έργα της ευσπλαχνίας και μάς λέει πως με βάση αυτά θα κριθούμε. Γι’ αυτό σας προσκαλώ να ανακαλύψετε τα έργα της υλικής ευσπλαχνίας: τροφή στους πεινασμένους, φροντίδα στους ασθενείς, επίσκεψη στους φυλακισμένους, ενταφιασμός των νεκρών. Και ας μην ξεχνάμε τα έργα της πνευματικής ευσπλαχνίας: συμβουλή στους αδύναμους, διδαχή σε όσους δεν γνωρίζουν, διόρθωση στους αμαρτωλούς, παρηγοριά στους πονεμένους, συγχώρεση των προσβολών, να υποφέρουμε υπομονετικά τα πρόσωπα που μας ενοχλούν, προσευχή στο Θεό για ζωντανούς και νεκρούς. Όπως βλέπετε, η ευσπλαχνία δεν είναι «καλοσύνη», ούτε «συναισθηματισμός». Εδώ υπάρχει η επαλήθευση της αυθεντικότητας μας ως μαθητές του Ιησού, της πειστικότητας μας ως χριστιανοί στο σημερινό κόσμο.
Σε εσάς νέοι, που θέλετε πιο συγκεκριμένες προτάσεις, θα ήθελα να προτείνω για τους πρώτους επτά μήνες του 2016 να επιλέξετε ένα έργο υλικής ευσπλαχνίας και ένα πνευματικής, που θα θέτετε σε εφαρμογή κάθε μήνα. Αφήστε τους εαυτούς σας να εμπνευστούν από την προσευχή της Αγίας Φαουστίνας, ταπεινής αποστόλου της Θεϊκής Ευσπλαχνίας στην εποχή μας:
«Βοήθησέ με, Κύριε, να γίνει έτσι ώστε [….]
Τα μάτια μου να είναι ευσπλαχνικά,
κατά τέτοιο τρόπο που να μην τρέφω ποτέ υποψίες
και να μην κρίνω με βάση το τι φαίνεται εξωτερικά,
αλλά να ξέρω να διακρίνω το όμορφο που υπάρχει στην ψυχή του πλησίον μου
και να είμαι βοηθός του [….]»
Η ακοή μου να είναι ευσπλαχνική, για να με σκύβει στις ανάγκες του πλησίον,
και τα αυτιά μου να μην είναι αδιάφορα στους πόνους
και στους γογγυσμούς του πλησίον [….]
Η γλώσσα μου να είναι ευσπλαχνική και να μην μιλά ποτέ ενάντια του πλησίον,
αλλά να έχει για τον καθένα ένα λόγο παρηγοριάς και συγχώρεσης [….]
Τα χέρια μου να είναι ευσπλαχνικά και γεμάτα καλές πράξεις [….]
Τα πόδια μου να είναι ευσπλαχνικά, κατά τέτοιο τρόπο
ώστε να σπεύδω πάντοτε σε βοήθεια του πλησίον,
νικώντας την ραθυμία.
Η καρδιά μου να είναι ευσπλαχνική, κατά τέτοιο τρόπο
που να συμμετέχει σε όλους τους πόνους του πλησίον» (ημερολόγιο 163).
Το μήνυμα της Θεϊκής Ευσπλαχνίας αποτελεί επομένως ένα πρόγραμμα ζωής πολύ συγκεκριμένο και απαιτητικό, γιατί απαιτεί έργα. Και ένα από τα πιο εμφανή έργα της ευσπλαχνίας, αλλά ίσως ανάμεσα στα πιο δύσκολα να τεθεί σε εφαρμογή, είναι εκείνο του να συγχωρείς όποιον σε πρόσβαλε, εκείνον που σου έκανε κακό, εκείνους που θεωρούμε εχθρούς. «Πόσο δύσκολο φαίνεται πολλές φορές να συγχωρούμε! Κι όμως, η συγχώρεση είναι ένα εργαλείο που έχει τεθεί στα φτωχά μας χέρια για να φθάσουμε στην γαλήνη της καρδιάς. Το να αφήσουμε να πέσει ο θυμός, η οργή, η βία και η εκδίκηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ζούμε ευτυχισμένοι» (Το πρόσωπο της Ευσπλαχνίας, 9)
Συναντώ πολλούς νέους που λένε πως έχουν κουραστεί από αυτόν τον διαιρεμένο κόσμο, όπου συγκρούονται υποστηρικτές διαφορετικών φατριών, υπάρχουν πολλοί πόλεμοι και υπάρχουν μάλιστα εκείνοι που χρησιμοποιούν την θρησκεία τους για να δικαιολογήσουν την βία. Πρέπει να ικετεύσουμε τον Κύριο να μας δώσει τη χάρη να είμαστε ευσπλαχνικοί με όποιον κάνει το κακό. Όπως ο Ιησούς που επάνω στο σταυρό προσευχόταν για εκείνους που τον σταύρωσαν: «Πατέρα, συγχώρεσε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν» (Λκ 23,34). Η μοναδική οδός για να νικήσουμε το κακό είναι η ευσπλαχνία. Η δικαιοσύνη είναι αναγκαία, και πολύ μάλιστα, αλλά από μόνη της δεν αρκεί. Δικαιοσύνη και ευσπλαχνία πρέπει να βαδίζουν μαζί. Πόσο θα ήθελα να ενωθούμε όλοι σε κοινή προσευχή με μια φωνή, από το βάθος των καρδιών μας, ικετεύοντας ο Κύριος να είναι ευσπλαχνικός με εμάς και με ολόκληρο τον κόσμο!
4. Η Κρακοβία μας περιμένει!
Απομένουν λίγοι μήνες για τη συνάντηση μας στην Πολωνία. Η Κρακοβία, πόλη του Αγίου Ιωάννη Παύλου Β΄ και της Αγίας Φαουστίνα Kowalska, μας περιμένει με ανοιχτά τα χέρια και την καρδιά. Πιστεύω πως η Θεία Πρόνοια μάς οδήγησε να τελέσουμε το Ιωβηλαίο των νέων ακριβώς εκεί, όπου έχουν ζήσει αυτοί οι δυο μεγάλοι απόστολοι της ευσπλαχνίας στην εποχή μας. Ο Ιωάννης Παύλος Β΄ εμπνεύστηκε πως αυτός είναι ο καιρός της ευσπλαχνίας. Στην αρχή της Ποιμαντορίας του έγραψε την Εγκύκλιο «Dives in misericordia». Το Ιωβηλαίο έτος του 2000 αγιοποίησε την αδελφή Φαουστίνα, καθιερώνοντας και την Εορτή της Θεϊκής Ευσπλαχνίας, την δεύτερη Κυριακή του Πάσχα. Και το 2002 εγκαινίασε ο ίδιος στην Κρακοβία το προσκύνημα του Ευσπλαχνικού Ιησού, εμπιστευόμενος τον κόσμο στην θεϊκή ευσπλαχνία, προτρέποντας αυτό το μήνυμα να φθάσει σε όλους τους κατοίκους της γης και να πλημμυρίσουν οι καρδιές με ελπίδα: «Πρέπει να ανάψουμε αυτή την σπίθα της χάρης του Θεού. Πρέπει να μεταδώσουμε στον κόσμο αυτή την φωτιά της ευσπλαχνίας. Στην ευσπλαχνία του Θεού ο κόσμος θα βρει την ειρήνη, και ο άνθρωπος την ευσπλαχνία» (Ομιλία για την αφιέρωση του Προσκυνήματος της Θεϊκής Ευσπλαχνίας στην Κρακοβία, 17 Αυγούστου 2002).
Αγαπητοί νέοι, ο ευσπλαχνικός Ιησούς, αποτυπωμένος στο ομοίωμα που τιμάται από το λαό του Θεού στο προσκύνημα της Κρακοβίας σ’ Εκείνον αφιερωμένο, σας περιμένει. Εκείνος σας εμπιστεύεται και υπολογίζει σε σας! Έχει πολλά σημαντικά να πει στον καθένα και την καθεμιά σας….. Μην φοβάστε να καθηλωθείτε στα μάτια του, τα γεμάτα άπειρη αγάπη προς εσάς και αφήστε να φθάσει ως εσάς το ευσπλαχνικό του βλέμμα, έτοιμο να συγχωρέσει την αμαρτία σας, ένα βλέμμα που σβήνει την βαθιά δίψα που κατοικεί στις νεανικές καρδιές σας: δίψα αγάπης, ειρήνης, χαράς, και αληθινής ευτυχίας. Ελάτε σ’ Εκείνον και μην φοβάστε! Ελάτε για να του πείτε από το βάθος των καρδιών σας: «Ιησού εμπιστεύομαι σε Σένα!». Αφήστε να σας αγγίξει η δίχως όρια ευσπλαχνία του για να γίνετε με την σειρά σας απόστολοι της ευσπλαχνίας μέσω των έργων, των λόγων και της προσευχής, στον κόσμο μας τον πληγωμένο από εγωισμό, από μίσος, και από πολύ απελπισία.
Φέρτε την φλόγα της ευσπλαχνικής αγάπης του Χριστού – για την οποία μιλάει ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β΄ – στους χώρους της καθημερινής ζωής σας και μέχρι τα πέρατα της γης. Σε αυτή την αποστολή, εγώ σας συνοδεύω με τις ευχές μου και την προσευχή, σας εμπιστεύομαι όλους στην Αειπάρθενο Μαρία, Μητέρα της Ευσπλαχνίας, σε αυτό το τελευταίο κομμάτι της πνευματικής προετοιμασίας για την επόμενη Π.Η.Ν. της Κρακοβίας, και σας ευλογώ όλους από καρδιάς.
Από το Βατικανό, 15 Αυγούστου 2015
Πανήγυρη της Μεταστάσεως της Θεοτόκου
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
