Την Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011 οι σεβαστοί ιερείς Μάρκος Βιδάλης και Γεώργιος Φρέρης Εφημέριοι των Ενοριών Αγίου Ανδρέα Πατρών και Χριστού Βασιλιά Παγκρατίου αντίστοιχα, επέλεξαν για να εορτάσουν τα 50 χρόνια της Ιερατικής τους χειροτονίας.
 |
 |
Για τον λόγο αυτό στις 11 το πρωί στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών του Αγίου Διονυσίου τελέσθηκε με λαμπρότητα Αρχιερατικό Συλλείτουργο με προεξάρχοντα τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο των εν Αθήναις Καθολικών κ.κ. Νικόλαο Φώσκολο, ενώ μαζί του συλλειτούργησαν ο π. Μάρκος Βιδάλης, ο π. Γεώργιος Φρέρης καθώς και πολλοί ιερείς της Εκκλησιαστικής Επαρχίας της Αθήνας.
 |
 |
 |
 |
Τους ύμνους της τελετής έψαλε με μεγάλη επιτυχία η χορωδία της Ενορίας του Αγίου Ανδρέα Πατρών.
Ο Ιερός Ναός ήταν ασφυκτικά γεμάτος από τους συγγενείς των 2 ιερέων, εκπροσώπους από όλα τα μοναχικά τάγματα της Αθήνας, τους θεσμούς της Αρχιεπισκοπής και πλήθος κόσμου τόσο από τις Ενορίες που υπηρέτησαν οι 2 ιερείς όσο και από τις υπόλοιπες Ενορίες της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας.
Ο Σεβασμιότατος στο λόγο του ανέφερε:
Στον Καθεδρικό μας αυτό Ι. Ναό του Αγίου Διονυσίου, ο αείμνηστος Προκάτοχός μου κυρός Βενέδικτος, πριν από πενήντα ακριβώς χρόνια, χειροτονούσε Πρεσβυτέρους της τοπικής μας Εκκλησίας τους νεαρούς τότε Διακόνους Γεώργιο Φρέρη και Μάρκο Βιδάλη. Και οι δύο βρίσκονταν στο τελευταίο έτος σπουδών τους στη Ρώμη και ήταν ιεροσπουδαστές στο Ελληνικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου.
Σήμερα, η χάρη του Αγίου Πνεύματος μάς συγκέντρωσε στον ίδιο αυτό Ναό για να αποδώσουμε ευχαριστίες στον Κύριο, μαζί με τους δύο πρεσβυτέρους, οι οποίοι επί πέντε δεκαετίες ελάτρευσαν πιστά τον Δομήτορα της Εκκλησίας και καταδαπανήθηκαν για τον άγιο Λαό του σε διάφορες Ενορίες της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας.
Η παρουσία πιστών από τις Ενορίες αυτές φανερώνει την αγάπη και την εκτίμηση που έχετε, αγαπητοί μου αδελφοί, στα πρόσωπα των δύο λειτουργών του Υψίστου, με τους οποίους δεθήκατε με πνευματικά δεσμά όπου κι αν άσκησαν το λειτούργημά τους.
Αλλά και για μένα προσωπικά υπάρχει ένα ιδιαίτερος δεσμός με τον π. Μάρκο και τον π. Γεώργιο, διότι χειροτονηθήκαμε πρεσβύτεροι το ίδιο έτος, αλλά σε διαφορετική ημερομηνία και διαφορετικό Ναό. Ανήκα τότε σε άλλη Εκκλησιαστική Επαρχία, κι έτσι χειροτονήθηκα στην Κώμη της Τήνου την 1η Οκτωβρίου του 1961.
Με τον π. Μάρκο υπήρξαμε συμμαθητές από την τότε «Τρίτη» γυμνασίου (σημερινή πρώτη γυμνασίου) μέχρι τέλους των θεολογικών μας σπουδών, το 1962. Με τον π. Γεώργιο βρεθήκαμε μαζί κατά διαστήματα και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, διότι εκείνος προηγείτο στα έτη σπουδών και έκανε στο ενδιάμεσο τη στρατιωτική του θητεία.
Μετά από μια παρένθεση ένδεκα χρόνων, βρεθήκαμε πάλι μαζί εδώ, στην Εκκλησιαστική μας Επαρχία και επί τριανταοκτώμισυ χρόνια προσπαθούμε, συνεργαζόμενοι, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες μας, να είμαστε όσο το δυνατόν πιο άξιοι Λειτουργοί του Κυρίου και υπηρέτες του Λαού του, παραμένοντας πιστοί μέχρι τέλους σε ό,τι μας έχει αναθέσει ο Κύριος.
Η Σύναξή μας σήμερα, κατά την εορτή του αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας με την ευκαιρία της χαρμόσυνης αυτής επετείου, ας είναι μια νέα ευκαιρία για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο, τον Μέγα Αρχιερέα, διότι κατέστησε συμμετόχους της Ιερωσύνης του τους δύο αγαπητούς μας Ιερείς, οι οποίοι, επί πενήντα χρόνια, δεν έπαψαν «να ανανεώνουν στο όνομά του τη θυσία της απολυτρώσεως του ανθρώπινου γένους, και ετοιμάζοντας για τα τέκνα του το Πασχαλινό συμπόσιο, να φροντίζουν με αγάπη τον άγιο Λαό του, να τον τρέφουν με το Λόγο του και να τον εξαγιάζουν με τα Μυστήριά του (πρβλ. Προοίμιο Λειτ. Αγ. Ελαίων). Ιδιαίτερα εσείς οι πιστοί των Πατρών και των ενοριών της περιοχής των Αθηνών, όπου άσκησαν την ποιμαντική τους οι δύο εορτάζοντες Ιερείς, γνωρίζετε εκ πείρας τί έπραξαν και τί πράττουν για τη δόξα του Θεού και το καλό των ψυχών σας με απλότητα, ταπεινωσύνη και αγάπη. Ευχαριστούμε, λοιπόν, τον Κύριο για την ανεκτίμητη δωρεά του ιερού Μυστηρίου της Ιερωσύνης!
Συγχρόνως, όμως, υπακούοντας στην εντολή, ας ικετεύσουμε «τον Κύριο του θερισμού να στείλει νέους εργάτες στο θερισμό του» (Μτ. 9,38). Σήμερα οι ανάγκες της τοπικής μας Εκκλησίας γίνονται κάθε μέρα και πιο επιτακτικές. Όπως στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου (ο οποίος, όταν λιθοβολούσαν το Στέφανο, συμμετείχε στο φόνο του με τον τρόπο που ακούσαμε στο πρώτο Ανάγνωσμα, διότι τότε ήταν διώκτης των χριστιανών), ο οποίος είδε το όραμα στην Τρωάδα με τον μακεδόνα να τον καλεί για να κηρύξει κι εκεί το Ευαγγέλιο (Πραξ. 16,9), έτσι και σήμερα δεχόμαστε εκκλήσεις από περιοχές της Ελλάδος όπου πρώτα δεν υπήρχαν καθολικοί πιστοί, οι οποίοι ζητούν πνευματική συμπαράσταση και τη χορήγηση των ιερών Μυστηρίων. Πραγματικά, ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες είναι λίγοι! (Μτ. 9,37).
Όμως ο Κύριος και σήμερα συνεχίζει να καλεί νέους και νέες, για να τον ακολουθήσουν με ιδιαίτερο τρόπο, ως Ιερείς ή Μοναχοί. Η φωνή του, συχνά, πνίγεται από το υλιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο είναι βυθισμένη η κοινωνία μας. Αλλά, ευτυχώς, υπάρχουν και εκείνοι που ακούνε τη φωνή του και, βαδίζοντας ενάντια στο ρεύμα, τον ακολουθούν. Έχουμε τη χαρά να συμμετέχουν σ’ αυτή την ευχαριστήρια Θ. Λειτουργία οι δύο Ιεροσπουδαστές μας. Είθε ο Κύριος να τους δώσει την απαραίτητη προσκαρτερία στην απόφασή τους για να γίνουν σύντομα Ιερείς του Κυρίου και Λειτουργοί του Θεού μας (Ησ. 61,8).
Αλλά η ικεσία μας για τις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις ας μην είναι περιστασιακή. Ας ζητούμε καθημερινά στον Κύριο να χορηγεί άφθονα τα χαρίσματα του Πνεύματός του στην Εκκλησία και να μας προδιαθέτει να τα δεχόμαστε, ώστε ο σπόρος που έσπειραν οι προκάτοχοί μας Αρχιερείς και Ιερείς, ο σπόρος που σπέρνουμε σήμερα οι εν ζωή Λειτουργοί του Υψίστου, να συνεχίζει να αυξάνει και να καρποφορεί, για τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία των ψυχών.
Εύχομαι στους δύο αγαπητούς Συλλειτουργούς μου, ο Κύριος να τους διατηρεί ακμαίους για πολλά ακόμη χρόνια, για να συνεχίζουν να τον υπηρετούν ως λειτουργοί του, και να οικοδομούν το Λαό του Θεού με την πιστή ιερατική διακονία τους.
 |
 |
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας οι 2 ιερείς με συγκινητικά λόγια ευχαρίστησαν τον Ύψιστο για όσα τους έδωσε τα 50 αυτά χρόνια, όπως και τους παρισταμένους για την τιμή που τους έκαναν να παρευρεθούν στην τελετή αυτή και να χαρούν μαζί τους το Θείο Δώρο του 50ετούς ιερατείου.
 |
 |
Κατόπιν δέχθηκαν εντός του Ναού τις ευχές των παρισταμένων και ακολούθησε ένα μικρό κέρασμα στην είσοδο του Ναού.
Μαζί με τις ευχαριστίες μας στον Κύριο, τον Δομήτορα της Εκκλησίας, για το μεγάλο Δώρο της Ιερωσύνης, την οποία οι πατέρες Γεώργιος και Μάρκος εξήσκησαν με ζήλο επί πέντε δεκαετίες προς όφελος των ψυχών, ευχόμαστε όλοι μαζί η προσευχή της Εκκλησίας να αναδείξει νέες Ιερατικές και Μοναχικές Κλήσεις.
Λεονάρδος Ι. Βαμβακάρης
